Czy pojmujesz sens orędzia o Królestwie Bożym?

„A zasianym na wybornej glebie jest ten, który słyszy słowo i pojmuje jego sens” (MATEUSZA 13:23).

 1. Jakie panują poglądy co do ‛królestwa niebios’?

CZY pojmujesz, czym jest Królestwo Boże? W ciągu wieków ‛królestwo niebios’ rozumiano bardzo różnie. Obecnie wyznawcy niektórych religii dość powszechnie uważają, że Królestwo to coś, czym Bóg napełnia serce nawróconej osoby. Zdaniem innych jest to miejsce, gdzie po śmierci idą dobrzy ludzie, by zaznawać wiecznego szczęścia. Jeszcze inni utrzymują, iż zaprowadzenie Królestwa na ziemi Bóg pozostawił człowiekowi, który ma to uczynić przez wdrażanie nauk i praktyk chrześcijańskich do sposobu kierowania sprawami społecznymi i państwowymi.

 2. Czym według Biblii jest Królestwo Boże i czego ono dokona?

² Jednakże z Biblii wyraźnie wynika, że Królestwo Boże nie jest jakąś ziemską instytucją. Nie oznacza ani stanu serca, ani chrystianizacji społeczeństwa ludzkiego. To prawda, że poprawne zrozumienie, czym jest Królestwo, i uwierzenie w nie pobudza ludzi do dokonania ogromnych zmian w życiu. Ale samo Królestwo jest rządem niebiańskim ustanowionym przez Boga i mającym wypełnić Jego wolę przez usunięcie skutków grzechu i śmierci oraz przywrócenie na ziemi sprawiedliwych warunków. Zaczęło już panować w niebiosach, a wkrótce „zniszczy i usunie wszystkie owe [ludzkie] królestwa, lecz samo ostoi się na wieki” (Daniela 2:44; Objawienie 11:15; 12:10).

 3. Jaka sposobność otworzyła się przed ludźmi, gdy Jezus rozpoczął swą służbę?

³ Historyk H. G. Wells napisał: „Doktryna o Królestwie Niebieskim, stanowiąca sedno całej nauki Jezusa, lecz odgrywająca tak nieznaczną rolę w wyznaniach chrześcijańskich, bez wątpienia należy do najbardziej rewolucyjnych doktryn, jakie kiedykolwiek pobudzały i przekształcały myśl ludzką”. Od samego początku swej służby Jezus koncentrował się na ogłaszaniu: „Okazujcie skruchę, bo przybliżyło się królestwo niebios” (Mateusza 4:17). Kiedy wystąpił na ziemi w charakterze namaszczonego Króla, otworzył przed ludźmi niesłychanie radosną sposobność — mogą nie tylko skorzystać z błogosławieństw tego Królestwa, ale nawet zostać w nim współwładcami i współkapłanami Jezusa (Łukasza 22:28-30; Objawienie 1:6; 5:10).

 4. Jak w I wieku rzesze ludzi reagowały na „dobrą nowinę o królestwie” i do czego to doprowadziło?

⁴ Chociaż zachwycającej „dobrej nowiny o królestwie” słuchały całe rzesze, tylko nieliczni okazali wiarę. Wynikało to po części z tego, że przywódcy religijni ‛zamykali królestwo niebios przed ludźmi’. Swymi fałszywymi naukami ‛zabrali klucz wiedzy’. Ponieważ większość odrzuciła Jezusa jako Mesjasza i namaszczonego Króla, on sam powiedział: „Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi wydającemu jego owoce” (Mateusza 4:23; 21:43; 23:13; Łukasza 11:52).

 5. Co dowodzi, że większość przysłuchujących się przypowieściom Jezusa nie pojęła ich sensu?

⁵ Kiedy przy pewnej okazji Jezus nauczał wielkie tłumy, zgodnie ze swym zwyczajem posłużył się szeregiem przykładów, by dokonać selekcji tych, którzy tylko powierzchownie interesowali się Królestwem. Najpierw opowiedział przypowieść o siewcy, który posiał ziarno na czterech rodzajach gleby. Trzy pierwsze nie sprzyjały wzrostowi roślin, ale ostatnia była „wyborną glebą” i wydała dobry owoc. Na zakończenie tej krótkiej przypowieści Jezus zachęcił: „Kto ma uszy, niech słucha” (Mateusza 13:1-9). Większość obecnych słyszała go, ale nie miała uszu skorych do słuchania. Nic ich nie pobudzało do interesowania się i dowiadywania, pod jakim względem nasiona zasiane w różnych warunkach przypominają Królestwo Niebios. Powrócili do swych codziennych zajęć w domu, prawdopodobnie myśląc sobie, że przykłady Jezusa to tylko ciekawe historyjki z morałami. Wskutek obojętności swych serc utracili sposobność dostąpienia wspaniałych przywilejów i nabycia głębokiego zrozumienia.

 6. Dlaczego zrozumienie „świętych tajemnic królestwa niebios” powierzono tylko uczniom Jezusa?

⁶ Jezus powiedział swym uczniom: „Wam dano zrozumieć święte tajemnice królestwa niebios, im zaś nie jest to dane”. Powołując się na słowa Izajasza, dodał: „‚Bo serce tego ludu stało się nieczułe i uszami swymi usłyszeli, nie reagując, i zamknęli swe oczy, żeby czasem nie widzieć swymi oczami i nie słyszeć swymi uszami, i nie pojąć sensu swymi sercami, i nie zawrócić, i żebym ich nie uzdrowił’. Jednakże szczęśliwe są wasze oczy, gdyż widzą, i wasze uszy, gdyż słyszą” (Mateusza 13:10-16; Marka 4:11-13).

‛Pojmowanie sensu’ orędzia o Królestwie

 7. Dlaczego to takie ważne, by ‛pojąć sens’ orędzia o Królestwie?

⁷ Jezus wskazał tu na sedno sprawy. Chodziło o ‛pojęcie sensu’ orędzia o Królestwie. Swoim uczniom oznajmił na osobności: „Posłuchajcie więc przykładu o człowieku, który siał. Tam, gdzie ktoś słyszy słowo o królestwie, ale nie pojmuje jego sensu, przychodzi niegodziwiec i wyrywa to, co zostało zasiane w jego sercu”. Następnie wyjaśnił, że cztery rodzaje gleby wyobrażają różny stan serc, w których zasiano „słowo o królestwie” (Mateusza 13:18-23; Łukasza 8:9-15).

 8. Dlaczego „nasiona” posiane na pierwszych trzech rodzajach gleby nie wydały owocu?

⁸ Wszystkie „nasiona” były dobre, ale owoc zależał od gleby. Jeżeli serce tego, kto słuchał orędzia o Królestwie, przypominało ruchliwą, zatłoczoną drogę — utwardzoną rozmaitymi jałowymi duchowo zajęciami — łatwo mógł się usprawiedliwiać brakiem czasu na sprawy Królestwa. Zaniedbane ziarno bez trudu można było wyrwać, zanim zdążyło się zakorzenić. A co z nasionami, które zostały zasiane w sercu przyrównanym do gleby skalistej? Niewykluczone, że zakiełkowały, ale nie potrafiły się ukorzenić na tyle głęboko, by pobierać substancje odżywcze i się wzmocnić. Myśl o posłusznej służbie dla Boga, zwłaszcza wśród żaru prześladowań, stanowiła dla takiej osoby próbę ponad siły. Z kolei jeśli serce przypominało glebę zachwaszczoną cierniami różnych trosk lub materialistycznych pragnień, delikatna roślinka Królestwa została zagłuszona. W tych trzech typowych sytuacjach nasienie Królestwa nie wydało żadnego owocu.

 9. Dlaczego nasienie posiane na dobrej glebie mogło wydać dobry owoc?

⁹ A co z nasieniem Królestwa posianym na dobrej glebie? Jezus odpowiada: „A zasianym na wybornej glebie jest ten, który słyszy słowo i pojmuje jego sens, i który rzeczywiście plon przynosi i wydaje — ten stokrotny, tamten sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny” (Mateusza 13:23). Ludzie ‛pojmujący sens’ orędzia o Królestwie wydają dobry owoc, w zależności od osobistych warunków.

Zrozumienie wiąże się z odpowiedzialnością

10. (a) Jak Jezus wykazał, że ‛pojmowanie sensu’ orędzia o Królestwie wiąże się zarówno z błogosławieństwami, jak i z odpowiedzialnością? (b) Czy polecenie Jezusa, by czynić uczniów, dotyczyło tylko chrześcijan żyjących w I wieku?

¹⁰ W następnych sześciu przypowieściach Jezus objaśnił rozmaite aspekty Królestwa, po czym zapytał swych uczniów: „Czy pojęliście sens tego wszystkiego?” Kiedy odpowiedzieli twierdząco, oznajmił: „Wobec tego każdy nauczyciel publiczny, pouczony o królestwie niebios, jest podobny do człowieka, gospodarza, który wynosi ze swego skarbca rzeczy nowe i stare”. Pouczenia i szkolenie udzielane przez Jezusa pomagały uczniom stać się dojrzałymi chrześcijanami, którzy mogli wydawać ze swego „spichlerza” niewyczerpane zapasy obfitego pokarmu duchowego. Znaczna część tego pokarmu dotyczy Królestwa Bożego. Jezus wyraźnie wykazał, że ‛pojmowanie sensu’ orędzia o Królestwie wiąże się nie tylko z błogosławieństwami, ale też z odpowiedzialnością. Dał następujące polecenie: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, (...) ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 13:51, 52; 28:19, 20).

11. Jakie wydarzenia związane z Królestwem zaczęły się rozgrywać w roku 1914?

¹¹ Zgodnie z tą obietnicą Jezus był ze swymi prawdziwymi uczniami przez całe stulecia i jest z nimi aż po dziś dzień. W teraźniejszych dniach ostatnich stopniowo udzielał im zrozumienia i uczynił ich odpowiedzialnymi za to, jak korzystają z nasilającego się światła prawdy (Łukasza 19:11-15, 26). Od roku 1914 nastąpił szybki i dynamiczny rozwój wydarzeń związanych z Królestwem. Nie tylko ‛narodziło się’ wtedy długo oczekiwane Królestwo, ale nastał też początek „zakończenia systemu rzeczy” (Objawienie 11:15; 12:5, 10; Daniela 7:13, 14, 27). Prawdziwi chrześcijanie rozumieją znaczenie tego, co się obecnie dzieje, toteż prowadzą największą w dziejach kampanię głoszenia i nauczania o Królestwie. Jezus tak to przepowiedział: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14).

12. (a) Jakie rezultaty daje obecnie zakrojone na wielką skalę świadczenie o Królestwie? (b) Jakie niebezpieczeństwo zagraża chrześcijanom w tym sceptycznie usposobionym świecie?

¹² Obszerne świadectwo na rzecz Królestwa dotarło do przeszło 230 krajów. Obecnie udział w tym dziele bierze już ponad pięć milionów prawdziwych uczniów Jezusa i wciąż przyłączają się nowi. Jednakże porównanie liczby głosicieli z liczbą 5,6 miliarda mieszkańców ziemi wyraźnie dowodzi, że podobnie jak za czasów Jezusa zdecydowana większość ludzi nie ‛pojmuje sensu’ orędzia o Królestwie. Zgodnie z proroctwem wielu pozwala sobie na szyderstwa, mówiąc: „Gdzie jest ta jego obiecana obecność?” (2 Piotra 3:3, 4). Istnieje niebezpieczeństwo, że jako chrześcijanie dopuścimy, by ich sceptycyzm, beztroska i materialistyczne usposobienie stopniowo zmieniły nasz pogląd na przywileje związane z Królestwem. Ponieważ żyjemy wśród ludzi z tego świata, łatwo możemy zacząć sobie przyswajać niektóre ich postawy i praktyki. Jakież to więc ważne, byśmy ‛pojęli sens’ orędzia o Królestwie Bożym i mocno się go trzymali!

Przeanalizowanie swego stosunku do Królestwa

13. Jak możemy sprawdzić, czy stale uważnie ‛słuchamy’ nakazu głoszenia dobrej nowiny o Królestwie?

¹³ Jezus powiedział o obecnym czasie żniw: „Syn człowieczy pośle swych aniołów i zbiorą z jego królestwa wszystko, co powoduje zgorszenie, oraz tych, którzy czynią bezprawie (...) W owym czasie prawi będą świecić jasno jak słońce w królestwie ich Ojca. Kto ma uszy, niech słucha” (Mateusza 13:41, 43). Czy nieustannie ‛słuchasz’ i żywo reagujesz na polecenie głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów? Pamiętaj, że ‛zasiany na wybornej glebie’ wydał dobry owoc, gdyż ‛słyszał słowo i pojmował jego sens’ (Mateusza 13:23).

14. Jak możemy dowieść, że ‛pojmujemy sens’ udzielanych nam rad?

¹⁴ Podczas studium osobistego oraz na chrześcijańskich zebraniach musimy ‛skłaniać swe serca ku rozeznaniu’ (Przysłów [Przypowieści] 2:1-4, NW). Pozwalajmy, by rady dotyczące postępowania, ubioru, muzyki i rozrywki zapadały nam w serca i pobudzały nas do wprowadzania wszelkich koniecznych zmian. Nigdy się nie usprawiedliwiajmy ani w inny sposób nie wymawiajmy od przyjmowania tych wskazówek. Jeżeli Królestwo jest dla nas czymś realnym, będziemy się kierować w życiu jego miernikami i gorliwie głosić o nim drugim. Jezus oświadczył: „Nie każdy, kto do mnie mówi: ‚Panie, Panie’, wejdzie do królestwa niebios, lecz tylko ten, kto wykonuje wolę mego Ojca, który jest w niebiosach” (Mateusza 7:21-23).

15. Dlaczego koniecznie trzeba ‛szukać najpierw królestwa oraz Bożej prawości’?

¹⁵ Ludzie mają skłonność do zamartwiania się o potrzebną im żywność, odzież i schronienie, ale Jezus oznajmił: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego [Boga] prawości, a wszystkie te inne rzeczy będą wam dodane” (Mateusza 6:33, 34). Niech w twojej hierarchii wartości najważniejsze miejsce zajmuje Królestwo. Zadowalaj się tym, co jest niezbędne, i prowadź proste życie. Niemądrze byłoby skupiać się na nieistotnych zajęciach oraz na zabieganiu o dobra materialne, a przy tym usprawiedliwiać się, że wszystko jest w porządku, bo przecież takie rzeczy same w sobie nie są złe. Rzeczywiście może tak być, ale jak to się odbije na naszym planie studium osobistego, udziale w zebraniach chrześcijańskich i w służbie kaznodziejskiej? Jezus przyrównał Królestwo do kupca, który znalazłszy „jedną perłę wysokiej wartości, odszedł i natychmiast sprzedał wszystko, co miał, i ją kupił” (Mateusza 13:45, 46). Właśnie tak mamy traktować Królestwo Boże. Zamiast naśladować Demasa, który porzucił służbę, „ponieważ umiłował obecny system rzeczy”, powinniśmy iść za wzorem Pawła (2 Tymoteusza 4:10, 18; Mateusza 19:23, 24; Filipian 3:7, 8, 13, 14; 1 Tymoteusza 6:9, 10, 17-19).

„Nieprawi nie odziedziczą królestwa Bożego”

16. Jak ‛pojmowanie sensu’ orędzia o Królestwie Bożym pomoże nam wystrzegać się złego postępowania?

¹⁶ Do tolerującego niemoralność zboru w Koryncie Paweł otwarcie powiedział: „A czyż nie wiecie, że nieprawi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani mężczyźni utrzymywani do celów sprzecznych z naturą, ani mężczyźni kładący się z mężczyznami, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani rzucający obelgi, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Koryntian 6:9, 10). Jeżeli ‛pojmujemy sens’ orędzia o Królestwie Bożym, nie będziemy się łudzić, że Jehowa toleruje pewne formy niemoralności, dopóki widzi nasze zaangażowanie w służbie chrześcijańskiej. Nie powinniśmy nawet wspominać o nieczystości (Efezjan 5:3-5). Czy dostrzegasz, iż do twego życia zaczynają się wkradać plugawe myśli lub praktyki tego świata? Niezwłocznie musisz je odrzucić! Królestwo jest zbyt cenne, by je utracić z takiego powodu (Marka 9:47).

17. Jak docenianie Królestwa Bożego pomaga pielęgnować pokorę i nie dawać powodów do zgorszenia?

¹⁷ Uczniowie zapytali Jezusa: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebios?” Jezus postawił pośrodku nich małe dziecko i rzekł: „Zaprawdę wam mówię: Jeżeli nie zawrócicie i nie staniecie się jak małe dzieci, na pewno nie wejdziecie do królestwa niebios. Kto zatem się ukorzy jak to małe dziecko, ten jest największy w królestwie niebios” (Mateusza 18:1-6). Ludzie dumni, wymagający, zobojętniali i miłujący bezprawie nie wejdą do Królestwa Bożego ani nie znajdą się wśród jego poddanych. Czy twoja miłość do braci, pokora i zbożna bojaźń pobudzają cię do tego, by unikać gorszenia drugich swym postępowaniem? A może zawsze upierasz się przy swoich „prawach”, bez względu na to, jak takie nastawienie i zachowanie odbije się na innych? (Rzymian 14:13, 17).

18. Czego dostąpi posłuszna ludzkość, gdy za sprawą Królestwa wola Boga będzie się działa „jak w niebie, tak i na ziemi”?

¹⁸ Nasz niebiański Ojciec, Jehowa, wkrótce całkowicie spełni żarliwą prośbę: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi”. Już niedługo panujący Król Jezus Chrystus przybędzie, by zasiąść na sędziowskim tronie i oddzielić „owce” od „kóz”. W wyznaczonym czasie „król powie do tych po swej prawicy: ‚Chodźcie, pobłogosławieni przez mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata’”. Symboliczne kozy „odejdą w wieczne odcięcie, prawi zaś do życia wiecznego” (Mateusza 6:10; 25:31-34, 46). W „wielkim ucisku” zostanie usunięty ten stary system, a wraz z nim wszyscy, którzy nie chcą ‛pojąć sensu’ orędzia o Królestwie. Ale miliony ocalałych oraz miliardy wskrzeszonych z martwych odziedziczą bezkresne błogosławieństwa Królestwa w przywróconym ziemskim raju (Objawienie 7:14). Owo Królestwo to nowy rząd, panujący z niebios nad ziemią. Urzeczywistni on całkowicie zamierzenie Jehowy co do ludzi i naszego globu i w ten sposób uświęci Jego najświętsze imię. Czyż nie warto oczekiwać tych dobrodziejstw, poświęcać się dla nich i z myślą o nich pracować? Właśnie na tym powinno dla nas polegać ‛pojmowanie sensu’ orędzia o Królestwie!

Jak byś odpowiedział?

◻ Czym jest Królestwo Boże?

◻ Dlaczego większość słuchaczy Jezusa nie ‛pojmowała sensu’ orędzia o Królestwie?

◻ Dlaczego ‛pojmowanie sensu’ orędzia o Królestwie wiąże się zarówno z błogosławieństwami, jak i z odpowiedzialnością?

◻ Jak przez głoszenie możemy pokazać, czy ‛pojęliśmy sens’ orędzia o Królestwie?

◻ Jak swym postępowaniem możemy dowieść, że ‛pojmujemy sens’ udzielanych nam rad?

[Ilustracje na stronie 17]

Uczniowie Jezusa ‛pojęli sens’ orędzia o Królestwie i wydawali dobry owoc