LAMPART

(hebr. namér; aram. nemár; gr. párdalis).

Duży kot o jasnobrązowej sierści w czarne pierścieniowate plamy (Jer 13:23). Osiąga ponad 1,2 m długości, nie licząc ogona. W starożytnej Palestynie lamparty najwyraźniej były często spotykane, a nawet w czasach nowożytnych pod Jerozolimą zabito kilka osobników (PnP 4:8). W Palestynie żyły kiedyś także gepardy, zaliczane do najszybszych ssaków świata. Hebrajskie słowo namér może oznaczać także geparda, który różni się od lamparta tym, że ma niewysuwane pazury i pełne cętki.

W Piśmie Świętym nawiązano do szybkości lampartów (Hab 1:8) oraz do ich charakterystycznego zachowania: czyhają w pobliżu miast, gotowe zaatakować przechodzące zwierzęta domowe (Jer 5:6; Oz 13:7). Całkowite przeciwieństwo tego stanowi scena, w której ukazano, jak pod panowaniem Mesjasza lampart leży obok koźlęcia, nie czyniąc mu krzywdy (Iz 11:6).

Opisany w Daniela 7:6 lampart z czterema głowami i czterema skrzydłami przedstawia greckie mocarstwo światowe, które z szybkością lamparta podbiło Medo-Persję. Do lamparta podobna też była bestia wychodząca z morza, którą ujrzał w wizji Jan (Obj 13:1, 2; zob. ZWIERZĘTA SYMBOLICZNE).

W Izajasza 30:6 hebrajskie słowo lájisz, tłumaczone zazwyczaj na „lew” (Hi 4:11; Prz 30:30), oddano jako „lampart” (NŚ), gdyż w tym samym wersecie już występuje wzmianka o „lwie” (lawíʼ).

[Ilustracja na stronie 1189]

Biblia zapowiada, że pod panowaniem Mesjasza lampart będzie leżał z koźlęciem, nie czyniąc mu krzywdy