Możesz skorzystać z dobrodziejstw nowego przymierza

 1. Jakie zadanie otrzymał Jeremiasz?

JEREMIASZ otrzymał od Jehowy dwojakie zadanie. Z jednej strony miał „wykorzeniać i rozwalać, i niszczyć, i burzyć”, a z drugiej — „budować i sadzić”. Pierwszą część zadania wykonywał wtedy, gdy demaskował niegodziwość zarozumiałych Żydów i ogłaszał Boży wyrok wydany na nich oraz na Babilon. Ale przekazywał także optymistyczne wieści na przyszłość — dotyczące zapowiedzianego przez Boga dzieła budowania i sadzenia. Z tej drugiej części zadania wywiązywał się między innymi wtedy, gdy prorokował o powrocie Żydów do ojczyzny (Jer. 1:10; 30:17, 18).

 2. Dlaczego i w jakiej mierze Jehowa ukarał swój lud?

² Okoliczność, że Jeremiasz zapowiadał odrodzenie, nie oznaczała, jakoby Jehowa miał potraktować Żydów ulgowo i nagiąć swe sprawiedliwe zasady. On przecież nie zamierzał puścić płazem ich krnąbrności (odczytaj Jeremiasza 16:17, 18). W czasach Jeremiasza w Jerozolimie było niewielu ludzi ‛czyniących sprawiedliwość’ lub ‛zabiegających o wierność’, nic więc dziwnego, że cierpliwość Boga się wyczerpała. Powiedział: „Zmęczyłem się odczuwaniem żalu” (Jer. 5:1; 15:6, 7). Ówcześni Żydzi „wrócili do przewinień swych praojców, pierwszych, którzy nie chcieli być posłuszni” Jego słowom. Pobudzali Go do gniewu, dopuszczając się duchowego nierządu, czyli praktykując fałszywy kult (Jer. 11:10; 34:18). Jehowa postanowił ich ukarać — ‛skorygować w odpowiedniej mierze’. W rezultacie przynajmniej niektórzy mogli się opamiętać i do Niego wrócić (Jer. 30:11; 46:28).

 3. Dlaczego warto poświęcić uwagę proroctwu o nowym przymierzu?

³ Ale poprzez Jeremiasza Bóg zapowiedział coś, co miało przynieść jeszcze większe i trwalsze korzyści. Chodziło o nowe przymierze. Rozważając pisma Jeremiasza, mamy istotne powody, by tej optymistycznej zapowiedzi poświęcić szczególną uwagę. Nowe przymierze miało zastąpić to, które Bóg zawarł z Izraelitami po wyprowadzeniu ich z Egiptu, a którego pośrednikiem był Mojżesz (odczytaj Jeremiasza 31:31, 32). Rzecz ciekawa, o tym nowym przymierzu wspomniał Jezus Chrystus, ustanawiając Wieczerzę Pańską (Łuk. 22:20). Jego znaczenie podkreślił apostoł Paweł w Liście do Hebrajczyków, w którym przytoczył proroctwo Jeremiasza (Hebr. 8:7-9). Ale czym właściwie jest nowe przymierze? Dlaczego zostało zawarte? Kogo obejmuje i jak ty osobiście możesz odnieść z niego pożytek? Zastanówmy się nad tymi pytaniami.

 4. Jaką rolę odegrało przymierze Prawa?

⁴ Aby zrozumieć cel nowego przymierza, musimy najpierw wyjaśnić cel poprzedzającego je przymierza Prawa. Zostało ono zawarte z narodem oczekującym obiecanego Potomka, za pośrednictwem którego na ludzkość miały spłynąć błogosławieństwa (Rodz. 22:17, 18). Przymierze to pod niejednym względem miało odegrać w życiu Izraelitów doniosłą rolę. Gdy zgodzili się na jego warunki, stali się dla Boga „szczególną własnością”. Na mocy tego przymierza członkowie plemienia Lewiego pełnili funkcję kapłanów. Zawierając je przy górze Synaj, Jehowa zapowiedział wyłonienie „królestwa kapłanów i narodu świętego”, choć nie wyjawił, kiedy ani w jaki sposób ta obietnica się urzeczywistni (Wyjścia 19:5-8). Zanim do tego doszło, przymierze to jasno pokazało, że Izraelici nie są w stanie przestrzegać Prawa Mojżeszowego w każdym szczególe, i tym samym ‛ujawniło ich występki’. Chcąc je zakryć, Izraelici podlegający Prawu musieli regularnie składać ofiary. Stało się oczywiste, że aby nastąpiło trwałe przebaczenie grzechów, konieczna jest doskonała ofiara, której nie trzeba by już powtarzać (Gal. 3:19-22).

 5. Dlaczego Jehowa zapowiedział ustanowienie nowego przymierza?

⁵ A zatem widzimy, dlaczego jeszcze w trakcie obowiązywania przymierza Prawa Jehowa zapowiedział ustanowienie nowego przymierza. Pobudzany miłością i życzliwością, pragnął stworzyć podstawy do udostępnienia trwałych dobrodziejstw — i to nie tylko jednemu narodowi. Za pośrednictwem Jeremiasza oznajmił w związku z tym przyszłym przymierzem: „Przebaczę ich przewinienie, a ich grzechu już więcej nie wspomnę” (Jer. 31:34). Obietnica ta otwiera przed ludźmi wspaniałe perspektywy. Jakie?

 6, 7. (a) Jakie odczucia towarzyszą niektórym osobom w związku z ich grzesznym stanem? (b) Dlaczego analiza nowego przymierza może stanowić dla ciebie pokrzepienie?

⁶ Jesteśmy niedoskonali i często boleśnie to odczuwamy. Brat, który mimo usilnych starań czasami ulegał poważnej słabości, przyznaje: „Gdy już to zrobiłem, czułem się strasznie. Miałem wrażenie, że nigdy nie oczyszczę się z winy. Trudno mi było się modlić. Zaczynałem więc od słów: ‚Jehowo, nie wiem, czy wysłuchasz tę modlitwę, ale...’”. Osoby, którym zdarzy się jakieś potknięcie lub które popełnią grzech, niekiedy czują, jakby „kłąb chmur” uniemożliwiał ich modlitwom dotarcie do Boga (Lam. 3:44). Inni dręczą się wspomnieniami występków sprzed lat. Nawet skądinąd przykładni chrześcijanie mogą nie dopisać — chociażby powiedzieć coś, czego potem żałują (Jak. 3:5-10).

⁷ Nikt z nas nie powinien uważać, że niewłaściwe zachowanie mu nie grozi (1 Kor. 10:12). Swoich błędów był w pełni świadomy nawet apostoł Paweł (odczytaj Rzymian 7:21-25). A zatem nowe przymierze ma dla nas wyjątkowe znaczenie, bo jednym z jego kluczowych aspektów jest to, że Bóg nie będzie wspominał grzechów. Cóż za niezrównane dobrodziejstwo! Przekazując tę obietnicę, Jeremiasz z pewnością był ogromnie poruszony. My również będziemy poruszeni, gdy poznamy więcej szczegółów związanych z tym przymierzem i płynącymi z niego korzyściami.

 8, 9. Co zrobił Jehowa, żeby stworzyć podstawę do przebaczenia grzechów?

⁸ Im lepiej poznajesz Jehowę, tym bardziej się przekonujesz, jak życzliwie i miłosiernie traktuje On niedoskonałych ludzi (Ps. 103:13, 14). Zapowiadając nowe przymierze, Jeremiasz podkreślił, że Jehowa ‛przebaczy im przewinienie i ich grzechu więcej nie wspomni’ (Jer. 31:34). Być może prorok zastanawiał się, jak do tego dojdzie. Rozumiał zapewne, że skoro w grę wchodziło przymierze, to między Jehową a ludźmi miała zostać zawarta jakaś umowa. Na jej podstawie Bóg, w nieznany jeszcze sposób, zamierzał zrealizować to, co obiecał poprzez Jeremiasza, między innymi wspomniane przebaczenie grzechów. Ale dokładniejsze zrozumienie tej sprawy miało się stać możliwe dopiero po ujawnieniu przez Boga dalszych szczegółów dotyczących Jego zamierzenia, na przykład roli Mesjasza.

⁹ Być może znasz rodziców, którzy rozpieszczają swe dzieci, przymykając oczy na ich niewłaściwe postępowanie. Czy o taką pobłażliwość moglibyśmy podejrzewać Jehowę? Nic podobnego! Wyraźnie wskazuje na to sposób, w jaki zostało ustanowione nowe przymierze. Bóg nie anulował grzechów ot tak sobie, lecz skrupulatnie uwzględnił własne wymogi sprawiedliwości i dostarczył prawną podstawę do przebaczenia, choć drogo Go to kosztowało. Aby lepiej zrozumieć tę kwestię, przyjrzyjmy się, co na temat nowego przymierza napisał Paweł (odczytaj Hebrajczyków 9:15, 22, 28). Apostoł wspomniał o ‛uwolnieniu na podstawie okupu’ oraz zaznaczył, że „bez wylania krwi nie następuje przebaczenie”. W przeciwieństwie do przymierza Prawa nowe przymierze nie zostało uprawomocnione ofiarną krwią byków i kozłów, lecz krwią Jezusa. Na mocy tej doskonałej ofiary Jehowa może ‛przebaczyć przewinienie i grzech’ raz na zawsze (Dzieje 2:38; 3:19). Ale kto miał zostać objęty tym nowym przymierzem i uzyskać przebaczenie? Nie chodziło o rodowitych Żydów, którzy podlegali Prawu i składali ofiary ze zwierząt. Jezus powiedział, że Bóg ich odrzuci i wybierze sobie inny naród (Mat. 21:43; Dzieje 3:13-15). Narodem tym okazał się „Izrael Boży”, złożony z chrześcijan namaszczonych duchem świętym. Mówiąc najogólniej, w przymierzu Prawa jedną stroną był Jehowa, a drugą Izrael cielesny, natomiast w nowym przymierzu — Jehowa i Izrael duchowy. Pośrednikiem nowego przymierza został Jezus (Gal. 6:16; Rzym. 9:6).

10. (a) Kto jest „latoroślą” Dawidową? (b) Jaki pożytek odnoszą ludzie ze wzbudzenia obiecanej „latorośli”?

¹⁰ Jeremiasz przedstawił oczekiwanego Mesjasza jako „latorośl” wzbudzoną Dawidowi. Określenie to jest nader stosowne. Jeszcze w trakcie prorockiej służby Jeremiasza przyrównana do drzewa dynastia Dawidowa została symbolicznie ścięta. Ale jej „pień” nie obumarł. Z czasem w linii rodowej króla Dawida pojawił się Jezus. Miał zostać nazwany „Jehowa naszą prawością”, co podkreślało Boże umiłowanie tego przymiotu (odczytaj Jeremiasza 23:5, 6). Jehowa pozwolił, by Jego jednorodzony Syn zaznał na ziemi cierpień i poniósł śmierć. W ten sposób Jezus jako „latorośl” Dawidowa złożył ofiarę okupu, której wartość Bóg mógł zastosować w celu przebaczenia grzechów — czyniąc tym samym zadość wymogom sprawiedliwości (Jer. 33:15). W rezultacie mógł uznać pewnych ludzi „za prawych, ku życiu” i namaścić ich duchem świętym, by stali się uczestnikami nowego przymierza. Ale ponieważ On miłuje prawość, z dobrodziejstw tego przymierza mogą korzystać też inne osoby, o czym więcej powiemy w dalszej części rozdziału (Rzym. 5:18).

11. (a) Gdzie miało zostać zapisane prawo nowego przymierza? (b) Dlaczego prawem nowego przymierza są zainteresowane drugie owce?

¹¹ A czym jeszcze charakteryzuje się nowe przymierze? Jedna z zasadniczych różnic między nim a przymierzem Prawa dotyczy sposobu ich zapisania (odczytaj Jeremiasza 31:33). Dziesięć Przykazań będących częścią przymierza Prawa zostało utrwalonych na tablicach kamiennych, które z czasem zaginęły. Natomiast prawo nowego przymierza miało zostać zapisane na sercach ludzi — i to na stałe. Pomazańcy będący uczestnikami nowego przymierza głęboko cenią to prawo. A co powiedzieć o osobach, które nie zostały bezpośrednio objęte tym przymierzem, czyli o „drugich owcach”, mających żyć wiecznie na ziemi? (Jana 10:16). One też rozkoszują się prawem Bożym. W pewnym sensie przypominają mieszkających w Izraelu osiadłych przybyszów, którzy zaakceptowali postanowienia Prawa Mojżeszowego i korzystali z jego dobrodziejstw (Kapł. 24:22; Liczb 15:15).

12, 13. (a) Czym jest prawo nowego przymierza? (b) Dlaczego podlegając prawu Chrystusowemu, nie czujemy się przymuszeni do służenia Bogu?

¹² Jak byś odpowiedział na pytanie: Czym jest to nowe prawo, zapisane na sercach chrześcijańskich pomazańców? Chodzi o „prawo Chrystusowe”. W pierwszej kolejności otrzymali je właśnie członkowie Izraela duchowego, uczestnicy nowego przymierza (Gal. 6:2; Rzym. 2:28, 29). Można by je streścić jednym słowem: miłość (Mat. 22:36-39). A jak pomazańcy utrwalają treść tego prawa w swych sercach? Przede wszystkim przez studium Słowa Bożego i zwracanie się do Jehowy w modlitwie. Zresztą te elementy wielbienia prawdziwego Boga powinny odgrywać ważną rolę w życiu każdego chrześcijanina pragnącego odnieść pożytek z nowego przymierza — nawet jeśli nie został nim bezpośrednio objęty.

¹³ Prawo Chrystusowe zostało też nazwane „doskonałym prawem związanym z wolnością” oraz „prawem wolnego ludu” (Jak. 1:25; 2:12). Prawu Mojżeszowemu podlegało się z racji urodzenia, ale w wypadku nowego przymierza jest inaczej. Osoby, które zaczynają przestrzegać prawa Chrystusowego, decydują się na to dobrowolnie. Ogromnie się cieszą, że prawo Boże może zostać zapisane na ich sercach i że dla żyjących dziś ludzi dostępne są trwałe dobrodziejstwa przymierza, które zapowiedział Jeremiasz.

14. Kto odnosi pożytek z nowego przymierza?

¹⁴ Ktoś mógłby pomyśleć, że skoro uczestnikami nowego przymierza jest 144 000 pomazańców, to jedynie oni odnoszą z niego pożytek. Wniosek taki mogłaby nasuwać okoliczność, że tylko oni spożywają emblematy podczas dorocznych obchodów Pamiątki śmierci Chrystusa, między innymi piją wino, które symbolizuje „krew przymierza” (Marka 14:24). Nie zapominajmy jednak, że uczestnicy nowego przymierza tworzą razem z Jezusem „potomstwo” Abrahama, poprzez które miały dostąpić błogosławieństw wszystkie narody (Gal. 3:8, 9, 29; Rodz. 12:3). Tak więc dzięki nowemu przymierzu Jehowa spełni swą obietnicę i zleje błogosławieństwa na całą ludzkość.

15. W jakim charakterze będą usługiwać pomazańcy?

¹⁵ Główny przedstawiciel potomstwa Abrahama, Jezus Chrystus, który usługuje w charakterze Arcykapłana, złożył doskonałą ofiarę umożliwiającą przebaczenie przewinień i grzechów (odczytaj Hebrajczyków 2:17, 18). Ale już wieki wcześniej Bóg zapowiedział pojawienie się „królestwa kapłanów i narodu świętego” (Wyjścia 19:6). W cielesnym Izraelu kapłani wywodzili się z innego plemienia niż królowie. Jak więc miała się spełnić obietnica dotycząca narodu, w którym królowie byliby jednocześnie kapłanami? Kiedy apostoł Piotr pisał swój pierwszy list do osób ‛uświęconych przez ducha’, właśnie ich nazwał „królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność” (1 Piotra 1:1, 2; 2:9). A zatem pomazańcy, uczestnicy nowego przymierza, będą u boku Jezusa usługiwać jako kapłani. Pomyślmy, jaki pożytek z tego odniesiemy. Każdego dnia zmagamy się z grzechem, który wciąż nad nami ‛króluje’. Takie przeżycia nie są obce również osobom wybranym do usługiwania w roli kapłanów (Rzym. 5:21). Są one świadome, co to znaczy popełniać błędy i dręczyć się poczuciem winy. I dlatego, tak jak Chrystus, ze zrozumieniem podejdą do naszej walki z grzesznymi skłonnościami.

16. Jakim pokrzepieniem jest dla wielkiej rzeszy wypowiedź z Objawienia 7:9, 14?

¹⁶ W Księdze Objawienia 7:9, 14 czytamy o ‛wielkiej rzeszy ubranej w białe długie szaty’, które wskazują na czystą pozycję przed Bogiem. Zbieranie tej wielkiej rzeszy, która ma przeżyć „wielki ucisk”, właśnie jest w toku. A zatem już teraz Jehowa przypisuje takim osobom pewną miarę prawości. Uznaje ich za prawych jako swoich przyjaciół (Rzym. 4:2, 3; Jak. 2:23). To doprawdy wspaniałe dobrodziejstwo! Jeżeli należysz do wielkiej rzeszy, możesz być pewien, że Bóg będzie cię wspierał w twoich staraniach o zachowanie czystości w Jego oczach.

17. W jakim sensie Jehowa nie wspomina grzechów?

¹⁷ Co się dzieje z grzechami osób, które Bóg darzy uznaniem? Cytowaliśmy już Jego słowa wypowiedziane za pośrednictwem Jeremiasza: „Przebaczę ich przewinienie, a ich grzechu już więcej nie wspomnę” (Jer. 31:34). Bóg przebacza grzechy pomazańców na podstawie ofiary Jezusa i podobnie na mocy tej samej „krwi przymierza” może przebaczyć grzechy wielkiej rzeszy. Zapowiedź, że Bóg grzechów ‛nie wspomni’, nie oznaczała, iż będzie miał lukę w pamięci i nie zdoła ich sobie przypomnieć. Wskazywała raczej na to, że gdy On udziela koniecznego skarcenia i przebacza skruszonej osobie, niejako rzuca jej przewinienie za siebie. Pomyślmy o grzechach króla Dawida związanych z Batszebą i Uriaszem. Został za nie skarcony i odczuł na sobie ich konsekwencje (2 Sam. 11:4, 15, 27; 12:9-14; Izaj. 38:17). Jednak Bóg nie rozliczał go za nie bez końca (odczytaj 2 Kronik 7:17, 18). Z zapowiedzi dotyczącej nowego przymierza wynika, że gdy Jehowa przebacza grzechy na podstawie Jezusowej ofiary, to całkowicie puszcza je w niepamięć (Ezech. 18:21, 22).

18, 19. Jaką lekcję dotyczącą przebaczania kryje w sobie zapowiedź nowego przymierza?

¹⁸ Tak więc nowe przymierze uwypukla niezwykły aspekt stosunków Jehowy z grzesznymi ludźmi, zarówno z pomazańcami, czyli uczestnikami tego przymierza, jak i z osobami mającymi nadzieję ziemską. Możesz być przekonany, że gdy Jehowa przebaczy twoje grzechy, nigdy więcej nie będzie do nich wracał. Kryje się w tym cenna lekcja dla każdego z nas. Zadaj sobie pytanie: „Czy na wzór Jehowy staram się nie odgrzebywać przewinień, które już wybaczyłem?” (Mat. 6:14, 15). Dotyczy to nie tylko drobnych spraw, ale też bardzo poważnych, takich jak zdrada małżeńska. Jeżeli niewinny chrześcijanin zgadza się przebaczyć skruszonemu współmałżonkowi, to czyż nie byłoby słuszne, żeby tego grzechu ‛już więcej nie wspominał’? Choć puszczanie przewinień w niepamięć może nie być łatwe, to czyniąc tak, naśladujemy Jehowęa.

¹⁹ Tę lekcję wypływającą z nowego przymierza możemy też zastosować w relacjach z osobą, która była wykluczona, ale okazała skruchę i wróciła do naszej społeczności. Co zrobisz, jeśli ktoś taki naraził cię na jakąś stratę lub popsuł ci opinię? Teraz ponownie jest członkiem zboru. Jak słowa z Księgi Jeremiasza 31:34 wpłyną na twój sposób myślenia i zachowanie? Czy przebaczysz winowajcy i nie będziesz mu wypominał popełnionego zła? (2 Kor. 2:6-8). Każdy, kto docenia wartość nowego przymierza, właśnie tak powinien starać się postępować w codziennym życiu.

20. Pod jakim względem twoja postawa różni się od zachowania wielu Żydów z czasów Jeremiasza?

²⁰ W czasach Jeremiasza wielu Żydów mówiło niejako: „Jehowa nie będzie czynił dobrze ani źle” (Sof. 1:12). Chociaż do pewnego stopnia znali Jehowę i Jego przymioty, sądzili, że On nie podejmie żadnych działań ani nie będzie im stawiał żadnych wymagań. Ty jednak wiesz, że nic nie uchodzi uwagi Boga. Darzysz Go pełną szacunku bojaźnią i jesteś zdecydowany stronić od złego postępowania (Jer. 16:17). Zarazem zdajesz sobie sprawę, że Jehowa to kochający Ojciec, który dostrzega nasze dobre czyny, nawet gdy inni ich nie widzą (2 Kron. 16:9).

21, 22. Dlaczego nie trzeba ci już mówić: ‛Poznaj Jehowę’?

²¹ Na ważny szczegół związany z nowym przymierzem kierują uwagę następujące słowa: „Włożę w nich moje prawo i napiszę je na ich sercu. I będę ich Bogiem (...). I już nikt nie będzie uczył swego towarzysza ani nikt swego brata, mówiąc: ‚Poznajcie Jehowę!’, wszyscy bowiem będą mnie znali” (Jer. 31:33, 34). Pomazańcy żyjący dziś na ziemi wyraźnie pokazują, że prawo Jehowy mają w swym wnętrzu. Kochają prawdy zawarte w Słowie Bożym i przedkładają je nad ludzkie poglądy. Poza tym z radością dzielą się wiedzą biblijną z wielką rzeszą. Dzięki temu również osoby mające nadzieję ziemską mogły poznać i pokochać Jehowę. One także chętnie stosują się do Jego wskazówek i ufają Jego obietnicom. Zapewne jest tak i w twoim wypadku. Dobrze znasz przymioty Jehowy i nawiązałeś z Nim bliską więź. Cóż to za dobrodziejstwo!

²² Jak wzmacniasz swą więź z Jehową? Niewątpliwie już nieraz odczułeś, że wysłuchał twoich modlitw. Takie osobiste przeżycia jeszcze lepiej ci uświadomiły, jakim jest Bogiem. Być może w obliczu jakiejś przeciwności przypomniałeś sobie werset, który pomógł ci stawić jej czoła, i dostrzegłeś w tym Boże wsparcie. Z docenianiem rozmyślaj o takich sytuacjach. Dalej studiuj Słowo Jehowy, a twoja wiedza o Nim będzie cały czas wzrastać, co przyniesie ci trwały pożytek.

23. Jak poznanie Jehowy uwalnia cię od niepotrzebnego niepokoju?

²³ Z nowym przymierzem łączy się jeszcze jedno błogosławieństwo, którego zaznajemy już teraz. Świadomość, że Jehowa na mocy tego przymierza przebacza grzechy, pomaga nam się uwolnić od nieustannego poczucia winy. Na przykład kobieta, która przed poznaniem Bożych zasad poddała się aborcji, może sobie wyrzucać, że odebrała życie nienarodzonemu dziecku. Ktoś inny może się dręczyć, że zabijał ludzi w czasie wojny. Jednak dzięki Jezusowej ofierze okupu — stanowiącej podstawę nowego przymierza — osoby, które okazują szczerą skruchę, dostępują przebaczenia. Możemy więc żywić ufne przekonanie, że jeśli Jehowa wspaniałomyślnie przebaczył nasze grzechy, to uważa sprawę za zamkniętą. Nie musimy się nimi zadręczać.

24. Dlaczego słowa z Jeremiasza 31:20 mogą dodawać otuchy?

²⁴ O tym, że Bóg chętnie przebacza, dobitnie świadczą słowa zapisane w Księdze Jeremiasza 31:20 (odczytaj). Kilkadziesiąt lat przed podjęciem służby przez Jeremiasza Jehowa ukarał za bałwochwalstwo dziesięcioplemienne królestwo izraelskie (reprezentowane przez dominujące plemię Efraima). Jego mieszkańcy trafili do niewoli. Niemniej Bóg był z nimi silnie związany i wciąż żywił do nich serdeczną miłość. Byli dla Niego jak „dziecko otaczane czułością”. Kiedy o nich myślał, ‛burzyły się Jego wnętrzności’, czyli wzbierały w Nim najgłębsze uczucia. Słowa te, wypowiedziane w kontekście proroctwa o nowym przymierzu, pokazują, jak wielkodusznie Jehowa traktuje tych, którzy żałują dawnych występków.

25. Dlaczego możesz być wdzięczny Jehowie za ustanowienie nowego przymierza?

²⁵ Obietnica Jehowy dotycząca przebaczenia grzechów na mocy nowego przymierza w pełni urzeczywistni się po upływie Tysiącletniego Panowania Chrystusa. Do tego czasu Jezus oraz 144 000 usługujących z nim kapłanów doprowadzą lojalnych ludzi do doskonałości. Gdy pomyślnie przejdą oni ostateczną próbę, będą mogli się stać pełnoprawnymi członkami wszechświatowej rodziny Jehowy (odczytaj Rzymian 8:19-22). „Całe stworzenie”, które przez wieki ‛wzdychało’ pod ciężarem grzechu, dostąpi wtedy „chwalebnej wolności dzieci Bożych” — wolności od grzechu i śmierci. A zatem dzięki miłościwemu postanowieniu Jehowy co do nowego przymierza możesz zaznawać obfitych błogosławieństw. Możesz już teraz i przez całą wieczność korzystać z dobrodziejstw udostępnianych za pośrednictwem „latorośli” Dawidowej i cieszyć się z „prawości w tym kraju” (Jer. 33:15).