„Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza”

„Możecie Mnie doświadczać w tym (...) czy wam nie otworzę zaworów niebieskich” (MALACHIASZA 3:10, BT).

 1. (a) Jakie zaproszenie skierował Jehowa do swego ludu w V wieku p.n.e.? (b) Jakie następstwa pociągnęło za sobą przyjście Jehowy do świątyni na sąd w I wieku n.e.?

W PIĄTYM stuleciu przed naszą erą Izraelici nie dochowywali wierności Jehowie. Ociągali się ze składaniem dziesięcin i przyprowadzali do świątyni na ofiarę zwierzęta, które się do tego nie nadawały. Jehowa mimo to obiecał, że jeśli przyniosą do spichlerza całą dziesięcinę, zleje na nich błogosławieństwa w przeobfitej mierze (Malachiasza 3:8-10, BT). Około 500 lat później Jehowa, reprezentowany przez Jezusa w roli Anioła Przymierza, przybył do świątyni jeruzalemskiej na sąd (Malachiasza 3:1, BT). Izrael jako naród został oceniony negatywnie, lecz jednostki, które się nawróciły do Jehowy, dostąpiły obfitych błogosławieństw (Malachiasza 3:7). Ludzie ci zostali namaszczeni na duchowych synów Jehowy, stając się nowym stworzeniem, „Izraelem Bożym” (Galacjan 6:16; Rzymian 3:25, 26).

 2. Kiedy słowa z Malachiasza 3:1-10 miały się doczekać drugiego spełnienia i do czego w związku z tym zostaliśmy zaproszeni?

² Prawie 1900 lat później, w roku 1914, Jezus został wprowadzony na tron w niebiańskim Królestwie Bożym, a natchnione przez Boga słowa z Księgi Malachiasza 3:1-10 miały znaleźć drugie spełnienie. W związku z tym porywającym wydarzeniem kieruje się do dzisiejszych chrześcijan zaproszenie, by znosili do spichlerza całą dziesięcinę. Jeżeli tak uczynimy, będziemy się cieszyć przeobfitymi błogosławieństwami.

 3. Kto był wysłańcem przygotowującym drogę przed Jehową (a) w I wieku? (b) przed pierwszą wojną światową?

³ Mówiąc o swym przyjściu do świątyni, Jehowa rzekł: „Oto poślę mego wysłańca, by przygotował drogę przede mną” (Malachiasza 3:1, Bp). W I wieku w ramach spełniania się tej zapowiedzi wystąpił Jan Chrzciciel, wzywający Izraela do skruchy za grzechy (Marka 1:2, 3). Czy drugie przyjście Jehowy do świątyni poprzedziła jakaś praca przygotowawcza? Owszem. W ostatnich kilku dziesięcioleciach poprzedzających pierwszą wojnę światową pojawili się na scenie światowej Badacze Pisma Świętego, głoszący czyste nauki biblijne i demaskujący kłamstwa przynoszące ujmę Bogu, takie jak doktryna o Trójcy i o piekle. Ostrzegali również przed nadchodzącym końcem Czasów Pogan w roku 1914. Wielu dało posłuch tym nosicielom światła prawdy (Psalm 43:3; Mateusza 5:14, 16).

 4. Jaka kwestia musiała zostać rozstrzygnięta podczas dnia Pańskiego?

⁴ Rok 1914 zapoczątkował okres nazwany w Biblii „dniem Pańskim” (Objawienie 1:10). W trakcie tego dnia miały się dokonać wielkie rzeczy, między innymi zidentyfikowanie „niewolnika wiernego i rozumnego” oraz ustanowienie go „nad całą (...) majętnością” Mistrza (Mateusza 24:45-47, NW). W roku 1914 tysiące kościołów podawało się za chrześcijańskie. Które ugrupowanie Mistrz, Jezus Chrystus, uzna za swego wiernego i rozumnego niewolnika? Kwestia ta miała zostać rozstrzygnięta po przybyciu Jehowy do świątyni.

Przyjście do duchowej świątyni

 5, 6. (a) Do jakiej świątyni Jehowa przyszedł na sąd? (b) Jak Jehowa osądził chrześcijaństwo?

⁵ Do której jednak świątyni przyszedł Jehowa? Z pewnością nie była to jakaś literalna budowla w Jeruzalem. Ostatnia z tamtych świątyń została zburzona jeszcze w roku 70 n.e. Ale Jehowa ma większą świątynię, proroczo zobrazowaną przez sanktuarium w Jeruzalem. O świątyni tej pisał apostoł Paweł, przedstawiając, jak jest wspaniała: jej miejsce święte znajduje się w niebie, a dziedziniec tutaj, na ziemi (Hebrajczyków 9:11, 12, 24; 10:19, 20). Właśnie do tej wielkiej świątyni duchowej przyszedł Jehowa celem sprawowania sądu (porównaj Objawienie 11:1; 15:8).

⁶ Kiedy się to stało? Według dostępnych, przekonujących dowodów, nastąpiło to w roku 1918.a Jakie były tego rezultaty? Chrześcijaństwo ukazuje się oczom Jehowy jako organizacja mająca ręce zbroczone krwią, jako skorumpowany system religijny uprawiający nierząd z tym światem, sprzymierzony z bogatymi i uciskający biednych, nie przestrzegający czystości wielbienia Stwórcy, lecz nauczający doktryn pogańskich (Jakuba 1:27; 4:4). Jehowa ostrzegł kiedyś za pośrednictwem Malachiasza: „Rychło wystąpię jako oskarżyciel czarowników, cudzołożników i krzywoprzysięzców, tych, którzy uciskają najemnika, wdowę i sierotę” (Malachiasza 3:5). Wszystko to i jeszcze gorsze rzeczy działy się w chrześcijaństwie. Do roku 1919 stało się już oczywiste, że Jehowa je potępił i skazał na zagładę razem z całą resztą Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego gmachu religii fałszywej. Od tej pory do osób szczerego serca kierowane jest wezwanie: „Wyjdźcie z niego, ludu mój” (Objawienie 18:1, 4).

 7. Kogo Jezus uznał za swego niewolnika wiernego i rozumnego?

⁷ Kto w takim razie okazał się niewolnikiem wiernym i rozumnym? W I wieku zaczęła go tworzyć niewielka grupa tych, którzy zareagowali na świadectwo Jana Chrzciciela oraz Jezusa, Anioła Przymierza. W naszym stuleciu niewolnikiem tym była kilkutysięczna rzesza, która dała posłuch przygotowawczej działalności Badaczy Pisma Świętego, podjętej w latach poprzedzających rok 1914. Podczas pierwszej wojny światowej osoby te przeszły ciężkie próby, ale dowiodły, że są sercem przy Jehowie.

Dzieło oczyszczania

 8, 9. Pod jakimi względami w roku 1918 niewolnik wierny i rozumny potrzebował oczyszczenia i co w związku z tym obiecał Jehowa?

⁸ Mimo wszystko nawet tej grupie potrzebne było oczyszczenie. Przyłączyli się do niej ludzie, którzy okazali się wrogami wiary, toteż należało się ich pozbyć (Filipian 3:18). Innym zabrakło ochoty do wzięcia na swe barki obowiązków, jakie wynikają ze służenia Jehowie, i zeszli na bezdroża (Hebrajczyków 2:1, BT). Niezależnie od tego należało jeszcze wyeliminować pozostałości niektórych praktyk babilońskich. Niewolnik wierny i rozumny miał być oczyszczony również pod względem organizacyjnym. Trzeba było się nauczyć właściwej, neutralnej postawy wobec tego świata, a następnie ją zachowywać. A ponieważ świat coraz bardziej pogrążał się w zepsuciu, zachodziła konieczność podjęcia twardego boju o niedopuszczenie do zborów nieczystości moralnej i duchowej (porównaj Judy 3, 4).

⁹ Oczyszczenie faktycznie było konieczne, ale mówiąc o osadzonym na tronie Jezusie, Jehowa miłościwie obiecał: „Usiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. Będzie czyścił synów Lewiego i będzie ich płukał jak złoto i srebro. Potem będą mogli składać Panu [Jehowie, NW] ofiary w sprawiedliwości” (Malachiasza 3:3). Od roku 1918 Jehowa przez tego Anioła Przymierza spełniał złożoną obietnicę i oczyszczał swój lud.

10. Jakiego rodzaju dar ofiarny złożył lud Boży i do czego zaprosił go Jehowa?

¹⁰ Przeprowadzone przez Jehowę dzieło wytapiania i czyszczenia srebra wyszło na pożytek zarówno namaszczonym braciom Chrystusa, jak i wielkiej rzeszy tych, którzy potem przyłączyli się do nich w służbie dla Jehowy (Objawienie 7:9, 14, 15). Jako społeczność przyszli i dalej przychodzą składać dar ofiarny w sprawiedliwości. A ofiara ich jest „miła dla Jahwe (...) jak za dawnych dni i lat starożytnych” (Malachiasza 3:4, BT). Właśnie do tych ludzi Jehowa skierował prorocze zaproszenie: „Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, a wtedy możecie Mnie doświadczać w tym — mówi Jahwe Zastępów — czy wam nie otworzę zaworów niebieskich i nie zleję na was błogosławieństwa w przeobfitej mierze” (Malachiasza 3:10, BT).

Ofiary i dziesięciny

11. Dlaczego ofiary składane w ramach Prawa Mojżeszowego nie są już wymagane?

¹¹ Za czasów Malachiasza lud Boży składał literalne ofiary i dziesięciny, na przykład w postaci zboża, owoców albo bydła. Nawet jeszcze za dni Jezusa wierni Izraelici przynosili do świątyni takie dary ofiarne. Jednakże po śmierci Jezusa wszystko to uległo zmianie. Prawo zostało zniesione, nie wyłączając przepisów nakazujących dostarczanie określonych materialnych ofiar i dziesięcin (Efezjan 2:15). Proroczy pierwowzór, jakim były ofiary przewidziane przez Prawo, spełnił się na Jezusie (Efezjan 5:2; Hebrajczyków 10:1, 2, 10). Wobec tego w jaki sposób chrześcijanie mogą składać ofiary i dziesięciny?

12. Jakiego typu duchowe dary i ofiary składają chrześcijanie?

¹² W ich wypadku ofiary mają charakter wybitnie duchowy (porównaj Filipian 2:17; 2 Tymoteusza 4:6). Na przykład Paweł nazwał głoszenie ofiarą, pisząc: „Przez niego więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę pochwalną, to jest owoc warg, które wyznają jego imię”. A wskazując na inny rodzaj ofiar duchowych, nawoływał: „Nie zapominajcie dobroczynności i pomocy wzajemnej; takie bowiem ofiary podobają się Bogu” (Hebrajczyków 13:15, 16). Kiedy rodzice zachęcają dzieci do służby pionierskiej, można powiedzieć, iż ofiarują je Jehowie, podobnie jak Jefta ofiarował córkę „na całopalenie” Bogu, który mu zapewnił zwycięstwo (Sędziów 11:30, 31, 39).

13. Dlaczego od chrześcijan nie oczekuje się oddawania dosłownie dziesiątej części dochodów?

¹³ A co powiedzieć o dziesięcinach? Czy chrześcijanie mają obowiązek odkładania dziesiątej części swych materialnych dochodów i przekazywania jej do organizacji Jehowy, jak to się czyni w niektórych kościołach chrześcijaństwa? Nie, nic takiego nie jest wymagane. Nie ma ani jednego wersetu, który by ustalał dla chrześcijan tego typu regułę. Kiedy Paweł zbierał datki dla potrzebujących braci w Judei, nie wspomniał, że należałoby złożyć w darze określony procent dochodów. Napisał natomiast: „Niech każdy postąpi tak, jak mu dyktuje serce, bez żalu i bez przymusu; Bóg kocha chętnych ofiarodawców” (2 Koryntian 9:7, Współczesny przekład). Omawiając sprawę osób wykonujących specjalne zadania służbowe, Paweł zaznaczył, że wprawdzie niektórzy całkiem słusznie utrzymują się z dobrowolnych datków, ale on jest przygotowany do tego, by pracować i samodzielnie zarabiać na utrzymanie (Dzieje 18:3, 4; 1 Koryntian 9:13-15). Nie przeznaczano na ten cel żadnych dziesięcin.

14. (a) Dlaczego przynoszenie dziesięciny nie wyobraża dawania wszystkiego Jehowie? (b) Co symbolizuje dziesięcina?

¹⁴ Dla chrześcijan, rzecz jasna, dziesięcina coś wyobraża, coś symbolizuje. Skoro tu chodzi o dziesiątą część, a w Biblii liczba dziesięć często reprezentuje ziemską zupełność, to czy dziesięcina wyobraża może okoliczność, iż dajemy Jehowie wszystko, co mamy? Nie. Ofiarujemy Mu to bowiem wtedy, gdy oddajemy siebie Bogu i symbolicznie potwierdzamy to chrztem w wodzie. Odtąd nie mamy już niczego, co by nie należało do Jehowy. On jednak zezwala poszczególnym osobom tym rozporządzać. Dziesięcina zatem reprezentuje tę część naszych środków, które przynosimy Jehowie bądź zużywamy w Jego służbie na znak naszej miłości i w uznaniu faktu, że należymy do Niego. Nowożytna dziesięcina nie musi być akurat dziesiątą częścią. W niektórych wypadkach może to być mniej, w innych więcej. Każdy ofiaruje tyle, ile mu nakazuje serce i na ile pozwalają mu warunki.

15, 16. Z czego się składa nasza duchowa dziesięcina?

¹⁵ Z czego się składa ta duchowa dziesięcina? Po pierwsze dajemy Jehowie część naszego czasu i energii. Czas poświęcany na zebrania, na udział w większych zgromadzeniach i kongresach oraz na służbę polową — wszystko to ofiarowujemy Jehowie jako element naszej dziesięciny. Należą też do niej czas i siły przeznaczone na odwiedzanie chorych i pomaganie drugim, a także współpraca przy wznoszeniu Sal Królestwa i udzielanie się przy ich konserwacji oraz sprzątaniu.

¹⁶ Prócz tego w skład naszej dziesięciny wchodzą datki pieniężne. Wobec nadzwyczajnego rozrostu organizacji Jehowy obserwowanego w ostatnich latach, wzrosły także obciążenia finansowe. Potrzebne są nowe Sale Królestwa, rozbudowuje się biura oddziałów i wznosi nowe Sale Zgromadzeń, a istniejące obiekty trzeba utrzymywać w należytym stanie. Nie lada zadaniem jest też pokrywanie wydatków osób, które się stawiły do dyspozycji w specjalnych działach służby, częstokroć kosztem ogromnych wyrzeczeń osobistych. W roku 1991 na samo utrzymanie misjonarzy, nadzorców podróżujących i pionierów specjalnych wydano przeszło 40 milionów dolarów, pochodzących w całości z dobrowolnych składek.

17. Ile powinniśmy dawać jako swą duchową dziesięcinę?

¹⁷ A ile powinniśmy dawać w ramach naszej duchowej dziesięciny? Jehowa nie wyznacza jakiegoś procentu. Niemniej świadomość, że jesteśmy oddani Bogu, szczera miłość do Niego i do braci, jak również poczucie, że czas nagli, wynikające z przekonania, iż chodzi o ratowanie drugim życia — wszystko to zachęca nas do przynoszenia całej dziesięciny duchowej. Czujemy się pobudzeni do służenia Jehowie w możliwie największym zakresie. Gdybyśmy się oszczędzali albo z ociąganiem dawali siebie lub swoje środki, równałoby się to ograbianiu Boga (porównaj Łukasza 21:1-4).

Pobłogosławieni w przeobfitej mierze

18, 19. Jak lud Jehowy został pobłogosławiony za przynoszenie całej dziesięciny?

¹⁸ Od roku 1919 słudzy Jehowy szczodrze przeznaczali swój czas, siły i środki finansowe na pokrycie potrzeb dzieła głoszenia. Naprawdę przynosili całą dziesięcinę do spichlerza. W wyniku tego Jehowa dotrzymał obietnicy i zlał błogosławieństwa w nader obfitej mierze. Najwyraźniej unaocznia to osiągnięty przyrost liczebny. Kiedy w roku 1918 Jehowa przyszedł do świątyni, służyło Mu zaledwie kilka tysięcy pomazańców, ale ich grono się rozrosło i w chwili obecnej ich liczba razem z towarzyszącymi im drugimi owcami znacznie przekracza cztery miliony osób, działających w 211 krajach (Izajasza 60:22). Wszyscy oni zostali również pobłogosławieni stałym wzrostem pod względem zrozumienia prawdy. Słowo prorocze stało się dla nich jeszcze pewniejsze. Umocniła się ich ufność w realizację zamierzeń Jehowy (2 Piotra 1:19). Naprawdę są to ‛ludzie wyuczeni przez Jehowę’ (Izajasza 54:13, NW).

¹⁹ Za pośrednictwem Malachiasza Jehowa przepowiedział dalsze błogosławieństwo: „Wtedy mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Jahwe uważał i to posłyszał. Zapisano to w Księdze Wspomnień przed Nim dla dobra bojących się Jahwe i czczących Jego imię” (Malachiasza 3:16, BT). Spośród wszystkich społeczności podających się za chrześcijańskie tylko Świadkowie Jehowy czczą Jego imię i wysławiają je między narodami (Psalm 34:4). Jakże uszczęśliwia ich zapewnienie, że Jehowa pamięta o ich wierności!

20, 21 (a) Jaką błogosławioną więzią cieszą się prawdziwi chrześcijanie? (b) Pod jakim względem coraz wyraźniej wyróżnia się chrystianizm?

²⁰ Członkowie namaszczonego duchem ostatka stanowią lud należący wyłącznie do Jehowy, a wielka rzesza, która tłumnie pragnie im towarzyszyć, razem z nimi korzysta z błogosławieństw wynikających z czystego wielbienia (Zachariasza 8:23). Jehowa obiecuje przez Malachiasza: „Będą moją własnością, mówi Jahwe Zastępów, w dniu, w którym będę działał, a będę dla nich łaskawy, jak jest litościwy ojciec dla syna, który jest mu posłuszny” (Malachiasza 3:17, BT). Jakież to błogosławieństwo, że Jehowa okazuje im takie łaskawe względy!

²¹ Nie ulega wątpliwości, iż coraz wyraźniej ujawnia się różnica pomiędzy prawdziwymi a fałszywymi chrześcijanami. Podczas gdy lud Jehowy stara się sprostać Jego miernikom, chrześcijaństwo coraz głębiej pogrąża się w bagnie nieczystości tego świata. Faktycznie sprawdzają się słowa Jehowy: „Wtedy znowu dostrzeżecie różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym, między tym, kto Bogu służy, a tym, kto mu nie służy” (Malachiasza 3:18).

22. Na jakie błogosławieństwa możemy ufnie liczyć, gdy wciąż przynosimy całą dziesięcinę?

²² Wkrótce nastanie dzień rozrachunku z pozornymi chrześcijanami. „Oto nadchodzi dzień, który pali jak piec. Wtedy wszyscy zuchwali i wszyscy, którzy czynili zło, staną się cierniem. I spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów” (Malachiasza 3:19). Słudzy Jehowy wiedzą, że On ich wówczas osłoni, jak ochronił swój duchowy naród w roku 70 n.e. (Malachiasza 3:20). Jakże są szczęśliwi, mając takie zapewnienie! A do tego czasu niech każdy z nas składa Jehowie dowody swego doceniania i miłości, przynosząc do spichlerza całą dziesięcinę. Czyniąc tak, możemy żywić ufność, że będzie On w dalszym ciągu zlewał na nas błogosławieństwo w przeobfitej mierze.

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić:

◻ Kiedy Jehowa w czasach nowożytnych przyszedł do świątyni wraz z Aniołem Przymierza?

◻ Kto jest niewolnikiem wiernym i rozumnym i jakie oczyszczenie było mu potrzebne po roku 1918?

◻ Jakiego rodzaju duchowe dary ofiarne przynoszą Jehowie prawdziwi chrześcijanie?

◻ Czym jest dziesięcina, którą chrześcijanie zgodnie z zaproszeniem mają przynosić do spichlerza?

◻ Z jakich błogosławieństw korzysta lud Boży dzięki składaniu duchowych dziesięcin?

[Ilustracja na stronie 15]

Do naszej duchowej dziesięciny należy ofiarowanie sił i środków na budowę Sal Królestwa

[Ilustracja na stronie 16]

Błogosławieństwo Jehowy spoczywające na Jego ludzie wywołało potrzebę wzniesienia wielu budowli, w tym Sal Królestwa i Sal Zgromadzeń