MLEKO
Wydzielina gruczołów mlecznych samic ssaków stanowiąca pokarm dla ich potomstwa, spożywana również przez ludzi (Rdz 18:8; Sdz 4:19; 5:25). Hebrajskie słowo tłumaczone na „mleko” zazwyczaj odnosi się do słodkiego mleka, w odróżnieniu od mleka zsiadłego, sera i masła (Pwt 32:14; 2Sm 17:29; Hi 10:10; Prz 27:27). Biblia jednak nie czyni różnicy między mlekiem krów, owiec czy kóz (Eze 25:4; 1Ko 9:7). Do kwaśnego, czyli zsiadłego mleka często dodawano miód i podawano je jako napój orzeźwiający. Gdy Dawid zaniósł żywność swym braciom do obozu wojskowego, zabrał też „dziesięć porcji mleka” („kawałków sera”, Bw) dla „przełożonego nad tysiącem”. Być może chodziło tu o świeży, miękki ser. Biblia Tysiąclecia mówi w tym miejscu o „dziesięciu krążkach sera” (1Sm 17:17, 18).
Dlaczego Prawo zabraniało gotowania koźlęcia w mleku jego matki?
Prawo Mojżeszowe zabraniało gotowania koźlęcia w mleku jego matki (Pwt 14:21). Zakaz ten powtórzono dwukrotnie w związku z ofiarowaniem Jehowie pierwocin (Wj 23:19; 34:26).
Niektórzy uważają, że chodzi tu o jakiś zwyczaj mający charakter pogański, bałwochwalczy lub magiczny. Nie ma jednak wyraźnych dowodów na poparcie tego poglądu.
Prawo to mogło też wskazywać, że Bóg ustanowił odpowiedni porządek rzeczy, którego należy się trzymać. Dał matce mleko, by mogła wykarmić potomstwo. Dlatego ugotowanie w jej mleku młodego koźlęcia po to, by je zjeść, byłoby sprzeczne z celem, do jakiego Bóg przeznaczył mleko.
Możliwe jest również, iż zakaz ten miał uczyć współczucia. Pozostawałoby to w zgodzie z innymi przepisami, np. zabraniającymi składania w ofierze zwierząt, które nie spędziły co najmniej siedmiu dni z matką (Kpł 22:27), zabijania tego samego dnia zwierzęcia i jego potomstwa (Kpł 22:28) oraz zabierania z gniazda zarówno matki, jak i jajek lub młodych (Pwt 22:6, 7).
W proroctwach. W odniesieniu do Immanuela przepowiedziano: „Dzięki obfitości mleka będzie jadł masło; gdyż każdy, kto pozostanie w kraju, będzie jadł masło i miód”. Mowa tu o warunkach, jakie czekały Judę po spustoszeniu przez Asyrię. Uprawna ziemia miała zarosnąć chwastami. Dlatego — jak powiedziano — pozostali w kraju mieszkańcy będą się odżywiać głównie dzikim miodem i produktami mlecznymi. Będą mieć „obfitość mleka”, ponieważ ocalałym zwierzętom nie zabraknie pastwisk (Iz 7:20-25; por. 37:30-33).
Znaczenie przenośne. Mleko często występuje w Biblii w znaczeniu przenośnym (Rdz 49:12; PnP 5:12; Lam 4:7). Słowem tym określano zasoby narodów i ludów (Iz 60:16). Ziemię Obiecaną wielokrotnie opisano jako „mlekiem i miodem płynącą”, aby wskazać na jej urodzajność, obfitość plonów i dobrobyt wynikający z błogosławieństwa Jehowy (Wj 3:8; Pwt 6:3; Joz 5:6; Jer 11:5; Eze 20:6; Jl 3:18). Pasterz z Pieśni nad Pieśniami powiedział o ukochanej Szulamitce, że ‛miód i mleko są pod jej językiem’, co zapewne nawiązywało do jej miłych słów (PnP 4:11).
Mleko przyczynia się do fizycznego wzrostu i dojrzewania. Dlatego podstawowe nauki chrześcijańskie przyrównano do „mleka” dla duchowych niemowląt, pomagającego im osiągnąć taki etap rozwoju, na którym mogą przyjmować „pokarm stały”, czyli głębsze prawdy (1Ko 3:2; Heb 5:12-14). Apostoł Piotr napisał do chrześcijan: „Jak nowo narodzone dzieciątka rozwińcie gorące pragnienie nie sfałszowanego mleka mającego związek ze słowem”. W jakim celu? Aby wzrastać nie tylko ku dojrzałości, ale „ku wybawieniu” — aby „utwierdzić swe powołanie i wybranie” (1Pt 2:2; 2Pt 1:10). W Izajasza 55:1 Bóg zaprasza spragnionych pod względem duchowym, by kupowali to pożywne „mleko”. Dzięki Jego niezasłużonej życzliwości można je nabyć „bez pieniędzy i bez płacenia”.