Służenie Jehowie z radością

„Służcie Jehowie z radością. Przybądźcie przed Niego z wesołym wołaniem” (PSALM 100:2).

 1, 2. (a) Jak w Berlinie dał o sobie znać rasizm i jak się skończyły próby stworzenia „Tysiącletniej Rzeszy”? (b) Jaki kontrast w stosunku do roku 1936 dało się zauważyć na berlińskim Stadionie Olimpijskim w lipcu 1990 roku i z czego wynikała radość zgromadzonej tam międzynarodowej społeczności?

STADION Olimpijski w Berlinie. Na tym pięknym obiekcie przed 54 laty doszło podobno do przykrego incydentu: nazistowski dyktator Adolf Hitler potraktował lekceważąco czarnoskórego sprintera amerykańskiego, który zdobyciem czterech złotych medali zadał jakże dotkliwy cios hitlerowskiej tezie o „wyższości rasy aryjskiej”!a Teraz jednak, dnia 26 lipca 1990 roku, zjednoczona rzesza 44 532 przedstawicieli rasy czarnej, białej i żółtej z 64 narodowości przybyła tu na zgromadzenie okręgowe Świadków Jehowy pod hasłem „Czysta mowa”. Jakaż radość panuje tego czwartkowego popołudnia! Po okolicznościowym przemówieniu poprzedzającym chrzest 1018 kandydatów dwukrotnie potwierdza głośnym „Ja!” („Tak!”) swoje oddanie się Jehowie Bogu na spełnianie Jego woli.

² Potrzeba aż 19 minut, żeby ci nowi Świadkowie opuścili stadion, udając się w kierunku basenu. Przez cały ten czas ogromne trybuny huczą od oklasków. Zdobywcom medali olimpijskich chyba nigdy nie zgotowano równie serdecznej owacji, jak tym setkom osób, które pochodzą z różnych narodowości i swą wiarą zwyciężają świat (1 Jana 5:3, 4). Ich radość wypływa z ufnego przekonania, że Królestwo Boże pod rządami Chrystusa rzeczywiście wprowadzi ludzkość w tysiąclecie cudownych błogosławieństw (Hebrajczyków 6:17, 18; Objawienie 20:6; 21:4, 5).

 3. Jaką prawdę i w jaki sposób uwypukla ufne przekonanie uczestników tego zgromadzenia?

³ Na stadionie nie ma ani śladu nienawiści rasowej czy narodowościowej; wszyscy posługują się czystą mową Słowa Bożego, co potwierdza słuszność wypowiedzi apostoła Piotra: „Naprawdę dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie człowiek, który się Go boi i wprowadza w czyn sprawiedliwość, jest Mu przyjemny” (Dzieje Apostolskie 10:34, 35; Sofoniasza 3:9).

 4. W jakich warunkach poznała prawdę większość delegatów i jak zostały wysłuchane ich modlitwy?

⁴ Znaczna część uczestników kongresu w Berlinie poznała prawdę biblijną w długim okresie prześladowań, trwającym przez cały czas władzy nazistów (1933-1945), a potem rządów socjalistycznych w Niemczech wschodnich, gdzie zakaz działalności Świadków Jehowy zniesiono oficjalnie dopiero 14 marca 1990 roku. Toteż niemało ich ‛przyjęło słowo w wielkim ucisku, z radością ducha świętego’ (1 Tesaloniczan 1:6). Teraz mogą swobodniej służyć Jehowie i rozpiera ich bezgraniczna radość (por. Izajasza 51:11).

Powody do radości

 5. Jak Izrael uczcił wyzwolenie sprawione przez Jehowę nad Morzem Czerwonym?

⁵ Przyznanie wolności naszym braciom w Europie Wschodniej, a ostatnio również w niektórych rejonach Afryki i Azji, przywodzi na myśl akty wyzwolenia, których Jehowa dokonywał już dawniej. Wiadomo nam o Jego potężnej interwencji nad Morzem Czerwonym i znamy doniosłe pytanie, rzucone w kulminacyjnym punkcie śpiewanej przez Izraelitów pieśni dziękczynnej: „Któż jest pośród bogów równy Tobie, Jahwe, w blasku świętości, któż Ci jest podobny, straszliwy w czynach, cuda działający”? (Wyjścia 15:11, BT). Czy i dziś przepełniają nas radością cudowne dokonania Jehowy na rzecz Jego ludu? Z całą pewnością!

 6. Czego można się nauczyć z radosnego wołania Izraelitów w 537 roku p.n.e.?

⁶ Radość rozpierała Izraelitów, gdy w roku 537 p.n.e. wracali z niewoli babilońskiej do swego kraju. Lud Jehowy mógł wtedy powiedzieć zgodnie z proroctwem Izajasza: „Oto Bóg jest moim wybawieniem. Nabiorę ufności i nie będę się lękał; bo Jah, Jehowa, jest moją siłą i mocą i stał się dla mnie wybawieniem”. Cóż za entuzjazm! A jak Izraelici mieli dać wyraz swej radości? Izajasz pisze: „W dniu tym bezsprzecznie powiecie: ‛Składajcie dzięki Jehowie! Wzywajcie Jego imienia. Obwieszczajcie wśród ludów Jego poczynania. Zaznaczajcie, że Jego imię jest nader wywyższone. Wznieście śpiew dla Jehowy, gdyż postąpił w sposób niedościgły’”. Mogli ‛wykrzykiwać z radości’, obwieszczając Jego potężne czyny „po całej ziemi”, jak to robią oswobodzeni słudzy Jehowy w dobie obecnej (Izajasza 12:1-6).

Radość w dziele Jehowy

 7. Jakie wyzwolenia pobudzały do radości w roku 1919?

⁷ W czasach nowożytnych słudzy Jehowy zaczęli wykrzykiwać z radości, gdy dostąpili cudownego oswobodzenia w roku 1919. Dnia 26 marca tego roku członkowie Ciała Kierowniczego, fałszywie oskarżeni o działalność wywrotową, odzyskali wolność po 9 miesiącach pobytu w amerykańskim więzieniu. Jakże uroczyste powitanie zgotowano im w bruklińskim Domu Betel! Co więcej, wszyscy należący do ostatka pomazańców mogli się odtąd radować duchowym uwolnieniem z pęt Babilonu Wielkiego — systemu religijnego, którym Szatan omotał cały świat (Objawienie 17:3-6; 18:2-5).

 8. Jaką publikację nieoczekiwanie zapowiedziano na kongresie w Cedar Point w roku 1919 i jakie wezwanie do czynu zostało wtedy rzucone?

⁸ Ukoronowaniem historycznych wydarzeń w roku 1919 był kongres ludu Bożego, zorganizowany w dniach od 1 do 8 września w Cedar Point. W piątym dniu zgromadzenia, to jest w „Dniu współpracowników”, prezes Towarzystwa Strażnica J. F. Rutherford wygłosił do 6000 słuchaczy dobitny wykład pod tytułem „Ogłaszanie Królestwa”. Przedstawił w nim myśli z Księgi Objawienia 15:2 i Izajasza 52:7, po czym powiadomił zebranych, że odtąd co dwa tygodnie będzie się ukazywać nowe czasopismo przeznaczone głównie do rozpowszechniania w służbie polowej: Złoty wiek (obecnie Przebudźcie się!). Mówca powiedział na zakończenie: „Kto całkowicie poświęcił się Panu; kto jest bez bojaźni, kto ma serce czyste, kto miłuje Boga oraz Pana Jezusa całym umysłem, siłą, duszą i jestestwem, ten skorzysta ze sposobności, by radośnie uczestniczyć w tym dziele. Proś Pana o wskazówki i przewodnictwo, abyś z Jego pomocą stał się prawdziwym, wiernym i biegłym ambasadorem. Z pieśnią radości w sercu ruszaj, aby Mu służyć!”

 9, 10. Jak Jehowa pobłogosławił wydawanie czasopism Strażnica i Przebudźcie się!?

⁹ Ta „pieśń radości” rozbrzmiewa już po całej ziemi! Nie ulega kwestii, że w dużej mierze dzięki naszym czytelnikom nakład każdego wydania Przebudźcie się! wzrósł do 12 980 000 egzemplarzy w 64 językach. Periodyk ten towarzyszy Strażnicy jako skuteczne narzędzie do zapoznawania ludzi z prawdą zawartą w Biblii. W pewnym kraju na Wschodzie pionierka regularnie odwiedzająca stałych czytelników naszej literatury stwierdziła zdziwiona, że za każdym razem, gdy przynosi jednemu z nich najświeższe wydania, człowiek ten wręcza jej równowartość 7 dolarów jako datek na międzynarodową działalność Świadków Jehowy. Cóż za piękny dowód doceniania dzieła Królestwa!

¹⁰ Strażnica wkracza w 112 rok swego istnienia jako czasopismo wychodzące w nakładzie 15 290 000 egzemplarzy w 111 językach, przy czym w 59 językach ukazuje się na całym świecie jednocześnie z tą samą treścią. Namaszczony ostatek, występujący w roli wiernego zarządcy, stale wydaje pełnym wdzięczności czytelnikom duchową „żywność w odpowiednim czasie” (Łukasza 12:42, Bp). W roku 1990 Świadkowie Jehowy zanotowali 2 968 309 nowych prenumerat obu naszych czasopism, co w stosunku do roku 1989 oznacza 22,7 procent wzrostu.

Radość obfituje

11. (a) Jakie wezwanie skierowano do ludu Bożego w 1922 roku na zjeździe w Cedar Point? (b) Na jaką skalę jest obecnie wznoszony okrzyk radości?

¹¹ Radość przepełniała lud Boży również we wrześniu 1922 roku, gdy w liczbie 10 000 zgromadził się na drugim kongresie w Cedar Point, na którym ochrzczono 361 osób. W wykładzie pt. „Przybliżyło się królestwo niebieskie”, opartym na Ewangelii według Mateusza 4:17, brat Rutherford rzucił porywające wezwanie: „Świat musi się dowiedzieć, że Jehowa jest Bogiem, a Jezus Chrystus — Królem królów i Panem panów. Żyjemy w największym ze wszystkich dni. Oto Król objął władzę! Wy macie nadać temu rozgłos. Dlatego rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie!” Radosny okrzyk wzniesiony na tamtym zjeździe potężniał, podejmowany przez coraz liczniejszą rzeszę, która w końcu urosła w roku 1989 do ponad 6 600 000 uczestników 1210 zgromadzeń Świadków Jehowy na całej ziemi. Na zjazdach tych ochrzczono 123 688 osób.

12. (a) Jakiej niezrównanej radości zaznaje dziś lud Boży? (b) Jak godzimy naszą służbę dla Jehowy z posłuszeństwem wobec „władz zwierzchnich”?

¹² Świadkowie Jehowy wysoko cenią swą wolność. Cieszy ich nade wszystko nowożytne spełnienie się słów Jezusa: „Poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi”. Ileż radości daje uwolnienie od tajemnic i przesądów religii fałszywej! Jakże niezrównana radość płynie z poznania Jehowy i Jego Syna oraz stania się ich współpracownikami, mającymi widoki na życie wieczne! (Jana 8:32; 17:3; 1 Koryntian 3:9-11). Słudzy Boży cenią sobie też, gdy świeckie „władze zwierzchnie”, którym podlegają, szanują ich prawo do swobodnego głoszenia chwalebnej nowiny o nadziei na Królestwo Jehowy pod rządami Chrystusa. Chętnie ‛spłacają Cezarowi, co należy do Cezara’, zarazem jednak oddając „co jest Boże — Bogu” (Rzymian 13:1-7; Łukasza 20:25).

13. Jak Świadkowie Jehowy okazali radość po uwolnieniu z ucisku?

¹³ Z drugiej strony, gdy władze ludzkie usiłują ograniczyć Świadków Jehowy w spełnianiu tego obowiązku wobec Boga, odpowiadają oni jak niegdyś apostołowie, którzy oświadczyli: „Słuchać jako władcy musimy Boga bardziej niż ludzi”. Kiedy ich zwolniono, „odeszli (...), ciesząc się”. Jak okazali swą radość? „Codziennie też w świątyni oraz od domu do domu bezustannie nauczali i opowiadali dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie” (Dzieje Apostolskie 5:27-32, 41, 42). Tak samo radują się nowożytni czciciele Jehowy, gdy uzyskują większą swobodę pełnienia służby. W wielu krajach, gdzie Jehowa to umożliwił, dają wyraz najwyższej radości dobitnym świadczeniem o imieniu Jehowy i o nadchodzącym Królestwie Chrystusa Jezusa (por. Dzieje Apostolskie 20:20, 21, 24; 23:11; 28:16, 23).

Trwanie z radością

14. Pod jakim względem radość będąca owocem ducha Bożego przewyższa uczucie zdefiniowane w pewnym słowniku?

¹⁴ Jakiejż to bezgranicznej radości doświadczają prawdziwi chrześcijanie? Głębią i trwałością przerasta ona przemijającą radość medalisty olimpijskiego. Stanowi owoc ducha świętego, którego Bóg daje „posłusznym Mu jako władcy” (Dzieje Apostolskie 5:32). W pewnym słowniku języka polskiego zdefiniowano radość jako „uczucie wielkiego zadowolenia, wesołości, wesoły nastrój”. Ale dla chrześcijan jest ona jeszcze czymś więcej. Ponieważ tkwi korzeniami w wierze, wzmacnia nas i chroni. „Radość z Jehowy jest waszą ostoją” (Nehemiasza 8:10). Radość ta, pielęgnowana przez lud Jehowy, nieporównanie przewyższa płytkie wrażenia, których doznają ludzie oddający się cielesnym, świeckim przyjemnościom (Galatów 5:19-23).

15. (a) Jak w dziejach wiernych chrześcijan radość szła w parze z wytrwałością? (b) Wskaż pokrzepiające wersety dotyczące zachowywania radości.

¹⁵ Pomyślmy o naszych braciach na Ukrainie. Cierpieli straszliwy ucisk, gdy w początkach lat pięćdziesiątych „władze zwierzchnie” zesłały tysiące z nich na Syberię. Ucieszyli się, kiedy po pewnym czasie ogłoszono amnestię, ale nie wszyscy wrócili w rodzinne strony. Dlaczego? Ciężka praca na wschodzie kraju przypomniała im słowa z Listu Jakuba 1:2-4: „Uważajcie za samą radość, bracia moi, gdy się spotykacie z różnymi próbami, bo przecież wiecie, że sprawdzona wartość waszej wiary daje wytrwałość”. Pragnęli dalej wytrwale uczestniczyć w tym cudownym symbolicznym żniwie, a gdy witano ich niedawno na zgromadzeniach Świadków Jehowy w Polsce, dokąd niektórzy z nich przybyli aż znad Oceanu Spokojnego, panował powszechny entuzjazm! Był to plon, który wydała radość połączona z wytrwałością. W gruncie rzeczy każdy, kto radośnie trwa w służbie dla Jehowy, może powiedzieć: „Co do mnie, chcę wielce radować się w Jehowie; chcę się weselić w Bogu mojego wybawienia. Jehowa, Pan Wszechwładny, jest dla mnie energią życiową” (Habakuka 3:18, 19; Mateusza 5:11, 12).

16. Jak piękne przykłady Jeremiasza i Hioba mogą dodać nam otuchy w służbie polowej?

¹⁶ Ale jak zachować radość, gdy świadczymy zawziętym przeciwnikom? Pamiętajmy, że prorocy Boży nie tracili w takich okolicznościach pogody ducha. Jeremiasz oświadczył w trudnej sytuacji: „Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego. Bo imię Twoje zostało wezwane nade mną, Jahwe, Boże Zastępów” (Jeremiasza 15:16, BT). Jakimż zaszczytem jest noszenie imienia Jehowy i składanie o nim świadectwa! Pilne studium osobiste oraz pełny udział w zebraniach chrześcijańskich dodają nam sił do dalszego radowania się prawdą. Odbiciem tej radości będzie nasze zachowanie w służbie polowej oraz uśmiech, który zdobi twarze poddanych Królestwa Bożego. Hiob nawet w najcięższych chwilach mógł powiedzieć o swoich nieprzyjaciołach: „Gdy uśmiechałem się do nich, byli onieśmieleni, ale nie gasili pogody mego oblicza” (Hioba 29:24, Brandstaetter). Podobnie jak wierny Hiob wcale nie musimy popadać w przygnębienie, gdy wrogowie z nas szydzą. Bądźmy dobrej myśli! Radość, która zagości na naszych twarzach, pomoże nam pozyskać słuchaczy.

17. Jak może zaowocować wytrwałość połączona z radością?

¹⁷ Przez wielokrotne opracowywanie przydzielonego terenu możemy swą wytrwałością i radosnym usposobieniem pobudzić ludzi prawych do myślenia i zachęcić ich do bliższego zbadania naszej chwalebnej nadziei. Ileż radości daje prowadzenie z takimi osobami regularnych studiów biblijnych! A jakże nas cieszy, gdy przyjmują do serc drogocenne prawdy ze Słowa Bożego i w końcu przyłączają się do nas w służeniu Jehowie! Możemy wtedy mówić podobnie jak apostoł Paweł, który napisał do nowych współwyznawców: „Bo któż jest naszą nadzieją albo radością, albo koroną chwały przed obliczem Pana naszego Jezusa Chrystusa w chwili jego przyjścia [obecności, NW]? Czy nie wy? Zaiste, wy jesteście chwałą naszą i radością” (1 Tesaloniczan 2:19, 20, Bw). Zapoznawanie bliźnich z prawdą Słowa Bożego oraz pomaganie im, by stali się oddanymi Bogu, ochrzczonymi Świadkami, naprawdę może przynosić głęboką radość.

Radość dodaje sił

18. Co pomoże nam stawić czoło dzisiejszym próbom?

¹⁸ W życiu codziennym wiele sytuacji wymaga od nas wytrwałości. Wymieńmy choćby choroby, przygnębienie albo kłopoty finansowe. Jak chrześcijanin może zachować radość, potrzebną do przezwyciężania takich trudności? Musi szukać kierownictwa i pokrzepienia w Słowie Bożym. W trudnych chwilach bardzo podnosi na duchu czytanie lub słuchanie psalmów. Warto też skorzystać z mądrej rady Dawida: „Przerzuć swe brzemię wprost na Jehowę, a On sam cię podtrzyma. Nigdy nie pozwoli, aby się chwiał sprawiedliwy” (Psalm 55:22 [55:23, Bw]). Jehowa naprawdę ‛wysłuchuje modlitwy’ (Psalm 65:3, Bw).

19. Jaką ufność możemy żywić wzorem Dawida i apostoła Pawła?

¹⁹ Za pośrednictwem publikacji oraz starszych zboru organizacja Jehowy jest zawsze gotowa pomóc nam, słabym ludziom, dźwigać nasze ciężary. Dawid radzi z serca: „Powierz Jahwe swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał”. Dodaje też: „Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało”. Będąc ściśle związani ze zborem chrześcijańskim, dostrzeżemy, że „zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Jahwe; On ich ucieczką w czasie utrapienia” (Psalm 37:5, 25, 39, BT). Zawsze miejmy w pamięci słowa Pawła: „Dlatego nie upadamy na duchu; (...) nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne” (2 Koryntian 4:16-18, Bw).

20. Co widzimy oczyma wiary i do czego nas to pobudza?

²⁰ Oczyma wiary widzimy, jak blisko jest nowy system rzeczy, zapowiedziany przez Jehowę. Jakież niezrównane radości i błogosławieństwa przyniesie! (Psalm 37:34; 72:1, 7; 145:16). Przygotowując się na nadejście tych chwalebnych czasów, postępujmy zgodnie z Psalmem 100:2: „Służcie Jehowie z radością. Przybądźcie przed Niego z wesołym wołaniem”.

[Przypis]

Pytania do powtórki

◻ Jakie radosne zwycięstwo nad rasizmem jest dziś widoczne?

◻ Co pobudziło starożytny lud Boży do śpiewu i wznoszenia okrzyków radości?

◻ Jak prawdziwa radość wzrosła w czasach nowożytnych?

◻ Jak wytrwałość idzie w parze z radością?

◻ W jaki sposób możemy podtrzymywać naszą radość?