Żyjmy zgodnie z naszym oddaniem „dzień po dniu”
„Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i dzień po dniu bierze swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (ŁUKASZA 9:23).
1. W jaki sposób możemy sprawdzić, czy należycie wywiązujemy się ze swych powinności chrześcijańskich?
„CZY naprawdę cechuje nas oddanie?” John F. Kennedy, 35. prezydent USA, uważał, iż właśnie od tego w dużym stopniu zależy, jak osoby piastujące urzędy publiczne wywiązują się ze swych zadań. Pytanie to ma jednak głębszy sens i może być sprawdzianem, czy należycie pełnimy naszą chrześcijańską służbę kaznodziejską.
2. Jak brzmi słownikowa definicja wyrazu „oddanie”?
2 Ale czym jest oddanie? Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka podaje, że jest to „całkowite poświęcenie się komuś lub czemuś”, „uległość w stosunku do kogoś, gorliwość, zapał w wypełnianiu czegoś”. John F. Kennedy najwyraźniej miał na myśli „gorliwość, zapał w wypełnianiu” zadań. Ale dla chrześcijanina oddanie znaczy o wiele więcej.
3. Czym dla chrześcijanina jest oddanie się Bogu?
3 Jezus Chrystus oznajmił swym naśladowcom: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (Mateusza 16:24). Kto całkowicie poświęcił się Bogu, ten nie poprzestaje na oddaniu Mu czci w niedzielę lub podczas wizyty w jakimś miejscu kultu. Czyni to całym swym życiem. Chcąc być chrześcijaninem, trzeba się zaprzeć, czyli wyrzec samego siebie i pełnić służbę dla Jehowy — Boga, któremu służył Jezus Chrystus. Ponadto chrześcijanin bierze „pal męki”, znosząc wszelkie cierpienia, jakie spadają na niego z powodu naśladowania Chrystusa.
Doskonały wzór
4. Co symbolizował chrzest Jezusa?
4 Przebywając na ziemi, Jezus pokazał, na czym polega oddanie dla Jehowy. Swoje odczucia wyraził słowami: „Ofiary i daru ofiarnego nie chciałeś, lecz przygotowałeś mi ciało”, po czym dodał: „Oto przychodzę (w zwoju księgi napisano o mnie), aby wykonywać wolę twoją, Boże” (Hebrajczyków 10:5-7). Jako członek narodu należącego do Jehowy, był Mu oddany od chwili narodzin. Niemniej przed rozpoczęciem swej ziemskiej służby dał się ochrzcić w celu usymbolizowania, iż stawia się, by spełniać wolę Jehowy, która w jego wypadku obejmowała między innymi złożenie życia na okup. W ten sposób dał chrześcijanom przykład, aby czynili wszystko, co jest wolą Jehowy.
5. Jak Jezus dał wzór właściwego podejścia do dóbr materialnych?
5 Po chrzcie Jezus kroczył drogą, która prowadziła do ofiarnej śmierci. Nie zabiegał o dobra materialne ani o wygody. Przeciwnie, całe życie wypełnił służbą kaznodziejską. Nawoływał swych uczniów, by ‛stale szukali najpierw królestwa oraz Jego prawości’, i sam stosował się do tego zalecenia (Mateusza 6:33). Pewnego razu powiedział nawet: „Lisy mają jamy i ptaki nieba mają miejsca na odpoczynek, lecz Syn człowieczy nie ma gdzie złożyć głowy” (Mateusza 8:20). Gdyby nieco zmodyfikował swe nauki, mógłby wyłudzić pieniądze od naśladowców. Będąc cieślą, mógł poświęcić trochę czasu na wykonywanie pięknych mebli, których sprzedaż przynosiłaby mu parę dodatkowych srebrników. On jednak nie wykorzystywał swych zdolności, by zabiegać o dobrobyt. Czy jako oddani słudzy Boży, bierzemy przykład z Jezusa, zachowując właściwy pogląd na dobra materialne? (Mateusza 6:24-34).
6. Jak możemy naśladować gotowość do poświęceń i oddanie dla służby Bożej, które okazywał Jezus?
6 Stawiając służbę dla Boga na pierwszym miejscu, Jezus nie szukał własnych korzyści. Przez trzy i pół roku publicznej służby kaznodziejskiej prowadził życie pełne wyrzeczeń. Pewnego razu po bardzo pracowitym dniu, w którym nie miał nawet czasu na zjedzenie posiłku, Jezus chętnie zaczął nauczać ludzi ‛złupionych i porzuconych niczym owce bez pasterza’ (Mateusza 9:36; Marka 6:31-34). Chociaż był „zmęczony wędrówką”, nawiązał rozmowę z Samarytanką, która przyszła do źródła Jakuba w Sychar (Jana 4:6, 7, 13-15). Dobro drugich zawsze stawiał wyżej niż swoje (Jana 11:5-15). Możemy naśladować Jezusa, chętnie rezygnując z osobistych korzyści, by służyć Bogu i bliźnim (Jana 6:38). Jeżeli nie ograniczamy się do wymaganego minimum, lecz szukamy sposobów, by naprawdę podobać się Bogu, to żyjemy zgodnie ze swym oddaniem.
7. Jak możemy wzorem Jezusa zawsze przysparzać chwały Jehowie?
7 Kiedy Jezus pomagał ludziom, nie próbował skupiać uwagi na sobie. Był oddany Bogu na spełnianie Jego woli. Zawsze więc starał się o to, by chwała za wszystkie dokonywane czyny spłynęła na jego Ojca, Jehowę. Gdy pewien dostojnik zwrócił się do niego słowami: „Dobry Nauczycielu”, używając wyrazu „dobry” jako tytułu, Jezus go poprawił: „Nikt nie jest dobry oprócz jednego, Boga” (Łukasza 18:18, 19; Jana 5:19, 30). Czy i my wzorem Jezusa szybko odwracamy uwagę od siebie i przypisujemy chwałę Jehowie?
8. (a) W jaki sposób Jezus jako człowiek oddany Bogu odłączył się od świata? (b) Jak powinniśmy go naśladować?
8 Żyjąc na ziemi jako człowiek oddany Bogu, Jezus stale dawał dowody, że całkowicie się poświęcił swej służbie. Zachowywał czystość duchową, aby stać się „barankiem nieskalanym i niesplamionym”, który mógł zostać złożony na okup (1 Piotra 1:19; Hebrajczyków 7:26). Przestrzegał wszelkich przepisów Prawa Mojżeszowego i w ten sposób je wypełnił (Mateusza 5:17; 2 Koryntian 1:20). Postępował zgodnie z tym, czego nauczał w kwestiach moralnych (Mateusza 5:27, 28). Nikt nie miał podstaw do oskarżania go o złe pobudki. Jezus rzeczywiście ‛znienawidził bezprawie’ (Hebrajczyków 1:9). Jako niewolnicy Boży, bierzmy z niego wzór i dbajmy o to, by nasze życie oraz pobudki były czyste w oczach Jehowy.
Ostrzegawcze przykłady
9. O jakim ostrzegawczym przykładzie wspomniał Paweł i dlaczego warto rozważyć ów przykład?
9 W przeciwieństwie do Jezusa Izraelici są dla nas ostrzegawczym przykładem. Nawet po złożeniu przyrzeczenia, że będą czynić wszystko, co im powie Jehowa, wciąż nie dopisywali pod względem spełniania Jego woli (Daniela 9:11). Apostoł Paweł zachęcił chrześcijan, by wyciągnęli wnioski z ich przeżyć. Zastanówmy się nad niektórymi zdarzeniami wspomnianymi przez niego w Liście 1 do Koryntian i zobaczmy, jakich pułapek muszą się strzec oddani słudzy Boży w naszych czasach (1 Koryntian 10:1-6, 11).
10. (a) Jak Izraelici „pragnęli tego, co szkodliwe”? (b) Dlaczego swoim ponownym narzekaniem na pożywienie ściągnęli na siebie większą winę i czego nas uczy ten ostrzegawczy przykład?
10 Najpierw Paweł udzielił przestrogi, byśmy „nie pragnęli tego, co szkodliwe” (1 Koryntian 10:6). Być może przypominasz sobie narzekanie Izraelitów, iż do jedzenia mają tylko mannę. Jehowa zesłał im wówczas przepiórki. Coś podobnego wydarzyło się mniej więcej rok wcześniej na pustyni Sin, na krótko przed oddaniem się Izraelitów Jehowie (2 Mojżeszowa 16:1-3, 12, 13). Ale sytuacja nie była dokładnie taka sama. Kiedy po raz pierwszy Jehowa zesłał im przepiórki, nie pociągnął ich do odpowiedzialności za szemranie. Za drugim razem stało się inaczej. „Gdy mięso było jeszcze między ich zębami, zanim zostało ono spożyte, zapłonął gniew Pana przeciwko ludowi. Pan zadał ludowi bardzo ciężki cios” (4 Mojżeszowa 11:4-6, 31-34). Co się zmieniło? Jako naród oddany Bogu, byli teraz przed Nim odpowiedzialni za swe czyny. Brak doceniania dla pokarmu udostępnianego przez Jehowę popchnął ich do utyskiwania na Niego, mimo iż obiecali wykonywać wszystko, co im poleci! Również dzisiaj rozlegają się podobne narzekania na stół Jehowy. Niektórzy nie cenią sobie darów duchowych, dostarczanych za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45-47). Pamiętajmy jednak, że skoro oddaliśmy się Jehowie, to powinniśmy być wdzięczni za wszystko, co dla nas czyni, oraz przyjmować pokarm duchowy, w który nas zaopatruje.
11. (a) Jak Izraelici skazili bałwochwalstwem swe wielbienie Jehowy? (b) Jak moglibyśmy się dopuścić pewnej formy bałwochwalstwa?
11 Następnie Paweł ostrzegł: „Ani nie stawajcie się bałwochwalcami, jak niektórzy z nich” (1 Koryntian 10:7). Apostoł najwyraźniej nawiązał tu do kultu cielca, w który Izraelici uwikłali się tuż po zawarciu przymierza z Jehową u stóp góry Synaj. Być może powiesz: „Jestem oddanym sługą Jehowy i nigdy się nie dopuszczę bałwochwalstwa”. Zauważ jednak, że w przekonaniu Izraelitów oni wcale nie przestali wielbić Jehowy, a mimo to zaczęli czcić cielca, co dla Boga było obrzydliwością. Jak wyglądała ta forma kultu? Ludzie złożyli przed cielcem ofiary i usiedli, „aby jeść i pić. Potem wstali, aby się bawić” (2 Mojżeszowa 32:4-6). Podobnie dzisiaj niektórzy twierdzą, że wielbią Jehowę, ale ich życie nie koncentruje się na oddawaniu Mu czci — wypełniają je raczej przyjemnościami podsuwanymi przez ten świat, a dopiero na końcu próbują gdzieś „wcisnąć” służbę dla Boga. Co prawda nie posuwają się do bicia pokłonów przed jakimś złotym cielcem, ale łamią tę samą zasadę. Kto tworzy sobie boga z własnych pragnień, na pewno nie żyje zgodnie ze swym oddaniem się Jehowie (Filipian 3:19).
12. Jakie wnioski dotyczące zaparcia się samych siebie możemy wyciągnąć z tego, co Izraelici przeżyli w związku z Baalem z Peor?
12 Kolejny ostrzegawczy przykład wspomniany przez Pawła także ma związek z pewną formą rozrywki. „Nie dopuszczajmy się rozpusty, jak niektórzy z nich dopuścili się rozpusty i jednego dnia padło ich dwadzieścia trzy tysiące” (1 Koryntian 10:8). W Szittim Moabitki skusiły Izraelitów propozycją niemoralnych uciech, wskutek czego wdali się oni w kult Baala z Peor (4 Mojżeszowa 25:1-3, 9). Kiedy zaparliśmy się samych siebie, by spełniać wolę Jehowy, przyjęliśmy też Jego mierniki moralne (Mateusza 5:27-30). Ponieważ w dzisiejszym świecie obowiązują coraz niższe normy, więc musimy stale pamiętać o konieczności wystrzegania się wszelkich niemoralnych postępków oraz respektować prawo Jehowy do decydowania o tym, co jest dobre, a co złe (1 Koryntian 6:9-11).
13. Jak przykład Pinechasa wskazuje, co wchodzi w zakres oddania dla Jehowy?
13 Chociaż w Szittim wielu uwikłało się w rozpustę, to inni postępowali zgodnie z tym, do czego byli zobowiązani jako członkowie narodu oddanego Jehowie. Jeden z nich, Pinechas, okazywał szczególną gorliwość. Kiedy ujrzał, jak pewien naczelnik izraelski wprowadza do swego namiotu Midianitkę, natychmiast chwycił włócznię i przebił ich oboje. Jehowa powiedział do Mojżesza: „Pinechas (...) odwrócił mój gniew od synów Izraela przez to, że nie tolerował pośród nich żadnej rywalizacji ze mną, tak iż nie wytępiłem synów Izraela, obstając przy wyłącznym oddaniu” (Liczb [4 Mojżeszowa] 25:11, NW). Nietolerowanie żadnej rywalizacji z Jehową — taka właśnie treść kryje się w słowie „oddanie”. Nie możemy pozwolić, by cokolwiek zajęło w naszych sercach miejsce należne oddaniu dla Jehowy. Gorliwość dla Niego również i nas pobudza do dbania o czystość zboru, jeśli więc ktoś dopuszcza się rażącej niemoralności, nie tolerujemy tego, lecz powiadamiamy starszych.
14. (a) Jak Izraelici wystawiali Jehowę na próbę? (b) W jaki sposób całkowite oddanie dla Jehowy pomaga nam nie ‛znużyć się’?
14 Paweł podał następny ostrzegawczy przykład: „Nie wystawiajmy Jehowy na próbę, jak niektórzy z nich wystawili go na próbę i poginęli od węży” (1 Koryntian 10:9). Wspomniał tutaj o sytuacji, gdy Izrael „zniecierpliwił się w drodze” i zaczął narzekać na Boga i Mojżesza (4 Mojżeszowa 21:4). Czy zdarzyło ci się kiedyś popełnić taki błąd? Czy oddając się Jehowie, sądziłeś, że Armagedon nastanie lada chwila? Czy Jehowa okazuje cierpliwość dłużej, niż się spodziewałeś? Pamiętajmy, że nie oddaliśmy się Jehowie tylko na pewien okres czy też do Armagedonu, lecz na zawsze. A zatem „nie ustawajmy w czynieniu tego, co szlachetne, bo w stosownej porze będziemy żąć, jeśli się nie znużymy” (Galatów 6:9).
15. (a) Przeciw komu szemrali Izraelici? (b) Jak oddanie dla Jehowy pobudza nas do szanowania władz teokratycznych?
15 Na koniec Paweł ostrzegał, byśmy nie stali się „szemraczami”, występującymi przeciwko zamianowanym sługom Jehowy (1 Koryntian 10:10). Kiedy 10 spośród 12 zwiadowców wysłanych do ziemi Kanaan przyniosło złe wieści, Izraelici zaczęli gwałtownie szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. Chcieli nawet obrać sobie innego wodza zamiast Mojżesza i wrócić do Egiptu (4 Mojżeszowa 14:1-4). A czy dzisiaj uznajemy władze, które zostały ustanowione dzięki działaniu świętego ducha Jehowy? Patrząc na stół duchowy, suto zastawiany przez klasę niewolnika wiernego i roztropnego, nie mamy wątpliwości, kim Jezus się posługuje do rozdawania „pokarmu we właściwym czasie” (Mateusza 24:45). Całkowite oddanie dla Jehowy zobowiązuje do darzenia szacunkiem Jego zamianowanych sług. Obyśmy nigdy nie upodobnili się do pewnych współczesnych szemraczy, którzy niejako obrali sobie nowych wodzów, aby ci zaprowadzili ich z powrotem do świata.
Czy daję z siebie wszystko?
16. Jakie pytania powinni sobie zadać oddani słudzy Boży?
16 Izraelici nie popełniliby tak poważnych błędów, gdyby pamiętali o tym, że bezwarunkowo oddali się Jehowie. W przeciwieństwie do tego niewiernego ludu Jezus Chrystus do samego końca żył zgodnie ze swym oddaniem. Jako uczniowie Chrystusa, naśladujemy jego bezgraniczne oddanie, żyjąc „nie dla pragnień ludzkich, lecz dla woli Bożej” (1 Piotra 4:2; porównaj 2 Koryntian 5:15). Obecnie wolą Jehowy jest, „by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tymoteusza 2:4). Dlatego powinniśmy głosić „tę dobrą nowinę o królestwie”, dopóki nie nadejdzie koniec (Mateusza 24:14). Jak bardzo się wysilamy w tej służbie? Warto sobie zadać pytanie: Czy daję z siebie wszystko? (2 Tymoteusza 2:15). Każdy z nas ma inne warunki. Jehowa cieszy się, gdy służymy Mu ‛według tego, co mamy, a nie według tego, czego nie mamy’ (2 Koryntian 8:12; Łukasza 21:1-4). Nikt nie powinien osądzać, jak głębokie i szczere jest cudze oddanie dla Jehowy. W tej sprawie każdy musi zbadać samego siebie (Galatów 6:4). Miłość do Jehowy powinna pobudzać nas do zastanawiania się nad pytaniem: W jaki sposób mogę sprawić Mu radość?
17. Jaka zależność istnieje między oddaniem i docenianiem? Podaj przykład.
17 Nasze oddanie dla Jehowy pogłębia się, gdy coraz bardziej Go cenimy. W Japonii pewien czternastolatek oddał się Jehowie i usymbolizował to chrztem w wodzie. Później zapragnął zdobyć wyższe wykształcenie i zostać naukowcem. Co prawda nigdy nie myślał o podjęciu służby pełnoczasowej, ale jako oddany sługa Jehowy, nie chciał zerwać z Nim więzi ani opuścić Jego organizacji. Aby zrealizować swe cele zawodowe, wstąpił na uniwersytet. Zobaczył tam, jak na absolwentów jest wywierana presja, by całe życie poświęcili swej firmie lub pracy badawczej. Zaczął się zastanawiać: „Co ja tu robię? Czy naprawdę mogę obrać taką drogę życiową i oddać się świeckiej pracy? Czyż wcześniej nie oddałem się Jehowie?” To rozbudzone na nowo docenianie sprawiło, iż został pionierem stałym. Coraz lepiej uświadamiając sobie znaczenie oddania się Bogu, postanowił w sercu, że wyjedzie tam, gdzie będzie potrzebny. Ukończył Kurs Usługiwania i został skierowany do innego kraju jako misjonarz.
18. (a) Na czym polega nasze oddanie się Jehowie? (b) Co może być nagrodą za takie oddanie?
18 Oddanie dotyczy całego naszego życia. Musimy zaprzeć się samych siebie i „dzień po dniu” iść za wspaniałym przykładem Jezusa (Łukasza 9:23). A skoro już do siebie nie należymy, to nie będziemy prosić Jehowy o urlop. Swoje życie dostosowujemy do mierników, które Jehowa ustalił dla swych sług. Nawet w sprawach pozostawionych naszej decyzji warto sprawdzać, czy robimy wszystko, co możemy, by w swym życiu dawać dowody oddania dla Jehowy. Pełniąc dla Niego służbę dzień po dniu i starając się ze wszech sił sprawiać Mu radość, będziemy się należycie wywiązywać z chrześcijańskich obowiązków oraz zaskarbimy sobie uznanie Jehowy, który jako jedyny zasługuje na to, by całym sercem Mu się oddać.
Czy potrafisz wyjaśnić?
◻ Co dla Jezusa Chrystusa oznaczało oddanie dla Boga?
◻ Dlaczego powinniśmy wystrzegać się szemrania przeciwko Jehowie?
◻ Jak możemy nie dopuścić do tego, by w naszym życiu uwidoczniła się jakaś subtelna forma bałwochwalstwa?
◻ O czym warto pamiętać, by nie ‛znużyć się’ czynieniem woli Bożej?
[Ilustracja na stronie 17]
Oddani chrześcijanie ‛nie ustają w czynieniu tego, co szlachetne’