Rządy Boga najlepszym rozwiązaniem
HISTORIA rządów niezbicie dowodzi, że niedoskonali ludzie nie potrafią we właściwy sposób sprawować zwierzchnictwa nad drugimi. Angielski lord Acton słusznie orzekł: „Władza psuje, a władza absolutna psuje do cna”. Dlatego też było tak, jak czytamy w Biblii: „Człowiek panował nad człowiekiem z jego krzywdą” (Kaznodziei 8:9).
Na początku Jehowa Bóg powierzył ludziom władzę nad zwierzętami, lecz nie nad innymi ludźmi. Do swego pierworodnego Syna w niebiosach Bóg rzekł: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz, według naszego podobieństwa, i niech mu będą podporządkowane ryby morskie i stworzenia latające pod niebiosami, i zwierzęta domowe, i cała ziemia, i wszelkie zwierzę ruchliwe, które się porusza po ziemi” (Rodzaju 1:26). Władcą człowieka był jego Stwórca. A dlaczego ten stan rzeczy uległ zmianie?
Od chwili buntu w ogrodzie Eden ludzie odrzucają Boga, nie chcąc Go uznawać za swego Władcę (Księga Rodzaju, rozdział 3). Uwidoczniło się to na przykładzie starożytnego Izraela — narodu, który Bóg wybrał sobie na własność. Kiedy Izraelici zażądali człowieczego króla, Jehowa powiedział do proroka Samuela: „Nie ciebie odrzucają, lecz odrzucają mnie, abym nie był nad nimi królem” (1 Samuela 8:7).
Bóg sprawował władzę nad Izraelitami w sposób nacechowany życzliwością. Za pośrednictwem swego przedstawiciela, Mojżesza, nadał im zbiór praw świadczących o serdecznym zainteresowaniu ich pomyślnością. Kodeks ten zabezpieczał ich przed wieloma chorobami i zachęcał do okazywania względów osobom w podeszłym wieku, wdowom i sierotom. Prawo wymagało poszanowania dla cudzej własności oraz uczciwości w transakcjach handlowych. Potępiało stronniczość, składanie fałszywego świadectwa oraz przekupstwo. Panowanie Boże było naprawdę dobre i sprawiedliwe.
Jehowa obiecał rozciągnąć swą władzę także poza Izraela i objąć nią całą ludzkość. Postanowił grzesznym ludziom odebrać zwierzchnictwo nad drugimi i przekazać je swemu jednorodzonemu Synowi. Zapowiadając tę zmianę, Bóg oświadczył przez proroka Ezechiela: „Stanowczo zostanie ono niczyje, aż przyjdzie odpowiednio uprawniony, i koniecznie dam to jemu” (Ezechiela 21:27 [21:32, Biblia warszawska]).
Do reprezentowania swego zwierzchnictwa i objęcia rządów nad rodem ludzkim Bóg upoważnił Jezusa Chrystusa. Królestwo Boże z Chrystusem na czele jest najlepszą formą zarządzania całą ludzkością, toteż Jezus polecił swym słuchaczom prosić o jego przyjście. „Będziecie więc modlić się w ten sposób”, powiedział: „Nasz Ojcze w niebiosach, niech imię Twoje będzie uświęcone. Niech nadejdzie Twoje Królestwo. Niech wola Twa dzieje się jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:9, 10).
Sposobem odnoszenia się do ludzi Jezus wykazał, jakim będzie władcą. Bez wątpienia wiedział, co to jest współczucie, gdyż „na widok tłumów wezbrała w nim litość dla nich, ponieważ były złupione i sponiewierane jak owce bez pasterza” (Mateusza 9:36). W dowód głębokiej miłości do swych naśladowców Chrystus rzekł: „Daję wam nowe przykazanie: że macie się wzajemnie miłować; jak ja was umiłowałem, żebyście i wy miłowali się nawzajem” (Jana 13:34). Tak bardzo umiłował ludzi, że dał na okup swoje życie. Wszystkim, którzy uznają tę ofiarę, umożliwi ona uwolnienie od grzechu, chorób, a nawet śmierci (1 Jana 2:1, 2; Objawienie 21:1-4).
Zapowiadając sprawiedliwe, praworządne i pokojowe panowanie Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, prorok Izajasz pod wpływem natchnienia napisał: „Dziecię bowiem narodziło się nam, został nam dany syn; panowanie książęce spocznie na jego barkach. A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju. Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca, nad tronem Dawida i nad jego królestwem, aby je mocno ugruntować oraz wspierać sprawiedliwością i rzetelnością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego gorliwość Jehowy Zastępów” (Izajasza 9:6, 7 [9:5, 6, Bw]).
Ziemscy przedstawiciele rządu Bożego będą przypominali mężczyzn, którzy już teraz jako nadzorcy w zborze prawdziwych chrześcijan odzwierciedlają wspaniałe przymioty Jezusa. W odróżnieniu od despotycznego kleru osoby te, idąc w ślady Jezusa Chrystusa, okazują życzliwe zainteresowanie trzodą. Na temat tych prawdziwie pobożnych ludzi prorok Izajasz napisał: „Oto król będzie rządził w imię samej rzetelności; a jeśli chodzi o książąt, ci będą sprawować władzę tylko w imię sprawiedliwości” (Izajasza 32:1). Tacy przedstawiciele rządu Bożego będą też służyć Jego interesom w nowym świecie (Psalm 45:16 [45:17, Bw]).
Wielka zmiana jest bliska!
Zanim Królestwo Boże rozciągnie nad ludzkością niekwestionowaną władzę, musi nastąpić wielka zmiana. Położy ona kres podziałom na tle narodowościowym. Miejsce wielu zwalczających się człowieczych rządów zajmie jeden sprawiedliwy rząd niebiański, który zjednoczy wszystkich ludzi i umożliwi im życie w pokoju. Nawiązując do tych czasów, prorok Daniel oświadczył: „A za dni tych królów Bóg nieba ustanowi królestwo, którego nigdy nie dosięgnie zguba. I to królestwo nie zostanie przekazane żadnemu innemu ludowi. Zdruzgocze ono wszystkie owe królestwa [rządy ludzkie] i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone” (Daniela 2:44).
Jedynie rząd Boży zdoła rozwiązać trapiące wszystkich problemy związane ze sprawowaniem władzy. Sytuacja, w jakiej się znalazła ludzkość, zagraża wręcz jej istnieniu! Człowiek nie potrafi wskazać żadnego realnego wyjścia. Mądrze zatem jest zwrócić uwagę na rozwiązanie podane w Biblii i ufnie oczekiwać bliskiego już czasu, gdy ludzie szczerego serca będą się cieszyć bezspornym pełnym błogosławieństw panowaniem Boga.
[Ilustracja na stronie 6]
„Król będzie rządził w imię samej rzetelności”