Naśladuj Jehowę — okazuj sprawiedliwość i prawość

„Ja jestem Jehowa, Ten, który okazuje lojalną życzliwość, sprawiedliwość i prawość na ziemi; bo w nich znajduję upodobanie” (JEREMIASZA 9:24).

 1. Jaką wspaniałą perspektywę otworzył przed ludźmi Jehowa?

JEHOWA obiecał, że nadejdzie taki dzień, gdy wszyscy będą Go znali. Za pośrednictwem swego proroka Izajasza oznajmił: „Nie będą wyrządzać szkody ani przywodzić do zguby na całej mojej świętej górze; gdyż ziemia będzie napełniona poznaniem Jehowy, tak jak wody pokrywają morze” (Izajasza 11:9). Cóż za cudowna perspektywa!

 2. Z czym się wiąże poznanie Jehowy? Dlaczego?

² Ale co to znaczy znać Jehowę? On sam wyjaśnił Jeremiaszowi, iż przede wszystkim trzeba ‛posiąść wnikliwość i poznać go, że on jest Jehowa, Ten, który okazuje lojalną życzliwość, sprawiedliwość i prawość na ziemi; bo w nich znajduje upodobanie’ (Jeremiasza 9:24). Tak więc żeby poznać Jehowę, trzeba wiedzieć, jak okazuje On sprawiedliwość i prawość. A jeśli potem będziemy przejawiali te przymioty, zaskarbimy sobie Jego uznanie. Co zatem powinniśmy czynić? Na kartach swego spisanego Słowa, Biblii, Jehowa zachował informacje o tym, jak w ciągu wieków obchodził się z niedoskonałymi ludźmi. Dzięki studiowaniu tych relacji poznamy Jego sprawiedliwe i prawe zasady i będziemy mogli Go naśladować (Rzymian 15:4).

Sprawiedliwy, a zarazem współczujący

 3, 4. Dlaczego Jehowa słusznie zniszczył Sodomę i Gomorę?

³ Różne aspekty sprawiedliwości Jehowy znakomicie ilustruje Jego wyrok wydany na Sodomę i Gomorę. Bóg wymierzył winnym zasłużoną karę, ale zadbał również o wybawienie ludzi, których uznał za godnych ocalenia. Czy zagłada tych miast rzeczywiście była usprawiedliwiona? Abraham, który najwyraźniej nie wiedział wszystkiego o niegodziwości Sodomy, początkowo miał inne zdanie. Jehowa zapewnił go, że oszczędzi to miasto, jeśli znajdzie się w nim choćby dziesięciu prawych. A zatem sprawiedliwość Jehowy nigdy nie jest pochopna ani bezlitosna (Rodzaju 18:20-32).

⁴ Wymownego świadectwa upadku moralnego Sodomy dostarczyła misja zlecona dwom aniołom. Kiedy jej mieszkańcy, „od chłopca aż do starca”, dowiedzieli się, że u Lota będą nocować jacyś dwaj mężczyźni, otoczyli jego dom z zamiarem dokonania zbiorowego gwałtu homoseksualnego. Cóż za upodlenie! Nie ulega wątpliwości, że Jehowa wydał na to miasto sprawiedliwy wyrok (Rodzaju 19:1-5, 24, 25).

 5. Jak Bóg uratował Lota i jego rodzinę podczas zagłady Sodomy?

⁵ Apostoł Piotr powołał się na zagładę Sodomy i Gomory jako na ostrzegawczy przykład, po czym dodał: „Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia” (2 Piotra 2:6-9). Gdyby prawy Lot oraz członkowie jego rodziny zginęli razem z bezbożnymi mieszkańcami Sodomy, byłoby to sprzeczne z wymogami sprawiedliwości. Dlatego aniołowie Jehowy ostrzegli go przed nieuchronną zagładą miasta. A widząc, iż się ociąga, chwycili Lota oraz jego żonę i córki za ręce i wyprowadzili ich z miasta — „z uwagi na to, że Jehowa mu współczuł” (Rodzaju 19:12-16). Możemy być pewni, że Jehowa okaże podobną troskę o ludzi prawych podczas nadciągającej zagłady obecnego niegodziwego systemu rzeczy.

 6. Dlaczego nie powinniśmy się niepotrzebnie zamartwiać z powodu nadciągającej zagłady niegodziwego systemu rzeczy?

⁶ Mimo iż koniec tego systemu będzie porą „wymierzania sprawiedliwości”, nie powinniśmy się niepotrzebnie zamartwiać (Łukasza 21:22). Wyroki wykonane przez Boga w Armagedonie okażą się „na wskroś prawe” (Psalm 19:9). Sprawiedliwość Jehowy nieskończenie góruje nad naszą i możemy jej bezgranicznie ufać, o czym przekonał się Abraham, który zadał pytanie: „Czyż Sędzia całej ziemi nie miałby uczynić tego, co słuszne?” (Rodzaju 18:25; porównaj Hioba 34:10). A Izajasz zapytał: „Kto go [Jehowę] uczy ścieżki sprawiedliwości?” (Izajasza 40:14).

Prawy czyn służący wybawieniu ludzkości

 7. Jaki związek zachodzi między sprawiedliwością Boga i Jego miłosierdziem?

⁷ Sprawiedliwość Boża nie sprowadza się wyłącznie do wymierzania kary winowajcom. Jehowa przedstawia siebie jako „Boga prawego i Wybawcę” (Izajasza 45:21). Istnieje zatem ścisły związek między Jego prawością czy sprawiedliwością a pragnieniem uwolnienia rodu ludzkiego od skutków grzechu. W pewnym komentarzu na temat powyższego wersetu oświadczono, iż „sprawiedliwość Boża szuka praktycznych sposobów, by wyrazić Jego miłosierdzie oraz umożliwić osiągnięcie zbawienia pochodzącego od Niego” (The International Standard Bible Encyclopedia, wydanie z roku 1982). Sprawiedliwość Boża nie musi więc być łagodzona miłosierdziem — miłosierdzie stanowi raczej jej wyraz. Najdobitniejszym przykładem tego aspektu sprawiedliwości Boga jest Jego postanowienie co do okupu, umożliwiające wybawienie ludzkości.

 8, 9. (a) Co się mieści w ramach „jednego prawego czynu”? Dlaczego? (b) Czego Jehowa od nas oczekuje?

⁸ Wartość okupu, którym było drogocenne życie jednorodzonego Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, musiała być tak wysoka, gdyż mierniki Jehowy obowiązują wszystkich, a On sam też ich przestrzega (Mateusza 20:28). Skoro zostało zaprzepaszczone doskonałe życie — życie Adama — więc do odkupienia jego potomstwa potrzebne było inne doskonałe życie (Rzymian 5:19-21). Apostoł Paweł nazwał nieskazitelne postępowanie Jezusa, w tym także złożenie okupu, „jednym prawym czynem” (Rzymian 5:18, przypis w NW). Dlaczego? Otóż Jehowa uznał, że odkupienie ludzkości jest rzeczą słuszną i sprawiedliwą, mimo iż miało Go to wiele kosztować. Potomkowie Adama przypominali ‛zgniecioną trzcinę’, której nie chciał zmiażdżyć, i „tlący się lniany knot”, którego nie zamierzał zgasić (Mateusza 12:20). Bóg był pewny, że pojawi się wśród nich niemało wiernych mężczyzn i kobiet (porównaj Mateusza 25:34).

⁹ Jak powinniśmy zareagować na ten niezrównany przejaw miłości i sprawiedliwości? Jehowa oczekuje w zamian, byśmy między innymi ‛czynili zadość sprawiedliwości’ (Micheasza 6:8). Na czym to polega?

Szukajmy sprawiedliwości, dążmy do prawości

10. (a) Między innymi w jaki sposób czynimy zadość sprawiedliwości? (b) Jak możemy pokazać, że szukamy najpierw prawości Bożej?

¹⁰ Po pierwsze, musimy się stosować do Bożych mierników moralnych. Są one sprawiedliwe i prawe, toteż czynimy zadość sprawiedliwości, gdy kierujemy się nimi w życiu. Właśnie tego Jehowa oczekuje od swego ludu. Izraelitom nakazał: „Uczcie się czynić dobro; szukajcie sprawiedliwości” (Izajasza 1:17). Podobnej rady udzielił Jezus, który wygłaszając Kazanie na Górze, polecił słuchaczom ‛szukać najpierw królestwa i prawości Bożej’ (Mateusza 6:33). A Paweł zachęcał Tymoteusza, by ‛dążył do prawości’ (1 Tymoteusza 6:11). Do rzeczywistej prawości i sprawiedliwości dążymy wtedy, gdy przestrzegamy Bożych mierników postępowania i przyoblekamy się w nową osobowość (Efezjan 4:23, 24). Innymi słowy, szukanie sprawiedliwości polega na czynieniu wszystkiego w sposób zgodny z wolą Bożą.

11. Dlaczego i jak powinniśmy walczyć z dominacją grzechu?

¹¹ Jak wiemy, niedoskonałym ludziom nie zawsze przychodzi łatwo czynić to, co sprawiedliwe i słuszne (Rzymian 7:14-20). Chrześcijan mieszkających w Rzymie Paweł zachęcał do walki z dominacją grzechu, aby mogli oddać Bogu swe ciała jako „oręż prawości”, użyteczny w urzeczywistnianiu Jego zamierzenia (Rzymian 6:12-14). Podobnie my dzięki regularnemu studium Słowa Bożego i przestrzeganiu jego wskazań możemy ‛ukierunkowywać swe umysły zgodnie z myślami Jehowy’ i korzystać z „karcenia w prawości” (Efezjan 6:4; 2 Tymoteusza 3:16, 17).

12. Czego powinniśmy się wystrzegać, jeśli pragniemy traktować drugich tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani przez Jehowę?

¹² Po drugie, czynimy zadość sprawiedliwości wtedy, gdy traktujemy bliźnich tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani przez Jehowę. Łatwo mogłoby się nam zdarzyć stosowanie dwojakich mierników — łagodnych wobec nas samych, a surowych wobec innych. Chętnie usprawiedliwiamy własne niedociągnięcia, skwapliwie zaś krytykujemy cudze uchybienia, nierzadko zupełnie błahe w porównaniu z naszymi. Jezus trafnie zapytał: „Czemu więc patrzysz na słomkę w oku twego brata, a nie bierzesz pod uwagę belki we własnym oku?” (Mateusza 7:1-3). Nigdy nie zapominajmy, że nikt z nas by się nie ostał, gdyby Jehowa miał skrupulatnie badać każde nasze przewinienie (Psalm 130:3, 4). Jeżeli On, kierując się swą sprawiedliwością, puszcza w niepamięć słabości naszych braci, to kimże my jesteśmy, by ich potępiać? (Rzymian 14:4, 10).

13. Dlaczego każdy prawy człowiek poczuwa się do obowiązku głoszenia dobrej nowiny o Królestwie?

¹³ Trzecim przejawem zbożnej sprawiedliwości jest gorliwe uczestniczenie w działalności ewangelizacyjnej. Jehowa radzi: „Nie odmawiaj dobrego tym, którym się ono należy, gdy akurat jest w mocy twojej ręki je wyświadczyć” (Przysłów 3:27). Nie byłoby rzeczą właściwą, gdybyśmy zatrzymywali dla siebie życiodajną wiedzę, którą Bóg tak szczodrze nam udostępnił. To prawda, że wielu odrzuca nasze orędzie, ale dopóki Bóg okazuje im miłosierdzie, dopóty my powinniśmy być gotowi dawać im sposobność ‛dojścia do skruchy’ (2 Piotra 3:9). A gdy pomożemy komuś wejść na ścieżkę sprawiedliwości i prawości, podobnie jak Jezus niezmiernie się z tego cieszymy (Łukasza 15:7). Teraz mamy dogodny czas, by ‛siać ziarno w prawości’ (Ozeasza 10:12).

‛Książęta władający dla sprawiedliwości’

14. Jaką rolę odgrywają starsi, jeśli chodzi o sprawiedliwość?

¹⁴ Każdy z nas musi chodzić ścieżką prawości, ale szczególna odpowiedzialność pod tym względem spoczywa na starszych w zborze chrześcijańskim. Książęca władza Jezusa ‛wspiera się na sprawiedliwości i prawości’, toteż wzorcem dla starszych jest sprawiedliwość Boża (Izajasza 9:7). Mają oni w pamięci prorocze słowa z Księgi Izajasza 32:1: „Oto król będzie panował dla prawości, a książęta będą sprawować władzę książęcą dla sprawiedliwości”. Jako nadzorcy zamianowani pod wpływem ducha świętego, czyli ‛szafarze Boży’, starsi powinni zawsze postępować zgodnie z wolą Boga (Tytusa 1:7).

15, 16. (a) Jak starsi naśladują wiernego pasterza z przypowieści Jezusa? (b) Jak nadzorcy zapatrują się na tych, którzy zbłądzili pod względem duchowym?

¹⁵ Jezus pokazał, że sprawiedliwość Jehowy jest nacechowana współczuciem, miłosierdziem i rozsądkiem. Przede wszystkim starał się pomóc ludziom, którzy byli w trudnej sytuacji, pragnął też „odszukać i wybawić to, co zaginęło” (Łukasza 19:10). Pasterz z jego przypowieści niestrudzenie szukał zaginionej owcy, aż ją znalazł, i tak samo starsi nie szczędzą wysiłków, by odszukać zabłąkanych pod względem duchowym i przywieść ich z powrotem do zagrody (Mateusza 18:12, 13).

¹⁶ Zamiast potępiać tych, którzy popełnili poważne grzechy, starsi dokładają starań, by ich uleczyć i doprowadzić do skruchy, jeśli tylko jest jeszcze możliwa. Przeżywają radość, gdy mogą pomóc komuś, kto zbłądził. Natomiast smucą się, gdy winowajca nie chce okazać skruchy. Posłuszni prawym miernikom Bożym, muszą wykluczyć go ze zboru. Ale nawet wtedy — podobnie jak ojciec syna marnotrawnego — nie tracą nadziei, że pewnego dnia błądzący się opamięta (Łukasza 15:17, 18). Dlatego składają wizyty niektórym wykluczonym, aby im przypomnieć, jak mogą wrócić do organizacji Jehowy.a

17. Do czego dążą starsi, gdy rozpatrują czyjeś poważne przewinienie, i jaki przymiot pomoże im osiągnąć ten cel?

¹⁷ Starsi muszą naśladować sprawiedliwość Jehowy zwłaszcza wtedy, gdy rozpatrują poważne przewinienia. Grzesznicy „przybliżali się” do Jezusa, wyczuwali bowiem, że ich zrozumie i udzieli im pomocy (Łukasza 15:1; Mateusza 9:12, 13). Jezus oczywiście nie patrzył na zło przez palce. Wystarczył jeden posiłek w jego towarzystwie, by Zacheusz, znany ze zdzierstwa, okazał skruchę i wynagrodził wszystkie krzywdy wyrządzone ludziom (Łukasza 19:8-10). Starszym, którzy się zajmują sprawami sądowniczymi, przyświeca dziś ten sam cel: pragną przywieść winowajcę do skruchy. Jeżeli tak jak Jezus są przystępni, to niejednemu grzesznikowi łatwiej będzie zwrócić się do nich o pomoc.

18. Kiedy starsi okażą się „schronieniem przed wiatrem”?

¹⁸ Wrażliwe serce pomoże starszym wprowadzać w czyn sprawiedliwość Bożą, która nie jest szorstka ani bezwzględna. Rzecz ciekawa, gdy Ezdrasz miał uczyć Izraelitów sprawiedliwości, przygotował właśnie swoje serce, a nie tylko umysł (Ezdrasza 7:10). Serce odznaczające się zrozumieniem ułatwi starszym stosowanie odpowiednich zasad biblijnych i uwzględnianie sytuacji każdej jednostki. Uzdrawiając kobietę trapioną upływem krwi, Jezus pokazał, że sprawiedliwość Jehowy wymaga zrozumienia zarówno litery, jak i ducha prawa (Łukasza 8:43-48). Starsi wymierzający sprawiedliwość w sposób nacechowany współczuciem są jak „schronienie przed wiatrem” dla współwyznawców borykających się z własnymi słabościami albo miotanych podmuchami ze strony niegodziwego systemu, w którym przyszło nam żyć (Izajasza 32:2).

19. Jak pewna siostra zareagowała na praktyczne zastosowanie sprawiedliwości Bożej?

¹⁹ Pewna siostra, która popełniła poważny grzech, sama na sobie doświadczyła, jak wspaniała jest sprawiedliwość Boża. „Szczerze mówiąc, bałam się iść do starszych” — przyznała. „Ale oni potraktowali mnie ze współczuciem i uszanowali moją godność. Bardziej przypominali ojców niż surowych sędziów. Pomogli mi zrozumieć, że Jehowa mnie nie odrzuci, jeśli postanowię skorygować swe postępowanie. Przekonałam się, że On nas karci jako miłujący Ojciec. Mogłam otworzyć przed Jehową swe serce, pewna, iż wysłucha mego błagania. Spoglądając wstecz, mogę zgodnie z prawdą powiedzieć, że tamto spotkanie ze starszymi, do którego doszło przed siedmioma laty, było błogosławieństwem od Jehowy. Od tej pory moja więź z Nim jest znacznie silniejsza”.

Przestrzegaj sprawiedliwości i czyń to, co prawe

20. Jakie dobrodziejstwa zapewnia zrozumienie oraz wprowadzanie w czyn sprawiedliwości i prawości?

²⁰ Jak to dobrze, że sprawiedliwość Boża oznacza nieporównanie więcej niż tylko dawanie każdemu tego, na co zasłużył! Kierując się sprawiedliwością, Jehowa przyrzekł ludziom okazującym wiarę życie wieczne (Psalm 103:10; Rzymian 5:15, 18). Bóg obchodzi się z nami w ten sposób, gdyż Jego sprawiedliwość uwzględnia naszą sytuację i nie ma na celu potępić, lecz wybawić. Głębsze zrozumienie zasięgu sprawiedliwości Jehowy naprawdę nas do Niego przybliża. A jeśli będziemy się starali naśladować ten aspekt Jego osobowości, to życie nasze i naszych bliźnich wzbogaci się o wspaniałe błogosławieństwa. Nasze dążenie do sprawiedliwości nie ujdzie uwagi niebiańskiego Ojca. Jehowa obiecał: „Przestrzegajcie sprawiedliwości i czyńcie to, co prawe. Bo wkrótce nadejdzie moje wybawienie i zostanie objawiona moja prawość. Szczęśliwy jest śmiertelnik, który to czyni” (Izajasza 56:1, 2).

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

◻ Czego o sprawiedliwości Jehowy uczy nas zagłada Sodomy i Gomory?

◻ Dlaczego okup stanowi wybitny wyraz sprawiedliwości i miłości Bożej?

◻ Wymień trzy sposoby czynienia zadość sprawiedliwości.

◻ W jaki szczególny sposób starsi mogą naśladować sprawiedliwość Bożą?

[Ilustracje na stronie 15]

Uczestniczeniem w działalności ewangelizacyjnej dajemy wyraz zbożnej sprawiedliwości

[Ilustracja na stronie 16]

Gdy starsi okazują zbożną sprawiedliwość, osoby przeżywające trudności chętniej szukają u nich pomocy