Anielskie orędzia na nasze dni

„Bóg (...) posłał swego anioła i przez niego przedstawił je w znakach” (OBJAWIENIE 1:1).

 1. W jakim niewłaściwym znaczeniu używa się słowa Apokalipsa? Co Objawienie mówi o przyszłości?

APOKALIPSA. Jakże często w XX wieku powtarzane jest to słowo, lecz z jakże godnym ubolewania brakiem zrozumienia! W sensie biblijnym nie wiąże się ono z unicestwieniem całego rodzaju ludzkiego w katastrofie nuklearnej. Ten wyraz grecki oznacza raczej „odsłonięcie”. Wchodząca w skład Biblii Księga Apokalipsy, czyli Objawienia, w proroczych obrazach odsłania bieg wydarzeń, których punkt szczytowy to zaranie ery wiecznego szczęścia ludzkości. Dlatego Jan, apostoł Jezusa, pisze na wstępie: „Szczęśliwy, kto czyta na głos, i ci, którzy słuchają słów tegoż proroctwa oraz stosują się do tego, co w nim napisano; bo czas wyznaczony jest bliski” (Objawienie 1:3).

 2, 3. Dlaczego na świecie jest tyle nieszczęść i co zamierza uczynić Jehowa?

² Dzisiejszy świat nie jest szczęśliwy. Przyczynę takiego stanu wyjaśnia pieśń, którą mniej więcej 3460 lat temu ułożył Mojżesz: „Sami ze swej strony postąpili zgubnie; nie są Jego [Boga] dziećmi, skaza jest ich własna. Pokolenie spaczone i przewrotne!” (Powtórzonego Prawa 32:5). Cóż za trafny opis współczesnej generacji, która tak przewrotnie wypacza wartości! Na przykład w przedmowie do publikacji pt. World Military and Social Expenditures 1987-88 (Wydatki świata na cele socjalne i wojskowe w latach 1987-1988) otwarcie przyznano: „Wyścig zbrojeń wywiera zgubny wpływ na życie wszystkich narodów. Stany Zjednoczone i Związek Radziecki łącznie wydają na potrzeby obronne około 1,5 miliarda dolarów dziennie. Jednocześnie USA zajmują 18 miejsce w świecie pod względem umieralności niemowląt, a ZSRR — 46. Kraje rozwijające się przeznaczają na zakup broni prawie cztery razy tyle pieniędzy, co na opiekę zdrowotną. A przecież setki milionów ich obywateli głoduje; 20 procent dzieci umiera tam przed ukończeniem 5 roku życia”.

³ Opłakaną sytuację pogarszają jeszcze inne czynniki, takie jak zepsucie obyczajów i rozpad rodziny, przestępczość i terroryzm, które panoszą się na ziemi, brak miłości i wzrost bezprawia wśród obecnego pokolenia. Jakże można się cieszyć, że Jehowa zamierza ‛wyniszczyć tych, którzy niszczą ziemię’! (Objawienie 11:18). Sposób, w jaki tego dokona, opisano szczegółowo w Księdze Objawienia w serii 16 pasjonujących wizji.

„Aniołowie” oraz „znaki”

 4. Jaką rolę spełniają w Objawieniu aniołowie? Jak różne wizje opisują najznamienitszego z aniołów?

⁴ Objawienie rzuca światło na pierwsze proroctwo biblijne, zapisane w Księdze Rodzaju 3:15, i wskazuje, czym się zakończy nieprzyjaźń między Szatanem a przyrównaną do niewiasty organizacją Bożą oraz między jej „nasieniem” a „nasieniem” diabelskim. Odsłania, jak Jehowa osądzi swych wrogów, a jak tych, którzy Go miłują i popierają Jego zwierzchnią władzę. Jan otrzymał je od anioła „w znakach”. W ich obwieszczaniu i ukazywaniu biorą udział inni aniołowie, czyli posłańcy. Najwybitniejszego z nich przedstawiono w 1 rozdziale i 5 wersecie. Jest nim „Jezus Chrystus — ‛Świadek Wierny’, ‛Pierworodny z umarłych’ i ‛Władca królów ziemi’”. „Znaki”, inaczej wizje, opisują go też jako „Lwa”, „Baranka”, „Michała”, a kilkakrotnie jako potężnego anioła (Objawienie 5:5, 13; 9:1, 11; 10:1; 12:7; 18:1).

 5. Co zawiera pierwsza wizja Objawienia? Dlaczego jest ważna dla nas?

⁵ Pierwsza wizja, zanotowana w Księdze Objawienia 1:10 do 3:22, zawiera płomienne orędzia, jakie wyniesiony do chwały Jezus kieruje do „aniołów” (to znaczy nadzorców) siedmiu zborów w Azji, które wyobrażają cały ogólnoziemski zbór Świadków Jehowy, istniejący w „dniu Pańskim”. Orędzia te odnoszą się więc do nas! Powinniśmy pilnie ‛słuchać, co duch mówi zborom’, ponieważ owe napomnienia i przestrogi podano dla naszej zachęty, byśmy pozostali wierni i zjednali sobie uznanie dzięki swym ‛uczynkom i miłości, i wierze, i usługiwaniu, i wytrwałości’ (Objawienie 1:10; 2:7, 10, 19).

 6. Jaki pożytek można odnieść z poszczególnych orędzi wystosowanych do siedmiu zborów w Azji?

⁶ Tak jak członkowie zboru w Efezie mogliśmy niegdyś lojalnie się trudzić i nienawidzić sekciarskich uczynków odstępców, lecz jeśli nasza miłość pod jakimś względem przygasła, powróćmy ze skruchą do pierwszej miłości, pałającej ogniem entuzjazmu. Jak bogaci duchowo chrześcijanie ze Smyrny nieustraszenie zabiegajmy o nagrodę, w razie potrzeby okazując się „wiernymi nawet aż do śmierci”. Na wzór braci z Pergamonu, doświadczanych przez Szatana, powinniśmy odczuwać skruchę z powodu niemoralności, bałwochwalstwa lub sekciarstwa, w które dawniej byliśmy uwikłani. Mieszkańców Tiatyry wezwano, by strzegli się podobnych pokus, a zwłaszcza wpływu osób przypominających Izebel. My również musimy mieć się na baczności! Każdy, kto umarł pod względem duchowym, niczym chrześcijanie w Sardes, niech się ocknie, zanim będzie za późno. Jak przed Filadelfijczykami, tak przed nami stoją otworem drzwi służby; obyśmy mieli dość sił, by jak oni zwyciężyć w godzinie próby! Jeżeli ktoś z nas stał się letni jak Laodycejczycy, musi zdać sobie sprawę ze swej duchowej nagości i zdobyć się na skruchę. Jezus stoi u drzwi i puka. Powitajmy go z radością i w 55 000 zborów rozsianych po całej ziemi cieszmy się wraz z nim nieustającą ucztą duchową! (Objawienie 1:11; 2:7, 10, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22).

Tron Boży, zwój i pytanie

 7. Jakie pieśni pochwalne rozbrzmiewają w drugiej wizji? Jak oddziałuje to na ciebie?

⁷ W drugiej wizji Jan ogląda chwalebny niebiański tron Jehowy. Nasz wspaniały Bóg ukazuje się wśród niezrównanego przepychu, otoczony przez cztery cheruby, nieprzeliczone zastępy anielskie oraz wskrzeszonych zwycięskich chrześcijan, którzy śpiewają przejmującą pieśń pochwalną: „Godzien jesteś Jehowo, nasz Boże, przyjmować chwałę i szacunek, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko i ponieważ z Twojej woli to istnieje i zostało stworzone”. Zwój z ręki Jehowy otrzymuje Ten, który jest godny go otworzyć — Lew z plemienia Judy, zabity Baranek, będący naszym Odkupicielem. Wszystkie stworzenia wysławiają Jehowę i Baranka (Objawienie 4:11; 5:2-5, 11-14).

 8. Co oglądamy w trzeciej wizji Objawienia? Jak się to odnosi do naszych czasów?

⁸ A oto trzecia wizja! Baranek przystępuje do zdejmowania ze zwoju siedmiu pieczęci. Co widzimy? Najpierw nowo ukoronowany Jezus rusza cwałem przez niebiosa na białym rumaku, symbolizującym sprawiedliwą wojnę. Potem dosiadający konia maści ognistej pogrąża ziemię w zamęcie wojny totalnej. Za nim gna czarny wierzchowiec głodu, dalej zaś koń trupio blady, którego jeździec ma na imię Śmierć! Z tyłu sunie Hades, by pochłonąć miliony ofiar. Wszystko to zaczyna się „bólami niedoli”, które spadły na ludzkość w latach 1914 do 1918, co dobrze pamiętają żyjący jeszcze przedstawiciele tego pokolenia (Mateusza 24:3-8). Galop jeźdźców trwa! A po przełamaniu piątej i szóstej pieczęci bieg wypadków zmierza do ‛wielkiego dnia srogiego gniewu Jehowy i Baranka’. Pada pytanie: „Któż zdoła się ostać?” (Objawienie 6:1-17).

Ci, którzy ‛zdołają się ostać’

 9. Jaką zachwycającą scenę przedstawiono w czwartej wizji?

⁹ Odsłania się czwarta wizja, która wyjawia, kto i dzięki czemu przeżyje dzień srogiego gniewu Bożego. Aniołowie powstrzymują cztery wichry zagłady, nie dopuszczając ich do ziemi, co pozwala dokończyć pieczętowania 144 000 należących do Izraela duchowego. Potem rozpościera się przed nami oszałamiający widok: „Oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie potrafił zliczyć — ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków; ci stanęli przed tronem i przed Barankiem odziani w białe szaty, a w rękach ich gałęzie palmowe. I wciąż wołają donośnym głosem, mówiąc: ‛Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi’” (Objawienie 7:1-10). Czy dostrzegasz w tej wizji siebie?

10. (a) Na co wskazuje porównanie sprawozdań z Pamiątki w roku 1935 i 1988, jeśli chodzi o spełnienie się czwartej wizji? (b) Jakie pytanie odnosi się do każdego z nas? Dlaczego?

¹⁰ W roku 1935 Pamiątkę śmierci Jezusa obchodziło na całym świecie 32 795 osób. Spośród tej liczby 27 006 spożywało emblematy jako pozostający jeszcze na ziemi z grona 144 000 powołanych do nadziei niebiańskiej. Nieco później w tym samym roku jasny błysk światła pozwolił dostrzec, kim są członkowie wielkiej rzeszy. Owi potulni ludzie, spodziewający się żyć wiecznie na rajskiej ziemi, również okazują wiarę w przelaną krew Jezusa. Przychodzą do Jehowy, by Mu się oddać, zgłaszają się do chrztu i gorliwie służą Bogu, mając przed sobą uszczęśliwiającą perspektywę przeżycia „wielkiego ucisku”. Na Pamiątce w roku 1988 było 9 201 071 obecnych, a zaledwie 8685 uczestników. Widać z tego, że miliony obecnie żyjących należą do wielkiej rzeszy bądź zamierzają się do niej przyłączyć. Czy ‛zdołasz się ostać’ jako jeden z nich, gdy nastanie ‛wielki dzień srogiego gniewu Jehowy i Baranka’? Podjęcie o to starań oznacza dla ciebie ocalenie (Objawienie 6:15-17; 7:14-17).

Otrąbienie sądów Bożych

11. Jakie sądy zwiastuje głos trąb w piątej wizji? Jak to dotyczy naszych czasów?

¹¹ Otworzono siódmą pieczęć! Rozbłyska piąta wizja przedstawiona w Objawieniu. Przed Bogiem staje siedmiu aniołów. Otrzymują siedem trąb i za ich pomocą rozgłaszają obwieszczenia, które lud Jehowy powtarza na całej ziemi od roku 1922. Pierwsze cztery trąby zwiastują sądy nad „trzecią częścią” ludzkości — najwyraźniej chodzi o tych, którzy mieszkają na obszarach chrześcijaństwa. „Trąby” te informują, że Bóg płonie gniewem na należącą do chrześcijaństwa część „ziemi” (pozornie trwałego, szatańskiego systemu rzeczy) i „morza” (niespokojnych mas ludzkich), a także na jego „rzeki i źródła wód” (nauki i filozofie) oraz na zaćmione ciała niebieskie (kler pozbawiony światła duchowego). Następnie pojawia się „orzeł”, wyobrażający anioła; lecąc środkiem nieba zapowiada on, że trzy dalsze odgłosy trąb będą oznaczać „biada, biada, biada mieszkańcom ziemi” (Objawienie 8:1-13).

12. Kto otwiera jamę przepaści? Jak w czasach nowożytnych chmara „szarańczy” żądliła kler?

¹² Wtedy dmie w trąbę anioł piąty. Patrzcie! „Gwiazda”, czyli Pan Jezus, otwiera buchającą dymem jamę przepaści, z której wylatuje rojem szarańcza. Niezwykle trafnie obrazuje to sytuację z roku 1919, kiedy Jezus uwolnił namaszczonych świadków na rzecz Boga ze stanu bezczynności. Z upoważnienia Bożego pustoszą oni pastwiska duchowieństwa, demaskując jego obłudę i fałszywe nauki „przez pięć miesięcy” — tyle, ile normalnie żyją szarańcze. Okoliczność ta potwierdza, iż pokolenie nowożytnej szarańczy „żadnym sposobem nie przeminie”, gdy Jehowa i Chrystus zakończą osądzanie narodów. Chmara szarańczy pozostawiła już u ludzi miliardy egzemplarzy publikacji biblijnych, które zawierają piekące wyroki w formie orędzi, kłujących jak ogony skorpionów. Jan pisze dalej: „Jedno biada przeminęło. Oto dwa kolejne biada nadciągają po tych rzeczach” (Objawienie 9:1-12; Mateusza 24:34; 25:31-33).

13. (a) Kogo wyobrażają czterej aniołowie rozwiązani w pobliżu rzeki Eufrat? Jakie mają zadanie? (b) Kogo obrazują miriadowe zastępy konnicy? W jakim sensie ich władza jest „w ich pyskach oraz w ich ogonach”?

¹³ Brzmi szósta trąba, zapowiadając drugie „biada”. Rozwiązano czterech aniołów przebywających w pobliżu rzeki Eufrat, co stosownie wyobraża oswobodzenie namaszczonych duchem świadków Bożych z niewoli babilońskiej w roku 1919. Przygotowano ich, by ‛wybili trzecią część ludzi’ przez oznajmianie, że z punktu widzenia Jehowy kler chrześcijaństwa jest martwy. Jednakże do nadania rozmachu temu dziełu świadczenia potrzebne jest wsparcie, którego Jehowa udziela przyprowadzając wielką rzeszę współpracowników. Świadkowie będący pomazańcami oraz owi pomocnicy wspólnie przypuszczają szarżę jako nieprzeliczona konnica — „dwa miriady miriadów”. Władza ich mieści się „w ich pyskach”, ponieważ ogłaszają w domach ludzi wyroki Jehowy w postaci orędzi, a także „w ich ogonach”, gdyż zostawiają po sobie literaturę biblijną, która zwiastuje szybko zbliżający się dzień pomsty (Objawienie 9:13-21; Dzieje Apostolskie 20:20, 21).

14. (a) Kim jest „silny anioł” z szóstej wizji? Co mówi i czyni? (b) Co znaczy okoliczność, że mały zwój był w smaku „słodki jak miód”, a ‛dla brzucha był gorzki’?

¹⁴ Czas na odsłonięcie szóstej wizji. Oglądamy „silnego anioła”, którym zapewne jest Pan Jezus, występujący w specjalnej roli. W ręce trzyma mały zwój. Rozlegają się głosy i grzmoty, po czym anioł przysięga na naszego Wielkiego Stwórcę: „Nie będzie już żadnej zwłoki; ale w dniu odezwania się siódmego anioła, gdy będzie miał zadąć na swojej trąbie, istotnie dopełni się święta tajemnica Boża”. Jan otrzymuje polecenie, aby wziąć mały zwój i go zjeść. W jego ustach jest on „słodki jak miód”. Tak samo namaszczona klasa Jana i jej współtowarzysze rozkoszują się obecnie orędziem Królestwa, obiecującym błogosławieństwa „nowych niebios i nowej ziemi”. Jednakże niektórym trudno strawić nakaz obwieszczania dnia pomsty Bożej „odnośnie do ludów i narodów, i języków, i wielu królów”. Ale nabierzcie odwagi! Z niezachwianą wiarą ufajcie, że gdy ogłaszacie dzień pomsty Jehowy, On doda wam potrzebnych sił (Objawienie 10:1-11; 21:1, 4; 1 Jana 5:4; Izajasza 40:29-31; 61:1, 2).

Siódma trąba i trzecie biada

15. (a) Co się dzieje, gdy zostaje obwieszczone trzecie biada i dmie w trąbę anioł siódmy? (b) W jakim sensie ogłaszanie wieści o Królestwie oznacza „biada”?

¹⁵ Teraz przepowiedziano próbę ‛pozabijania’ świadków Bożych, podjętą przez przeciwnika w roku 1918, oraz opisano, w jak znamienny sposób „duch życia od Boga” ożywił ich w roku 1919 do dawania świadectwa na skalę światową. Potem Jan stwierdza: „Drugie biada przeminęło. Oto szybko nadchodzi trzecie biada”. Jak to rozumieć? Czytamy: „I zadął na swej trąbie siódmy anioł”. Tak więc trzecie biada wiąże się z dźwiękiem ostatniej trąby. Posłuchajmy! „Rozległy się w niebie donośne głosy, mówiące: ‛Królestwo świata stało się Królestwem naszego Pana i Jego Chrystusa, i będzie królował na wieki, na zawsze’”. Chodzi o Królestwo Boże pod rządami Chrystusa Jezusa, który wraz ze 144 000 współdziedziców doprowadza do końca świętą tajemnicę Bożą, czym usprawiedliwia wieczyste zwierzchnictwo Boga Wszechmocnego, Jehowy. Czy ogłaszanie wieści o tym Królestwie oznacza „biada”? Dla niegodziwych — tak, ponieważ ukazuje ona, jak Bóg ‛wyniszczy tych, którzy niszczą ziemię’ (Objawienie 11:1-19).

16. Jaka dramatyczna scena zostaje odsłonięta w siódmej wizji?

¹⁶ Pojawia się siódma wizja. Spójrzcie! Oto niebiańska organizacja Boża, Jego „niewiasta”, okazująca Mu szacunek i posłuszeństwo. Jest brzemienna i w bólach rodzi oczekiwane od dawna dziecko. Po raz pierwszy, lecz nie ostatni, pojawia się w Księdze Objawienia smok barwy ognistej — „pierwotny wąż, nazywany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię”; czyha on na dziecko, chcąc je pożreć zaraz po urodzeniu. Przepowiedziana ‛nieprzyjaźń między [wężem] a niewiastą’ przeobrazi się niebawem w decydujące starcie. Niewiasta wydaje na świat „syna, potomka męskiego”, który natychmiast zostaje porwany do tronu Boga (Objawienie 12:1-6, 9; Rodzaju 3:15; Daniela 2:44; 7:13, 14).

17. (a) Kim jest Michał? Jak od roku 1914 postępował zgodnie ze znaczeniem swego imienia? (b) Wykaż różnicę między ‛trzema biada’ a zapisanym w Księdze Objawienia 12:12 okrzykiem „biada ziemi”.

¹⁷ Dzieckiem płci męskiej jest Królestwo, ustanowione w niebie w historycznym roku 1914. Jego Król, Chrystus Jezus, nosi też imię Michał, które znaczy: „Kto jest jak Bóg?” Sam bezzwłocznie daje odpowiedź na to pytanie — podejmuje wojnę z Szatanem i zrzuca tego starodawnego smoka wraz z jego demonami na ziemię. Dlatego od roku 1914 „biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł z wielkim gniewem, wiedząc, że mało ma czasu!” Owego „biada”, odzwierciedlającego teraźniejszy rozpaczliwy stan ludzkości, nie należy mylić z ‛trzema biada’, jakie Jehowa sprowadza na niegodziwców, nad którymi odbywa sąd (Objawienie 12:7-12).

18. (a) Jakie „biada” próbował sprowadzić Szatan Diabeł na lojalnych niewolników Jehowy przed drugą wojną światową i w czasie jej trwania? (b) Do czego w dalszym ciągu dąży Diabeł? Co wyjawią pozostałe wizje?

¹⁸ Diabeł usiłował ściągnąć „biada” także na lojalnych ziemskich niewolników Jehowy. W czasie drugiej wojny światowej, a nawet wcześniej, wypuścił z paszczy falę prześladowań, żeby utopić dzieło wykonywane przez „pozostałych” z nasienia niewiasty, wyobrażającej organizację Bożą, to znaczy przez tych ze 144 000, którzy jeszcze usługują wśród ludzi. Jehowa dopilnował, żeby tę powódź wchłonęła „ziemia”, czyli system rzeczy podległy władzy Szatana. Ten jednak, nie posiadając się z gniewu, dalej toczy zawziętą wojnę przeciwko Świadkom Jehowy (Objawienie 12:13-17). Jak się to wszystko zakończy? Odpowiedzi udzieli nam dziewięć następnych wizji (Habakuka 2:3).

PYTANIA DO POWTÓRKI

◻ Jak Jehowa posługiwał się aniołami w związku z Księgą Objawienia?

◻ Jak powinny na nas oddziaływać orędzia Jezusa do siedmiu zborów?

◻ Co się dzieje po zadęciu w siedem trąb?

◻ Co przedstawia chmara szarańczy, a co nieprzeliczona konnica?

◻ Dlaczego narodziny Królestwa Bożego wiążą się z trzecim „biada”?

[Ramka na stronie 14]

ROZDZIAŁY I WERSETY DLA POSZCZEGÓLNYCH WIZJI:

□  1 WIZJA 1:10 do 3:22

□  2 WIZJA 4:1 do 5:14

□  3 WIZJA 6:1-17

□  4 WIZJA 7:1-17

□  5 WIZJA 8:1 do 9:21

□  6 WIZJA 10:1 do 11:19

□  7 WIZJA 12:1-17

□  8 WIZJA 13:1-18

□  9 WIZJA 14:1-20

□ 10 WIZJA 15:1 do 16:21

□ 11 WIZJA 17:1-18

□ 12 WIZJA 18:1 do 19:10

□ 13 WIZJA 19:11-21

□ 14 WIZJA 20:1-10

□ 15 WIZJA 20:11 do 21:8

□ 16 WIZJA 21:9 do 22:5

[Ramka i ilustracje na stronach 15-18]

NIEKTÓRE SZCZEGÓŁY 16 WIZJI APOKALIPTYCZNYCH

1 Spośród 7 świeczników, obrazujących zbory, Jezus przesyła podyktowane miłością orędzia za pośrednictwem 7 gwiazd — namaszczonych nadzorców

2 Przed niebiańskim tronem Jehowy stoi zwycięski Baranek, który otrzymuje zwój z wyrokami w formie orędzi

3 Zbliża się dzień srogiego gniewu Bożego i Chrystus Jezus wyrusza, aby zwyciężać, a inni jeźdźcy dają się we znaki ludzkości

4 Aniołowie powstrzymują wielki ucisk, a w tym czasie odbywa się zgromadzanie 144 000 oraz wielkiej rzeszy

5 Kiedy aniołowie otrąbiają orędzia zawierające wyroki, Świadkowie Jehowy wyruszają niby chmara szarańczy, by demaskować religię fałszywą

6 Na głos siódmej trąby „świadkowie” Boży zostają przywróceni do życia, aby ogłaszać wieść o nastaniu Królestwa Jehowy i Jego Chrystusa

7 Po narodzinach Królestwa w roku 1914 Chrystus zrzuca na ziemię Szatana i jego demony

8 Pojawiają się dwa dzikie zwierzęta i drugie z nich, symbol systemu politycznego, obdarza życiem posąg pierwszego, tworząc zlepek nazwany Organizacją Narodów Zjednoczonych

9 Ludzie, którzy ‛boją się Boga i dają Mu chwałę’, zostają zżęci do życia wiecznego, pozostali — na zagładę

10 Wylewanie siedmiu czasz gniewu Bożego kończy się wykonaniem wyroku na wszystkich, których pobudza do działania skażone, szatańskie „powietrze”

11 „Zwierzę” (system polityczny) zrzuca z siebie wielką nierządnicę, religię fałszywą, a potem ją niszczy

12 Po spustoszeniu Babilonu Wielkiego dobiegają końca przygotowania do zaślubin Baranka i jego oblubienicy, 144 000

13 Wielka nierządnica zgładzona; Jezus na czele niebiańskich zastępów druzgocze resztę ziemskiego systemu Szatana

14 Zamknięcie Szatana w przepaści toruje drogę tysiącletnim rządom Chrystusa i jego oblubienicy, 144 000

15 Pod panowaniem „nowych niebios”, czyli Chrystusa i jego oblubienicy, ludzie stanowiący społeczeństwo „nowej ziemi” dostąpią od Jehowy niewysłowionych błogosławieństw

16 Chwalebne Nowe Jeruzalem umożliwi ludzkości korzystanie z Boskich postanowień, które zapewnią jej zdrowie i życie