Poznanie świętej tajemnicy prawdziwej pobożności
„Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami” (1 PIOTRA 2:21).
1. Co Jehowa zamierzył odnośnie do świętej tajemnicy prawdziwej pobożności?
„ŚWIĘTA tajemnica prawdziwej pobożności” przestała być tajemnicą! (1 Tymoteusza 3:16). Jakże różni się ona od tajemnic religii fałszywej, takich jak dogmat Trójcy, pozostających tajemnicami! Nikt nie potrafi ich zrozumieć. Tutaj przeciwnie, zamierzeniem Jehowy jest, żeby „święta tajemnica prawdziwej pobożności” ujawniona w osobie Jezusa Chrystusa uzyskała jak największy rozgłos. Sam Jezus stał się wybitnym przykładem gorliwego głosiciela Królestwa Bożego. Jak to zaraz zobaczymy, można się dużo nauczyć z jego orędzia oraz sposobu głoszenia.
2. Dlaczego kwestię służby Jezusa wysunięto na pierwsze miejsce przed okup? (Mateusza 20:28).
2 Zastanówmy się dokładniej, co to znaczy, że Jezus został „ujawniony w ciele” (1 Tymoteusza 3:16). W Ewangelii według Mateusza 20:28 czytamy, iż „nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu” (Bw). Kwestię służenia wysunięto tu nawet na pierwsze miejsce, przed okup. Dlaczego? Otóż jeszcze w Edenie podstępny Wąż zakwestionował słuszność zwierzchnictwa Jehowy nad ludzkością, dając tym do zrozumienia, że Boże dzieło stwórcze jest wadliwe i żadne stworzenie ludzkie poddane próbie nie zdoła zachować prawości wobec Najwyższego (por. Hioba 1:6-12; 2:1-10). Jezus będąc doskonałym człowiekiem, „ostatnim Adamem”, wykazał swą nienaganną służbą, iż Szatan, który podniósł ten zarzut, jest nikczemnym kłamcą (1 Koryntian 15:45). Co więcej, Jezus ponad wszelką wątpliwość dowiódł swych kwalifikacji do tego, by w ramach usprawiedliwienia zwierzchnictwa Jehowy służyć jako ustanowiony przez Niego „Główny Pośrednik i Zbawiciel” oraz „sprawiedliwie sądzić zamieszkaną ziemię” (Dzieje Apostolskie 5:31; 17:31).
3. Jak Jezus w pełni obalił zarzuty Szatana?
3 Jezus w pełni obalił oszczercze zarzuty Szatana! Żaden człowiek w dziejach nie służył Bogu z takim oddaniem pomimo szyderstw, doświadczeń oraz cierpień fizycznych i psychicznych. Chrystus musiał znosić bluźniercze obelgi, będąc Synem Bożym. We wszystkim — łącznie z okrutną, haniebną śmiercią — pozostał nieugięty i niewzruszenie lojalny wobec swego Ojca. W Liście do Filipian 2:8, 9 Paweł pisze o nim, że „okazał posłuszeństwo aż do śmierci — i to śmierci na palu męki”, i dlatego Bóg go wywyższył i „dał mu imię, które jest nad wszelkie inne imię”. Jezus zgodnie z prawdą zdemaskował Szatana jako złośliwego kłamcę!
4. Dlaczego Jezus mógł powiedzieć Piłatowi, że przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie?
4 Toteż pod koniec kilkuletniego zaledwie okresu intensywnego głoszenia mógł oznajmić przed Poncjuszem Piłatem: „Sam powiadasz, że jestem królem. Po to się urodziłem i po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest po stronie prawdy, słucha mego głosu” (Jana 18:37). W sposób niezrównany okazał prawdziwą pobożność, obwieszczając prawdę o Królestwie Bożym po całej Palestynie. Szkolił swych uczniów na gorliwych głosicieli. Dał przykład, który dziś naprawdę pobudza do kroczenia jego śladami!
Uczenie się od naszego Wzorodawcy
5. Czego można się dowiedzieć o prawdziwej pobożności przez pilne wpatrywanie się w Jezusa?
5 Przez okazywanie prawdziwej pobożności w spełnianiu woli Jehowy my też możemy dawać dowody, że Diabeł jest kłamcą. Żadne próby, na które bylibyśmy wystawieni, nie dorównają udrękom i zniewagom, jakie znosił Jezus. Uczmy się więc od naszego Wzorodawcy. List do Hebrajczyków 12:1, 2 zachęca nas, byśmy biegli wytrwale, „wpatrując się pilnie w Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa”. W przeciwieństwie do Adama, który nie wytrwał w prawdziwej pobożności, Jezus jako jedyny na ziemi sprostał wszystkim próbom w sposób doskonały. Do samej śmierci okazał się „lojalny, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników” (Hebrajczyków 7:26). Będąc nieskazitelnie prawym, mógł powiedzieć swym wrogom: „Kto z was potrafi udowodnić mi grzech?” Obalił zarzuty Szatana oświadczeniem: ‛Władca świata nie ma przystępu do mnie’. A w ostatnim przemówieniu do uczniów, zanim go zdradzono i pojmano, powiedział: „Odwagi! Ja przezwyciężyłem świat” (Jana 8:46; 14:30; 16:33).
6. (a) Dlaczego Jezus wie, jakiego pokrzepienia potrzebuje ludzkość? (b) Jak dalece Jezus okazał bogobojność?
6 Przebywając w ciele na ziemi, Jezus doświadczył, co to znaczy być człowiekiem, stworzeniem „nieco niższym od aniołów” (Hebrajczyków 2:7). Poznał nasze słabości, toteż jest dobrze przygotowany do usługiwania ludziom przez 1000 lat w charakterze Króla i Sędziego. Syn Boży, który powiedział: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się trudzicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię”, wie, jakiego pokrzepienia nam potrzeba (Mateusza 11:28). W Liście do Hebrajczyków 5:7-9 napisano: „Za swoich dni w ciele Chrystus z usilnym wołaniem i ze łzami zanosił błagania oraz prośby do Tego, który był w stanie wybawić go od śmierci, a za swą bogobojność został łaskawie wysłuchany. Chociaż był Synem, z tego, co cierpiał, uczył się posłuszeństwa, a uczyniony doskonałym, stał się odpowiedzialny za wieczne zbawienie wszystkich jemu posłusznych”. Nie cofnął się nawet przed żądłem ludzkiej śmierci, która go spotkała wskutek ‛ukąszenia w piętę’ przez nienawistnego Węża (Rodzaju 3:15). Obyśmy i my zawsze szli za wzorem jego bogobojności, w razie potrzeby aż do śmierci, ufając, że Jehowa Bóg wysłucha naszych błagań i da nam zbawienie.
‛Żyć dla sprawiedliwości’
7. Jaki wzór pozostawił Chrystus według 1 Piotra 2:21-24 i jak jego postępowanie powinno oddziaływać na nas?
7 Będąc ujawniony w ciele Jezus lojalnie odsłaniał świętą tajemnicę prawdziwej pobożności. List 1 Piotra 2:21-24 informuje: „Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami. Nie popełnił grzechu, ani też oszustwo nie znalazło się na jego ustach. Kiedy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się także obelgami. Kiedy cierpiał, nie odgrażał się, lecz polecał siebie Temu, który sądzi sprawiedliwie. Sam zaniósł nasze grzechy we własnym ciele na pal, abyśmy skończywszy z grzechami żyli dla sprawiedliwości”. Rozmyślanie nad postępowaniem Jezusa naprawdę zachęca do tego, by za jego przykładem przejawiać prawdziwą pobożność, zachowywać prawość i żyć dla sprawiedliwości!
8. Jak za przykładem Jezusa można żyć dla sprawiedliwości?
8 Jezus istotnie żył dla sprawiedliwości. W Psalmie 45:7 [45:8, Bw] powiedziano o nim: „Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidzisz niegodziwości”. Apostoł Paweł odniósł te słowa do Jezusa w Liście do Hebrajczyków 1:9, gdzie napisał: „Umiłowałeś sprawiedliwość i znienawidziłeś bezprawie”. Obyśmy znając świętą tajemnicę prawdziwej pobożności tak jak Jezus zawsze miłowali to, co słuszne, a nienawidzili zła. Bądźmy zdecydowani żyć dla sprawiedliwości i trzymać się słusznych zasad Jehowy, zarówno pod względem chrześcijańskich mierników moralnych, zaciekle dziś atakowanych przez szatański świat, jak też w obcowaniu z członkami organizacji Bożej oraz osobami spoza niej. Stale odżywiajmy się Słowem Bożym, aby posiąść zrozumienie jego głębokich prawd, jakże niezbędne do przeciwstawiania się Szatanowi i jego zakusom!
9. Co jeszcze pobudzało Jezusa do gorliwej służby i czego to wymagało, jeśli chodzi o fałszywych pasterzy religijnych?
9 Do gorliwości w służbie pobudzało Jezusa jeszcze coś więcej. Co takiego? Ewangelia według Mateusza 9:36 donosi: „Na widok tłumów wezbrała w nim litość dla nich, ponieważ były złupione i sponiewierane jak owce bez pasterza”. Zaczął ‛nauczać je wielu rzeczy’ (Marka 6:34). Oczywiście wymagało to między innymi zdemaskowania niegodziwości i bezprawia fałszywych pasterzy religijnych. Jak czytamy w Mateusza 15:7-9, Jezus powiedział niektórym z nich: „Obłudnicy, trafnie prorokował o was Izajasz, gdy mówił: ‛Lud ten wargami darzy mnie szacunkiem, jednak sercem bardzo się ode mnie oddalił. Na próżno oddają mi cześć, ponieważ nauczają nakazów ludzkich jako doktryn’”.
Nikczemna tajemnica
10. Kogo dziś dotyczy ‛tajemnica bezprawia’ i jaka wina obciąża tych ludzi?
10 Podobnie jak Jezus skierował oskarżenie przeciw fałszywym przywódcom religijnym, tak i dziś istnieje tajemnica będąca krańcowym przeciwieństwem świętej tajemnicy prawdziwej pobożności. Paweł nazwał ją w Liście 2 do Tesaloniczan 2:7 ‛tajemnicą bezprawia’. W pierwszym wieku była ona zakryta; odsłonięcie jej miało nastąpić dopiero długo po śmierci apostołów. Treść jej ogniskuje się obecnie na duchownych chrześcijaństwa, zainteresowanych bardziej polityką niż obwieszczaniem dobrej nowiny o sprawiedliwym Królestwie Bożym. W ich szeregach rozpleniła się obłuda. Jaskrawym tego przykładem są telewizyjni kaznodzieje sekt protestanckich — szarlatani obdzierający ze skóry swe owce i multimilionerzy zakładający dolarowe imperia. Zadają się z prostytutkami, wylewają krokodyle łzy, gdy ich sprawki wychodzą na jaw, i ciągle proszą o coraz więcej pieniędzy. Podobnie odpychająco wygląda rzymskokatolicki Watykan ze swymi wyrachowanymi powiązaniami politycznymi, pompą i malwersacjami bankowymi.
11. Jaki los spotka kler chrześcijaństwa i cały Babilon Wielki?
11 Kler chrześcijaństwa bez trudu można utożsamić z „człowiekiem bezprawia”! (2 Tesaloniczan 2:3). Ta główna część Babilonu Wielkiego zostanie odarta z wszelkich osłonek i spustoszona, a z nią reszta religii fałszywej. Księga Objawienia 18:9-17 donosi, że politycy i kupcy (a także ich bankierzy) podniosą wtedy lament: „Jaka szkoda, jaka szkoda — wielka stolico”! Babilon Wielki ze swymi tajemnicami będzie obnażony jako skrajne przeciwieństwo wszystkiego, czym jaśnieje święta tajemnica prawdziwej pobożności.
12. Do czego pobudzało Jezusa umiłowanie sprawiedliwości?
12 Ponieważ Jezus miłował sprawiedliwość i nienawidził bezprawia, więc wytężał wszystkie swe siły na rzecz prawdziwego wielbienia. Będąc po raz pierwszy w Jeruzalem jako namaszczony Syn Boży, Chrystus wypędził ze świątyni kupców i zmieniających pieniądze, rozkazując: „Zabierzcie to stąd! Przestańcie zamieniać dom mego Ojca w targowisko!” (Jana 2:13-17). Podczas jednej z następnych wizyt w świątyni oświadczył przeciwnym mu Żydom: „Ojcem waszym jest Diabeł, a wy chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczynał, i nie obstawał przy prawdzie, bo u niego prawdy nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44). Jakże wielką odwagę okazał Jezus, mówiąc w twarz owym religiantom, że kłamią i są synami Diabła!
13. (a) Gdzie Jezus dobitnie dał wyraz nienawiści do bezprawia? (b) Dlaczego nieprawe duchowieństwo zasługuje na podobne osądzenie jak uczeni w Piśmie i faryzeusze?
13 Nienawiść Jezusa do bezprawia widać chyba najwyraźniej w ostrym oskarżeniu uczonych w Piśmie i faryzeuszy, zamieszczonym w 23 rozdziale Ewangelii według Mateusza. Siedmiokrotnie przepowiedział im „biada” oraz porównał ich do ‛grobów pobielanych, pełnych wszelakiej nieczystości, obłudy i bezprawia’. Jakże pragnął uwolnić lud ciemiężony w tych pętach! „Jeruzalem, Jeruzalem”, zawołał, „ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci twoje, jak kokosz zgromadza pisklęta swoje pod skrzydła, a nie chcieliście! Oto wam dom wasz pusty zostanie” (wersety 37, 38, Bw). Współczesne nam, bezprawnie postępujące duchowieństwo zasłużyło na podobne osądzenie, gdyż zgodnie ze słowami 2 Tesaloniczan 2:12 ‛nie wierzy prawdzie, ale ma upodobanie w niesprawiedliwości’. Jego bezprawie jest skrajnym przeciwieństwem prawdziwej pobożności, w której tak lojalnie trwał Jezus, gdy był na ziemi.
Obwieszczanie wyroków Bożych
14. Do czego powinno nas skłaniać docenianie świętej tajemnicy prawdziwej pobożności?
14 Docenianie świętej tajemnicy prawdziwej pobożności zawsze powinno nas skłaniać do ścisłego wstępowania w ślady Jezusa. Za jego przykładem powinniśmy z zapałem obwieszczać „rok przychylności ze strony Jehowy i dzień pomsty ze strony naszego Boga”, o których mówi Księga Izajasza 61:2. Gorliwie dokładajmy starań, by „pocieszyć wszystkich pogrążonych w smutku”. Podobnie jak za czasów Jezusa i dziś trzeba odwagi, by ogłaszać wyroki Jehowy, w tym również dobitne orędzia zawarte w śmiałych artykułach Strażnicy oraz w książce Revelation—Its Grand Climax At Hand! (Wspaniały finał Objawienia bliski!). Głosić musimy odważnie, lecz taktownie, a nasze wypowiedzi mają być ‛przyprawione solą’, aby smakowały skłaniającym się ku sprawiedliwości (Kolosan 4:6). Obyśmy dzięki przyswojeniu sobie wzoru prawdziwej pobożności, który dał nam Jezus, mogli w słusznym czasie oświadczyć, że dzieło powierzone nam przez Jehowę wykonaliśmy do końca (Mateusza 24:14; Jana 17:4).
15. Jakie wydarzenia związane ze świętą tajemnicą Boga mają miejsce od roku 1914?
15 Jakże niedościgły Wzór ustanowił Jezus, gdy był ujawniony w ciele! Jakże wyraźnie spełniła się w jego osobie święta tajemnica prawdziwej pobożności. Jakże odważnie wywyższał imię Jehowy! I jakże cudownie wynagrodził go Ojciec za zachowanie prawości! Ale święta tajemnica Boża jeszcze się na tym nie kończy. Od roku 1914 żyjemy w „dniu Pańskim” (Objawienie 1:10). Z Księgi Objawienia 10:7 wynika, że jest to czas, by „święta tajemnica Boga zgodnie z dobrą nowiną” dobiegła kresu. Niebiańskie głosy już obwieściły, że „królestwo świata stało się Królestwem naszego Pana [Jehowy] i Jego Chrystusa, a będzie królował na wieki, na zawsze” (Objawienie 11:15). Jehowa osadził Mesjańskiego Króla, Jezusa Chrystusa, na chwalebnym tronie, czyniąc go swoim współwładcą!
16. Jak nowo ustanowiony Król, Jezus Chrystus, szybko dowiódł w niebie swego poszanowania pobożności?
16 Jako panujący wespół z Bogiem w nowo narodzonym Królestwie, Jezus nosi też imię Michał (to znaczy: „Któż jest jak Bóg?”). Żaden buntownik nie zdoła dorównać Bogu i nowo ustanowiony Król bezzwłocznie tego dowiódł zrzuceniem na ziemię pierwotnego Węża, Szatana, oraz jego aniołów (Objawienie 12:7-9). Tak więc w niebie Jezus też okazuje pobożność, podobnie jak kierował się prawdziwą pobożnością, gdy przebywał na ziemi. Został wyniesiony do chwały i nie spocznie, dopóki nie unicestwi religii fałszywej oraz całkowicie nie usunie widzialnej i niewidzialnej organizacji Szatana.
17. Jakie wydarzenia po roku 1914 są spełnieniem wypowiedzi z Mateusza 25:31-33?
17 Od roku 1914 świętej tajemnicy Bożej dodatkowo przydaje blasku spełniające się proroctwo Jezusa z Ewangelii według Mateusza 25:31-33: „Kiedy już Syn Człowieczy przybędzie w chwale i z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. A wszystkie narody będą zebrane przed nim i będzie oddzielał ludzi jednych od drugich, tak jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po swojej prawicy, kozły zaś po lewicy”. Ten chwalebny Król, Sędzia i Rzecznik prawdziwej pobożności, który wszystko dostrzega ze swej pozycji w niebiosach, wywrze pomstę najpierw na człowieku bezprawia i pozostałych składnikach Babilonu Wielkiego, a potem na całej reszcie niegodziwej ziemskiej organizacji Szatana wraz z jej zwolennikami o usposobieniu kozłów. Następnie Szatan zostanie uwięziony w otchłani (Objawienie 20:1-3). Natomiast „sprawiedliwi” o usposobieniu owiec odejdą do życia wiecznego (Mateusza 25:46). Obyś podążając drogą prawdziwej pobożności zapewnił sobie miejsce w tej grupie zachowujących prawość!
18. Jak zostaliśmy zaszczyceni w związku ze świętą tajemnicą prawdziwej pobożności?
18 Księga Objawienia 19:10 nawołuje: „Bogu oddaj cześć”. Dlaczego? W dalszej części tego wersetu czytamy: „Bo właśnie świadczenie o Jezusie jest natchnieniem prorokowania”. Ileż to starożytnych proroctw zawierało świadectwo o Jezusie! Gdy już się spełniły, święta tajemnica Boża stała się przejrzysta jak kryształ. Radujemy się wiedząc, że święta tajemnica prawdziwej pobożności znalazła swe uosobienie w Jezusie. Zostaliśmy cudownie uprzywilejowani, mogąc wstępować w jego ślady jako pokorni słudzy na rzecz Królestwa Bożego. Udostępniono nam zrozumienie świętej tajemnicy Boga zgodnie z dobrą nowiną i dostąpiliśmy zaszczytu obwieszczania wszystkiego, co ona obejmuje!
Jak byś odpowiedział?
◻ Czego możemy się nauczyć z przykładu prawdziwej pobożności Jezusa?
◻ Jak za przykładem Chrystusa możemy żyć dla sprawiedliwości?
◻ Jaka nikczemna tajemnica jest skrajnym przeciwieństwem świętej tajemnicy prawdziwej pobożności?
◻ Do czego powinno nas pobudzić docenianie świętej tajemnicy prawdziwej pobożności?
[Ilustracja na stronie 16]
Jako rzecznik prawdziwej pobożności i gorliwy głosiciel Królestwa, Jezus mógł powiedzieć Piłatowi: „Po to się urodziłem i po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie”
[Ilustracja na stronie 18]
Jezus okazał prawdziwą pobożność, gdy zdemaskował uczonych w Piśmie i faryzeuszy