Współmieszkańcy odrodzonego „kraju”

„Wy będziecie nazywani kapłanami Jehowy; będą o was powiadać, że jesteście sługami naszego Boga” (IZAJASZA 61:6, NW).

 1, 2. (a) Jak wyglądała sytuacja prozelitów w Izraelu? (b) Jakie nastawienie okazują w dobie obecnej członkowie „wielkiej rzeszy”?

KIEDY starożytny Izrael dochowywał wierności Jehowie, występował w ówczesnym świecie jako świadek na rzecz Jego chwały (Izajasza 41:8, 9; 43:10). Wielu cudzoziemców dało posłuch temu świadectwu i przybyło wielbić Jehowę razem z Jego wybranym ludem. Niejako oznajmili Izraelowi to, co Rut powiedziała do Noemi: „Lud twój będzie moim ludem i twój Bóg moim Bogiem” (Rut 1:16, NW). Przyjęli warunki przymierza Prawa, a mężczyźni poddali się obrzezaniu (2 Mojżeszowa 12:43-48). Niektóre kobiety zostały żonami Izraelitów. Rachab z Jerycha i Moabitka Rut znalazły się w linii rodowej Jezusa Chrystusa (Mateusza 1:5). Tacy prozelici byli częścią społeczności Izraela (5 Mojżeszowa 23:8, 9).

² Podobnie jak w Izraelu prozelici, tak w dobie obecnej członkowie „wielkiej rzeszy” mówią do namaszczonego ostatka: „Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg” (Objawienie 7:9; Zachariasza 8:23). Uznają tych namaszczonych duchem chrześcijan za „niewolnika wiernego i roztropnego” należącego do Jehowy i współpracują z nim tak ściśle, że pomazańcy wraz z „drugimi owcami” tworzą „jedną trzodę” podległą „jednemu pasterzowi” (Mateusza 24:45-47; Jana 10:16). A co się stanie z wielką rzeszą, gdy wszyscy namaszczeni bracia otrzymają nagrodę niebiańską? Wielka rzesza nie musi się niczego obawiać. W obecnych „dniach ostatnich” Jehowa czyni przygotowania z myślą o tym czasie (2 Tymoteusza 3:1).

Duchowy „kraj”

 3. Czym są zapowiedziane przez Piotra „nowe niebiosa” i kiedy zostały ustanowione?

³ Apostoł Piotr przepowiedział powołanie rządu niebiańskiego, w którego skład miało wejść 144 000 namaszczonych chrześcijan. Oznajmił: „Są (...) nowe niebiosa i nowa ziemia, których oczekujemy zgodnie z jego obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13). Te „nowe niebiosa” zostały ustanowione w roku 1914, gdy Chrystus objął tron w Królestwie niebiańskim. A co z „nową ziemią”?

 4. (a) Jakie niespodziewane wydarzenie nastąpiło w roku 1919? (b) Czym był ‛naród urodzony w jednym czasie’, a czym ‛kraj, który się wyłonił w bólach porodowych’?

⁴ W roku 1919 Jehowa wyzwolił namaszczony ostatek z niewoli Babilonu Wielkiego (Objawienie 18:4). Dla przywódców chrześcijaństwa było to wstrząsające wydarzenie, którego się zupełnie nie spodziewali. Biblia tak o tym mówi: „Słyszał kto coś podobnego? Widział kto takie rzeczy? Czyż kraj wyłoni się w bólach porodowych jednego dnia? Albo czy naród w jednym czasie się urodzi?” (Izajasza 66:8, NW). Kiedy zbór pomazańców pojawił się nagle przed narodami jako wyzwolony lud, rzeczywiście stanowił naród zrodzony „w jednym czasie”. Ale czym był ów „kraj”? W pewnym sensie był duchowym odpowiednikiem starożytnej ziemi izraelskiej. Chodziło o obszar działalności powierzony temu nowo narodzonemu „narodowi” — o miejsce, w którym obecnie spełniają się w znaczeniu duchowym proroctwa o raju zapisane w Księdze Izajasza (Izajasza 32:16-20; 35:1-7; porównaj Hebrajczyków 12:12-14). Chrześcijanie znajdują się w tym „kraju” bez względu na to, gdzie przebywają fizycznie.

 5. Zalążek czego pojawił się w roku 1919? Objaśnij to szerzej.

⁵ Jaki to miało związek z „nową ziemią” zapowiedzianą przez Piotra? Otóż ten nowy „naród”, wyłoniony w 1919 roku w odrodzonym „kraju”, miał utworzyć ogólnoświatową organizację składającą się zarówno z pomazańców, jak i z tych, którzy nie są namaszczonymi chwalcami Jehowy. Organizacja ta przeżyje Armagedon i wejdzie do Bożego nowego świata. Dlatego naród ten można uważać za zalążek nowej ziemi — prawego społeczeństwa ludzkiego mającego ocaleć z zagłady szatańskiego świata.a Do połowy lat trzydziestych w tym odrodzonym kraju zebrano już grono pomazańców. Odtąd zaczęto kłaść nacisk na zgromadzanie wielkiej rzeszy drugich owiec, liczącej obecnie już blisko pięć milionów członków (Objawienie 14:15, 16). Czy ów „kraj” jest przeludniony? Nic podobnego, jego granice można rozszerzyć tak daleko, jak tylko będzie to konieczne (Izajasza 26:15). To naprawdę zachwycające, że liczba ludności tego „kraju” wzrasta, w miarę jak namaszczony ostatek napełnia go „urodzajem” — zdrowym, pokrzepiającym pokarmem duchowym (Izajasza 27:6, NW). Ale jaką pozycję zajmują owe drugie owce w odrodzonym „kraju” ludu Bożego?

Aktywni cudzoziemcy w „kraju”

 6. Jakie działania podejmują cudzoziemcy w „kraju” ludu Bożego?

⁶ Tak jak w Izraelu prozelici podporządkowywali się Prawu Mojżeszowemu, tak też obecnie w odrodzonym „kraju” członkowie wielkiej rzeszy zachowują przykazania Jehowy. Zostali wyuczeni przez swych namaszczonych braci, toteż wystrzegają się wszelkich form bałwochwalstwa i uznają świętość krwi (Dzieje 15:19, 20; Galatów 5:19, 20; Kolosan 3:5). Miłują Jehowę całym sercem i umysłem, całą duszą i siłą, a bliźnich jak samych siebie (Mateusza 22:37; Jakuba 2:8). W starożytnym Izraelu prozelici pomagali wznosić świątynię Salomona i wspierali dzieło przywracania prawdziwego wielbienia (1 Kronik 22:2; 2 Kronik 15:8-14; 30:25). W naszych czasach wielka rzesza również bierze udział w budowaniu. Pomaga na przykład zakładać zbory i obwody, nie mówiąc już o materialnych przedsięwzięciach, takich jak wznoszenie Sal Królestwa, Sal Zgromadzeń i obiektów biur oddziałów.

 7. Co się wydarzyło w Jeruzalem, gdy po powrocie z niewoli brakowało lewitów do pełnienia służby w świątyni?

⁷ Kiedy w roku 537 p.n.e. Izrael powrócił z niewoli w Babilonie, zaczęto organizować służbę na terenie świątyni. Jednakże wśród repatriantów było niewielu lewitów. Toteż dodatkowe przywileje związane ze służbą świątynną udostępniono Netynejczykom — obrzezanym obcym przybyszom, którzy już wcześniej pomagali lewitom. Nie mieli oni jednak takiego samego statusu jak namaszczeni kapłani z rodu Aarona (Ezdrasza 7:24, Biblia gdańska; 8:15-20, Bg; Nehemiasza 3:22-26, Bg).b

 8, 9. Jak w dniach ostatnich drugim owcom powierza się coraz większy udział w świętej służbie?

⁸ Obecnie namaszczeni chrześcijanie trzymają się tego wzoru. W miarę jak upływa „czas końca”, w „kraju” ludu Bożego pozostaje coraz mniej pomazańców (Daniela 12:9, NW; Objawienie 12:17). Z tego względu większość obowiązków związanych z pełnieniem „świętej służby” wykonuje wielka rzesza (Objawienie 7:15). Jej członkowie pod przewodnictwem swych namaszczonych braci ‛składają Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię’. ‛Nie zapominają o wyświadczaniu dobra i o dzieleniu się z drugimi’, wiedząc, że „takie ofiary bardzo się podobają Bogu” (Hebrajczyków 13:15, 16).

⁹ Ponadto każdego roku szeregi wielkiej rzeszy powiększają się o setki tysięcy osób, toteż wciąż potrzeba coraz więcej nadzorców. Niegdyś taką pieczę sprawowali wyłącznie namaszczeni chrześcijanie. Obecnie w większości zborów, obwodów, okręgów i biur oddziałów zaistniała konieczność powierzenia nadzoru drugim owcom. W roku 1992 niektórzy członkowie tej klasy otrzymali przywilej uczestniczenia w spotkaniach komitetów Ciała Kierowniczego oraz usługiwania w charakterze pomocników, choć nie biorą udziału w podejmowaniu ostatecznych decyzji. Drugie owce pozostają lojalne wobec swych namaszczonych współchrześcijan i możliwość wspierania ich jako wiernego i roztropnego niewolnika Jehowy uważają za przywilej (Mateusza 25:34-40).

„Niczym szejk”

10, 11. Jak wzorem pewnych Filistynów niektórzy dawni wrogowie ludu Bożego zmienili swe serca? Z jakim rezultatem?

¹⁰ Sposób, w jaki niewolnik wierny i roztropny posługuje się drugimi owcami, został przepowiedziany w Księdze Zachariasza 9:6, 7. Czytamy tam: „Wytępię pychę Filistynów. Gdy potem krwawe mięso ich ofiar wyrwę z ich ust, a ohydne ich bałwochwalcze potrawy spomiędzy ich zębów, wtedy i on zachowany zostanie dla naszego Boga, będzie uchodził za plemię w Judei [„stanie się niczym szejk w Judzie”, NW], a Ekron stanie się takim, jak niegdyś Jebuzejczycy”.c Filistyni byli zaprzysięgłymi wrogami ludu Jehowy i podobną postawę przyjął dzisiejszy szatański świat (1 Jana 5:19). Ale Filistyni zostali unicestwieni jako naród i tak samo Jehowa wkrótce wyleje swój niszczycielski gniew na ten świat i jego systemy religijne, polityczne i handlowe (Objawienie 18:21; 19:19-21).

¹¹ Jednakże według słów Zachariasza serca niektórych Filistynów się zmieniły, co stanowiło proroczą zapowiedź, że obecnie pewne osoby ze świata przestaną być wrogami Jehowy. Miały one porzucić bałwochwalstwo wraz z odrażającymi rytuałami oraz ofiarami i stać się czystymi w oczach Jehowy. W naszych czasach takich „Filistynów”, którzy dokonali zmian na lepsze, można znaleźć wśród członków wielkiej rzeszy.

12. Jak „Ekronici” stają się w naszych czasach ‛takimi, jak Jebuzejczycy’?

¹² Zgodnie z proroctwem mieszkańcy najważniejszego miasta filistyńskiego, Ekronu, mieli się stać ‛takimi, jak Jebuzejczycy’. Jebuzejczycy również byli niegdyś wrogami Izraela. W ich rękach znajdowało się Jeruzalem, dopóki nie zdobył go Dawid. Niemniej część Jebuzejczyków, którzy przeżyli wojny z Izraelem, najwidoczniej została prozelitami. Usługiwali oni w kraju Izraelitów jako niewolnicy, a nawet mieli przywilej uczestniczenia w budowaniu świątyni (2 Samuela 5:4-9; 2 Kronik 8:1-18). Obecnie „Ekronici” przyłączający się do wielbienia Jehowy również otrzymują w „kraju” przywileje służby pod nadzorem niewolnika wiernego i roztropnego.

13. Kim byli w starożytności szejkowie?

¹³ Zachariasz oświadczył, że Filistyni będą niczym szejk w Judzie. Hebrajskie słowo ʼallúf, tłumaczone na „szejk”, znaczy „przywódca tysiąca” (czyli „tysiącznik”). Było to bardzo wysokie stanowisko. Pierwotnie Edomici mieli najprawdopodobniej tylko 13 szejków (1 Mojżeszowa 36:15-19). Chociaż w odniesieniu do Izraela słowo „szejk” pojawia się rzadko, dość często występuje wyrażenie „dowódca (czyli naczelnik) nad tysiącem”. Kiedy Mojżesz miał zgromadzić przedstawicieli narodu izraelskiego, wezwał „dowódców tysięcznych oddziałów izraelskich”.d Było ich 12 i najwyraźniej podlegali tylko Mojżeszowi (4 Mojżeszowa 1:4-16). W armii zaś dowódcy nad tysiącami byli poddani jedynie wodzowi lub królowi (2 Samuela 18:1, 2; 2 Kronik 25:5).

14. W jakim sensie „Filistyn” staje się obecnie niczym szejk?

¹⁴ Z proroctwa Zachariasza nie wynikało, że przejęty skruchą Filistyn rzeczywiście zostanie w Izraelu szejkiem. Nie byłoby to stosowne, gdyż Filistyni nie należeli do rodowitych Izraelitów. Mieli być raczej niczym szejkowie, pełniąc podobne funkcje. I w takiej roli istotnie występowali. Ponieważ grono ostatka namaszczonych chrześcijan stale się zmniejsza, a możliwości wielu z nich ogranicza podeszły wiek, zatem dobrze wyszkoleni członkowie drugich owiec niejako ich wyręczają. Nie chcą oni zagarnąć miejsca swych namaszczonych braci. Niewolnik wierny i roztropny porucza im w „kraju” władzę potrzebną do tego, by organizacja Boża mogła dalej przeć naprzód w sposób uporządkowany. O takim ciągłym procesie wspomina jeszcze inne proroctwo.

Kapłani i rolnicy

15. (a) Biorąc pod uwagę spełnianie się Księgi Izajasza 61:5, 6, kim są „kapłani Jehowy” i kiedy będą kapłanami w pełnym znaczeniu tego słowa? (b) Kim są „obcy” zajmujący się rolnictwem w Izraelu i co wchodzi w zakres ich duchowej pracy?

¹⁵ W Księdze Izajasza 61:5, 6 czytamy: „Stawią się obcy i będą paść wasze trzody, a cudzoziemcy będą dla was rolnikami i hodowcami winorośli. A wy będziecie nazywani kapłanami Jehowy; będą o was powiadać, że jesteście sługami naszego Boga. Będziecie jedli zasoby narodów i w ich chwale będziecie mówić o sobie z dumą” (NW). „Kapłanami Jehowy” są dziś namaszczeni chrześcijanie. W królestwie niebiańskim będą oni w pełnym znaczeniu tego słowa ‛kapłanami Jehowy i sługami naszego Boga’ (Objawienie 4:9-11). A kim są „obcy” zajmujący się rolnictwem? Chodzi o drugie owce mieszkające w „kraju” Izraela Bożego. Co oznacza powierzone im pasienie trzód, uprawianie roli i hodowanie winorośli? Te doniosłe zadania wyobrażają pomaganie ludziom, dostarczanie im strawy duchowej oraz ich zgromadzanie (Izajasza 5:7; Mateusza 9:37, 38; 1 Koryntian 3:9; 1 Piotra 5:2).

16. Kto ostatecznie będzie nadzorował całą pracę wykonywaną w „kraju” ludu Bożego?

¹⁶ Obecnie na ziemi przebywa garstka Izraelitów duchowych uczestniczących w symbolicznym pasieniu, uprawianiu roli i hodowaniu winorośli. Kiedy cały zbór pomazańców zjednoczy się z Chrystusem, wszystkie te zadania będą wykonywać drugie owce. Nawet nadzór w „kraju” spocznie w rękach wykwalifikowanych przedstawicieli drugich owiec, nazwanych w Księdze Ezechiela klasą wodza (Ezechiela, rozdziały 45 i 46, NW).e

„Kraj”, który przetrwa

17. Jakie przygotowania czyni Jehowa w tych dniach ostatnich?

¹⁷ Wielka rzesza naprawdę nie ma powodów do obaw! Jehowa poczynił z myślą o niej rozległe przygotowania. W tych dniach ostatnich najważniejszą sprawą na ziemi jest zgromadzenie i opieczętowanie pomazańców (Objawienie 7:3). W tym samym czasie Jehowa przyprowadza do nich drugie owce, które razem z nimi zamieszkują odrodzony duchowy kraj. Są one tam karmione pod względem duchowym i pouczane o chrześcijańskim trybie życia. Ponadto wdraża się je do świętej służby, między innymi do sprawowania nadzoru. I są za to głęboko wdzięczne Jehowie oraz swym namaszczonym braciom.

18. Jakie wydarzenia przetrwają drugie owce w „kraju” duchowego Izraela?

¹⁸ Kiedy Gog z Magog przypuści ostateczny atak na lud Boży, drugie owce będą niezłomnie trwać u boku namaszczonego ostatka w „ziemi otwartej”. Pozostaną w tym „kraju”, gdy ocaleją z zagłady narodów i wejdą do Bożego nowego świata (Ezechiela 38:11; 39:12, 13, NW; Daniela 12:1; Objawienie 7:9, 14). Ponieważ dochowają wierności, nigdy nie będą musiały opuścić tego zachwycającego miejsca (Izajasza 11:9).

19, 20. (a) Kto w nowym świecie roztoczy wspaniały nadzór nad mieszkańcami „kraju”? (b) Czego z utęsknieniem wyczekujemy?

¹⁹ W starożytnym Izraelu panowali królowie ludzcy i usługiwali kapłani z rodu Lewiego. W nowym świecie chrześcijanom zostanie zapewniony daleko wspanialszy nadzór — jako słudzy Jehowy Boga, będą poddani wielkiemu Arcykapłanowi i Królowi, Jezusowi Chrystusowi, oraz 144 000 usługujących z nim kapłanów i królów, którzy wcześniej na ziemi byli ich chrześcijańskimi braćmi i siostrami (Objawienie 21:1). Wierni mieszkańcy duchowego kraju będą żyć na ziemi przeobrażonej w literalny raj i rozkoszować się dobrodziejstwami związanymi z uzdrawianiem dokonywanym za pośrednictwem Nowego Jeruzalem (Izajasza 32:1; Objawienie 21:2; 22:1, 2).

²⁰ W miarę jak wspaniały niebiański rydwan Jehowy niepowstrzymanie podąża naprzód, by wypełnić Jego zamierzenia, wszyscy z utęsknieniem wyczekujemy chwili, gdy będziemy mogli spełniać wyznaczone nam zadanie (Ezechiela 1:1-28). Pomyśl, jaka radość będzie towarzyszyć tryumfalnemu uświęceniu imienia Jehowy, kiedy te zamierzenia zostaną doprowadzone do końca! Wszystkie stworzenia zaśpiewają wtedy donośny hymn, którego słowa zanotowano w Księdze Objawienia 5:13: „Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i potęga na wieki wieków”! Bez względu na to, czy nasze miejsce jest w niebie, czy na ziemi, z całą pewnością pragniemy się przyłączyć do tego wspaniałego chóru chwały!

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

◻ Jaki „kraj” został odrodzony w 1919 roku i jak zapełniono go mieszkańcami?

◻ Jak drugim owcom powierza się w „kraju” odrodzonego ludu Bożego coraz większą odpowiedzialność?

◻ W jakim sensie członkowie wielkiej rzeszy są ‛jak Jebuzejczycy’ oraz „niczym szejk w Judzie”?

◻ Jak długo wierne drugie owce pozostaną w „kraju”?

[Ilustracja na stronie 23]

Współczesny Filistyn będzie „niczym szejk w Judzie”

[Ilustracje na stronie 24]

Pomazańcy służą w duchowym kraju razem z drugimi owcami