KALACH

Miasto w Asyrii założone przez Nimroda, stanowiące początkowo część „wielkiego miasta”, które obejmowało Niniwę, Kalach, Resen i Rechobot-Ir; te trzy ostatnie miejscowości najwyraźniej uchodziły za przedmieścia Niniwy (Rdz 10:9-12). Kalach, występujące w asyryjskich pismach klinowych pod nazwą Kalchu, było jednym z trzech głównych miast imperium asyryjskiego, razem z Niniwą i Aszszurem. Leżało na pn.-wsch. od miejsca, gdzie zbiegają się rzeki Tygrys i Wielki Zab, ok. 35 km na pd. pd. wsch. od Niniwy. Obecna nazwa tego miejsca — Nimrud — nawiązuje do imienia starożytnego założyciela miasta.

Żyjący w IX w. p.n.e. Aszurnasirpal II twierdził, że odbudował podupadłe miasto i uczynił je swą stolicą — wzniósł potężny mur umocniony licznymi wieżami, pałac królewski oraz świątynie, m.in. ziggurat mający ok. 38 m wysokości. Z odkryć wynika, iż miasto zajmowało 358 ha, a oprócz pałaców, świątyń i domów składało się z ogrodów i sadów nawadnianych kanałem przekopanym od rzeki Wielki Zab. Jak poświadcza pewien dokument, na ucztę wydaną przez Aszurnasirpala po ukończeniu nowej stolicy zostali zaproszeni wszyscy mieszkańcy miasta oraz przebywający gościnnie dostojnicy — w sumie 69 574 osoby.

Podczas wykopalisk w ruinach Kalach odkryto jedne z najwspanialszych zabytków sztuki asyryjskiej, m.in. gigantyczne skrzydlate lwy z ludzką głową oraz skrzydlate byki, wiele olbrzymich płaskorzeźb zdobiących ściany pałacu oraz mnóstwo pięknie rzeźbionych przedmiotów z kości słoniowej. Odkopano też świetnie zachowany posąg Aszurnasirpala, jak również kamień zwany „czarnym obeliskiem” Salmanasara III, na którym znajduje się wzmianka, że izraelski król Jehu płacił daninę Asyrii (zob. SALMANASAR 1).

Po upadku imperium asyryjskiego Kalach w końcu opustoszało, tak jak inne miasta królewskie.