Sędzia, który stanowczo obstaje przy tym, co słuszne

Liczb 20:2-13

LUDZIE sprawujący sądy niekiedy wydają niesprawiedliwe lub zbyt surowe wyroki, ale nic takiego nie zdarza się Jehowie Bogu, który „miłuje sprawiedliwość” (Psalm 37:28). Jest cierpliwy, ale nikogo nie traktuje pobłażliwie. Stanowczo obstaje przy tym, co słuszne. Zwróć uwagę na 20 rozdział Księgi Liczb, gdzie opisano, jak zareagował, gdy pewnego razu doszło do sporu i buntu.

Pod koniec wędrówki po pustkowiu Izraelitom zabrakło wodya. Zaczęli więc kłócić się z Mojżeszem i Aaronem, mówiąc: „Czemuż przyprowadziliście zbór Jehowy na to pustkowie, byśmy tu pomarli, my oraz nasze juczne zwierzęta?” (werset 4). Narzekali, że jest to „złe miejsce”, że nie ma „fig ani winorośli, ani jabłek granatu” — owoców, jakie przed laty przynieśli z Ziemi Obiecanej izraelscy zwiadowcy — i że „nie ma też wody do picia” (werset 5; Liczb 13:23). W gruncie rzeczy obwiniali Mojżesza i Aarona, bo pustkowie nie przypominało urodzajnej krainy, do której nie chciało wejść wcześniejsze pokolenie szemraczy!

Jehowa nie pozostawił Izraelitów na pastwę losu. Polecił Mojżeszowi zrobić trzy rzeczy: wziąć laskę, zgromadzić ludzi i ‛na ich oczach powiedzieć do skały, żeby wydała z siebie wodę’ (werset 8). Mojżesz usłuchał dwóch pierwszych wskazówek, ale zignorował ostatnią. Zamiast z wiarą przemówić do skały, rozgoryczony zwrócił się do ludu: „Słuchajcie teraz, buntownicy! Czy z tej skały mamy wywieść dla was wodę?” (werset 10; Psalm 106:32, 33). Następnie „uderzył dwukrotnie w skałę; i wypłynęło dużo wody” (werset 11).

W ten sposób Mojżesz oraz Aaron popełnili poważny grzech. Bóg rzekł do nich: „Zbuntowaliście się przeciw memu rozkazowi” (Liczb 20:24). A zatem sami stali się buntownikami, choć oskarżali o to innych. Bóg zawyrokował, że nie wprowadzą Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Czy potraktował ich zbyt surowo? Nie, i to z kilku powodów.

Po pierwsze, Bóg nie kazał Mojżeszowi przemówić do ludzi, a tym bardziej orzekać, że są buntownikami. Po drugie, Mojżesz i Aaron nie oddali czci Bogu. Oświadczył On im: ‛Nie uświęciliście mnie’ (werset 12). Gdy Mojżesz pytał: „Czy (...) mamy wywieść dla was wodę?”, sugerował, że to on i Aaron — a nie Bóg — w cudowny sposób jej dostarczą. Po trzecie, wyrok ten miał swój precedens. Poprzedniemu pokoleniu buntowników Bóg nie pozwolił wejść do Kanaanu i tak samo postąpił z Mojżeszem i Aaronem (Liczb 14:22, 23). I po czwarte, Mojżesz i Aaron byli przywódcami Izraela. Ludzie, którym powierzono ważne zadania, ponoszą przed Bogiem większą odpowiedzialność (Łukasza 12:48).

Jehowa stanowczo obstaje przy tym, co słuszne. Ponieważ miłuje sprawiedliwość, nie może wydawać stronniczych wyroków. Taki Sędzia bez wątpienia zasługuje na zaufanie i szacunek.

[Przypis]