Czy jesteś przygotowany na dzień Jehowy?

„Bliski jest wielki dzień Jehowy. Bliski jest i ogromnie się śpieszy” (SOFONIASZA 1:14, NW).

 1. Jak Pismo Święte opisuje dzień Jehowy?

WKRÓTCE na obecny niegodziwy system rzeczy spadnie „wielki, straszny dzień” Jehowy. Pismo Święte opisuje go jako dzień bitwy, ciemności, gniewu, ucisku, utrapienia, trwogi i spustoszenia. Ale niektórzy ocaleją, gdyż „każdy, kto będzie wzywał imienia Pana [Jehowy, NW], będzie wybawiony” (Joela 3:3-5; Amosa 5:18-20). W owym czasie Bóg rzeczywiście unicestwi wrogów i ochroni swój lud.

 2. Dlaczego powinniśmy być przeświadczeni, że dzień Jehowy jest bardzo blisko?

² Kiedy prorocy Boży mówili o dniu Jehowy, podkreślali, iż czas nagli. Na przykład Sofoniasz napisał: „Bliski jest wielki dzień Jehowy. Bliski jest i ogromnie się śpieszy” (Sofoniasza 1:14, NW). Obecnie tym bardziej nie ma czasu do stracenia, gdyż Główny Wykonawca Wyroków Bożych, Król Jezus Chrystus, ma niebawem ‛przypasać miecz swój do biodra i wystąpić w obronie prawa, łagodności i sprawiedliwości’ (Psalm 45:4, 5). Czy jesteś przygotowany na ten dzień?

Ich wielkie nadzieje

 3. Czego spodziewali się niektórzy chrześcijanie w Tesalonice i z jakich dwóch powodów byli w błędzie?

³ Wiele osób rozbudziło w sobie nadzieje związane z dniem Jehowy, które się nie spełniły. Wśród pierwszych chrześcijan w Tesalonice niektórzy twierdzili, że „już nastał dzień Jehowy” (2 Tesaloniczan 2:2). Ale z dwóch zasadniczych przyczyn dzień ów nie miał nastać lada chwila. Powołując się na jedną z nich, apostoł Paweł oświadczył: „Kiedy tylko będą mówić: ‚Pokój i bezpieczeństwo!’, wtedy natychmiast przyjdzie na nich nagła zagłada” (1 Tesaloniczan 5:1-6). My sami, żyjąc w obecnym „czasie końca”, w dalszym ciągu wyczekujemy spełnienia się tych słów (Daniela 12:4, NW). Przeciwko twierdzeniu Tesaloniczan, jakoby wielki dzień Jehowy już nadszedł, przemawiał jeszcze inny argument, Paweł oznajmił bowiem: „On nie nastanie, dopóki wpierw nie nadejdzie odstępstwo” (2 Tesaloniczan 2:3). Kiedy Paweł pisał te słowa (około 51 roku n.e.), „odstępstwo” od prawdziwego chrystianizmu jeszcze się całkiem nie rozwinęło. Dzisiaj widzimy je w pełnym rozkwicie w chrześcijaństwie. Jednakże mimo tych nie spełnionych oczekiwań ci lojalni pomazańcy z Tesaloniki, którzy wiernie służyli Bogu aż do śmierci, otrzymali później nagrodę niebiańską (Objawienie 2:10). My także zostaniemy nagrodzeni, jeśli czekając na dzień Jehowy, dochowamy wierności.

 4. (a) Z czym dzień Jehowy został powiązany w Liście 2 do Tesaloniczan 2:1, 2? (b) W jaki sposób tak zwani Ojcowie Kościoła zapatrywali się na powrót Chrystusa i pokrewne sprawy?

⁴ Biblia łączy „wielki dzień Jehowy” z „obecnością naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (2 Tesaloniczan 2:1, 2). Tak zwani Ojcowie Kościoła mieli różne poglądy na temat powrotu Chrystusa, jego obecności i tysiącletnich rządów (Objawienie 20:4). W II wieku n.e. Papiasz z Hierapolis uważał, że w czasie Tysiącletniego Panowania Chrystusa ziemia będzie niezwykle urodzajna. Justyn Męczennik wielokrotnie wspominał o obecności Jezusa i sądził, że siedzibą jego Królestwa będzie odbudowane Jeruzalem. Ireneusz z Lyonu uczył, iż po zniszczeniu cesarstwa rzymskiego Jezus pojawi się widzialnie, zwiąże Szatana i będzie rządził w ziemskim Jeruzalem.

 5. Co niektórzy uczeni powiedzieli o „Drugim Adwencie” Chrystusa i jego Tysiącletnim Panowaniu?

⁵ Jak zauważył historyk Philip Schaff, w okresie poprzedzającym sobór nicejski z roku 325 „rzeczą najbardziej zadziwiającą” była „wiara w to, że jeszcze przed powszechnym zmartwychwstaniem i sądem Chrystus będzie przez tysiąc lat widzialnie panować w chwale na ziemi razem ze wskrzeszonymi świętymi”. W dziele A Dictionary of the Bible (Słownik biblijny) pod redakcją Jamesa Hastingsa czytamy: „Tertulian, Ireneusz i Hipolit ciągle jeszcze wypatrywali bliskiego Adwentu [przyjścia Jezusa Chrystusa]; ale już u Ojców aleksandryjskich wkraczamy w inny krąg myślowy. (...) A gdy Augustyn utożsamił Millenium z okresem Kościoła wojującego, Drugi Adwent został odsunięty w daleką przyszłość”.

Dzień Jehowy i obecność Jezusa

 6. Dlaczego nie powinniśmy uważać, że dzień Jehowy należy do odległej przyszłości?

⁶ Błędne poglądy prowadziły do rozczarowań, nie powinniśmy jednak sądzić, że dzień Jehowy jest jeszcze bardzo daleko. Niewidzialna obecność Jezusa, z którą Pismo Święte łączy ten dzień, już się rozpoczęła. W Strażnicy oraz innych publikacjach Świadkowie Jehowy wielokrotnie przedstawiali biblijne dowody, iż obecność Chrystusa trwa od roku 1914.a A co o niej powiedział sam Jezus?

 7. (a) Jakie wydarzenia miały stanowić znak obecności Jezusa i zakończenia systemu rzeczy? (b) Od czego zależy nasze wybawienie?

⁷ Obecność Jezusa była tematem rozmowy prowadzonej krótko przed jego śmiercią. Kiedy apostołowie Piotr, Jakub, Jan i Andrzej usłyszeli od niego zapowiedź zburzenia świątyni jeruzalemskiej, zadali mu pytanie: „Kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mateusza 24:1-3; Marka 13:3, 4). Odpowiadając, Jezus przepowiedział wojny, niedobory żywności, trzęsienia ziemi oraz inne elementy „znaku” mającego świadczyć o jego obecności i zakończeniu tego systemu rzeczy. Powiedział też: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13). A zatem dostąpimy wybawienia, jeśli wytrwamy w wierności albo do końca swego obecnego życia, albo do końca tego niegodziwego systemu.

 8. Jakie dzieło miało być wykonane przed końcem systemu żydowskiego, a jak ta działalność wygląda obecnie?

⁸ Przed nastaniem końca miał być widoczny szczególnie ważny element znaku obecności Jezusa. On sam zapowiedział to słowami: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Zanim w 70 roku n.e. Rzymianie zburzyli Jeruzalem i unicestwili żydowski system rzeczy, Paweł mógł powiedzieć, że dobrą nowinę „głoszono wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23). Jednakże dzisiaj Świadkowie Jehowy prowadzą działalność ewangelizacyjną na znacznie większą skalę — „po całej zamieszkanej ziemi”. W ciągu ostatnich kilku lat Bóg stworzył możliwość dania większego świadectwa w Europie Wschodniej. Dysponując na całym świecie drukarniami i innymi obiektami, organizacja Jehowy jest przygotowana do wzmożenia działalności nawet na „nietkniętym terenie” (Rzymian 15:22, 23). A czy ty z całego serca pragniesz przed nadejściem końca czynić w dziele świadczenia wszystko, na co cię tylko stać? Jeżeli tak, to Bóg może udzielić ci sił potrzebnych do tego, by z radością brać udział w pracy, którą jeszcze trzeba wykonać (Filipian 4:13; 2 Tymoteusza 4:17).

 9. Na co zwrócił uwagę Jezus słowami zanotowanymi w Ewangelii według Mateusza 24:36?

⁹ Zapowiedziane dzieło głoszenia o Królestwie oraz inne elementy znaku obecności Jezusa są widoczne właśnie teraz. W takim razie koniec tego niegodziwego systemu rzeczy jest już bliski. Co prawda Jezus oświadczył: „O dniu owym i godzinie nie wie nikt — ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko sam Ojciec” (Mateusza 24:4-14, 36). Niemniej proroctwo Jezusa pomaga nam być przygotowanymi na ‛ów dzień i godzinę’.

Oni byli przygotowani

10. Skąd wiadomo, że możliwe jest zachowanie czujności duchowej?

¹⁰ Aby przeżyć wielki dzień Jehowy, musimy zachowywać duchową czujność i obstawać przy prawdziwym wielbieniu (1 Koryntian 16:13). Wiemy, iż taka wytrwałość jest możliwa, gdyż okazała ją pewna bogobojna rodzina, dzięki czemu ocalała w czasie zagłady niegodziwych ludzi podczas potopu w roku 2370 p.n.e. Przyrównując swą obecność do tamtego okresu, Jezus powiedział: „Jakie (...) były dni Noego, taka też będzie obecność Syna człowieczego. Bo jacy byli w owych dniach przed potopem — jedli i pili, mężczyźni się żenili, a niewiasty wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich — tak będzie z obecnością Syna człowieczego” (Mateusza 24:37-39).

11. Jak postępował Noe pomimo przemocy szerzącej się za jego czasów?

¹¹ Noe i jego rodzina żyli, tak jak my, w świecie pełnym przemocy. Nieposłuszni anielscy „synowie boży” materializowali się i brali sobie żony, które rodziły im osławionych olbrzymów („nefilimów”, NW), tyranizujących otoczenie, co niewątpliwie przyczyniało się do wzrostu bezprawia (1 Mojżeszowa 6:1, 2, 4; 1 Piotra 3:19, 20). Jednakże „Noe chodził z Bogiem” i przejawiał wiarę. Okazał się „nieskazitelnym wśród swojego pokolenia” — niegodziwego pokolenia żyjącego za jego czasów (1 Mojżeszowa 6:9-11). Wyczekując dnia Jehowy, my również dzięki modlitwie i poleganiu na Bogu zdołamy tak samo postępować w obecnym świecie przesyconym przemocą i nieprawością.

12. (a) Czym oprócz budowy arki zajmował się Noe? (b) Jak ludzie reagowali na orędzie głoszone przez Noego i co ich za to spotkało?

¹² Jak wiadomo, Noe zbudował arkę, aby w niej ocalić życie podczas potopu. Był także „głosicielem prawości”, ale współcześni mu ludzie „nie zwrócili (...) uwagi” na jego orędzie pochodzące od Boga. Jedli i pili, pobierali się, wychowywali dzieci i zajmowali się swymi zwykłymi sprawami, aż w końcu poginęli w potopie (2 Piotra 2:5; 1 Mojżeszowa 6:14). Nie chcieli słuchać o tym, na czym polega prawa mowa i prawe postępowanie, i podobnie dzisiejsze niegodziwe pokolenie zatyka uszy, gdy Świadkowie Jehowy mówią o „skrusze wobec Boga”, o wierze w Chrystusa, o prawości oraz o „nadchodzącym sądzie” (Dzieje 20:20, 21; 24:24, 25). Nie mamy żadnych informacji, ile ludzi żyło na ziemi, kiedy Noe obwieszczał orędzie od Boga. Ale jedno jest pewne: w roku 2370 p.n.e. liczba jej mieszkańców gwałtownie spadła! W potopie zginęli wszyscy nikczemni ludzie, a ocaleli jedynie ci, którzy byli przygotowani na tę Bożą ingerencję — Noe oraz siedmioro członków jego rodziny (1 Mojżeszowa 7:19-23; 2 Piotra 3:5, 6).

13. Jakiemu wyrokowi Bożemu Noe w pełni zaufał i jak tego dowiódł czynami?

¹³ Bóg nie powiadomił Noego całe lata naprzód o dokładnym dniu i godzinie rozpoczęcia się potopu. Niemniej, gdy Noe miał 480 lat, Jehowa postanowił: „Nie będzie przebywał duch mój w człowieku na zawsze, gdyż jest on tylko ciałem. Będzie więc życie jego trwać sto dwadzieścia lat” (1 Mojżeszowa 6:3). Noe całkowicie zaufał temu wyrokowi Bożemu. Po osiągnięciu 500 lat „zrodził Sema, Chama i Jafeta”, a jak można sądzić na podstawie panujących wtedy zwyczajów, minęło jeszcze 50 — 60 lat, zanim oni się pożenili. Gdy Noe otrzymał polecenie zbudowania arki w celu przeżycia potopu, najwyraźniej jego synowie razem z żonami pomagali mu w tej pracy. Budowa arki oraz służba w charakterze „głosiciela prawości” wypełniła Noemu ostatnie 40 — 50 lat przed potopem (1 Mojżeszowa 5:32; 6:13-22). Przez wszystkie te lata on i jego rodzina przejawiali wiarę w działaniu. My także okazujmy ten przymiot, głosząc dobrą nowinę i wyczekując dnia Jehowy (Hebrajczyków 11:7).

14. Co w końcu Jehowa oznajmił Noemu i dlaczego?

¹⁴ Kiedy arka była już niemal ukończona, Noe mógł sądzić, że potop jest blisko, ale nie znał dokładnej daty. W końcu Jehowa mu oznajmił: „Po upływie siedmiu dni spuszczę na ziemię deszcz, który będzie padał przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy” (1 Mojżeszowa 7:4). Dzięki temu Noe i jego rodzina mieli dość czasu, by przed nastaniem potopu sprowadzić do arki wszystkie rodzaje zwierząt i do niej wejść. My natomiast nie musimy znać dnia ani godziny rozpoczęcia się zagłady obecnego systemu, nie do nas bowiem należy zapewnienie ochrony zwierzętom, a ludzie mający ocaleć już wchodzą do symbolicznej arki, czyli duchowego raju ludu Bożego.

„Czuwajcie”

15. (a) Jak byś streścił własnymi słowami wypowiedź Jezusa zanotowaną w Ewangelii według Mateusza 24:40-44? (b) Jak wpływa na nas okoliczność, iż nie znamy dokładnej daty przyjścia Jezusa w celu wywarcia pomsty Bożej?

¹⁵ Mówiąc o swej obecności, Jezus wyjaśnił: „Wtedy dwaj będą [pracować] w polu: jeden będzie wzięty, a drugi pozostawiony; dwie będą mleć w żarnach [zboże na mąkę]: jedna będzie wzięta, a druga pozostawiona. Dlatego czuwajcie, gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie. Ale wiedzcie to jedno, że gdyby gospodarz wiedział, o której straży przyjdzie złodziej, czuwałby i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy okażcie się gotowi, gdyż Syn człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie” (Mateusza 24:40-44; Łukasza 17:34, 35). Nieznajomość dokładnej daty przyjścia Jezusa w celu wywarcia pomsty Bożej skłania nas do zachowywania czujności oraz umożliwia składanie każdego dnia dowodów, iż służymy Jehowie z niesamolubnych pobudek.

16. Co się stanie z ‛pozostawionymi’, a co z ‛zabranymi’?

¹⁶ Wśród osób ‛pozostawionych’ na zagładę przewidzianą dla niegodziwców znajdą się także ci, którzy kiedyś zostali oświeceni, ale później zaczęli hołdować samolubnemu stylowi życia. Obyśmy należeli do ‛zabranych’, a więc tych, którzy są całkowicie oddani Jehowie i naprawdę wdzięczni za Jego duchowe dary, udostępniane za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45-47). A zatem do samego końca służmy Bogu, okazując Mu „miłość z czystego serca i z dobrego sumienia, i z nieobłudnej wiary” (1 Tymoteusza 1:5).

Święte postępki są nieodzowne

17. (a) Co zostało przepowiedziane w Liście 2 Piotra 3:10? (b) Co należy do czynów zalecanych w Liście 2 Piotra 3:11?

¹⁷ Apostoł Piotr napisał: „Dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej i wtedy niebiosa przeminą z sykiem, a elementy rozpuszczą się od wielkiego gorąca, natomiast ziemia i dzieła na niej zostaną odkryte” (2 Piotra 3:10). Symboliczne niebiosa i ziemia nie wytrzymają żaru palącego gniewu Bożego. Piotr więc dodał: „Skoro to wszystko ma się w ten sposób rozpuścić, jakimiż powinniście być wy w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania!” (2 Piotra 3:11). Do takich postępków i czynów należy regularna obecność na chrześcijańskich zebraniach, wyświadczanie dobra drugim i branie znaczącego udziału w rozgłaszaniu dobrej nowiny (Mateusza 24:14; Hebrajczyków 10:24, 25; 13:16).

18. Co powinniśmy uczynić, jeśli ten świat nas pociąga?

¹⁸ Aby trwać w „świętych postępkach i czynach zbożnego oddania”, musimy ‛zachowywać siebie nie splamionymi przez świat’ (Jakuba 1:27). A co począć, jeśli ten świat nas pociąga? Być może korzystamy z nieczystych rozrywek lub słuchamy muzyki i piosenek propagujących bezbożnego ducha tego świata, przez co nasza pozycja przed Bogiem jest zagrożona (2 Koryntian 6:14-18). Gdyby do tego doszło, prośmy Boga w modlitwie o pomoc, abyśmy nie przeminęli razem z tym światem, lecz mogli stanąć przed Synem Człowieczym i znaleźć jego uznanie (Łukasza 21:34-36; 1 Jana 2:15-17). Jeżeli oddaliśmy się Bogu, to z pewnością pragniemy czynić wszystko, co tylko możemy, aby nawiązać i utrzymywać z Nim serdeczną więź i w ten sposób okazać się przygotowanymi na wielki, napawający lękiem dzień Jehowy.

19. Dlaczego rzesze głosicieli Królestwa mogą liczyć na przeżycie zakończenia tego niegodziwego systemu rzeczy?

¹⁹ Bogobojny Noe i jego rodzina przeżyli potop, który unicestwił starożytny świat. Prawe jednostki ocalały także podczas zagłady żydowskiego systemu rzeczy w 70 roku n.e. Na przykład apostoł Jan gorliwie służył Bogu jeszcze mniej więcej w latach 96 — 98 n.e., kiedy to napisał Księgę Objawienia, swe sprawozdanie ewangeliczne i trzy natchnione listy. Koniec żydowskiego systemu przeżyło też zapewne wiele osób spośród tysięcy, które przyjęły prawdziwą wiarę w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. (Dzieje 1:15; 2:41, 47; 4:4). W dobie dzisiejszej rzesze głosicieli Królestwa mogą więc żywić nadzieję na przeżycie zakończenia obecnego niegodziwego systemu rzeczy.

20. Dlaczego powinniśmy być gorliwymi ‛głosicielami prawości’?

²⁰ Mając widoki na ocalenie i znalezienie się w przyszłym nowym świecie, bądźmy gorliwymi ‛głosicielami prawości’. Jakimże zaszczytem jest pełnienie służby dla Boga w tych dniach ostatnich! Ileż radości sprawia kierowanie ludzi do współczesnej „arki”, do duchowego raju panującego wśród ludu Bożego! Oby miliony przebywających w nim osób pozostały wierne, duchowo czujne i przygotowane na wielki dzień Jehowy. Ale co pomoże nam wszystkim w zachowywaniu czujności?

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Jakie nadzieje mieli niektórzy w związku z dniem Jehowy i obecnością Chrystusa?

◻ Dlaczego można powiedzieć, że Noe i jego rodzina byli przygotowani na nadejście potopu?

◻ Co się stanie z tymi, którzy czuwają, a co z tymi, którzy tego nie czynią?

◻ Dlaczego święte postępki są nieodzowne zwłaszcza teraz, gdy wielki dzień Jehowy jest coraz bliższy?