Uczmy się spełniać wolę Jehowy

„Naucz mnie spełniać wolę twoją, bo ty jesteś moim Bogiem” (PSALM 143:10, NW).

 1, 2. (a) Kiedy powinniśmy się uczyć i o czym pamiętać? (b) Dlaczego pobieranie nauki u Jehowy ma żywotne znaczenie?

DOPÓKI człowiek żyje i jest aktywny, każdego dnia może się nauczyć czegoś wartościowego. Potwierdza się to zarówno na tobie, jak i na innych. A co się dzieje po śmierci? Osoby martwej nie da się już niczego nauczyć ani ona sama niczego nie może poznać. Biblia wyraźnie oświadcza, iż umarli „nic nie wiedzą”. W Szeolu, wspólnym grobie ludzkości, nie ma poznania (Kaznodziei 9:5, 10). Czy to oznacza, że uczymy się i gromadzimy wiedzę na próżno? Odpowiedź zależy od tego, czego się uczymy i jak korzystamy z tej wiedzy.

² Jeżeli zdobywamy tylko świecką wiedzę, nie mamy przed sobą widoków na przyszłość. Na szczęście jednak miliony ludzi ze wszystkich narodów uczą się woli Bożej, dzięki czemu mają perspektywę życia wiecznego. Mogą żywić taką nadzieję, gdyż są pouczani przez Jehowę, który jest Źródłem życiodajnej wiedzy (Psalm 94:9-12).

 3. (a) Dlaczego można powiedzieć, że Jezus był pierwszym uczniem Boga? (b) Jak zostaliśmy zapewnieni, że Jehowa będzie uczył ludzi, i jakie skutki to przyniesie?

³ Pierwszy uczeń Boga, Jego jednorodzony Syn, szkolił się w spełnianiu woli swego Ojca (Przypowieści 8:22-30; Jana 8:28). Później wskazał, że Jego Ojciec będzie pouczał miriady ludzi. Jakie widoki rysują się przed tymi, którzy pobierają nauki u Boga? Jezus oznajmił: „Napisane jest u Proroków: ‚I oni wszyscy będą wyuczeni przez Jehowę’. Każdy, kto usłyszał od Ojca i się nauczył, przychodzi do mnie. (...) Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Kto wierzy, ma życie wieczne” (Jana 6:45-47).

 4. Dzięki czemu miliony ludzi korzystają z pouczeń Bożych i jakie widoki na przyszłość rysują się przed nimi?

⁴ Jezus przytoczył słowa z Księgi Izajasza 54:13, które skierowano do symbolicznej niewiasty Bożej, niebiańskiego Syjonu. Proroctwo to odnosi się przede wszystkim do jej synów, to znaczy do 144 000 zrodzonych z ducha uczniów Jezusa Chrystusa. Ostatek tych duchowych synów jest obecnie bardzo zajęty, odgrywa bowiem czołową rolę w ogólnoświatowym programie nauczania. Dzięki temu miliony innych osób, tworzących „wielką rzeszę”, również korzystają z pouczeń udzielanych przez Jehowę. Mają przed sobą niezwykłą perspektywę — ich procesu uczenia się nie przerwie nawet śmierć. Jak to możliwe? Otóż będą mogli przeżyć szybko nadciągający „wielki ucisk” i radować się życiem wiecznym na rajskiej ziemi (Objawienie 7:9, 10, 13-17).

Większy nacisk na spełnianie woli Bożej

 5. (a) Jak brzmi tekst roczny na rok 1997? (b) Jak powinniśmy traktować obecność na chrześcijańskich zebraniach?

⁵ W roku 1997 w ponad 80 000 zborów na całej ziemi Świadkowie Jehowy będą mieć stale w pamięci początkowe słowa Psalmu 143:10: „Naucz mnie spełniać wolę twoją”. Tak brzmi tekst roczny na rok 1997. Słowa te będą widnieć na poczesnym miejscu w Salach Królestwa, przypominając nam, że zebrania zborowe stwarzają wspaniałą sposobność odbierania pouczeń od Boga, że właśnie na nich możemy korzystać z regularnego szkolenia. Kiedy razem z braćmi spotykamy się na zebraniach, by pobierać nauki u Wspaniałego Nauczyciela, zapewne czujemy to, co psalmista, który napisał: „Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Do domu Pana pójdziemy!” (Psalm 122:1; Izajasza 30:20, NW).

 6. Co wzorem Dawida otwarcie przyznajemy?

⁶ Rzeczywiście pragniemy uczyć się woli Bożej, a nie woli naszego przeciwnika, Diabła, ani woli niedoskonałych ludzi. Toteż tak jak Dawid otwarcie przyznajemy, kto jest Bogiem, którego czcimy i któremu służymy: „Ty jesteś moim Bogiem. Duch twój jest dobry; niech mnie prowadzi w krainie prostolinijności” (Psalm 143:10). Dawid nie chciał przebywać w towarzystwie ludzi fałszywych, wolał być tam, gdzie oddaje się cześć Jehowie (Psalm 26:4-6). A dzięki temu, że duch Boży kierował jego krokami, mógł podążać ścieżkami prawości (Psalm 17:5; 23:3).

 7. Jak duch Boży oddziałuje na zbór chrześcijański?

⁷ Większy Dawid, Jezus Chrystus, zapewnił swych apostołów, iż duch święty nauczy ich wszystkiego i przywiedzie im na pamięć to wszystko, co on sam im powiedział (Jana 14:26). Począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy Jehowa stopniowo objawia „głębokie sprawy Boże” zawarte w Jego spisanym Słowie (1 Koryntian 2:10-13). Czyni to za pośrednictwem widzialnego kanału łączności, nazwanego przez Jezusa „niewolnikiem wiernym i roztropnym”. W ten sposób otrzymujemy pokarm duchowy, rozważany w ramach programu szkoleniowego realizowanego w zborach ludu Bożego na całym świecie (Mateusza 24:45-47).

Uczmy się woli Jehowy na naszych zebraniach

 8. Dlaczego udział w studium Strażnicy jest tak pożyteczny?

⁸ Artykuły omawiane co tydzień na zborowym studium Strażnicy często zwracają uwagę na zastosowanie zasad biblijnych. Dzięki temu niewątpliwie pomagają nam radzić sobie z troskami życiowymi. Kiedy indziej rozpatruje się na tych zebraniach głębokie prawdy duchowe lub proroctwa biblijne. Ileż się uczymy w trakcie takich rozważań! W wielu krajach podczas tych zebrań Sale Królestwa pękają w szwach. Jednakże w pewnych krajach liczba obecnych spadła. Jak sądzisz, dlaczego? Może niektórzy pozwalają, by praca świecka przeszkadzała im w regularnym zgromadzaniu się z innymi w celu ‛pobudzania się do miłości i do szlachetnych uczynków’? A może tyle godzin spędzają na spotkaniach towarzyskich bądź oglądaniu telewizji, że w swym rozkładzie zajęć nie mogą już zmieścić obecności na wszystkich zebraniach? Przypomnijmy sobie spisany pod natchnieniem nakaz z Listu do Hebrajczyków 10:23-25. Czyż wspólne zgromadzanie się w celu przyjmowania pouczeń od Boga nie jest jeszcze ważniejsze teraz, gdy ‛widzimy przybliżanie się dnia’?

 9. (a) Jak zebrania służby wyposażają nas do pełnienia służby kaznodziejskiej? (b) Jaki powinien być nasz stosunek do głoszenia?

⁹ Jednym z naszych podstawowych obowiązków jest pełnienie publicznej służby dla Boga. Abyśmy mogli nauczyć się skutecznie wykonywać to zadanie, przeprowadzane są zebrania służby. Dowiadujemy się na nich, jak nawiązywać rozmowy z ludźmi, co mówić, jak postąpić, gdy ktoś reaguje przychylnie, a jak się zachować wobec ludzi odrzucających nasze orędzie (Łukasza 10:1-11). Na tych cotygodniowych zebraniach są omawiane i przedstawiane w pokazach praktyczne metody głoszenia, dzięki czemu lepiej umiemy docierać do ludzi nie tylko w pracy od domu do domu, lecz także podczas świadczenia na ulicach, parkingach, w publicznych środkach transportu, na lotniskach, w dzielnicach handlowych bądź w szkołach. Skoro prosimy: „Naucz mnie spełniać wolę twoją”, więc przy każdej sposobności będziemy chcieli wywiązywać się z polecenia naszego Mistrza: „Niech wasze światło świeci przed ludźmi, żeby (...) wychwalali waszego Ojca, który jest w niebiosach” (Mateusza 5:16).

10. Jak możemy udzielić rzeczywistej pomocy temu, kto „jest godzien”?

¹⁰ Na takich zebraniach zborowych uczymy się także pozyskiwać uczniów. Jeśli ktoś okazał zainteresowanie lub przyjął literaturę, naszym celem w czasie odwiedzin ponownych jest zapoczątkowanie domowego studium Biblii. Przypomina to nieco postępowanie uczniów Jezusa, którzy ‛zatrzymywali się u ludzi godnych’ i uczyli ich tego, co on nakazał (Mateusza 10:11; 28:19, 20). Mając do dyspozycji wyśmienite pomoce, między innymi książkę Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego, jesteśmy naprawdę dobrze wyposażeni, by ‛dokładnie pełnić swe usługiwanie’ (2 Tymoteusza 4:5). Jeżeli każdego tygodnia przychodzisz na zebranie służby i szkoły teokratycznej oraz starasz się uchwycić, a potem wykorzystać pomocne sugestie, to zalecasz siebie jako odpowiednio wykwalifikowanego sługę Boga, który spełnia Jego wolę (2 Koryntian 3:3, 5; 4:1, 2).

11. Jak niektórzy pokazali, iż wierzą słowom zawartym w Ewangelii według Mateusza 6:33?

¹¹ Wolą Boga jest, byśmy ‛stale szukali najpierw królestwa oraz Jego prawości’ (Mateusza 6:33). Zadaj sobie pytanie: Jak bym się zastosował do tej zasady, gdyby moje obowiązki w pracy zawodowej (lub praca współmałżonka) przeszkadzały w przychodzeniu na zebrania? Wiele dojrzałych duchowo osób spróbowało porozmawiać o tym z pracodawcami. Pewna głosicielka pełnoczasowa powiedziała swemu pracodawcy, iż co tydzień chciałaby się wcześniej zwalniać, by zdążyć na zebranie zborowe. Przystał na jej prośbę. Zaciekawił się przy tym, jak przebiegają takie spotkania, i wyraził chęć przybycia. Na zebraniu usłyszał ogłoszenie o zbliżającym się zgromadzeniu okręgowym. Skutek był taki, iż spędził na tym zgromadzeniu cały dzień. Czego się nauczyłeś z tego przykładu?

Bogobojni rodzice uczą woli Jehowy

12. Co powinni cierpliwie i konsekwentnie czynić rodzice, aby ich dzieci nauczyły się woli Jehowy?

¹² Jednakże woli Bożej uczymy się nie tylko na zebraniach zborowych i większych zgromadzeniach. Bogobojnym rodzicom polecono szkolić, karcić i wychowywać dzieci, by przynosiły chwałę Jehowie i spełniały Jego wolę (Psalm 148:12, 13; Przypowieści 22:6, 15). W tym celu trzeba zabierać dzieci na zebrania, by tam ‛słuchały i uczyły się’, ale czy nie należałoby też uczyć ich ze świętych pism w domu? (5 Mojżeszowa 31:12; 2 Tymoteusza 3:15). W wielu rodzinach początkowo bardzo sumiennie i regularnie prowadzono rodzinne studium Biblii, ale wkrótce zaczęto je zaniedbywać lub całkowicie go zaniechano. Czy podobnie było u was? Czy doszliście może do wniosku, że zachęty do regularnego odbywania takiego studium są nieżyciowe lub że w waszej rodzinie nie da się tego zastosować z uwagi na wyjątkowe okoliczności? Tak czy inaczej, zechciejcie przypomnieć sobie piękne artykuły „Nasze bogate dziedzictwo duchowe” i „Wytrwałość popłaca”, zamieszczone w Strażnicy z 1 sierpnia 1995 roku.

13. Jak rodziny mogą odnieść korzyść z rozważania tekstu dziennego?

¹³ Rodziny są zachęcane, by nabrały zwyczaju rozważania tekstu dziennego z broszury Codzienne badanie Pism. Już samo przeczytanie wersetu i komentarza jest pożyteczne, ale jeszcze więcej dobrego daje omawianie i stosowanie się do tych tekstów. Na przykład w trakcie rozpatrywania Listu do Efezjan 5:15-17 członkowie rodziny mogliby się zastanowić, jak ‛wykupywać dogodny czas’ na studium osobiste, udział w jakiejś formie służby pełnoczasowej oraz wywiązywanie się z innych zadań teokratycznych. Dzięki takiemu rozważaniu tekstu dziennego w gronie rodziny niektórzy jej członkowie rzeczywiście mogą lepiej ‛uświadamiać sobie, co jest wolą Jehowy’.

14. Jakimi nauczycielami powinni być rodzice w myśl Księgi 5 Mojżeszowej 6:6, 7 i czego to od nich wymaga?

¹⁴ Rodzice muszą być pilnymi nauczycielami swych dzieci (5 Mojżeszowa 6:6, 7). Ale rzecz nie sprowadza się do strofowania ich lub wydawania poleceń. Ojciec i matka powinni je także wysłuchiwać, wtedy bowiem będą umieli trafniej ocenić, co trzeba im wyjaśnić, wytłumaczyć, zilustrować przykładem lub powtórzyć. Pewni chrześcijańscy rodzice dbający o szczerą wymianę myśli zachęcają dzieci, by zadawały pytania, jeśli czegoś nie pojmują lub jeśli coś budzi ich niepokój. W ten sposób dowiedzieli się, że kilkunastoletni syn ma trudności ze zrozumieniem tego, iż Jehowa nie miał początku. Wykorzystali więc informację podaną w publikacjach Towarzystwa Strażnica, że według przyjętego poglądu czas i przestrzeń nie mają końca. Wyjaśnienia poparte takim przykładem zadowoliły syna. Znajdujcie zatem czas, by udzielać jasnych, opartych na Biblii odpowiedzi na pytania waszych dzieci i pomagać im dostrzec, iż uczenie się spełniania woli Bożej może sprawiać wielką przyjemność. Czego jeszcze uczą się dzisiaj młodzi i starzy słudzy Boży?

Uczeni miłości i walki

15. Kiedy może zostać wystawiona na próbę szczerość naszej miłości do braci?

¹⁵ Zgodnie z nowym przykazaniem danym przez Jezusa jesteśmy „uczeni miłować się wzajemnie” (1 Tesaloniczan 4:9). Kiedy panuje spokój i wszystko dobrze się układa, możemy sobie myśleć, że naprawdę miłujemy wszystkich naszych braci. Jak to jednak wygląda, gdy wynikną nieporozumienia lub gdy poczujemy się urażeni słowami bądź czynami współchrześcijanina? Szczerość naszej miłości jest wówczas wystawiona na próbę (porównaj 2 Koryntian 8:8). Jak według pouczeń z Biblii należałoby się zachować w takich sytuacjach? Przede wszystkim trzeba dokładać starań, by w całej pełni okazywać miłość (1 Piotra 4:8). Nie powinniśmy szukać własnych korzyści, wpadać w rozdrażnienie z powodu niewielkich uchybień ani prowadzić rachunku krzywd, lecz pozwalać, aby miłość zakrywała mnóstwo grzechów (1 Koryntian 13:5). Wiemy, że jest to wolą Boga, gdyż tego uczy nas Jego Słowo.

16. (a) W jakiego rodzaju wojnie chrześcijanie uczą się brać udział? (b) Jakie mamy uzbrojenie?

¹⁶ Wielu nie widzi związku między miłością a działaniami wojennymi, niemniej tego ostatniego również się uczymy, tyle że jest to innego rodzaju wojna. Dawid wiedział, iż Jehowa może go nauczyć prowadzenia wojny, choć w owych czasach chodziło przede wszystkim o literalną walkę z wrogami Izraela (1 Samuela 17:45-51; 19:8; 1 Królewska 5:3; Psalm 144:1). A co z walką toczoną przez nas obecnie? Nasz oręż „nie jest cielesny” (2 Koryntian 10:4). Bierzemy udział w duchowym boju, do którego jest nam potrzebna zbroja duchowa (Efezjan 6:10-13). Za pośrednictwem swego Słowa oraz zorganizowanego ludu Jehowa uczy nas, jak skutecznie prowadzić duchową walkę.

17. (a) W jaki sposób Diabeł próbuje skierować naszą uwagę w inną stronę? (b) Czego powinniśmy się strzec?

¹⁷ Diabeł często w zwodniczy, wyrafinowany sposób posługuje się świeckimi pokusami, odstępcami lub innymi przeciwnikami prawdy, aby zaprzątać nasz umysł sprawami nieistotnymi (1 Tymoteusza 6:3-5, 11; Tytusa 3:9-11). Wydaje się dostrzegać, iż ma niewielkie szanse pokonać nas bezpośrednim, frontalnym atakiem, toteż stara się doprowadzić nas do potknięcia, skłaniając do dawania upustu swemu rozdrażnieniu lub do głupich, jałowych duchowo dociekań. Jako czujni wojownicy, powinniśmy równie pilnie strzec się takich niebezpieczeństw, jak się chronimy w czasie otwartej napaści (1 Tymoteusza 1:3, 4).

18. Co naprawdę znaczy: nie żyć już dla siebie?

¹⁸ Nie hołdujemy pragnieniom ludzkim ani nie wykonujemy woli narodów. Dając nam za przykład Jezusa, Jehowa nauczył nas, że nie możemy już żyć dla siebie — powinniśmy mieć takie samo nastawienie umysłu jak Chrystus Jezus i żyć dla woli Bożej (2 Koryntian 5:14, 15). W przeszłości mogliśmy trwonić cenny czas, prowadząc lekkomyślny, rozwiązły tryb życia. Niemoralność, hulanki i pijatyki są typowe dla tego niegodziwego świata. Czyż jednak teraz, gdy uczymy się spełniać wolę Bożą, nie jesteśmy wdzięczni, że nie należymy do zepsutego świata? Toczmy zatem ciężki bój duchowy, by uniknąć skalania świeckimi praktykami (1 Piotra 4:1-3).

Uczenie się przysparza nam korzyści

19. Jakie korzyści zapewnia uczenie się i spełnianie woli Jehowy?

¹⁹ Koniecznie powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego, że uczenie się spełniania woli Jehowy przynosi ogromne korzyści. Rzecz jasna musimy ze swej strony zwracać baczną uwagę, by przyswajać sobie, a następnie wcielać w życie te pouczenia, które otrzymujemy za pośrednictwem Jego Syna, Jego Słowa oraz ludu zorganizowanego w zbory (Izajasza 48:17, 18; Hebrajczyków 2:1). Czyniąc tak, będziemy mieli dość sił, by stać mocno w tych przerażających czasach oraz przetrwać nadciągające burze (Mateusza 7:24-27). Poza tym dzięki spełnianiu woli Boga możemy już teraz zaskarbić sobie Jego uznanie i mieć pewność, że nasze modlitwy są wysłuchiwane (Jana 9:31; 1 Jana 3:22). Ponadto zaznamy prawdziwego szczęścia (Jana 13:17).

20. O czym warto rozmyślać, spoglądając przez cały rok 1997 na nasz tekst roczny?

²⁰ W roku 1997 często będziemy mieli okazję czytać i rozważać nasz tekst roczny, Psalm 143:10: „Naucz mnie spełniać wolę twoją”. W takich chwilach zastanówmy się niekiedy nad tym, jakie sposobności uczenia się, omówione powyżej, udostępnił nam Bóg. Oby takie rozmyślania nad słowami tekstu rocznego pobudzały nas do postępowania zgodnego z wyrażoną w nich prośbą, gdyż jak wiemy, „kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:17).

Jak byś odpowiedział?

◻ Kto dzisiaj uczy się spełniać wolę Jehowy?

◻ W jaki sposób w roku 1997 powinny na nas wpływać słowa Psalmu 143:10?

◻ Jak jesteśmy uczeni spełniania woli Jehowy?

◻ W jaki sposób chrześcijańscy rodzice powinni pouczać swe dzieci?