Jehowa nagradza za wiarę i odwagę

„Nasz Bóg, któremu służymy, potrafi nas wyratować. Z pieca pałającego ogniem i z ręki twojej, królu, wyratuje nas” (DANIELA 3:17).

1. Jakie nauczki naświetlono w poprzednim artykule i dlaczego warto jeszcze raz przeanalizować te wydarzenia?

JEHOWA BÓG, suwerenny Pan całego wszechświata, nieraz dawał ziemskim władcom nauczkę w kwestii swego zwierzchnictwa. Z poprzedniego artykułu dowiedzieliśmy się, jak potwierdzają to wydarzenia opisane w pierwszych sześciu rozdziałach Księgi Daniela. Przeanalizujmy je ponownie, by zobaczyć, czego my możemy się z nich nauczyć; będzie to zgodne z natchnionymi słowami apostoła Pawła: „Wszystko bowiem, co niegdyś napisano, to spisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez wytrwałość i przez pociechę z Pism zachowali nadzieję” (Rzymian 15:4).

2, 3. Kto się znalazł wśród jeńców króla Nabuchodonozora? Jakie wnioski można wysnuć ze znaczenia ich imion?

² W roku 617 p.n.e. podczas krótkiego panowania Jehojachina — syna i następcy Jehojakima — król Nabuchodonozor kazał sprowadzić do Babilonu najprzystojniejszych i najmądrzejszych młodzieńców żydowskich. Znaleźli się wśród nich Daniel, Chananiasz, Miszael i Azariasz (Daniela 1:3, 4, 6).

³ Znaczenie imion tych młodzieńców pozwala wnioskować, że pomimo niegodziwych stosunków panujących wówczas na terenie Judy rodzice ich byli ludźmi bogobojnymi. Imię Daniel znaczy: „Sędzią jest mi Bóg”, a Chananiasz — „Jehowa okazał łaskę; Jehowa okazał się łaskawy”. Imię Miszael prawdopodobnie oznacza: „Kto jest jak Bóg?” albo: „Kto należy do Boga?” Natomiast Azariasz znaczy: „Jehowa dopomógł”. Bez wątpienia już same imiona tych młodych Hebrajczyków stanowiły dla nich bodziec do dochowywania wierności jedynemu prawdziwemu Bogu. Chaldejczycy nadali całej czwórce nowe imiona: Belteszazzar, Szadrach, Meszach i Abednego. Młodzieńcy ci, będąc w niewoli obcego mocarstwa, nie mieli oczywiście żadnego wpływu na to, jak ich nazywali ich panowie (Daniela 1:7).

Wiara i odwaga wystawiona na próbę

4. Co przemawia za tym, że Jehowa oczekiwał od swego ludu poważnego traktowania przepisów dotyczących zwierząt czystych i nieczystych?

⁴ Bogobojni rodzice tych czterech Hebrajczyków zapewnili im dobry start życiowy nie tylko przez nadanie odpowiednich imion, ale musieli ich też wychowywać ściśle według Prawa Mojżeszowego, a więc także według przepisów dotyczących pokarmów. Sam Jehowa Bóg uważał te przepisy za tak istotne, że po wymienieniu szeregu zakazów z tego zakresu oświadczył: „Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty!” (Kapłańska 11:44, 45, BT).

5. Jak dobre wychowanie czterech młodzieńców hebrajskich zostało wystawione na próbę?

⁵ Wkrótce potem przykładne wychowanie tych czterech młodzieńców zostało wystawione na próbę. W jaki sposób? Otóż przydzielono im „codzienną porcję potraw królewskich i wina, które pijał” (Daniela 1:5, BT). Młodzieńcy wiedzieli, że Prawo Mojżeszowe zabrania spożywania między innymi takich zwierząt, jak: świnie, króliki, ostrygi i węgorze. Na dworze babilońskim mogli mieć wątpliwości nawet co do potraw z mięsa dozwolonego przez Prawo, gdyż nie było pewności, czy zostało należycie wykrwawione. Poza tym dania mięsne mogły być splugawione pogańskimi rytuałami (Kapłańska 3:16, 17).

6. Jak czterej Hebrajczycy zachowali się w próbie?

⁶ Jak mieli postąpić czterej Hebrajczycy? Czytamy, że Daniel — i niewątpliwie również jego trzej towarzysze — postanowił w swym sercu nie skalać się takimi pokarmami. Dlatego „dopraszał się” o zwykłe jarzyny zamiast królewskich przysmaków oraz o wodę w miejsce wina, które pijał król. Całej czwórce nawet nie przyszło na myśl, by się zastanawiać, które potrawy lepiej smakują. Naleganie w tej sprawie bezsprzecznie wymagało od nich wiary i odwagi. Ale Jehowa interesował się nimi i dlatego życzliwie usposobił do Daniela przełożonego dworzan. Urzędnik ten lękał się jednak spełnić prośbę Daniela z obawy przed wpływem takiej diety na stan jego zdrowia. Wobec tego Daniel zaproponował, by na próbę pozwolono im stosować ją przez 10 dni. Niezłomnie wierzył, że przestrzeganie Prawa Bożego nie tylko pomoże mu zachować czyste sumienie, lecz także wpłynie korzystnie na organizm. Nie ulega wątpliwości, iż z racji obrania takiej postawy cała czwórka musiała znosić niemało drwin (Daniela 1:8-14; Izajasza 48:17, 18).

7. Jak ci młodzieńcy zostali nagrodzeni za swoją odwagę?

⁷ Do zajęcia stanowiska w kwestii pokarmów Hebrajczykom tym była potrzebna wiara i odwaga. Zostali jednak za to sowicie nagrodzeni, gdyż po wyznaczonych dziesięciu dniach wyglądali urodziwiej i zdrowiej niż wszyscy inni! Jehowa udzielał im wiedzy, wnikliwości i mądrości, kiedy więc po trzyletnim okresie kształcenia stanęli przed królem, ten stwierdził, iż „przewyższają dziesięciokrotnie wszystkich wróżbitów i magów, którzy byli w całym jego królestwie” (Daniela 1:20, Bw).

8. Jaka nauka wypływa z tego dla dzisiejszych sług Jehowy?

⁸ Dla nowożytnych sług Jehowy Boga płynie stąd ważna nauka. Młodzieńcy hebrajscy mogli sobie przecież tłumaczyć, że ograniczenia dietetyczne w Prawie Mojżeszowym nie są zbyt istotne, zwłaszcza w porównaniu z Dziesięciorgiem Przykazań lub przepisami co do ofiar czy też dorocznych świąt. Chcieli jednak lojalnie wypełnić wszystkie wymagania Prawa Bożego. Przywodzi to na myśl następującą zasadę podaną przez Jezusa: „Wierny w najmniejszym jest też wierny w wielkim, a niesprawiedliwy w najmniejszym jest też w wielkim niesprawiedliwy” (Łukasza 16:10; por. Mateusza 23:23).

9. Jak w naszych czasach niektórzy Świadkowie dali dowód podobnej odwagi?

⁹ Świadkowie Jehowy niejednokrotnie dają dowody podobnej wiary i odwagi, kiedy na przykład zwracają się do swych pracodawców o urlop na czas zgromadzenia okręgowego. I często zwierzchnicy robią dla nich wyjątek. Nieraz głosiciele pragnący wstąpić w szeregi pionierów stałych lub podjąć pomocniczą służbę pionierską zabiegali o możliwość przejścia do pracy w niepełnym wymiarze godzin i wcale nie należy do rzadkości uzyskanie zgody na takie korzystne dla nich rozwiązanie.

10. Czego z tego wszystkiego mogą się nauczyć chrześcijańscy rodzice?

¹⁰ Jakimż wspaniałym wzorem dla bogobojnych rodziców w dobie dzisiejszej może być przykładne wychowanie owych czterech hebrajskich młodzieńców! Jeżeli rzeczywiście leży im na sercu duchowa pomyślność dzieci, to zgodnie z Mateusza 6:33 sprawy duchowe będą wysuwać w swoim życiu na pierwszy plan. Mogą wtedy oczekiwać, że młodzi zdołają się oprzeć pokusom i naciskom ze strony rówieśników lub nauczycieli i nie będą obchodzić urodzin lub świąt ani w żaden inny sposób nie naruszą zasad biblijnych. Tacy bogobojni rodzice wykażą w ten sposób, jak prawdziwe są słowa z Księgi Przysłów 22:6.

Nieustraszone objaśnianie snów Nabuchodonozora

11. Jak możemy się dziś wzorować na Danielu i jego trzech towarzyszach?

¹¹ Kolejny przykład wiary i odwagi znajdujemy w rozdziale 2 Księgi Daniela. Czy ów sługa Boży i jego trzej towarzysze wpadli w panikę, gdy się dowiedzieli o edykcie królewskim nakazującym wytracenie wszystkich mędrców babilońskich za to, że nie potrafili opowiedzieć i wyłożyć Nabuchodonozorowi jego snu? W żadnym wypadku! Zamiast tego Daniel pełen niezachwianej wiary, że Jehowa udzieli mu informacji, których zażądał król, stanął przed monarchą i poprosił o czas na odpowiedź. Prośba ta została uwzględniona. Wtedy Daniel i jego trzej przyjaciele przedstawili tę sprawę Bogu w żarliwej modlitwie. Jehowa nagrodził ich wiarę wyjawieniem niezbędnych szczegółów. Daniel podziękował Mu za to w serdecznej modlitwie (Daniela 2:23). Natomiast w wyjaśnieniu snu opisanego w rozdziale 4 tej Księgi trzeba było powiedzieć królowi Nabuchodonozorowi, że przez siedem lat będzie mieszkał jak wół wśród zwierząt polnych. Dzisiaj lud Boży, zajęty ogłaszaniem orędzia o pomście Jehowy na szatańskim świecie, musi mieć taką samą wiarę i odwagę.

‛Powstrzymanie mocy ognia’

12, 13. O jakiej próbie, na którą zostali wystawieni trzej przyjaciele Daniela, dowiadujemy się z rozdziału 3 księgi noszącej jego imię?

¹² W rozdziale 3 Księgi Daniela przedstawiono jedno z najwybitniejszych zdarzeń opisanych w Biblii, ukazujące, jak Jehowa nagrodził trzech swoich sług za ich zdumiewającą wiarę i odwagę. Wyobraźmy sobie taką scenę: Na równinie Dura są zebrani wszyscy dygnitarze babilońscy. Przed nimi stoi złota statua około 27 metrów wysoka i 2,7 metra szeroka. W pobliżu znajduje się orkiestra, aby muzyką podziałać na uczucia. Na dźwięk tej muzyki zgromadzeni mają ‛upaść i oddać pokłon złotemu posągowi, jaki ustawił król Nabuchodonozor’. „Kto by nie upadł na twarz i nie oddał pokłonu, zostanie natychmiast wrzucony do rozpalonego pieca” (Daniela 3:5, 6, BT).

¹³ Nie ulega wątpliwości, że niewykonanie tego rozkazu wymagało wielkiej wiary i odwagi. Ponieważ jednak trzej młodzieńcy byli ‛wierni w najmniejszym’, więc są przygotowani do okazania ‛wierności w wielkim’. Okoliczność, że swoją postawą mogli narazić na niebezpieczeństwo pozostałych Żydów, nie odgrywała tu żadnej roli. W każdym razie nie pokłonili się posągowi i nie oddali mu czci. Tak jawne nieposłuszeństwo nie uszło uwagi pewnych zawistnych kolegów, którzy bezzwłocznie donieśli o wszystkim królowi.

14. Jak Nabuchodonozor zareagował na odmowę złożenia pokłonu i co owi młodzieńcy odpowiedzieli na jego ultimatum?

¹⁴ Nabuchodonozor wpadł w „straszny i niepohamowany gniew” i kazał przyprowadzić trzech Hebrajczyków. Jego słowa: „Czyżby rzeczywiście tak było?” świadczą o tym, że wprost nie chciało mu się wierzyć, aby ktoś nie padł przed złotym posągiem i nie złożył mu hołdu. Gotów był dać im jeszcze jedną szansę, a gdyby w dalszym ciągu upierali się przy swoim, mieli być wrzuceni do rozpalonego pieca. Wyniosły monarcha babiloński zapytał: „A któryż bóg potrafi wyratować was z moich rąk?” Wówczas trzej Hebrajczycy, pełni prawdziwej odwagi i wiary w Jehowę, odrzekli z szacunkiem: „Nie ma żadnej potrzeby, żebyśmy w tym względzie odpowiedzieli ci słowem. Jeżeli tak ma być, to nasz Bóg, któremu służymy, potrafi nas wyratować. Z pieca buchającego ogniem (...), królu, wyratuje nas. A jeśli nie, niech ci będzie wiadomo, królu, że nie służymy twoim bogom i złotemu posągowi, który wystawiłeś, nie oddamy czci” (Daniela 3:13-18).

15. Co uczynił Nabuchodonozor?

¹⁵ Nabuchodonozor już wcześniej był bardzo zły, ale teraz wręcz wpadł w szał, czytamy bowiem, że nawet „wyraz jego twarzy zmienił się” w stosunku do tych młodzieńców (Daniela 3:19, Bw). Był tak wściekły, że kazał rozpalić piec siedem razy mocniej niż zwykle. Następnie kilku silnych wojowników chwyciło tych młodzieńców i wrzuciło ich do środka. Płomienie buchały tak mocno, że zabiły ludzi wykonujących to polecenie.

16. Jak trzej Hebrajczycy zostali nagrodzeni za swą wiarę?

¹⁶ Jakże zaskoczony był król, gdy ujrzał nie trzech, ale czterech mężczyzn, którzy zupełnie nietknięci przechadzali się pośród ognia! Nabuchodonozor wezwał trzech Hebrajczyków, by stamtąd wyszli, i wtedy stwierdził, że ani jeden włos na ich głowie się nie osmalił, a ich szaty nawet nie przeszły zapachem dymu. Jakże szczodrze Jehowa nagrodził ich za wiarę i odwagę! Apostoł Paweł niewątpliwie miał na myśli właśnie ich przykład, gdy wśród wielkiego obłoku świadków wymienił i takich, którzy „powstrzymywali moc ognia” (Hebrajczyków 11:34). Jakże piękny wzór ustanowili dla wszystkich późniejszych sług Jehowy!

17. Jakie podobne przykłady istnieją w naszych czasach?

¹⁷ W dobie obecnej sługom Bożym wprawdzie nie grozi wrzucenie do literalnego rozpalonego pieca. Niemniej prawość wielu z nich została wystawiona na ciężką próbę, gdy się wyłoniła kwestia oddania hołdu godłom państwowym. Inni przeszli próbę lojalności, gdy zażądano, żeby wykupili legitymacje partyjne lub stawili się do wojska. Jehowa wspierał ich wszystkich, dzięki czemu mogli przyjąć wyzwanie rzucone ich prawości i wykazać, że Diabeł to kłamca, a prawdziwym Bogiem jest Jehowa.

Jeszcze jeden przykład wiary i odwagi

18. Jak Baltazar, według Księgi Daniela 5:3, 4, wzgardził Jehową, Bogiem Żydów?

¹⁸ Następny przykład wiary i odwagi jest opisany w rozdziale 5 Księgi Daniela. Król Babilonu, Baltazar, w otoczeniu tysiąca swoich dostojników, nałożnic i żon drugorzędnych bawił się w najlepsze na wystawnej świętokradczej uczcie. Nagle na ścianie pojawiło się dziwne pismo. Król tak się przeraził, że stawy biodrowe mu się rozluźniły, a kolana zaczęły tłuc jedno o drugie. Znowu wezwano Daniela, sługę prawdziwego Boga, by wytłumaczył znaczenie owego napisu, ponieważ wszyscy mędrcy babilońscy okazali się bezradni.

19. Co szczególnego rzuciło się w oczy, gdy Daniel wyjaśniał treść pisma na ścianie?

¹⁹ Daniel stanął w tym pompatycznym i wrogim otoczeniu zupełnie sam, ale się nie zatrwożył, nie rozwodnił treści swego orędzia ani nie stracił z oczu istoty rzeczy. Spokojnym i opanowanym głosem dał jasne i nacechowane godnością świadectwo o swoim Bogu. Nie ograniczył się do samego wyjaśnienia pisma, lecz przypomniał królowi, że Jehowa Bóg upokorzył jego dziadka przez spowodowanie, że żył jak zwierzę, dopóki nie uznał, że Bóg Najwyższy sprawuje władzę nad królestwem ludzkim. „Chociaż znałeś to wszystko”, rzekł Daniel Baltazarowi, ‛nie upokorzyłeś się, lecz zbezcześciłeś naczynia ze świątyni Jehowy i wysławiałeś bogów ze złota i srebra, miedzi i żelaza, drewna i kamienia, którzy nic nie widzą, nie słyszą ani wiedzą. Natomiast Bogu, w którego ręku są wszystkie twoje drogi, nie oddałeś chwały. Zważono cię na szalach wagi i wykazałeś braki, a twoje królestwo rozdzielono i dano Medom i Persom’. Daniel znowu dał dzisiejszym sługom Bożym znakomity przykład wiary i męstwa (Daniela 5:22-28).

20. Jaki jeszcze przykład wielkiej wiary dał Daniel za panowania Dariusza?

²⁰ Następny piękny przykład wiary i odwagi znajdujemy w rozdziale 6 proroctwa Daniela. Władzę sprawował już wtedy Dariusz, który ustanowił Daniela jednym z trzech najwyższych dostojników w swoim królestwie. Inni urzędnicy z zawiści namówili monarchę, żeby specjalnym zarządzeniem zabronił przez 30 dni zwracać się z prośbą do kogokolwiek poza samym królem. Doszli do wniosku, że tylko w taki sposób uda się znaleźć pretekst do oskarżenia Daniela. Istotnie, nie zważając na ten zakaz, Daniel w dalszym ciągu modlił się w swoim górnym pokoju przy otwartych oknach zwróconych w kierunku Jeruzalem. Ponieważ został uznany za winnego naruszenia dekretu królewskiego, więc zastosowano przewidzianą w nim sankcję i wtrącono go do lwiej jamy. I znowu Bóg nagrodził Daniela za wiarę i odwagę. W jaki sposób? W Liście do Hebrajczyków 11:33 czytamy, że ‛zamknął paszcze lwom’.

21. Co powinniśmy sobie postanowić, mając w pamięci wybitne przykłady wiary i odwagi, opisane w pierwszych sześciu rozdziałach Księgi Daniela?

²¹ Jakże krzepią wiarę wydarzenia, o których mowa w pierwszych sześciu rozdziałach Księgi Daniela! Jakże szczodrze Jehowa Bóg nagradzał ludzi dających dowody wiary i odwagi! Z jednej strony byli wywyższani, a z drugiej — w cudowny sposób doświadczali na sobie wyzwolenia. Gdy my stajemy w obliczu prób, możemy z przeżyć tych wiernych świadków czerpać pociechę i nadzieję. Właśnie w tym celu zostało to opisane. Dlatego postanówmy sobie, że będziemy się wzorować na tych pięknych przykładach wiary i odwagi! (Rzymian 15:4; Hebrajczyków 6:12).

Pytania do powtórki

◻ Na co wskazują imiona czterech młodzieńców hebrajskich, jeśli chodzi o ich wychowanie?

◻ Czego można się nauczyć z próby, jaką przeszli w związku z potrawami?

◻ Jak prawość dzisiejszych sług Jehowy zostaje wystawiona na próbę, analogicznie do wypróbowania prawości trzech Hebrajczyków?

◻ Jak Daniel przejawił wiarę i odwagę, gdy dawał świadectwo Baltazarowi?

[Ilustracja na stronie 27]

Daniel i jego towarzysze umieli powiedzieć: Nie!