Żyjmy zgodnie z modlitwą wzorcową (część I)

 1. Jak w służbie kaznodziejskiej możemy nawiązywać do modlitwy zapisanej w Mateusza 6:9-13?

WIELE osób zna na pamięć Modlitwę Pańską. W służbie od domu do domu często do niej nawiązujemy, aby pomóc rozmówcom zrozumieć, że Królestwo Boże to realny rząd mający dokonać niezwykłych zmian na ziemi. Być może wspominamy też o pierwszej z próśb zawartych w tej modlitwie, by wykazać, że Bóg ma imię, które należy uświęcać (Mat. 6:9).

 2. Skąd wiadomo, że Jezus nie chciał, byśmy za każdym razem dosłownie powtarzali modlitwę wzorcową?

² Czy Jezus chciał, byśmy za każdym razem, gdy zwracamy się do Boga, powtarzali tę modlitwę dosłownie, jak to robi wielu wyznawców chrześcijaństwa? Nie. Zanim ją podał, powiedział: „Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego” (Mat. 6:7). Kiedy po jakimś czasie znowu ją przytoczył, użył innych słów (Łuk. 11:1-4). W ten sposób pokazał, o co powinniśmy prosić i jaka jest hierarchia ważności tych próśb. Dlatego modlitwę tę słusznie nazywamy wzorcową.

 3. Nad jakimi pytaniami moglibyśmy się zastanowić podczas analizowania modlitwy wzorcowej?

³ W tym oraz następnym artykule rozważymy treść modlitwy wzorcowej. W trakcie jej analizowania zastanów się: „Jak podany wzorzec może mi pomóc ulepszyć moje modlitwy? I co ważniejsze, czy żyję zgodnie z tą modlitwą?”.

 4. O czym nam przypomina wyrażenie „nasz Ojcze” i w jakim sensie Jehowa jest „Ojcem” dla chrześcijan mających nadzieję ziemską?

⁴ Wyrażenie „nasz Ojcze”, a nie „mój Ojcze”, przypomina nam, że należymy do „społeczności braci”, którzy naprawdę miłują się nawzajem (1 Piotra 2:17). Co za cenny przywilej! Namaszczeni chrześcijanie, zrodzeni jako synowie Boży spodziewający się dostąpić życia w niebie, słusznie nazywają Jehowę „Ojcem” w pełnym tego słowa znaczeniu (Rzym. 8:15-17). Chrześcijanie, którzy mają żyć wiecznie na ziemi, również mogą nazywać Jehowę „Ojcem”. Jest On ich Życiodawcą i życzliwie dba o potrzeby wszystkich swych prawdziwych czcicieli. Osoby z nadzieją ziemską staną się w pełni dziećmi Bożymi dopiero wtedy, gdy osiągną doskonałość i podczas ostatecznego wypróbowania okażą się lojalne (Rzym. 8:21; Obj. 20:7, 8).

 5, 6. Jaki piękny dar rodzice mogą dać dzieciom i co powinny one z nim zrobić? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ Rodzice dają dzieciom piękny dar, gdy uczą je modlić się do Jehowy i uważać Go za troskliwego Ojca niebiańskiego. Brat, który obecnie usługuje jako nadzorca obwodu w RPA, wspomina: „Od dnia narodzin naszych córeczek co wieczór modliłem się z nimi, chyba że nie było mnie w domu. Córki nieraz mówią, że nie pamiętają dokładnie słów tych modlitw. Pamiętają jednak towarzyszącą im atmosferę, uczucie spokoju i bezpieczeństwa oraz fakt, że do wymiany myśli z naszym Ojcem, Jehową, należy podchodzić z szacunkiem. Gdy tylko nauczyły się mówić, zachęcałem je do modlenia się na głos, żebym mógł słyszeć, jak wyjawiają Jehowie swoje myśli i uczucia. Była to świetna okazja, by wejrzeć w ich serca. Potem delikatnie im podpowiadałem, jakie ważne elementy modlitwy wzorcowej mogłyby uwzględnić, aby ich modlitwy stały się głębsze”.

⁶ Nic dziwnego, że córki tego brata robiły wspaniałe postępy duchowe. Obie żyją w szczęśliwych związkach małżeńskich i razem z mężami pełnoczasowo służą Bogu. Najlepszym prezentem, jaki rodzice mogą dać dzieciom, jest pomaganie im w nawiązaniu bliskiej, serdecznej więzi z Jehową. Rzecz jasna dziecko powinno potem samo ją pielęgnować. W tym celu musi między innymi pokochać imię Boże i traktować je z największym szacunkiem (Ps. 5:11, 12; 91:14).

 7. Jakim zaszczytem cieszy się lud Boży, ale czego to od nas wymaga?

⁷ To naprawdę zaszczyt, że możemy nie tylko znać imię Boga, ale również je nosić jako ‛lud dla Jego imienia’ (Dzieje 15:14; Izaj. 43:10). Usilnie prosimy naszego niebiańskiego Ojca: „Niech będzie uświęcone twoje imię”. Gdy kierujemy do Niego taką prośbę, może to nas pobudzić do zabiegania o Jego pomoc, by uniknąć zrobienia lub powiedzenia czegoś, co zhańbiłoby Jego święte imię. Nie chcemy przypominać pewnych osób z I wieku n.e., które nie postępowały zgodnie z tym, co głosiły. Apostoł Paweł napisał o nich: „Imieniu Bożemu bluźnią z waszego powodu między narodami” (Rzym. 2:21-24).

 8, 9. Podaj przykład, jak Jehowa błogosławi tym, którzy pragną uświęcać Jego imię.

⁸ Pragniemy uświęcać imię Boże. Pewna siostra z Norwegii przedwcześnie owdowiała i została sama z dwuletnim synkiem. Opowiada: „To był bardzo trudny okres w moim życiu. Codziennie, niemal bezustannie, modliłam się o siły potrzebne do zachowania równowagi emocjonalnej, żebym nie dała Szatanowi okazji do urągania Jehowie z powodu jakiejś mojej niemądrej decyzji lub braku lojalności. Chciałam uświęcać imię Jehowy. Chciałam też, aby mój syn spotkał się z tatą w raju” (Prz. 27:11).

⁹ Czy Jehowa odpowiedział na jej niesamolubne modlitwy? Oczywiście. Siostra ta otrzymała wsparcie dzięki regularnemu przebywaniu w towarzystwie troskliwych współwyznawców. Pięć lat później poślubiła starszego zboru. Jej syn, mający obecnie 20 lat, jest ochrzczonym bratem. Chrześcijanka ta mówi: „Bardzo się cieszę, że mój mąż pomógł mi go wychować”.

10. Co musi nastąpić, żeby imię Boże zostało w pełni uświęcone?

¹⁰ Co musi nastąpić, żeby imię Boże zostało w pełni uświęcone i oczyszczone z wszelkich zarzutów? Aby do tego doszło, Jehowa musi usunąć wszystkich, którzy rozmyślnie odrzucają Jego zwierzchnictwo (odczytaj Ezechiela 38:22, 23). Ludzkość będzie stopniowo osiągać doskonałość. Jakże wyczekujemy chwili, gdy wszystkie stworzenia rozumne będą uważać imię Jehowy za święte! Wówczas nasz kochający Ojciec niebiański stanie się „wszystkim dla każdego” (1 Kor. 15:28).

11, 12. Co pod koniec XIX wieku zrozumieli prawdziwi chrześcijanie?

¹¹ Zanim Jezus wstąpił do nieba, apostołowie zapytali go: „Panie, czy w tym czasie przywracasz królestwo Izraelowi?”. W odpowiedzi Jezus dał do zrozumienia, że nie była to pora, by się dowiedzieli, kiedy Królestwo Boże ma zacząć panować. Polecił uczniom skupić się na ważnym dziele świadczenia, które zostało im powierzone (odczytaj Dzieje 1:6-8). Niemniej zachęcił swoich naśladowców, aby wyczekiwali nadejścia Królestwa Bożego. Dlatego od czasów apostolskich chrześcijanie modlą się o przyjście tego Królestwa.

¹² Gdy przybliżył się czas, by Królestwo Boże pod władzą Jezusa zaczęło panować z nieba, Jehowa pomógł swym sługom zrozumieć chronologię wydarzeń. W roku 1876 w czasopiśmie Bible Examiner ukazał się artykuł Charlesa Taze’a Russella zatytułowany „Kiedy się zakończą Czasy Pogan?”. Wskazano w nim, że rok 1914 będzie znamienny. W artykule tym „siedem czasów” z proroctwa Daniela powiązano z „wyznaczonymi czasami narodów”, o których mówił Jezus (Dan. 4:16; Łuk. 21:24)a.

13. Do czego doszło w roku 1914 i jak to potwierdzają późniejsze wydarzenia światowe?

¹³ W roku 1914 w Europie rozpętała się wojna, która stopniowo ogarnęła cały świat. Zanim cztery lata później dobiegła końca, wystąpiły straszliwe niedobory żywności oraz wybuchła epidemia grypy, która pochłonęła więcej ofiar niż sama wojna. W ten sposób zaczął się urzeczywistniać podany przez Jezusa znak wskazujący na jego niewidzialną obecność w charakterze nowego Króla ziemi (Mat. 24:3-8; Łuk. 21:10, 11). Liczne dowody poświadczają, że w roku 1914 Panu Jezusowi Chrystusowi ‛dano koronę’. Wówczas „wyruszył [on] — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa” (Obj. 6:2). W rezultacie stoczonej wojny Jezus oczyścił niebiosa z Szatana i demonów, którzy zostali zrzuceni na ziemię. Od tego czasu ludzkość przekonuje się o prawdziwości natchnionych słów: „Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Obj. 12:7-12).

14. (a) Dlaczego to ważne, by wciąż modlić się o nadejście Królestwa Bożego? (b) W czym mamy zaszczyt uczestniczyć?

¹⁴ Proroctwo zanotowane w Księdze Objawienia 12:7-12 wyjaśnia, dlaczego narodziny Królestwa Bożego zbiegły się z początkiem katastrofalnych wydarzeń, które wciąż trapią rodzaj ludzki. Jezus, Władca w tym Królestwie, zaczął panować pośród swoich nieprzyjaciół. Dopóki nie dopełni swego zwycięstwa i nie unicestwi zła na ziemi, będziemy w dalszym ciągu modlić się o przyjście Królestwa Bożego. Zarazem powinniśmy żyć zgodnie z takimi modlitwami, biorąc udział w urzeczywistnianiu niezwykłego elementu wspomnianego znaku. Jezus zapowiedział: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mat. 24:14).

15, 16. Jak możemy żyć zgodnie z prośbą, by wola Boża działa się na ziemi?

¹⁵ Około 6000 lat temu wola Boża działa się na ziemi w sposób doskonały. Właśnie dlatego Jehowa, patrząc na wspaniały start, który zapewnił rodzinie ludzkiej, mógł powiedzieć: „Było to bardzo dobre” (Rodz. 1:31). Potem Szatan wszczął bunt i od tego momentu stosunkowo nieliczni ludzie spełniali na ziemi wolę Bożą. Ale obecnie mamy przywilej żyć w okresie, gdy jakieś osiem milionów Świadków nie tylko modli się, by wola Boża działa się na ziemi, ale też stara się żyć zgodnie z tą modlitwą. Dowodzą tego swoim stylem życia oraz gorliwym udziałem w dziele czynienia uczniów.

¹⁶ Na przykład pewna siostra, która została ochrzczona w 1948 roku i działała w Afryce jako misjonarka, mówi: „Zgodnie z tym fragmentem modlitwy wzorcowej często się modlę, żeby udało się dotrzeć do wszystkich ludzi przyrównanych do owiec i pomóc im poznać Jehowę, zanim będzie za późno. Poza tym gdy mam komuś głosić, proszę o mądrość, abym mogła trafić mu do serca. A jeśli chodzi o symboliczne owce, które już odnaleziono, modlę się, by Jehowa pomógł nam się o nie troszczyć”. Nic dziwnego, że ta 80-letnia siostra ma powodzenie w służbie i razem z innymi pomogła już wielu osobom zostać Świadkami Jehowy. Zapewne przychodzą ci na myśl inni przykładni głosiciele, którzy mimo ograniczeń związanych z wiekiem wytężają siły w spełnianiu woli Bożej (odczytaj Filipian 2:17).

17. Jakie uczucia wzbudza w tobie to, co Jehowa jeszcze uczyni w odpowiedzi na naszą prośbę, by Jego wola działa się na ziemi?

¹⁷ Dopóki wrogowie Królestwa Bożego nie zostaną usunięci z ziemi, dalej będziemy się modlić, by działa się wola Boża. Potem urzeczywistni się ona w pełniejszym zakresie, gdy miliardy ludzi zostanie wskrzeszonych do życia na rajskiej ziemi. Jezus oznajmił: „Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą (...) [mój] głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29). Jakże wspaniale będzie wtedy witać bliskich, którzy powrócą do życia! Bóg ‛otrze z naszych oczu wszelką łzę’ (Obj. 21:4). Większość zmartwychwstałych będzie się zaliczać do „nieprawych”, którzy umarli, nie poznawszy prawdy o Jehowie Bogu i Jego Synu. Ileż radości sprawi nam zapoznawanie zmartwychwstałych z wolą i zamierzeniem Boga i tym samym pomaganie im, by mogli okazać się godni „życia wiecznego”! (Dzieje 24:15; Jana 17:3).

18. Czego ludzkość potrzebuje najbardziej?

¹⁸ Warunkiem powszechnego pokoju i harmonii jest uświęcenie imienia Jehowy za pośrednictwem Królestwa Bożego. A zatem kiedy pierwsze trzy prośby z modlitwy wzorcowej zostaną w pełni wysłuchane, ludzkość otrzyma to, czego potrzebuje najbardziej. Ale mamy jeszcze inne ważne potrzeby, do których nawiązują pozostałe cztery prośby. Omówimy je w następnym artykule.