Czego się uczymy od stworzeń wykazujących „instynktowną mądrość”

KLIMATYZACJA, substancje zapobiegające zamarzaniu, odsalanie wody czy sonar to wynalazki, które stały się powszechnie znane ludziom w XX wieku. Tymczasem zwierzęta znają je już od tysięcy lat. Od tych stworzeń wykazujących „instynktowną mądrość” człowiek naprawdę dużo się uczy (Przysłów [Przypowieści] 30:24-28, NW; Joba 12:7-9). Ponieważ niektóre z nich stały się niejako jego niemymi nauczycielami, bada je ze szczególnym zainteresowaniem.

A czy możemy odnieść pożytek z rozważenia cech pewnych zwierząt? Jezus przyrównał swych naśladowców do owiec, węży, gołębi, a nawet do szarańczy. O co mu przy tym chodziło? Spróbujmy to przeanalizować.

„Moje owce słuchają mego głosu”

Biblia wspomina o owcach ponad 200 razy. Jak wyjaśniono w dziele Smith’s Bible Dictionary, „owca jest symbolem potulności, cierpliwości i uległości”. W 53 rozdziale Księgi Izajasza do owcy został proroczo przyrównany sam Jezus. Słusznie więc użył analogicznego porównania w stosunku do swych naśladowców. Ale które cechy owiec miał na myśli?

Jezus oświadczył: „Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one podążają za mną” (Jana 10:27). W ten sposób uwypuklił potulność swych uczniów oraz ich gotowość do kroczenia jego śladami. Owce słuchają pasterza i chętnie za nim idą. Pasterz zaś jest przywiązany do swego stada.

Owce mogą się paść na całej łące, lecz każda trzyma się stada. Toteż — jak podaje książka Alles für das Schaf (Wszystko dla owcy) — gdy wyczuwają niebezpieczeństwo lub są przestraszone, „potrafią się szybko zbić w gromadę”. W razie zagrożenia uciekają razem, przystając co jakiś czas, by rozejrzeć się w sytuacji. Taka „etapowa ucieczka pozwala nadążyć jagniętom i słabszym owcom. Co więcej, stado zapewnia im specjalną ochronę”. Czego możemy się nauczyć z takiego zachowania owiec?

Prawdziwi chrześcijanie nie są dziś rozproszeni po różnych wyznaniach i sektach chrześcijaństwa. Przeciwnie, trzymają się razem. Każdy chrześcijanin czuje się osobiście związany z trzodą Bożą, a to umacnia jedność w organizacji Świadków Jehowy. Gdzie każdy Świadek szuka przewodnictwa i ochrony w sytuacjach krytycznych, takich jak ciężka choroba, wojna lub klęska żywiołowa? W organizacji Jehowy, zapewniającej bezpieczeństwo duchowe.

W jaki sposób są udostępniane rady biblijne? Przez Strażnicę i pokrewne czasopismo Przebudźcie się! Publikacje te oraz chrześcijańskie zebrania stanowią szczególną pomoc dla tych, którzy podobnie jak młode i słabsze owce w stadzie potrzebują wyjątkowej opieki. Dużo uwagi poświęca się na przykład rodzicom samotnie wychowującym dzieci oraz osobom cierpiącym na depresję. Jakże więc mądrze robimy, czytając każdy numer tych czasopism, uczestnicząc we wszystkich zebraniach zborowych i wprowadzając w czyn to, czego się uczymy! Dajemy tym dowód potulności i silnego przywiązania do trzody Bożej (1 Piotra 5:2).

„Ostrożni jak węże, a niewinni jak gołębie”

W wydawnictwie Smith’s Bible Dictionary można przeczytać: „Na całym Wschodzie wąż był symbolem pierwiastka zła, ducha nieposłuszeństwa”. Natomiast słowa „moja gołąbko” należały do wyrażeń pieszczotliwych (Pieśń 5:2). Co zatem miał na myśli Jezus, gdy zachęcał swych naśladowców, aby byli „ostrożni jak węże, a niewinni jak gołębie”? (Mateusza 10:16).

Jezus udzielał wskazówek dotyczących głoszenia i nauczania. Jego uczniowie mogli się spodziewać różnych reakcji. Zainteresowanie okażą nieliczni, a pozostali odrzucą dobrą nowinę. Niektórzy nawet będą ciemiężyć prawdziwych sług Bożych (Mateusza 10:17-23). Jak uczniowie mieli się zachować w obliczu prześladowań?

Fritz Rienecker tak skomentował werset z Ewangelii według Mateusza 10:16: „Rozwaga (...) musi iść w parze z prawością, szczerością i prostolinijnością, by nie uczynić niczego, co dałoby wrogom uzasadniony powód do skarg. Ambasadorów Jezusa otaczają bezwzględni przeciwnicy, którzy bez żadnych skrupułów wykorzystują każdy pretekst, by bezlitośnie ich zaatakować. Trzeba więc niczym wąż bacznie obserwować prześladowców i czujnie śledzić rozwój sytuacji, panować nad nią bez uciekania się do oszustwa lub podstępu, być czystym i uczciwym w mowie oraz w czynach, aby przypominać gołębia” (Das Evangelium des Matthäus).

Czego ze słów Jezusa zanotowanych w Ewangelii według Mateusza 10:16 mogą się nauczyć dzisiejsi słudzy Boży? Obecnie ludzie reagują na dobrą nowinę bardzo podobnie jak w I wieku. W razie prześladowań prawdziwi chrześcijanie muszą łączyć roztropność węża z czystością gołębia. Głosząc innym orędzie Królestwa, nigdy nie uciekają się do oszustwa lub podstępu, lecz są uczciwi, szczerzy i rzetelni.

Zilustrujmy to przykładem: współpracownicy, koledzy szkolni czy nawet członkowie rodziny mogą drwić z tego, w co wierzysz jako Świadek Jehowy. Mógłbyś natychmiast odpłacić im tą samą monetą, wypowiadając się równie złośliwie o ich religii. Ale czy byłbyś wtedy niewinny? Z pewnością nie. Jeżeli twoi krytycy przekonają się, że pomimo ich uwag jesteś uprzejmy, mogą się zmienić na lepsze. Okażesz się zarówno rozważny, jak i nienaganny — ‛ostrożny jak wąż, a niewinny jak gołąb’.

‛Szarańcze przypominały konie przygotowane do bitwy’

Czasopismo GEO donosi, że w roku 1784 Afrykę Południową spustoszyło „największe stado [szarańczy], jakie odnotowano w historii”. Rój osiadł na obszarze ponad pięciu tysięcy kilometrów kwadratowych, a więc pięciokrotnie większym od terytorium Hongkongu. Smith’s Bible Dictionary informuje, iż szarańcza „straszliwie niszczy roślinność w krajach, które nawiedza”.

Ukazując wydarzenia, które miały się rozegrać w „dniu Pańskim” i które objawił mu Bóg, Jezus posłużył się wizją chmary szarańczy. Czytamy o nich: „Szarańcze przypominały z wyglądu konie przygotowane do bitwy” (Objawienie 1:1, 10; 9:3-7). Co to oznaczało?

Świadkowie Jehowy od dawna uważają, że szarańcze z 9 rozdziału Księgi Objawienia wyobrażają namaszczonych sług Bożych żyjących na ziemi w naszym stuleciu.a Chrześcijanom tym zlecono określone zadanie — mają ogłaszać orędzie o Królestwie po całej ziemi oraz pozyskiwać uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20). W tym celu muszą pokonywać różne przeszkody i być wytrwali w działaniu. Cóż mogłoby to zobrazować lepiej niż niestrudzona szarańcza?

Chociaż owad ten ma niewiele ponad pięć centymetrów długości, zwykle przemierza od 100 do 200 kilometrów dziennie. Szarańcza pustynna może pokonać aż 1000 kilometrów. W czasopiśmie GEO wyjaśniono, że „uderza skrzydełkami 18 razy na sekundę nawet przez 17 godzin na dobę, do czego nie jest zdolny żaden inny owad”. Na jakiż imponujący wysiłek zdobywa się to niepozorne stworzenie!

Świadkowie Jehowy jako całość niezachwianie rozgłaszają dobrą nowinę o Królestwie. Działalność tę prowadzą obecnie w przeszło 230 krajach. By w niej uczestniczyć, ci słudzy Boży przezwyciężają wiele trudności. Z jakimi przeciwnościami muszą się borykać? Między innymi z uprzedzeniami, ograniczeniami prawnymi, chorobami, zniechęceniem i sprzeciwem rodziny. Nic jednak nie jest w stanie ich powstrzymać. Wytrwale wykonują zadanie zlecone im przez Boga.

Stale przejawiaj przymioty chrześcijańskie

Jezus przyrównał swych naśladowców do owiec, węży, gołębi i szarańczy. Porównania te są naprawdę stosowne w dzisiejszych czasach. Dlaczego? Szybko nadciąga koniec tego systemu rzeczy, a problemy przytłaczają nas bardziej niż kiedykolwiek.

Zachowując w pamięci obrazowe słowa Jezusa, prawdziwi chrześcijanie są blisko związani z trzodą Bożą i potulnie przyjmują rady od organizacji Jehowy. Są czujni i ostrożni, gdy coś mogłoby im przeszkodzić w działalności chrześcijańskiej, a jednocześnie w całym swym postępowaniu pozostają nienaganni. Wytrwale też pełnią wolę Bożą w obliczu trudności. I stale uczą się od niektórych stworzeń wykazujących „instynktowną mądrość”.

[Przypis]