„Mam w Bogu nadzieję”

 1-3. (a) Jaka nauka należy do naszych podstawowych wierzeń? (b) Dlaczego nauka o zmartwychwstaniu jest tak ważna? (Zobacz ilustrację tytułową).

GDYBY ktoś cię zapytał: „Czego uczy twoja religia?”, to co byś odpowiedział? Na pewno wspomniałbyś, że Jehowa jest Stwórcą i Życiodawcą. Zapewne powiedziałbyś też o wierze w Jezusa, który przez swoją śmierć dostarczył okup. Z radością byś przedstawił nadzieję na życie wieczne w raju. A czy wśród wierzeń, które są bliskie twojemu sercu, wymieniłbyś zmartwychwstanie?

² Mamy uzasadnione powody, żeby uważać zmartwychwstanie za jedną z głównych nauk, nawet jeśli osobiście mamy nadzieję, że przeżyjemy wielki ucisk i będziemy żyli wiecznie na ziemi. Apostoł Paweł tak wyjaśnił, dlaczego zmartwychwstanie jest kluczowe dla naszej wiary: „Jeżeli rzeczywiście nie ma zmartwychwstania umarłych, to i Chrystus nie został wskrzeszony”. A jeśli Chrystus nie został wskrzeszony, to znaczy, że nie panuje w tej chwili w niebie i nasze głoszenie o Królestwie nie ma sensu (odczytaj 1 Koryntian 15:12-19). Jednak wiemy, że Jezus wrócił do życia. Pod tym względem różnimy się od saduceuszy, którzy nie uznawali zmartwychwstania. My bronimy tej nauki nawet w obliczu szyderstw (Marka 12:18; Dzieje 4:2, 3; 17:32; 23:6-8).

³ Kiedy Paweł pisał o „podstawowej nauce o Chrystusie”, zaliczył do niej „zmartwychwstanie umarłych” (Hebr. 6:1, 2). Podkreślał też, że sam w nie wierzy (Dzieje 24:10, 15, 24, 25). Ale chociaż nauka o zmartwychwstaniu należy do „elementarnych rzeczy ze świętych oświadczeń Bożych”, nie oznacza to, że nie kryje się w niej głębia (Hebr. 5:12). Dlaczego możemy tak powiedzieć?

 4. Jakie pytania dotyczące zmartwychwstania mogą się pojawić?

⁴ Kiedy ktoś zaczyna studiować Biblię, zazwyczaj czyta relacje o dokonanych wskrzeszeniach, takie jak historia Łazarza. Dowiaduje się też o wiernych sługach Bożych — Abrahamie, Hiobie i Danielu — którzy byli przekonani, że w przyszłości nastąpi zmartwychwstanie. Co jednak byś powiedział, gdyby ktoś poprosił cię o dowody na to, że takie obietnice są aktualne wiele lat, a nawet stuleci po ich wypowiedzeniu? I czy Biblia wskazuje, kiedy nastąpi zmartwychwstanie? Odpowiedzi na te pytania wzmocnią naszą wiarę.

 5. Co omówimy w pierwszej kolejności?

⁵ Łatwiej wyobrazić sobie przywrócenie życia komuś, kto umarł niedawno (Jana 11:11; Dzieje 20:9, 10). Ale co powiedzieć o obietnicy zmartwychwstania danej lata, a nawet setki lat naprzód? Czy mógłbyś na niej polegać, bez względu na to, czy dotyczyłaby wskrzeszenia kogoś zaraz po jego śmierci lub dopiero po wielu latach? Tak naprawdę pewne wskrzeszenie zapowiedziane setki lat naprzód już nastąpiło i jest podstawą naszej wiary. O jakim wydarzeniu jest mowa? I jaki ma ono związek z twoją nadzieją na przyszłe zmartwychwstanie?

 6. Jak Psalm 118 spełnił się na Jezusie?

⁶ Do tego wskrzeszenia nawiązuje Psalm 118, przypuszczalnie skomponowany przez Dawida. Zawarto w nim prośbę: „Jehowo, racz wybawić! (...) Błogosławiony niech będzie Ten, który przychodzi w imieniu Jehowy”. Zapewne przypominasz sobie, że mieszkańcy Jerozolimy cytowali to mesjańskie proroctwo, gdy 9 Nisan Jezus, krótko przed swoją śmiercią, wjeżdżał do ich miasta (Ps. 118:25, 26; Mat. 21:7-9). Ale jak Psalm 118 wskazywał na wskrzeszenie, które miało nastąpić w przyszłości? Zwróćmy uwagę na inne prorocze słowa w nim zawarte: „Kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła” (Ps. 118:22).

 7. Jak Żydzi pokazali, że odrzucili Jezusa?

⁷ Wspomniani „budowniczowie”, czyli przywódcy żydowscy, odrzucili Mesjasza. Nie polegało to po prostu na tym, że zignorowali Jezusa lub nie uznali go za Chrystusa. Wielu Żydów wręcz domagało się jego śmierci (Łuk. 23:18-23). Przyczynili się do tego, że został zamordowany.

 8. Dzięki czemu Jezus mógł stać się „głowicą węgła”?

⁸ Skoro Jezus miał zostać odrzucony i zabity, to jak mógł stać się „głowicą węgła”? Musiałby zostać wskrzeszony. Jezus sam na to wskazał: podał przykład o hodowcach, którzy źle potraktowali ludzi wysłanych przez właściciela — tak jak Izraelici źle traktowali proroków wysyłanych do nich przez Boga. Później właściciel posłał swojego umiłowanego syna i dziedzica. Czy został on dobrze przyjęty? Niestety nie. Hodowcy postanowili go zabić. Po opowiedzeniu tego przykładu Jezus zacytował prorocze słowa z Psalmu 118:22 (Łuk. 20:9-17). Tym samym wersetem posłużył się apostoł Piotr, kiedy przemawiał do ‛zebranych w Jerozolimie władców i starszych oraz uczonych w piśmie’. Mówił o ‛Jezusie Chrystusie Nazarejczyku, którego oni zawiesili na palu, lecz którego Bóg wskrzesił z martwych’. Następnie powiedział: „Ten jest ‚kamieniem, który przez was, budowniczych, został poczytany za nic, a który stał się głowicą węgła’” (Dzieje 3:15; 4:5-11; 1 Piotra 2:5-7).

 9. Na jakie niezwykłe wydarzenie wskazywał Psalm 118:22?

⁹ Prorocze słowa z Psalmu 118:22 rzeczywiście setki lat naprzód wskazywały, że nastąpi pewne wskrzeszenie. Zapowiadały, że Mesjasz będzie odrzucony i zabity, ale później zostanie wskrzeszony i stanie się „głowicą węgła”. Po zmartwychwstaniu Syn Boży stał się tym, „dzięki któremu mamy zostać wybawieni” (Dzieje 4:12; Efez. 1:20).

10. (a) Co zapowiedziano w Psalmie 16:10? (b) Skąd wiadomo, że Psalm 16:10 nie spełnił się na Dawidzie?

¹⁰ Przeanalizujmy kolejną zapowiedź mającą związek z tym wskrzeszeniem. Spełniła się ona po ponad tysiącu lat. Powinno to wzmocnić twoją wiarę, że zmartwychwstanie może nastąpić długo po tym, jak zostało zapowiedziane. W Psalmie 16, napisanym przez Dawida, czytamy: „Nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu. Nie pozwolisz, żeby lojalny wobec ciebie ujrzał dół” (Ps. 16:10). Dawid nie miał na myśli, że to on nigdy nie umrze ani nie znajdzie się w grobie. Słowo Boże mówi wprost, że Dawid się zestarzał i umarł — „spoczął ze swymi praojcami i został pogrzebany w Mieście Dawidowym” (1 Król. 2:1, 10). Jak więc należy rozumieć Psalm 16:10?

11. W jakiej sytuacji Piotr nawiązał do Psalmu 16:10?

¹¹ Ponad tysiąc lat po spisaniu wspomnianych słów, i kilka tygodni po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, Piotr nawiązał do Psalmu 16:10 w przemówieniu skierowanym do tysięcy Żydów i prozelitów (odczytaj Dzieje 2:29-32). Powiedział, że Dawid umarł i został pochowany. Jego słuchacze o tym wiedzieli. Poza tym Biblia nie wspomina, by którykolwiek z nich podważał wypowiedź Piotra, że Dawid, „widząc naprzód, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa”.

12. Jak spełnił się Psalm 16:10 i dlaczego ma to dla nas duże znaczenie?

¹² Piotr wzmocnił swoją argumentację, cytując wypowiedź Dawida z Psalmu 110:1 (odczytaj Dzieje 2:33-36). Na podstawie Pism przekonał wielu słuchaczy, że Jezus jest „zarówno Panem, jak i Chrystusem”. Co więcej, ludzie ci uświadomili sobie, że wypowiedź z Psalmu 16:10 spełniła się, gdy Jezus został wskrzeszony. Później argumentacją tą posłużył się apostoł Paweł, gdy przemawiał do Żydów w Antiochii Pizydyjskiej. Jego słowa zrobiły na nich ogromne wrażenie i chcieli dowiedzieć się czegoś więcej (odczytaj Dzieje 13:32-37, 42). Dla nas też powinno mieć to duże znaczenie, że proroctwa biblijne dotyczące przyszłego wskrzeszenia okazały się godne zaufania, mimo że na ich spełnienie trzeba było czekać setki lat.

13. Jakie pytania mogą się pojawić w związku ze zmartwychwstaniem?

¹³ To bardzo pokrzepiające, że zmartwychwstanie może nastąpić setki lat po tym, jak zostało zapowiedziane. Ale ktoś mógłby zapytać: „Czy to znaczy, że będę musiał tak długo czekać na spotkanie z bliską mi osobą? Kiedy nastąpi zmartwychwstanie, którego wyczekuję?”. Jezus wyjaśnił apostołom, że są sprawy, o których nie mogą wiedzieć. Powiedział im: „Nie wasza to rzecz poznać czasy lub pory, które Ojciec objął swoją władzą orzekania” (Dzieje 1:6, 7; Jana 16:12). Jednak to nie oznacza, że nie mamy żadnych informacji o tym, kiedy nastąpi zmartwychwstanie.

14. Czym zmartwychwstanie Jezusa różniło się od wcześniejszych?

¹⁴ Przypomnijmy, jakie zmartwychwstania zapowiedziano w Biblii. Oczywiście najważniejszym z nich było zmartwychwstanie Jezusa. Gdyby Jezus nie został wskrzeszony, nie mielibyśmy żadnych widoków na ponowne ujrzenie naszych bliskich, którzy umarli. Osoby wskrzeszone przed Jezusem, na przykład za pośrednictwem Eliasza i Elizeusza, nie żyły wiecznie. Znów umarły i wróciły do prochu. Natomiast Jezus, „dostąpiwszy wskrzeszenia z martwych, już więcej nie umiera; śmierć już więcej nad nim nie panuje”. Żyje w niebie „na wieki wieków” (Rzym. 6:9; Obj. 1:5, 18; Kol. 1:18; 1 Piotra 3:18).

15. Dlaczego Jezusa nazwano „pierwociną”?

¹⁵ Zmartwychwstanie Jezusa było pierwszym i niewątpliwie najważniejszym tego rodzaju wskrzeszeniem (Dzieje 26:23). Ale nie tylko jemu obiecano, że zostanie wskrzeszony do życia w niebie jako istota duchowa. Jezus zapewnił swoich wiernych apostołów, że będą z nim rządzić w niebie (Łuk. 22:28-30). Żeby otrzymać tę nagrodę, musieli najpierw umrzeć. Potem, podobnie jak Jezus, mieli zostać wskrzeszeni w ciele duchowym. Paweł napisał: „Chrystus jest wskrzeszony z martwych — pierwocina tych, którzy zapadli w sen śmierci”. Dalej wyjaśnił, że również inne osoby zostaną wskrzeszone do życia w niebie: „Każdy we własnym szeregu: Chrystus jako pierwocina, potem ci, którzy należą do Chrystusa, podczas jego obecności” (1 Kor. 15:20, 23).

16. Co pomaga ustalić, kiedy miało nastąpić zmartwychwstanie niebiańskie?

¹⁶ Słowa Pawła wskazują, kiedy miało nastąpić zmartwychwstanie niebiańskie — „podczas (...) obecności [Chrystusa]”. Świadkowie Jehowy od wielu lat podają biblijne dowody, że jego obiecana obecność zaczęła się w roku 1914. Okres ten wciąż trwa i koniec niegodziwego systemu rzeczy jest już bardzo blisko.

17, 18. Co spotka część pomazańców podczas obecności Chrystusa?

¹⁷ W Biblii znajdujemy dalsze szczegóły dotyczące zmartwychwstania niebiańskiego: „Nie chcemy, żebyście byli w niewiedzy co do zasypiających w śmierci (...). Bo jeśli wierzymy, że Jezus umarł i znowu powstał, to tak samo tych, którzy zapadli w sen śmierci (...) Bóg przyprowadzi wraz z nim. (...) My, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu aż do obecności Pana, w żaden sposób nie wyprzedzimy tych, którzy zapadli w sen śmierci; ponieważ sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym wołaniem (...) i ci, co umarli w jedności z Chrystusem, powstaną pierwsi. Potem my, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu, będziemy wraz z nimi porwani w obłokach, aby spotkać Pana w powietrzu; i tak zawsze będziemy z Panem” (1 Tes. 4:13-17).

¹⁸ Zmartwychwstanie niebiańskie miało nastąpić jakiś czas po rozpoczęciu obecności Chrystusa. Pomazańcy, którzy będą na ziemi podczas wielkiego ucisku, zostaną „porwani w obłokach” (Mat. 24:31). „Porwani” nie ‛zapadną w sen śmierci’ w tym sensie, że nie będą w stanie śmierci przez długi czas. Zostaną „przemienieni, w jednym momencie, w mgnieniu oka, podczas ostatniej trąby” (1 Kor. 15:51, 52).

19. Jakie „lepsze zmartwychwstanie” jest wciąż przed nami?

¹⁹ Obecnie większość wiernych chrześcijan nie należy do grona pomazańców i nie będzie w niebie z Chrystusem. Wyczekują końca tego niegodziwego systemu rzeczy, który nastąpi podczas „dnia Jehowy”. Nikt nie wie, kiedy dokładnie przyjdzie koniec, ale dowody wskazują, że to już niedługo (1 Tes. 5:1-3). Potem nastąpi inne zmartwychwstanie — do życia w ziemskim raju. Osoby, które zostaną wskrzeszone, będą mogły osiągnąć doskonałość i żyć wiecznie. Będzie to bez wątpienia „lepsze zmartwychwstanie” — lepsze od tego, dzięki któremu „niewiasty (...) otrzymały swych umarłych”, bo ci po jakimś czasie musieli znowu umrzeć (Hebr. 11:35).

20. Dlaczego możemy się spodziewać, że zmartwychwstanie ziemskie odbędzie się w sposób uporządkowany?

²⁰ O tych, którzy dostąpią zmartwychwstania niebiańskiego, Biblia mówi, że zostaną wskrzeszeni „każdy we własnym szeregu” (1 Kor. 15:23). Dlatego możemy się spodziewać, że zmartwychwstanie ziemskie również odbędzie się w sposób uporządkowany. W związku z tym mogą nasuwać się pytania: Czy osoby, które umierają obecnie, zostaną wskrzeszone na początku Tysiącletniego Panowania Chrystusa i będą witane przez swoich bliskich? Czy wierni mężczyźni z dawnych czasów, którzy mieli zdolności przywódcze, zostaną przywróceni do życia wcześniej, żeby pomogli zorganizować sług Bożych w nowym świecie? Co z ludźmi, którzy nie służyli Jehowie? Kiedy i gdzie zostaną wskrzeszeni? Takie pytania można by mnożyć. Ale czy naprawdę trzeba już teraz analizować takie sprawy? Czy nie lepiej po prostu poczekać i zobaczyć, jak będzie? Obserwowanie na własne oczy tego, jak Jehowa rozwiąże te kwestie, będzie niezwykłym przeżyciem.

21. Dlaczego wyczekujesz zmartwychwstania?

²¹ Zanim to nastąpi, powinniśmy wzmacniać swoją wiarę w Jehowę, który przez Jezusa upewnił nas, że umarli pozostający w Bożej pamięci będą wskrzeszeni (Jana 5:28, 29; 11:23). Na dowód tego, że Jehowa może przywrócić zmarłym życie, Jezus przy pewnej okazji powiedział o Abrahamie, Izaaku i Jakubie: „Dla niego oni wszyscy żyją” (Łuk. 20:37, 38). Możesz więc z przekonaniem powtórzyć za Pawłem: „Mam w Bogu nadzieję, (...) że nastąpi zmartwychwstanie” (Dzieje 24:15).