Biblijny punkt widzenia
Czym jest święty duch Boży?
„Kiedy cały lud był chrzczony, został też ochrzczony Jezus, a gdy się modlił, niebo się otwarło i zstąpił na niego duch święty, z kształtu cielesnego podobny do gołębia, a z nieba dobiegł głos: ‚Tyś jest mój Syn, umiłowany; ciebie darzę uznaniem’” (Łukasza 3:21, 22).
W PRZEMÓWIENIU wygłoszonym w starożytnej Grecji do grona filozofów apostoł Paweł nazwał Boga „Panem nieba i ziemi”. Oświadczył, że to właśnie ten Bóg „uczynił świat i wszystko, co na nim” oraz „daje wszystkim życie i dech, i wszystko” (Dzieje 17:24-28). W jaki sposób tego dokonuje? Korzysta ze swego świętego ducha, czyli czynnej siły.
Biblia wyjaśnia, iż Bóg posiada „obfitość dynamicznej energii — jako że jest również pełen werwy w swej mocy” (Izajasza 40:26). Cały wszechświat stworzony przez Boga świadczy o Jego dynamicznej energii i mocy.
Moc w działaniu
Nazywanie ducha świętego mocą Bożą nie jest zupełnie ścisłe. Otóż moc bywa utajona, drzemie w kimś lub w czymś, jak to się dzieje w wypadku naładowanego, lecz nie używanego akumulatora. Tymczasem Biblia wspomina o duchu świętym w kontekście działania, co przywodzi na myśl prąd płynący z akumulatora podczas pracy (Rodzaju 1:2). A zatem święty duch Boży to Jego energia w działaniu, Jego czynna siła.
Z pewnych fragmentów Biblii dowiadujemy się, że duch święty wykonuje określone zadania albo że przebywa w innym miejscu niż Bóg (Mateusza 28:19, 20; Łukasza 3:21, 22; Dzieje 8:39; 13:4; 15:28, 29). Niektórzy na tej podstawie dochodzą do wniosku, iż jest osobnym bytem. Dlaczego w Piśmie Świętym użyto takich sformułowań? Czy duch święty jest jakąś istotą działającą odrębnie od Boga?
Bóg Wszechmocny żyje w zupełnie innej dziedzinie niż Jego materialne twory. Jest duchem i nie postrzegamy Go naszymi ograniczonymi zmysłami (Jana 4:24). W Biblii czytamy, że Jehowa Bóg mieszka w niebiosach i stamtąd przygląda się ludziom (Psalm 33:13, 14). To oczywiste, że Stwórca góruje nad tym, czym się posługuje, co może kształtować i zmieniać (Rodzaju 1:1).
Ze swej niewidzialnej siedziby Bóg może w dowolnym czasie i w dowolnym miejscu dokonywać różnych rzeczy. Nie potrzebuje przebywać tam, gdzie działa Jego czynna siła. Posyła tylko swego ducha, a ten wykonuje określone zadanie (Psalm 104:30). Współczesnym ludziom łatwo to wytłumaczyć na przykładzie pilota, którym z odległości obsługuje się domowy sprzęt elektroniczny. Obecnie zdajemy sobie sprawę z istnienia niewidzialnych sił, takich jak elektryczność czy promienie podczerwone. Podobnie Bóg, dysponując niewidzialną świętą siłą, czyli duchem świętym, może bez przemieszczania się urzeczywistniać powzięte zamiary (Izajasza 55:11).
Ludziom w czasach biblijnych chyba trudno było to pojąć. Przedstawianie ducha świętego jako odrębnej siły niewątpliwie pomagało im zrozumieć, w jaki sposób Bóg ją wykorzystuje, choć nie przebywa osobiście w miejscu jej działania. Kiedy zatem Biblia mówi, że duch święty czegoś dokonał, w gruncie rzeczy chodzi o to, iż sam Bóg skierował swą moc na osoby lub rzeczy i użył jej wobec nich w celu spełnienia swej woli.
Różne przejawy działania ducha świętego
Jehowa wykorzystał ducha świętego, gdy powoływał do istnienia wszystkie żywe stworzenia i twory nieożywione (Psalm 33:6). Za jego pomocą zgładził w potopie pokolenie zatwardziałych niegodziwców (Rodzaju 6:1-22). Tą samą czynną siłą posłużył się, by przenieść cenne życie swego Syna do łona żydowskiej dziewicy Marii (Łukasza 1:35).
Niekiedy duch ten pobudzał ludzi do śmiałego i odważnego mówienia prawdy wrogom, często z narażeniem życia (Micheasza 3:8). Ponadto w Biblii wielokrotnie czytamy, że dzięki tej sile kobiety i mężczyźni nabywali szczególnej wnikliwości i zrozumienia, zwłaszcza gdy chodziło o proroctwa. Jest to niezwykły przejaw działania ducha świętego, ponieważ żaden człowiek nie potrafi dokładnie przepowiedzieć, co przyniesie przyszłość (2 Piotra 1:20, 21).
Poza tym duch Boży może użyczać ludziom cudownej mocy. Na przykład Jezus mógł dzięki temu panować nad siłami natury, uzdrawiać chorych, a nawet wskrzeszać zmarłych (Łukasza 4:18-21; 8:22-26, 49-56; 9:11). Duch święty pomagał pierwszym chrześcijanom w organizowaniu działalności oraz pobudzał ich do pełnienia po całej ziemi służby w charakterze świadków Boga (Dzieje 1:8; 2:1-47; Rzymian 15:18, 19; 1 Koryntian 12:4-11).
Bóg posługuje się swą mocą dla naszego dobra
Czy obecnie słudzy Boży mogą czerpać z tego nieograniczonego źródła energii? Oczywiście! Bóg udziela pewnej miary ducha świętego swym sługom, aby mogli lepiej zrozumieć i spełniać Jego wolę. Obdarza nim tych, którzy szczerze proszą o to w modlitwie, kierują się odpowiednimi pobudkami serca i stosują się do Jego wymagań (1 Koryntian 2:10-16). Duch ten daje niedoskonałym osobom „moc wykraczającą poza to, co normalne”, dzięki czemu mogą wiernie służyć Bogu pomimo przeciwności. Wszyscy bogobojni ludzie pragną zatem otrzymać ducha świętego i go nie utracić (2 Koryntian 4:7; Łukasza 11:13; Dzieje 15:8; Efezjan 4:30).
Już wkrótce Bóg posłuży się swą dynamiczną siłą, by położyć kres niesprawiedliwości i cierpieniom w tym niegodziwym świecie, uświęcając tym samym swe wzniosłe, chwalebne imię. Dobroczynne działanie ducha świętego będzie odczuwalne na całej ziemi, a jego owoce staną się jawne dla wszystkich. Przysporzy to chwały Bogu, który jest Źródłem tej siły (Galatów 5:22, 23; Objawienie 21:3, 4).