Rozradowani „wykonawcy słowa”

„Z łagodnością przyjmujcie zaszczepianie słowa, które może wybawić wasze dusze. Jednakże stańcie się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami” (JAKUBA 1:21, 22).

 1. Co można powiedzieć o naszym tekście na rok 1996?

„STAŃCIE SIĘ WYKONAWCAMI SŁOWA”. Ta prosta wypowiedź kryje w sobie dobitne orędzie. Pochodzi z biblijnego Listu Jakuba i w roku 1996 będzie widnieć w Salach Królestwa Świadków Jehowy jako tekst roczny.

 2, 3. Dlaczego Jakub był odpowiednią osobą do napisania listu nazwanego od jego imienia?

² Jakub, przyrodni brat Pana Jezusa, był w zborze pierwszych chrześcijan osobą powszechnie znaną. Przy pewnej okazji nasz Pan osobiście ukazał się po swym zmartwychwstaniu najpierw Jakubowi, a potem wszystkim apostołom (1 Koryntian 15:7). Kiedy zaś apostoł Piotr został w cudowny sposób uwolniony z więzienia, powiedział zgromadzonym chrześcijanom: „Donieście o tym Jakubowi i braciom” (Dzieje 12:17). I chociaż sam Jakub nie był apostołem, najwyraźniej przewodniczył spotkaniu ciała kierowniczego w Jeruzalem, kiedy to apostołowie i starsi postanowili, że nawróceni poganie nie muszą się poddawać obrzezaniu. Jakub podsumował całą naradę, a o decyzji potwierdzonej przez ducha świętego powiadomiono wszystkie zbory (Dzieje 15:1-29).

³ Dojrzały sposób rozumowania Jakuba niewątpliwie cieszył się dużym uznaniem. On sam jednak pokornie przyznał, iż jest tylko „niewolnikiem Boga i Pana Jezusa Chrystusa” (Jakuba 1:1). Jego natchniony list to prawdziwe bogactwo zdrowych rad i zachęt dla dzisiejszych chrześcijan. Jakub ukończył spisywanie tej księgi jakieś cztery lata przed pierwszym oblężeniem Jeruzalem przez Rzymian pod wodzą Cestiusza Gallusa, kiedy dobra nowina była już głoszona na szeroką skalę — „wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23). Nastały krytyczne czasy i słudzy Jehowy dobrze wiedzieli, że zbliża się wykonanie Jego wyroku na narodzie żydowskim.

 4. Co dowodzi, że pierwsi chrześcijanie mieli głębokie zaufanie do Słowa Bożego?

⁴ Tamci chrześcijanie dysponowali już wtedy całymi Pismami Hebrajskimi i znaczną częścią Pism Greckich. Liczne cytaty z wcześniejszych ksiąg wskazują, iż chrześcijańscy pisarze biblijni darzyli Słowo Boże głębokim zaufaniem. Podobnie i my musimy pilnie studiować Biblię oraz stosować się do niej w życiu. Doda nam to odwagi i sił duchowych, potrzebnych do wytrwania (Psalm 119:97; 1 Tymoteusza 4:13).

 5. Dlaczego jest nam dziś potrzebne szczególne kierownictwo i jak możemy je sobie zapewnić?

⁵ Obecnie ludzkość stoi o krok od „wielkiego ucisku, jakiego nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie” (Mateusza 24:21). Nasze ocalenie zależy od poddawania się kierownictwu Boga. Jak możemy je sobie zapewnić? Przez otwieranie naszych serc na pouczenia płynące z natchnionego duchem Słowa Bożego. Dzięki temu podobnie jak lojalni słudzy Jehowy w dawnych czasach ‛staniemy się wykonawcami słowa’. Musimy więc pilnie czytać i studiować Pismo Święte oraz posługiwać się nim do wychwalania Jehowy (2 Tymoteusza 2:15; 3:16, 17).

Wytrwałość połączona z radością

 6. Dlaczego powinniśmy się radować, gdy spotykają nas doświadczenia?

⁶ Na początku swego listu Jakub wspomina o radości, będącej drugim owocem ducha Bożego. Oto, co pisze: „Uważajcie to za samą radość, bracia moi, gdy was spotykają rozmaite doświadczenia, bo przecież wiecie, że wypróbowana jakość waszej wiary prowadzi do wytrwałości. A wytrwałość niech dopełni swego dzieła, abyście byli zupełni i pod każdym względem zdrowi, w niczym nie mając braków” (Jakuba 1:2-4; Galatów 5:22, 23). Dlaczego można powiedzieć, iż przechodzenie wielu prób oznacza „samą radość”? Otóż Jezus w Kazaniu na Górze oznajmił: „Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość. Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach” (Mateusza 5:11, 12). Kiedy widzimy, jak Jehowa błogosławi naszym usilnym zabiegom o życie wieczne, napawa nas to wielką radością (Jana 17:3; 2 Tymoteusza 4:7, 8; Hebrajczyków 11:8-10, 26, 35).

 7. (a) Dzięki czemu możemy zachowywać wytrwałość? (b) Jak wzorem Joba możemy zostać nagrodzeni?

⁷ Jezus wytrwał „dla zgotowanej mu radości” (Hebrajczyków 12:1, 2). My także możemy tego dokonać, jeśli uważnie się wpatrujemy w pozostawiony przez niego wzór odwagi. Jak zaznaczył Jakub pod koniec swego listu, Jehowa obficie nagradza tych, którzy zachowują niezłomną lojalność. „Oto za szczęśliwych ogłaszamy tych, którzy wytrwali” — napisał. „Słyszeliście o wytrwałości Hioba i widzieliście, jaki wynik sprawił Jehowa, że Jehowa jest bardzo tkliwy w uczuciach i miłosierny” (Jakuba 5:11). Jak pamiętamy, Job został nagrodzony za swą niezachwianą lojalność — odzyskał zdrowie oraz radość z zaznawania w gronie najbliższych pełnego szczęścia. Jeżeli wytrwale okazujesz niezłomną lojalność, to w obiecanym rajskim Bożym nowym świecie spotka cię podobna radość, będąca uwieńczeniem pełnionej obecnie radosnej służby dla Jehowy.

Poszukiwanie mądrości

 8. Jak możemy zdobyć prawdziwą, praktyczną mądrość i jaką rolę odgrywa w tym modlitwa?

⁸ Wnikliwe studium Słowa Bożego oraz wprowadzanie w czyn jego rad pomoże nam zdobyć zbożną mądrość, potrzebną do wytrwania w próbach, na jakie jesteśmy wystawieni w tym zdeprawowanym, ginącym systemie Szatana. Skąd mamy pewność, że można posiąść taką mądrość? Jakub mówi: „Jeżeli (...) komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, bo on daje wszystkim szczodrze i bez wypominania — a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, nic nie wątpiąc, bo kto wątpi, jest podobny do fali morskiej pędzonej przez wiatr oraz miotanej tu i tam” (Jakuba 1:5, 6). Powinniśmy żarliwie się modlić, żywiąc niezachwianą ufność, iż Jehowa wysłucha naszych próśb i odpowie na nie we właściwym czasie i w sposób, który sam uzna za najlepszy.

 9. Co Jakub pisze o zbożnej mądrości i jak wskazuje na jej praktyczną wartość?

⁹ Zbożna mądrość jest darem od Jehowy. Jakub wyraził to następująco: „Każdy dobry dar i każdy doskonały podarunek pochodzi z góry, bo zstępuje od Ojca świateł niebiańskich, a u niego nie ma zmienności obracania się cienia”. Nieco dalej wyjaśnił, jakie rezultaty przynosi nabywanie prawdziwej mądrości: „Kto wśród was jest mądry i odznacza się zrozumieniem? Ten niech swym szlachetnym postępowaniem pokaże swe uczynki z łagodnością właściwą mądrości. (...) Mądrość z góry jest przede wszystkim nieskalanie czysta, następnie usposobiona pokojowo, rozsądna, gotowa okazać posłuszeństwo, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie czyni stronniczych wyróżnień, nie jest obłudna” (Jakuba 1:17; 3:13-17).

10. Co w odróżnieniu od prawdziwego wielbienia cechuje religię fałszywą?

¹⁰ W ogólnoświatowym imperium religii fałszywej — i to zarówno w krajach uchodzących za chrześcijańskie, jak i w innych — na ogół panuje zwyczaj śpiewania pieśni pochwalnych, słuchania tych samych modlitw i ewentualnie jakiegoś przemówienia. Wcale nie zachęca się wiernych do głoszenia orędzia nadziei, gdyż większość religii nie ma żadnej wizji wspaniałej przyszłości. Nie wspomina się nic o mesjańskim Królestwie Bożym albo rozpowszechnia się na ten temat całkowicie błędne poglądy. Jehowa mówi proroczo o wyznawcach chrześcijaństwa: „Mój lud popełnił dwojakie zło: Mnie, źródło wód żywych, opuścili, a wykopali sobie cysterny, cysterny dziurawe, które wody zatrzymać nie mogą” (Jeremiasza 2:13). Duchowni nie dysponują wodami prawdy. Brakuje im mądrości z góry.

11, 12. (a) Do czego powinna nas pobudzać mądrość Boża? (b) Czego zbożna mądrość nakazuje nam się wystrzegać?

¹¹ Jakże inaczej przedstawia się dziś sytuacja Świadków Jehowy! Pobudzani dynamiczną energią od Boga, wprost zalewają ziemię dobrą nowiną o ustanowionym przez Niego Królestwie. Kierują się mądrością mocno opartą na Słowie Bożym (porównaj Przypowieści 1:20; Izajasza 40:29-31). Prawdziwą wiedzę i zrozumienie rzeczywiście wykorzystują w sposób praktyczny, głosząc o wspaniałych zamierzeniach naszego Boga i Stwórcy. Powinniśmy żywić pragnienie, by wszyscy w zborze „zostali napełnieni dokładnym poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i w duchowym pojmowaniu” (Kolosan 1:9). Po założeniu takiego fundamentu zarówno młodzi, jak i starzy wciąż będą się czuli pobudzeni do tego, by ‛stać się wykonawcami słowa’.

¹² „Mądrość z góry” nakazuje nam wystrzegać się grzechów, które mogłyby wywołać niezadowolenie Boże. „Wiedzcie to, bracia moi umiłowani” — mówi Jakub. „Każdy człowiek ma być prędki do słuchania, powolny do mówienia, powolny do srogiego gniewu; bo srogi gniew człowieka nie prowadzi do prawości Bożej”. Musimy być prędcy, a więc skorzy do słuchania rad Bożych i wprowadzania ich w czyn. Trzeba jednak strzec się nadużywania „małego członka”, którym jest język. Przez przechwalanie się, niemądre plotkowanie lub zarozumiałą mowę język może w sensie symbolicznym podpalić „wielki las”. Dlatego musimy wobec wszystkich ludzi zachowywać się w sposób ujmujący i przejawiać panowanie nad sobą (Jakuba 1:19, 20; 3:5).

13. Dlaczego to takie ważne, byśmy przyjmowali „zaszczepianie słowa”?

¹³ Jakub pisze: „Odrzućcie zatem wszelką plugawość i tę rzecz zbyteczną, zło, a z łagodnością przyjmujcie zaszczepianie słowa, które może wybawić wasze dusze” (Jakuba 1:21). Ten chciwy świat wkrótce przeminie, a wraz z nim zniknie obliczony na pokaz, materialistyczny styl życia, egoizm i wypaczone normy moralne. „Ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:15-17). Jakież to więc ważne, byśmy przyjmowali „zaszczepianie słowa”! Mądrość płynąca ze Słowa Bożego stanowi jaskrawe przeciwieństwo zła cechującego ten ginący świat. Nie chcemy mieć nic wspólnego z owym złem (1 Piotra 2:1, 2). Aby zawsze zdecydowanie obstawać przy prawych drogach Jehowy, musimy zaszczepić w swe serca miłość do prawdy oraz silną wiarę. Ale czy wystarczy tylko słuchać Słowa Bożego?

Jak się stać „wykonawcami słowa”

14. Jak możemy się stać zarówno „słuchaczami”, jak i „wykonawcami” Słowa?

¹⁴ W Liście Jakuba 1:22 czytamy: „Stańcie się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie fałszywym rozumowaniem”. „Stańcie się wykonawcami słowa”! Z całą pewnością jest to główny temat Listu Jakuba. Musimy słuchać, a potem „tak właśnie” postępować! (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 6:22, NW). Obecnie wiele ludzi uważa, że wystarczy wysłuchać kazania lub od czasu do czasu wziąć udział w jakimś formalistycznym nabożeństwie, dlatego na tym poprzestają. Mogą twierdzić, że dopóki jest się „dobrym człowiekiem” — według własnych kryteriów — dopóty nic więcej nie trzeba robić. Jednakże Jezus Chrystus oświadczył: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (Mateusza 16:24). Od prawdziwych chrześcijan jednoznacznie wymaga się ofiarności oraz wytrwałego naśladowania Jezusa w czynieniu woli Bożej. Dla nich jest ona taka sama, jak dla chrześcijan z I wieku, którym zmartwychwstały Jezus polecił: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów” (Mateusza 28:19). Czy dopisujesz pod tym względem?

15. (a) Jaki przykład podaje Jakub, by unaocznić, dzięki czemu możemy się stać szczęśliwymi „wykonawcami słowa”? (b) Dlaczego nie wystarczy oddawać Bogu czci w sposób czysto formalny?

¹⁵ Jeżeli stale zaglądamy do Słowa Bożego, stanie się ono dla nas lustrem, ukazującym, jakimi naprawdę jesteśmy. Jakub mówi: „Kto zaś wgląda w doskonałe prawo związane z wolnością i w nim trwa, ten będzie szczęśliwy, że to czyni, ponieważ nie stał się zapominającym słuchaczem, lecz wykonawcą dzieła” (Jakuba 1:23-25). Taki człowiek rzeczywiście okaże się szczęśliwym „wykonawcą słowa”. Poza tym koniecznie musimy być „wykonawcami” nawet w najdrobniejszych szczegółach naszego chrześcijańskiego życia. Nigdy nie powinniśmy zwodzić samych siebie, mniemając, iż wystarczy oddawać cześć Bogu w sposób czysto formalny. Jakub radzi nam uczestniczyć w pewnych dziedzinach prawdziwego wielbienia, w których mogli się zaniedbać nawet gorliwi chrześcijanie. Pisze: „Forma oddawania czci, która jest czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga i Ojca, polega na tym: opiekować się sierotami i wdowami w ich ucisku oraz zachowywać siebie nie splamionym przez świat” (Jakuba 1:27).

16. W jaki sposób Abraham został „przyjacielem Jehowy” i jak my możemy sobie pozyskać Jego przyjaźń?

¹⁶ Same deklaracje, że się wierzy w Boga, to jeszcze nie wszystko. W Liście Jakuba 2:19 zauważono: „Wierzysz, że jest jeden Bóg? Czynisz bardzo dobrze. Jednakże i demony wierzą, a dygoczą”. Jakub podkreśla, iż „wiara, jeśli nie ma uczynków, sama w sobie jest martwa”, natomiast o Abrahamie mówi: „Jego wiara współdziałała z jego uczynkami, i dzięki uczynkom jego wiara została wydoskonalona” (Jakuba 2:17, 20-22). Abraham znany jest między innymi z tego, że uwolnił swych krewnych, okazywał gościnność, był gotów złożyć w ofierze Izaaka oraz ‛publicznie oznajmiał’ niewzruszoną wiarę w obietnicę Bożą co do „miasta mającego rzeczywiste fundamenty” — przyszłego mesjańskiego Królestwa (1 Mojżeszowa 14:16; 18:1-5; 22:1-18; Hebrajczyków 11:8-10, 13, 14; 13:2). Słusznie więc Abraham „został nazwany ‚przyjacielem Jehowy’” (Jakuba 2:23). My także możemy być zaliczeni do ‛przyjaciół Jehowy’, jeśli mówimy o naszej wierze oraz o nadziei na ustanowione przez Niego Królestwo prawości.

17. (a) Dlaczego Rachab została ‛uznana za prawą’ i jaką otrzymała nagrodę? (b) Jaki obszerny spis tych, którzy ‛stali się wykonawcami słowa’, podaje nam Biblia? (c) Jak i za co został nagrodzony Job?

¹⁷ Ten, kto ‛staje się wykonawcą słowa’, rzeczywiście jest „uznany za prawego dzięki uczynkom, a nie tylko dzięki wierze” (Jakuba 2:24). Rachab swymi uczynkami uzupełniła wiarę w zasłyszane „słowo” o potężnych dziełach Jehowy. Ukryła zwiadowców izraelskich i pomogła im w ucieczce, a potem zgromadziła rodzinę swego ojca, by zapewnić jej ochronę. Jakąż odczuje radość, gdy po zmartwychwstaniu usłyszy, że dzięki wierze popartej uczynkami znalazła się wśród przodków Mesjasza! (Jozuego 2:11; 6:25; Mateusza 1:5). W 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków wymieniono wiele innych osób, które dostąpiły sowitej nagrody, gdyż okazywały wiarę i ‛stały się wykonawcami słowa’. Nie możemy też zapomnieć, że wystawiony na ciężką próbę Job oświadczył: „Niech imię Jehowy nadal będzie błogosławione”. Jak już wspomniano, dzięki swej wierze i uczynkom zaskarbił sobie wspaniałą nagrodę (Joba 1:21, NW; 31:6; 42:10; Jakuba 5:11). Jeżeli jako „wykonawcy słowa”, przejawiamy wytrwałość, to również na nas Jehowa będzie spoglądał z uśmiechem aprobaty.

18, 19. Jak bracia, których przez długi czas prześladowano, ‛stali się wykonawcami słowa’ i jakie błogosławieństwa przyniosła ich działalność?

¹⁸ Do tych, którzy przez wiele lat okazywali wytrwałość, należą nasi bracia z Europy Wschodniej. Teraz, po zniesieniu licznych ograniczeń, rzeczywiście ‛stali się wykonawcami słowa’. Z sąsiednich krajów napływają tam misjonarze i pionierzy, by pomóc w nauczaniu i w sprawach organizacyjnych. Oddział w Finlandii oraz inne pobliskie oddziały Towarzystwa Strażnica wysyłają specjalistów budowlanych, a międzynarodowa społeczność braci szczodrze ofiarowuje środki na budowę nowych biur oddziałów oraz Sal Królestwa (porównaj 2 Koryntian 8:14, 15).

¹⁹ Z jakąż gorliwością uczestniczą w służbie polowej bracia, którzy przez długi czas znosili prześladowania! ‛Ciężko pracują i wytężają siły’, by niejako nadrobić to, czego nie mogli dokonać „w porze uciążliwej” (1 Tymoteusza 4:10; 2 Tymoteusza 4:2). Na przykład w kwietniu 1995 roku w Albanii, gdzie wcześniej stosowano wyjątkowo okrutne represje, cały zapas Wiadomości Królestwa „Dlaczego życie jest tak pełne problemów?” rozpowszechniono w ciągu zaledwie trzech dni. Ta wspaniała kampania została przeprowadzona tuż po Pamiątce śmierci Jezusa, na którą przybyło 3491 osób — kilkakrotnie więcej niż grono 538 tamtejszych głosicieli.

20. Na co wskazuje liczba obecnych w ostatnich latach na uroczystości Pamiątki i jak można pomóc wielu z nich?

²⁰ Wyraźny rozwój także w innych krajach sprawił, że w ostatnich latach liczba obecnych na Pamiątce znacznie przekroczyła 10 000 000. W wielu miejscach ci, którzy po raz pierwszy przybyli na tę uroczystość, umocnili swą wiarę i teraz ‛stają się wykonawcami słowa’. Czy moglibyśmy zachęcać jeszcze innych, by zrobili postępy i skorzystali z tego przywileju?

21. Jaką drogą powinniśmy podążać i do jakiego celu zmierzać zgodnie z naszym tekstem rocznym?

²¹ Wzorem gorliwych chrześcijan żyjących w I wieku i później nie szczędźmy sił, ‛pędząc do celu’, którym jest życie wieczne w Królestwie niebiańskim lub pod jego panowaniem na ziemi (Filipian 3:12-14). Warto zrobić wszystko, by się tam znaleźć. Zamiast ponownie stawać się tylko słuchaczami, najwyższy czas okazać się ‛mężnym i przystąpić do dzieła’ (Aggeusza 2:4; Hebrajczyków 6:11, 12). ‛Przyjąwszy zaszczepianie słowa’, ‛stańmy się jego radosnymi wykonawcami’ — teraz i na całą wieczność.

Jak byś odpowiedział?

◻ Jak możemy wytrwać, zachowując radość?

◻ Czym jest „mądrość z góry” i jak możemy o nią zabiegać?

◻ Dlaczego musimy ‛stać się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami’?

◻ Jakie doniesienia powinny nas pobudzać do stania się „wykonawcami słowa”?

[Ilustracja na stronie 17]

Obyśmy i my otwierali swe serca na pouczenia Boże

[Ilustracja na stronie 18]

W nagrodę za niezłomną lojalność Job mógł znów cieszyć się pełnią szczęścia z najbliższymi