Praca pasterska z naszym Wielkim Stwórcą

„Pan jest pasterzem moim, niczego mi nie braknie. Duszę moją pokrzepia. Wiedzie mnie ścieżkami sprawiedliwości ze względu na imię swoje” (PSALM 23:1, 3).

 1. Jakiego serdecznego pokrzepienia udziela nam Jehowa?

WIELE znękanych dusz znalazło już pokrzepienie w „Psalmie Dawidowym” noszącym numer 23. Zachęca on do żywienia takiej ufności, jaką wyraża werset 6: „Dobroć i łaska towarzyszyć mi będą przez wszystkie dni życia mego. I zamieszkam w domu Pana przez długie dni”. Czy i ty pragniesz mieszkać po wsze czasy w domu wielbienia Jehowy, pozostając w jedności z Jego ludem, zgromadzanym obecnie spośród wszystkich narodów ziemi? Pomoże ci w tym „Pasterz i Nadzorca waszych dusz”, nasz Wielki Stwórca, Jehowa Bóg (1 Piotra 2:25, NW).

 2, 3. (a) Jak Jehowa troskliwie pasie swój lud? (b) W jaki sposób „trzoda” Jehowy szybko się rozrasta?

² Stwórca „nowych niebios i nowej ziemi” jest także Organizatorem i Najwyższym Nadzorcą zboru chrześcijańskiego, czyli „domu Bożego” (2 Piotra 3:13; 1 Tymoteusza 3:15). Jest żywo zainteresowany pasieniem swego ludu, o czym wyraźnie świadczą słowa z Izajasza 40:10, 11: „Oto Pan, Jahwe, z potęgą nadciąga, swoim ramieniem On włada! Oto z Nim jest Jego nagroda, a przed Nim Jego odpłata. On jak pasterz pasie swą trzodę, ramieniem swym ją zgromadza. Słabsze owieczki niesie na swej piersi, matki karmiące prowadzi ostrożnie” (Bp).

³ W szerszym znaczeniu „trzoda” ta obejmuje zarówno osoby od dawna kroczące w prawdzie chrześcijańskiej, jak i „owieczki” zgromadzone zupełnie niedawno, na przykład mnóstwo nowo ochrzczonych w Afryce i Europie Wschodniej. Silnym, opiekuńczym ramieniem Jehowa przygarnia ich do swej piersi. Chociaż kiedyś przypominali zbłąkane owce, teraz nawiązali bliską więź ze swym umiłowanym Bogiem i Pasterzem.

Współpasterz Jehowy

 4, 5. (a) Kto jest „dobrym pasterzem” i jak wskazywało na niego proroctwo? (b) Jakie dzieło oddzielania nadzoruje Jezus i jakie przynosi to wyniki?

⁴ Współczucie i troskliwość okazuje „owcom” także „dobry pasterz”, Jezus Chrystus, usługujący po prawicy Ojca w niebie. Oddał w ofierze swe życie, z czego odniosła korzyść najpierw „mała trzódka” pomazańców, a w dobie obecnej także wielka rzesza jego „drugich owiec” (Łukasza 12:32, NW; Jana 10:14, 16, NW). Do wszystkich tych owiec Wielki Pasterz, Jehowa Bóg, kieruje słowa: „Oto Ja sam (...) osądzę poszczególne owce. I ustanowię nad nimi jednego pasterza, który je będzie pasł, mego sługę, Dawida. On je będzie pasł, on będzie ich pasterzem. A Ja, Jahwe, będę ich Bogiem, sługa zaś mój, Dawid, będzie władcą pośród nich. Ja, Jahwe, to powiedziałem” (Ezechiela 34:20-24, BT).

⁵ Określenie „mój sługa, Dawid” wskazywało proroczo na Chrystusa Jezusa — „nasienie”, które dziedziczy tron Dawida (Psalm 89:36, 37, Bg). W obecnym dniu sądu nad narodami Syn Dawida, Współpasterz i Współkról Jehowy, Chrystus Jezus, w dalszym ciągu oddziela ludzi przypominających „owce” od tych, którzy mogą się za nie podawać, ale w rzeczywistości są „kozłami” (Mateusza 25:31-33). Ten „jeden pasterz” otrzymał także zadanie pasienia, karmienia owiec. Jakże wspaniale spełnia się na naszych oczach to proroctwo! Podczas gdy politycy mówią o zjednoczeniu ludzkości dzięki ustanowieniu nowego ładu światowego, ów Pasterz faktycznie jednoczy owce ze wszystkich narodów za pomocą dzieła świadczenia w rozlicznych językach, którego mogła się podjąć tylko ziemska organizacja Boża.

 6, 7. Jak „niewolnik wierny i rozumny” dba o to, by owce miały ‛pokarm w słusznym czasie’?

⁶ W miarę jak wieść o Królestwie rozprzestrzenia się na coraz to nowe tereny, „niewolnik wierny i rozumny”, złożony z chrześcijan namaszczonych duchem, troszczy się o to, by zgodnie z nakazem „jednego pasterza” przedsięwzięto wszelkie środki umożliwiające dostarczanie tam ‛pokarmu w słusznym czasie’ (Mateusza 24:45, NW). Wiele z 33 drukarni w rozsianych po całej ziemi oddziałach Towarzystwa Strażnica przyśpiesza tempo produkcji, starając się zaspokoić rosnące zapotrzebowanie na coraz wspanialsze podręczniki i czasopisma biblijne.

⁷ Ciało Kierownicze Świadków Jehowy nie szczędzi wysiłków, by podnosić jakość przekładów tej literatury, ukazującej się mniej więcej w 200 językach, oraz by rozpocząć tłumaczenie jej na dalsze języki w celu objęcia głoszeniem całej ziemi. Działania te pomagają wypełnić polecenie, które Jezus dał swym uczniom w Dziejach Apostolskich 1:8: „Weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami (...) aż po krańce ziemi”. Ponadto New World Translation of the Holy Scriptures (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata), wydane już częściowo lub w całości w 14 językach, jest obecnie tłumaczone na kolejne 16 języków europejskich, afrykańskich i azjatyckich.

Radowanie się „pokojem Bożym”

 8. Jakich obfitych błogosławieństw zaznają owce dzięki przymierzu pokoju, zawartemu z nimi przez Jehowę?

⁸ Za pośrednictwem wyznaczonego przez siebie Pasterza, Chrystusa Jezusa, Jehowa zawiera ze swymi należycie karmionymi owcami ‛przymierze pokoju’ (Izajasza 54:10). Przejawiając wiarę w przelaną krew Jezusa, mogą one chodzić w światłości (1 Jana 1:7). Radują się ‛pokojem Bożym, który przewyższa wszelki rozum i strzeże ich serc i myśli w Chrystusie Jezusie’ (Filipian 4:7). Jak opisano dalej w Ezechiela 34:25-28, Jehowa, pasąc swe owce, wprowadza je do zachwycającego raju duchowego, gdzie są bezpieczne, znajdują pokrzepienie i obfitość pożywienia. Ten kochający Pasterz mówi do swych owiec: „Poznają, że Ja jestem Jahwe, gdy skruszę kłody ich jarzma i wyrwę ich z ręki tych, którzy ich ujarzmiają. Nie będą już odtąd łupem narodów (...), ale bezpiecznie będą oni żyli, przy czym nikt ich straszyć nie będzie” (BT).

 9. Jakie możliwości otworzyło przed sługami Bożymi ‛skruszenie kłód ich jarzma’?

⁹ Ostatnimi laty w wielu państwach już zostały pokruszone ‛kłody jarzma’ narzuconego Świadkom Jehowy. Cieszą się tam teraz niespotykaną przedtem swobodą głoszenia. Obyśmy więc wszyscy, w każdym kraju, dobrze korzystali z bezpieczeństwa zapewnianego przez Jehowę i wytężali siły w celu dokończenia tego dzieła. W miarę zbliżania się największego ucisku w dziejach ludzkości Jehowa naprawdę wspaniale dodaje nam otuchy! (Daniela 12:1; Mateusza 24:21, 22).

10. Kogo Jehowa dał do pomocy Dobremu Pasterzowi, Chrystusowi Jezusowi, i jakie słowa apostoł Paweł skierował do pewnej grupy takich osób?

¹⁰ W ramach przygotowań do dnia pomsty na niegodziwcach Jehowa zadbał o to, by Dobry Pasterz, Chrystus Jezus, miał podpasterzy, którzy pomagają mu w pasieniu trzody. Objawienie 1:16 przedstawia ich w postaci „siedmiu [czyli zupełnej liczby] gwiazd” w prawicy Jezusa. Do pewnego grona tych podpasterzy apostoł Paweł skierował w I wieku słowa: „Zważajcie na samych siebie i na całą trzodę, w której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boga, nabyty przez Niego krwią własnego Syna” (Dzieje 20:28, NW). Obecnie w 69 558 zborach na całej ziemi usługują dziesiątki tysięcy podpasterzy.

Naprzód, podpasterze!

11. Jak niektórzy pasterze z powodzeniem przewodzą na terenach często opracowywanych?

¹¹ Wielu tych pasterzy musi sprawować przewodnictwo na terenach, które w obecnych dniach ostatnich są bardzo często opracowywane. Jak mogą pomagać trzodzie żywić nie słabnący zapał? Trzeba przyznać, że spisują się znakomicie, między innymi dzięki popieraniu pomocniczej i stałej służby pionierskiej. Niejeden pasterz osobiście bierze w niej udział, a głosiciele nie mający takich możliwości również przejawiają ducha pionierskiego i służą z radością, która pomaga przezwyciężyć obojętność mieszkańców danego terenu (Psalm 100:2; 104:33, 34; Filipian 4:4, 5). W ten sposób chociaż świat pogrąża się w niegodziwości i jest bliski anarchii, w wielu symbolicznych owcach udaje się wzbudzić nadzieję Królestwa (Mateusza 12:18, 21; Rzymian 15:12).

12. Jaki poważny problem daje o sobie znać na obszarach, gdzie trwa szybki wzrost, i jak bywa rozwiązywany?

¹² Inna trudność polega na tym, że często brakuje wystarczającej liczby pasterzy odpowiednio przygotowanych do opiekowania się trzodą. Tam, gdzie następuje gwałtowny rozwój, na przykład w Europie Wschodniej, w wielu nowych zborach nie ma ani jednego zamianowanego starszego. Brzemię odpowiedzialności dźwigają osoby o ochoczych sercach, ale brak im doświadczenia i potrzebują pomocy w szkoleniu owiec napływających do zborów. W takich krajach, jak Brazylia, Meksyk i Zair, gdzie wzrost jest szczególnie szybki, organizowanie służby i zaprawianie do niej nowych powierzono stosunkowo młodym Świadkom. Wspaniałej pomocy udzielają pionierzy, a w tej dziedzinie szkoleniem nowych sióstr mogą się zajmować także siostry. Jehowa przez swego ducha błogosławi efekty tej pracy, toteż widać nieustanny rozwój (Izajasza 54:2, 3).

13. (a) O co powinni się modlić wszyscy Świadkowie, skoro żniwo jest tak wielkie? (b) Jak przed drugą wojną światową i w czasie jej trwania zostały wysłuchane modlitwy ludu Bożego?

¹³ W niektórych krajach działalność kaznodziejska jest już ugruntowana, w innych niedawno zdjęto z niej ograniczenia, a jeszcze gdzie indziej dopiero się ją podejmuje, ale wszędzie w dalszym ciągu mają zastosowanie słowa Jezusa zanotowane w Mateusza 9:37, 38: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje”. Powinniśmy się modlić także o to, by Jehowa dał nam więcej pasterzy. A On udowodnił, że potrafi tego dokonać. Przed drugą wojną światową i w czasie jej trwania dyktatorzy, okrutni niczym Asyryjczycy, usiłowali unicestwić Świadków Jehowy. Ale odpowiadając na modlitwy swych sług, Jehowa oczyścił organizację, uczynił ją prawdziwie teokratyczną i dostarczył potrzebnych „pasterzy”.a Potwierdziły się w ten sposób słowa proroctwa: „Gdy Asyryjczycy wpadną do naszego kraju i wkroczą do naszych pałaców, wtedy wystawimy przeciwko nim siedmiu pasterzy i ośmiu książąt z ludu” — czyli nawet więcej oddanych starszych mogących sprawować przewodnictwo, niż byłoby to konieczne (Micheasza 5:4).

14. Jaka pilna potrzeba istnieje w naszej organizacji i do czego zachęca się braci?

¹⁴ Zachodzi pilna potrzeba, aby wszyscy ochrzczeni mężczyźni ubiegali się o dalsze przywileje (1 Tymoteusza 3:1). Czas nagli. Szybkimi krokami przybliża się koniec obecnego systemu. W Habakuka 2:3 oznajmiono: „Widzenie to bowiem jest jeszcze na czas wyznaczony i dysząc spieszy ku końcowi, a nie opowie kłamstwa. (...) Niechybnie się sprawdzi. Nie przyjdzie za późno” (NW). Drodzy bracia, czy przed nadejściem końca nie moglibyście dołożyć starań, aby się nadawać do dalszych zaszczytnych zadań w tej pracy pasterskiej? (Tytusa 1:6-9).

Teokratyczna praca pasterska

15. W jakim sensie wśród ludu Jehowy panuje teokracja?

¹⁵ Jeżeli słudzy Jehowy chcą się w pełni przyczyniać do rozwoju Jego organizacji, muszą zachowywać teokratyczną postawę życiową. Jak mogą tego dokonać? A co się kryje pod pojęciem „teokratyczny”? Według Słownika grecko-polskiego Z. Abramowiczówny „teokracja” to „boże rządy”. Właśnie w tym sensie ‛święty naród’ Jehowy ma ustrój teokratyczny (1 Piotra 2:9; Izajasza 33:22). Będąc członkami tego teokratycznego narodu lub ich towarzyszami, prawdziwi chrześcijanie muszą w swym życiu i służbie trzymać się Słowa Bożego i podanych w nim zasad.

16. Jak przede wszystkim możemy dowieść swej teokratycznej postawy?

¹⁶ Apostoł Paweł jasno wyłuszcza, w jaki sposób chrześcijanie mają zachowywać teokratyczną postawę. Wskazuje, że przede wszystkim powinni się „przyodziać nową osobowością, stworzoną według woli Bożej w prawdziwej sprawiedliwości i lojalności”. Chrześcijanin musi ukształtować swą osobowość na podstawie sprawiedliwych zasad podanych przez Boga w Jego Słowie. Ma być lojalny wobec Jehowy i Jego praw. Paweł następnie ukazuje na przykładach, jak można tego dokonać, po czym nawołuje: „Bierzcie sobie wzór z Boga, jako dzieci umiłowane” (Efezjan 4:24 do 5:1, NW). Musimy wzorować się na Bogu niczym posłuszne dzieci. Właśnie w tym przejawia się prawdziwa teokracja, w ten sposób bowiem dowodzimy, że faktycznie rządzi nami Bóg! (Zobacz także Kolosan 3:10, 12-14).

17, 18. (a) Jaki wybitny przymiot Boży powinni naśladować chrześcijanie, będąc zwolennikami teokracji? (b) Jak Jehowa, zwracając się do Mojżesza, uwypuklił swój główny przymiot, ale jakiej przestrogi zarazem udzielił?

¹⁷ Jaki główny przymiot Boży powinniśmy naśladować? Apostoł Jan udziela odpowiedzi w 1 Jana 4:8, mówiąc: „Bóg to miłość” (NW). Osiem wersetów dalej, to znaczy w wersecie 16, powtarza tę doniosłą zasadę: „Bóg to miłość, a kto pozostaje w miłości, ten pozostaje w jedności z Bogiem i Bóg z nim pozostaje w jedności” (NW). Wielki Pasterz, Jehowa, jest uosobieniem miłości. Teokratyczni pasterze naśladują Go przez okazywanie głębokiej miłości Jego owcom (porównaj 1 Jana 3:16, 18; 4:7-11).

¹⁸ Wielki Teokrata objawił się Mojżeszowi, mówiąc: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdą, zachowujący serdeczną życzliwość dla tysięcy, przebaczający błąd i wykroczenie, i grzech; lecz bynajmniej nie zapewni On bezkarności — sprowadzi karę za błąd ojców na synów i na wnuków, na trzecie pokolenie i na czwarte pokolenie” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 34:6, 7, NW). Jehowa uwypuklił tu różne aspekty swego wspaniałego, teokratycznego przymiotu, jakim jest miłość, ale jednocześnie zdecydowanie ostrzegł, że nie omieszka wymierzyć zasłużonej kary.

19. Jak — w przeciwieństwie do faryzeuszy — chrześcijańscy pasterze mają postępować w sposób teokratyczny?

¹⁹ A jak osoby pełniące odpowiedzialne funkcje w organizacji mogą postępować w sposób teokratyczny? O współczesnych sobie uczonych w Piśmie i faryzeuszach Jezus powiedział: „Wiążą ciężkie brzemiona i kładą na barki ludzkie, ale sami nawet palcem swoim nie chcą ich ruszyć” (Mateusza 23:4). Cóż za despotyzm i brak miłości! Prawdziwa teokracja, czyli panowanie Boga, wymaga, by przy pasieniu trzody stosować miłosierne zasady biblijne, zamiast obarczać owce niezliczonymi przepisami wymyślonymi przez ludzi (porównaj Mateusza 15:1-9). Ale gdy w grę wchodzi utrzymanie zboru w czystości, teokratyczni pasterze muszą naśladować Boga także przez uzupełnienie swej miłości stanowczością (porównaj Rzymian 2:11; 1 Piotra 1:17).

20. Jakie postanowienia organizacyjne uznają teokratyczni pasterze?

²⁰ Prawdziwi pasterze zdają sobie sprawę, że w obecnych dniach ostatnich Jezus ustanowił nad całą swą majętnością niewolnika wiernego i rozumnego oraz że duch święty kieruje tym niewolnikiem przy wyznaczaniu starszych mających się zajmować pasieniem owiec (Mateusza 24:3, 47; Dzieje 20:28). Wobec tego teokratyczna postawa obejmuje też głęboki szacunek dla tego niewolnika, dla jego postanowień organizacyjnych i dla starszych w zborze (Hebrajczyków 13:7, 17).

21. Jaki piękny przykład Jezus dał podpasterzom?

²¹ Wspaniały przykład dał sam Jezus, gdyż stale zabiegał o kierownictwo Jehowy i Jego Słowa. Powiedział: „Nie mogę sam z siebie nic uczynić. Jak słyszę, tak sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy, bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał” (Jana 5:30). Podpasterze Pana Jezusa Chrystusa powinni pielęgnować równie pokorne nastawienie. Jeżeli idąc za jego wzorem, starszy zawsze szuka wskazówek w Słowie Bożym, to postępuje w sposób prawdziwie teokratyczny (Mateusza 4:1-11; Jana 6:38).

22. (a) W jaki sposób wszyscy powinni się starać o zachowywanie teokratycznej postawy? (b) Do czego Jezus serdecznie zaprasza owce?

²² Drodzy bracia, dokładajcie starań, aby się nadawać do powierzenia wam zaszczytnych zadań w zborze! A wy wszyscy, którzy przypominacie owce, zabiegajcie o zachowywanie teokratycznej postawy, naśladując Boga i Chrystusa w okazywaniu miłości! Oby zarówno pasterze, jak i cała trzoda tryskali radością, którą niesie z sobą przyjęcie zaproszenia Jezusa: „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie” (Mateusza 11:28-30).

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Czym jest „trzoda” Jehowy i kto wchodzi w jej skład?

◻ Jak Jezus okazał się „dobrym pasterzem” w I wieku i w dobie obecnej?

◻ Jaką kluczową rolę w sprawowaniu opieki nad trzodą odgrywają podpasterze?

◻ Jakie jest podstawowe znaczenie słowa „teokracja”?

◻ Jak powinni postępować chrześcijanie — a zwłaszcza podpasterze — którzy opowiadają się za teokracją?

[Ilustracja na stronie 20]

Jehowa troszczy się o swą trzodę niczym oddany pasterz

[Ilustracja na stronie 23]

Naśladowanie miłości cechującej Jehowę Boga jest praktycznym przejawem teokratycznej postawy