Rozpoznanie właściwych posłańców

„Potwierdzam słowo swojego sługi i spełniam radę swoich posłańców” (IZAJASZA 44:26).

 1. Jak Jehowa pozwala rozpoznać właściwych posłańców, a jak demaskuje fałszywych?

JEHOWA BÓG pozwala rozpoznać swych prawdziwych posłańców. Czyni to, gdy urzeczywistnia orędzia, które przez nich przekazuje. Potrafi też zdemaskować fałszywych posłańców. Jak tego dokonuje? Ich znaki i przepowiednie obraca wniwecz, czym dowodzi, że są samozwańczymi wieszczami, których orędzia w gruncie rzeczy opierają się na fałszywym rozumowaniu, głupocie i cielesnym sposobie myślenia.

 2. Czego dotyczył konflikt między posłańcami w starożytnym Izraelu?

² Zarówno Izajasz, jak i Ezechiel podawali się za posłańców Jehowy Boga. Czy naprawdę nimi byli? Zbadajmy to bliżej. Izajasz prorokował w Jeruzalem mniej więcej od 778 do 732 roku p.n.e. Ezechiela w roku 617 p.n.e. uprowadzono do Babilonu, gdzie prorokował wśród swych żydowskich braci. Obaj śmiało obwieszczali, że Jeruzalem zostanie zniszczone, natomiast inni prorocy twierdzili, iż Bóg do tego nie dopuści. Którzy z nich okazali się właściwymi posłańcami?

Jehowa demaskuje fałszywych proroków

 3, 4. (a) Jakie dwa sprzeczne orędzia głoszono Izraelitom w Babilonie i jak Jehowa zdemaskował fałszywego posłańca? (b) Co według słów Jehowy miało spotkać fałszywych proroków?

³ Podczas pobytu w Babilonie Ezechiel mógł zobaczyć w wizji, co się dzieje w świątyni jeruzalemskiej. U wejścia do wschodniej bramy stało 25 mężów. Wśród nich było dwóch przywódców ludu: Jaazaniasz i Pelatiasz. Co Jehowa o nich sądził? Odpowiedzi dostarcza Księga Ezechiela 11:2, 3: „Synu człowieczy, to są mężowie, którzy obmyślają krzywdę i udzielają złej rady przeciwko temu miastu, którzy mówią: ‚Czyż nie jest bliskie budowanie domów?’” (NW). Ci zarozumiali posłańcy pokoju zapewniali: ‛Jeruzalem nic nie grozi, niedługo zbudujemy tu więcej domów!’ Toteż Bóg polecił Ezechielowi wypowiedzieć proroctwo całkiem odmienne od słów tych kłamliwych proroków. W wersecie 13 rozdziału 11 Ezechiel wspomniał, jaki los spotkał jednego z nich: „Podczas gdy prorokowałem, umarł Pelatiasz, syn Benajasza”. Stało się tak prawdopodobnie dlatego, że Pelatiasz był najwybitniejszym i najbardziej wpływowym przywódcą ludu oraz czołowym bałwochwalcą. Jego nagła śmierć stanowiła dowód, iż prorokował fałszywie!

⁴ Chociaż Jehowa zgładził Pelatiasza, inni fałszywi prorocy dalej wypowiadali kłamstwa w imieniu Boga. Ci oszuści trwali w swej głupocie, przepowiadając coś, co było sprzeczne z Jego wolą. Toteż Jehowa oznajmił Ezechielowi: „Biada prorokom głupim, którzy postępują według własnego ducha, chociaż nic nie widzieli!” Podobnie jak Pelatiasz mieli umrzeć za przedstawianie mieszkańcom Jeruzalem złudnego widzenia, „widzenia pokoju, a przecież nie było pokoju” (Ezechiela 13:3, 15, 16).

 5, 6. Jak Izajasz, w przeciwieństwie do wszystkich fałszywych posłańców, okazał się prawdziwym prorokiem?

⁵ Natomiast wszystkie Boże orędzia dotyczące Jeruzalem, przekazane przez Izajasza, okazały się prawdziwe. Latem roku 607 p.n.e. Babilończycy zburzyli miasto, a żydowski ostatek dostał się do niewoli w Babilonie (2 Kronik 36:15-21; Ezechiela 22:28; Daniela 9:2). Czy te nieszczęścia powstrzymały fałszywych proroków od zalewania sług Bożych czczą paplaniną? Skądże! Dalej krzewili kłamliwe orędzia.

⁶ Prócz tego izraelscy wygnańcy byli wystawieni na wpływ chełpliwych babilońskich wieszczbiarzy i astrologów. Jednakże Jehowa dowiódł, że wszyscy ci fałszywi posłańcy są skończonymi głupcami i że stanie się całkiem inaczej. Z czasem wykazał, iż Jego prawdziwymi posłańcami byli Izajasz oraz Ezechiel. Urzeczywistnił wszystko, co zapowiedział za ich pośrednictwem, spełniając w ten sposób swą obietnicę: „Który unicestwiam znaki kuglarzy, a z wróżbitów czynię głupców, odprawiam mędrców z niczym, a ich mądrość zamieniam w głupstwo. Który potwierdzam słowo swojego sługi i spełniam radę swoich posłańców” (Izajasza 44:25, 26).

Zaskakujące orędzia o Babilonie i Jeruzalem

 7, 8. Jakie natchnione orędzie na temat Babilonu przekazał Izajasz i co oznaczały jego słowa?

⁷ Juda i Jeruzalem miały być spustoszone i 70 lat nie zamieszkane. Niemniej Jehowa za pośrednictwem Izajasza i Ezechiela oznajmił, że dokładnie w czasie przepowiedzianym przez Niego owo miasto zostanie odbudowane, a kraj ponownie zaludniony! Była to zdumiewająca zapowiedź. Dlaczego? Otóż Babilon miał opinię mocarstwa, które nigdy nie uwalniało swych jeńców (Izajasza 14:4, 15-17). Któż więc mógł ich oswobodzić? Któż mógł zdobyć potężny Babilon, chroniony przez ogromne mury i wodny system obronny? Tylko Wszechmocny Jehowa! I oznajmił, że tak uczyni: „Który mówię do toni [to znaczy do wód broniących dostępu do miasta]: Wyschnij, Ja wysuszę twoje strumienie. Który mówię o Cyrusie: On moim pasterzem, wykona całkowicie moją wolę, i który mówię o Jeruzalemie: Będziesz odbudowane — a o świątyni: Będziesz na nowo założona” (Izajasza 44:25, 27, 28).

⁸ Cóż za niezwykła zapowiedź! Rzeka Eufrat, stanowiąca dla ludzi barierę nie do pokonania, dla Jehowy była niczym kropla wody na rozżarzonych węglach. I oto owa bariera miała wyschnąć! Babilon miał upaść. Chociaż Cyrus Pers narodził się dopiero jakieś 150 lat później, Jehowa kazał Izajaszowi zapowiedzieć, że to właśnie ten król zdobędzie Babilon, uwolni żydowskich jeńców i pozwoli im wrócić, by mogli odbudować Jeruzalem i świątynię.

 9. Kogo Jehowa wybrał na swe narzędzie do ukarania Babilonu?

⁹ Proroctwo to możemy znaleźć w Księdze Izajasza 45:1-3: „Tak rzekł Pan [Jehowa, NW] do swojego pomazańca Cyrusa, którego ująłem za jego prawicę, aby przed nim zdeptać narody, (...) aby przed nim otworzyć podwoje i aby bramy nie były zamknięte: Ja pójdę przed tobą i wyrównam drogi, wysadzę spiżowe wrota i rozbiję żelazne zawory. I dam ci schowane w mroku skarby i ukryte kosztowności, abyś poznał, że Ja jestem Pan, który cię wołam po imieniu”.

10. W jaki sposób Cyrus został „pomazańcem” i jak Jehowa mógł do niego przemówić przeszło 100 lat przed jego narodzinami?

¹⁰ Zauważmy, iż Jehowa mówił do Cyrusa tak, jakby on już żył. Harmonizuje to z wypowiedzią Pawła, że Jehowa „nazywa rzeczy nie istniejące, jak gdyby istniały” (Rzymian 4:17). Ponadto Bóg nazwał Cyrusa „swoim pomazańcem”. Dlaczego? Przecież arcykapłan Jehowy nigdy nie wylał na głowę Cyrusa świętego oleju. To prawda, ale w tym wypadku chodziło o namaszczenie prorocze. Oznacza to wprowadzenie na specjalny urząd. Bóg niejako namaścił Cyrusa wtedy, gdy z góry wyznaczył mu rolę (porównaj 1 Królewską 19:15-17; 2 Królewska 8:13).

Bóg urzeczywistnia słowa swych posłańców

11. Dlaczego mieszkańcy Babilonu czuli się bezpieczni?

¹¹ Kiedy Cyrus ruszył na Babilon, jego mieszkańcy czuli się bardzo bezpieczni. Miasto otaczała głęboka i szeroka fosa obronna, wypełniona wodą Eufratu. Rzeka ta przepływała też przez środek Babilonu, a wzdłuż jej wschodniego brzegu biegło nabrzeże. Aby je oddzielić od miasta, Nabuchodonozor zbudował — jak sam to określił — „wielki mur, niewzruszony niczym góra (...) jego wierzchołek sięgał szczytów gór”.a W murze tym były ogromne spiżowe bramy. Żeby się do nich dostać, trzeba się było wspiąć po nadbrzeżnej skarpie. Nic dziwnego, że więźniowie Babilonu z rozpaczą myśleli, iż nigdy nie zostaną uwolnieni!

12, 13. Jak zdobycie Babilonu przez Cyrusa spełniło słowa, które Jehowa wypowiedział za pośrednictwem swego posłańca Izajasza?

¹² Innego zdania byli jednak żydowscy jeńcy, którzy pokładali wiarę w Jehowie. Przyświecała im cudowna nadzieja. Bóg za pośrednictwem swych proroków obiecał im wyzwolenie. Jak spełnił tę obietnicę? Cyrus wysłał swych żołnierzy na północ od Babilonu, by skierowali wody Eufratu gdzie indziej. Wskutek tego główny element systemu obronnego miasta stał się stosunkowo suchym korytem rzeki. Owej krytycznej nocy biesiadujący mieszkańcy Babilonu beztrosko pozostawili otwarte dwuskrzydłowe bramy w nadbrzeżnych murach. Jehowa nie wysadził dosłownie spiżowych wrót ani nie rozbił ich żelaznych zawór, ale w sensie symbolicznym tak właśnie uczynił, gdy w cudowny sposób dopilnował, by nie zamknięto bram i nie zasunięto zawór. Mury Babilonu stały się bezużyteczne. Wojska Cyrusa wcale nie musiały się na nie wdrapywać, żeby się dostać do miasta. Jehowa poszedł przed Cyrusem i ‛wyrównał drogi’, usuwając wszelkie przeszkody. Izajasz okazał się prawdziwym posłańcem Bożym.

¹³ Kiedy Cyrus całkowicie opanował miasto, przypadły mu wszystkie skarby, łącznie z tymi, które ukryto w mrocznych tajemnych komorach. Dlaczego Jehowa Bóg uczynił to dla Cyrusa? Aby poznał, że Jehowa, Ten, ‛który go woła po imieniu’, jest Bogiem niezawodnych proroctw i Zwierzchnim Władcą Wszechświata. Miał sobie uświadomić, że to za sprawą Boga doszedł do potęgi, by uwolnić Jego lud, to znaczy Izraela.

14, 15. Skąd wiadomo, że Cyrus zawdzięczał zwycięstwo nad Babilonem Jehowie?

¹⁴ Posłuchajmy słów Jehowy skierowanych do Cyrusa: „Przez wzgląd na mojego sługę Jakuba i Izraela, mojego wybrańca, wołam cię po imieniu, nadałem ci zaszczytne imię, chociaż mnie nie znałeś. Ja jestem Pan [Jehowa, NW] i nie ma innego, oprócz mnie nie ma Boga. Ja ci przypinam pas, chociaż mnie nie znasz, aby poznali od wschodu słońca i od zachodu, że nie ma nikogo oprócz mnie. Ja jestem Pan i nie ma innego. Ja tworzę światłość i stwarzam ciemność, Ja przygotowuję zarówno zbawienie [dla swych wygnanych sług], jak i nieszczęście [dla Babilonu], Ja, Pan, czynię to wszystko” (Izajasza 45:4-7).

¹⁵ Cyrus zawdzięczał zdobycie Babilonu Jehowie, bo to On dodał mu sił, by wykonał Jego wolę wobec tego niegodziwego miasta i uwolnił Jego sług. W ten sposób Bóg wezwał swoje niebiosa, by wywarły sprawiedliwy wpływ, a swą ziemię, by się otworzyła i przyniosła wygnańcom sprawiedliwość i zbawienie. I symboliczne niebiosa i ziemia usłuchały tego polecenia (Izajasza 45:8). Przeszło 100 lat po śmierci Izajasza okazało się, że był on prawdziwym posłańcem Jehowy!

Posłaniec oznajmia dobrą nowinę dla Syjonu

16. Jaka dobra nowina zaczęła rozbrzmiewać w opustoszałym Jeruzalem po upadku Babilonu?

¹⁶ Ale to jeszcze nie wszystko. W Księdze Izajasza 52:7 oznajmiono dobrą nowinę dla Jeruzalem: „Jak miłe są na górach nogi tego, który zwiastuje radosną wieść, który ogłasza pokój, który zwiastuje dobro, który ogłasza zbawienie, który mówi do Syjonu: Twój Bóg jest królem”. Wyobraź sobie, jak zachwycający był widok posłańca zbliżającego się do Jeruzalem od strony gór! Przynosi wieść. Jaką? Wspaniałą wieść dla Syjonu. Wieść o pokoju, wieść o łasce Bożej. Jeruzalem i świątynia mają być odbudowane! Posłaniec obwieszcza z tryumfalnym entuzjazmem: „Twój Bóg jest królem”!

17, 18. Jak zdobycie Babilonu przez Cyrusa wpłynęło na imię Jehowy?

¹⁷ Kiedy Jehowa pozwolił Babilończykom obalić Jego symboliczny tron, na którym zasiadali królowie z dynastii Dawida, mogło się wydawać, że Stwórca przestał być królem, a jego miejsce zajął Marduk, naczelne bóstwo Babilonu. Ale gdy Bóg Syjonu zdobył to miasto, dowiódł, iż jest Zwierzchnim Władcą Wszechświata, największym Królem. Dla podkreślenia tego faktu Jeruzalem — „miasto wielkiego Króla” — miało wraz ze świątynią zostać odbudowane (Mateusza 5:35). A chociaż posłaniec, który przyniósł tę dobrą nowinę, miał zakurzone, ubrudzone i poranione stopy, to dla miłujących Syjon i jego Boga były one nadzwyczaj miłe!

¹⁸ W sensie proroczym upadek Babilonu oznaczał, że ustanowione zostało Królestwo Boże, a niosący dobrą nowinę był zwiastunem tego upadku. Ten starożytny kurier zapowiedziany przez Izajasza wyobrażał też posłańca jeszcze wspanialszej dobrej nowiny — wspanialszej, bo dotyczącej wzniosłego tematu Królestwa i mającej ogromne znaczenie dla wszystkich, którzy okazują wiarę.

19. Jakie orędzie o ziemi izraelskiej Jehowa przekazał przez Ezechiela?

¹⁹ Również Ezechiel otrzymał zachwycające proroctwo o odrodzeniu. Oznajmił on: „Tak mówi Wszechmocny Pan: (...) Zaludnię miasta i ruiny będą odbudowane, i będą mówić: Ten kraj, niegdyś spustoszony, stał się podobny do ogrodu Eden” (Ezechiela 36:33, 35).

20. Jakiej radosnej zachęty udzielił Jeruzalem prorok Izajasz?

²⁰ Słudzy Boży trzymani w niewoli babilońskiej opłakiwali Syjon (Psalm 137:1). Teraz mogli się radować. Izajasz nawoływał: „Wykrzykujcie! Śpiewajcie radośnie razem, gruzy Jeruzalemu, gdyż Pan pociesza swój lud, wykupuje Jeruzalem! Pan obnażył swoje święte ramię na oczach wszystkich narodów i oglądają wszystkie krańce ziemi zbawienie naszego Boga” (Izajasza 52:9, 10).

21. Jak po upadku Babilonu spełniły się słowa z Księgi Izajasza 52:9, 10?

²¹ A zatem członkowie ludu wybranego przez Jehowę mieli wszelkie powody do radości. Mieli ponownie zamieszkać w tych opustoszałych miejscach i zamienić je niejako w ogród Eden. Jehowa „obnażył swoje święte ramię” dla dobra swych sług — jak gdyby zakasał rękawy, przystąpił do dzieła i sprowadził ich do ukochanej ojczyzny. Nie był to jakiś niezauważalny epizod historii. Przeciwnie, gdy Bóg swym ‛obnażonym ramieniem’ tak pokierował sprawami na ziemi, by w zdumiewający sposób wybawić naród, ujrzały to wszystkie ówczesne ludy. Otrzymały niepodważalny dowód na to, że Izajasz i Ezechiel byli prawdziwymi posłańcami Jehowy. Nikt nie mógł wątpić, iż Bóg Syjonu jest na całej ziemi jedynym prawdziwym i żywym Bogiem. W Księdze Izajasza 35:2 czytamy: „Ujrzą (...) chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga”. Ci, którzy dostrzegli w tym dowód Boskości Jehowy, zaczęli oddawać Mu cześć.

22. (a) Za co możemy dzisiaj okazywać wdzięczność? (b) Dlaczego powinniśmy być szczególnie wdzięczni, że Jehowa demaskuje fałszywych posłańców?

²² Jakże powinniśmy być wdzięczni, że Jehowa pozwala rozpoznać swych prawdziwych posłańców! Faktycznie jest Tym, ‛który potwierdza słowo swojego sługi i spełnia radę swoich posłańców’ (Izajasza 44:26). Proroctwa o odrodzeniu, które podał przez Izajasza i Ezechiela, wysławiają Jego wielką miłość, niezasłużoną życzliwość oraz miłosierdzie wobec Jego sług. Jehowa z całą pewnością jest godzien, byśmy Go za to wszystko sławili. Zwłaszcza w dobie obecnej powinniśmy Mu dziękować, że demaskuje fałszywych posłańców, których tak wielu pojawia się na scenie światowej. W swych pompatycznych orędziach pomijają oni objawione zamierzenie Jehowy. Następny artykuł pomoże nam ich rozpoznać.

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Jak Jehowa pozwala rozpoznać swych prawdziwych posłańców?

◻ Kogo w myśl proroctwa Izajasza Jehowa wybrał na swe narzędzie do pokonania Babilonu?

◻ Jak spełniły się proroctwa Izajasza opisujące upadek Babilonu?

◻ Co dobrego przyniosło imieniu Jehowy pokonanie Babilonu?

[Ilustracja na stronie 9]

Za czasów Ezechiela Babilon wydawał się ludziom nie do zdobycia