„Stańcie się święci w całym swym postępowaniu”

„W zgodzie ze Świętym, który was powołał, sami też stańcie się święci w całym swym postępowaniu, gdyż jest napisane: ‚Macie być święci, ponieważ ja jestem święty’” (1 PIOTRA 1:15, 16).

 1. Dlaczego Piotr nawoływał chrześcijan, aby byli święci?

DLACZEGO apostoł Piotr udzielił powyższej rady? Ponieważ dostrzegł, że każdy chrześcijanin musi dbać o to, by jego myśli i czyny harmonizowały ze świętością Jehowy. Z tego względu swą wypowiedź poprzedził słowami: „Przystosujcie więc swoje umysły do działalności, zachowujcie całkowitą trzeźwość umysłu (...) Jako posłuszne dzieci, przestańcie się kształtować według pragnień, jakie poprzednio żywiliście w swej niewiedzy” (1 Piotra 1:13, 14).

 2. Dlaczego zanim poznaliśmy prawdę, nasze pragnienia nie były święte?

² Nasze dawne pragnienia nie były święte. Dlaczego? Otóż przed poznaniem chrześcijańskiej prawdy wielu z nas trzymało się świeckich zasad postępowania. Piotr dobrze o tym wiedział, toteż otwarcie napisał: „Wystarczy (...), że w minionym czasie wykonywaliście wolę narodów, gdy się oddawaliście rozpasaniu, pożądliwościom, nadużywaniu wina, hulankom, pijatykom i bezprawnym bałwochwalstwom”. Oczywiście Piotr nie wymienił zdrożnych postępków typowych dla dzisiejszego świata, gdyż w owym czasie nie były one jeszcze znane (1 Piotra 4:3, 4).

 3, 4. (a) Jak możemy przeciwdziałać niewłaściwym pragnieniom? (b) Czy chrześcijanie nie powinni okazywać uczuć? Wyjaśnij to szerzej.

³ Czy zauważyłeś, że takie pragnienia odwołują się do ciała, zmysłów i emocji? Jeżeli nami owładną, to nasze myśli i czyny bardzo szybko przestaną być święte. Wynika stąd, że w naszym postępowaniu musimy się kierować rozumem. Paweł wyraził to następująco: „A zatem upraszam was, bracia, przez wzgląd na przejawy współczucia Bożego, abyście przedłożyli swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, na świętą służbę pełnioną waszą zdolnością rozumowania” (Rzymian 12:1, 2).

⁴ Chcąc przedłożyć Bogu ofiarę świętą, trzeba się kierować rozumem, a nie emocjami. Ileż osób uwikłało się w niemoralność tylko dlatego, że ich postępowaniem zaczęły rządzić uczucia! Nie znaczy to bynajmniej, iż mamy tłumić swe uczucia, bo czy moglibyśmy wtedy dawać wyraz radości w służbie dla Jehowy? Jeżeli jednak chcemy wystrzegać się uczynków ciała i wydawać owoce ducha, musimy przestawić swe umysły na tory myślenia wzorowane na Chrystusie (Galatów 5:22, 23; Filipian 2:5).

Święty okup — święte życie

 5. Dlaczego Piotr był wyczulony na potrzebę zachowywania świętości?

⁵ Dlaczego Piotr był tak wyczulony na potrzebę zachowywania chrześcijańskiej świętości? Ponieważ dobrze znał wartość świętego okupu złożonego za posłuszną ludzkość. Napisał: „Wiecie (...), że nie rzeczami zniszczalnymi, srebrem lub złotem, zostaliście uwolnieni od waszego bezowocnego sposobu postępowania, przejętego poprzez tradycję od waszych praojców, lecz drogocenną krwią podobną do krwi baranka nieskalanego i niesplamionego, mianowicie Chrystusową” (1 Piotra 1:18, 19). Jehowa Bóg, będący Źródłem świętości, zesłał na ziemię swego jednorodzonego Syna, „Świętego”, w celu złożenia okupu umożliwiającego ludziom nawiązanie dobrych stosunków ze Stwórcą (Jana 3:16; 6:69; Wyjścia [2 Mojżeszowa] 28:36, NW; Mateusza 20:28).

 6. (a) Dlaczego niełatwo jest trwać w świętym postępowaniu? (b) Co może nam pomóc postępować w sposób święty?

⁶ Trzeba jednak przyznać, iż nie jest łatwo prowadzić święte życie w zdeprawowanym świecie podległym Szatanowi. Zastawia on sidła na prawdziwych chrześcijan, którzy starają się nie poddać wpływowi jego systemu rzeczy (Efezjan 6:12; 1 Tymoteusza 6:9, 10). Aby zachować świętość w obliczu nacisków wywieranych w miejscu pracy, wobec sprzeciwu rodziny, drwin w szkole i presji rówieśników, koniecznie trzeba dbać o siły duchowe. Doniosłą rolę odgrywa tu studium osobiste oraz regularne uczęszczanie na zebrania chrześcijańskie. Paweł radził Tymoteuszowi: „Stale trzymaj się wzoru zdrowych słów usłyszanych ode mnie z wiarą i miłością, które mają związek z Chrystusem Jezusem” (2 Tymoteusza 1:13). Takie budujące słowa docierają do nas w Sali Królestwa oraz podczas osobistego studium Biblii. Pomagają nam zachować świętość w różnych dziedzinach codziennego życia.

Święte postępowanie w rodzinie

 7. Jak świętość powinna wpływać na nasze życie rodzinne?

⁷ Cytując Księgę 3 Mojżeszową 11:44, Piotr użył greckiego słowa hágios, które znaczy „odłączony od grzechu i przez to poświęcony Bogu” (W. E. Vine, An Expository Dictionary of New Testament Words). Jak to wymaganie świętości powinno oddziaływać na życie rodzinne chrześcijan? Nie ulega wątpliwości, że musimy miłować naszych bliskich, gdyż „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8). Ofiarna miłość jest niczym olej usuwający wszelkie zgrzyty w stosunkach między współmałżonkami oraz między rodzicami a dziećmi (1 Koryntian 13:4-8; Efezjan 5:28, 29, 33; 6:4; Kolosan 3:18, 21).

 8, 9. (a) Jaka sytuacja panuje w niektórych domach chrześcijańskich? (b) Jakiej mądrej rady udziela w tej sprawie Biblia?

⁸ Można by pomyśleć, że miłość w rodzinie chrześcijańskiej to coś zupełnie normalnego. Trzeba jednak przyznać, iż w niektórych domach nie zawsze jest ona widoczna w takim stopniu, jak powinna. Niekiedy okazuje się, że potrafimy przejawiać świętość w Sali Królestwa, ale w domu łatwo ją zatracamy. Mąż nagle zapomina, że żona ciągle jest jego chrześcijańską siostrą, a żona nie pamięta, że mąż to ten sam brat (może nawet sługa pomocniczy lub starszy), któremu starała się okazywać szacunek w Sali Królestwa. Trudno im wtedy utrzymać nerwy na wodzy i niekiedy ostro się sprzeczają. Niektórzy zaczynają nawet zachowywać się dwulicowo. Nie odnoszą się do siebie jak żona i mąż, dla których wzorem jest Chrystus, lecz współzawodniczą ze sobą jako mężczyzna i kobieta. Zapominają, iż w ich domu powinna panować atmosfera nacechowana świętością. Czasami wyrażają się wręcz jak ludzie ze świata. Jakże łatwo wtedy o rzucenie kąśliwej, bolesnej uwagi! (Przypowieści 12:18; porównaj Dzieje 15:37-39).

⁹ Tymczasem Paweł radzi: „Niech z waszych ust nie wychodzi żadna zgniła wypowiedź [po grecku: lògos sapròs, czyli „zepsuta mowa”, a więc pozbawiona świętości], lecz wszelka wypowiedź dobra ku zbudowaniu, stosownie do potrzeby, aby słuchającym udzielić czegoś korzystnego”. Chodzi tu o wszystkich „słuchających” członków rodziny, łącznie z dziećmi (Efezjan 4:29; Jakuba 3:8-10).

10. Jak rada dotycząca świętości odnosi się do dzieci?

¹⁰ Wskazówka co do zachowywania świętości w rodzinie chrześcijańskiej dotyczy również dzieci. Niektóre naśladują w domu swych świeckich kolegów szkolnych i posługują się buntowniczą, lekceważącą mową. Dzieci, nie upodabniajcie się do ordynarnych chłopców, którzy ubliżali prorokowi Jehowy, a których przypomina dzisiejsza wulgarna i bluźniercza młodzież! (2 Królewska 2:23, 24). Nie możecie się kalać plugawym językiem ulicznym, używanym przez ludzi nie liczących się z drugimi i zbyt leniwych, by posługiwać się przyzwoitymi słowami. Ponieważ jesteśmy chrześcijanami, nasza mowa ma być święta, przyjemna, budująca, życzliwa i „przyprawiona solą”. Powinna nas odróżniać od innych (Kolosan 3:8-10; 4:6).

Świętość a niewierzący członkowie rodziny

11. Dlaczego osoby święte nie mogą za dużo o sobie myśleć?

¹¹ Co prawda sumiennie staramy się przejawiać na co dzień świętość, ale nie upoważnia nas to do wynoszenia się nad drugich ani do wygórowanego mniemania o sobie, zwłaszcza w kontaktach z niewierzącymi członkami rodziny. Nasze życzliwe chrześcijańskie postępowanie winno pomóc im dostrzec przynajmniej to, że korzystnie odróżniamy się od innych i że wiemy, jak wzorem miłosiernego Samarytanina z przypowieści Jezusa okazywać miłość i współczucie (Łukasza 10:30-37).

12. Co chrześcijanie mogą zrobić, by prawda bardziej pociągała ich współmałżonków?

¹² Piotr podkreślił znaczenie właściwego stosunku do niewierzących członków rodziny, gdy napisał do chrześcijańskich żon: „Podobnie wy, żony, bądźcie podporządkowane swoim mężom, żeby — jeśli niektórzy nie są posłuszni słowu — mogli bez słowa zostać pozyskani dzięki postępowaniu swych żon, będąc naocznymi świadkami waszego nieskalanie czystego postępowania, połączonego z głębokim respektem”. Niewierzący współmałżonek może zacząć bardziej cenić prawdę, jeśli chrześcijańska żona (albo mąż) postępuje w sposób nieskalanie czysty, rozważny i pełen szacunku. To znaczy, że należy przejawiać elastyczność w planowaniu zajęć teokratycznych, by strona niewierząca nie czuła się lekceważona ani pomijana (1 Piotra 3:1, 2).a

13. Jak starsi i słudzy pomocniczy mogą niekiedy pomóc niewierzącemu mężowi docenić prawdę?

¹³ Czasami z pomocą przychodzą też starsi i słudzy pomocniczy, nawiązując z niewierzącym mężem kontakty towarzyskie. Dzięki temu może się on przekonać, że Świadkowie są normalnymi, porządnymi ludźmi o szerokich zainteresowaniach, nie ograniczonych wyłącznie do Biblii. Na przykład pewien starszy zainteresował się wędkarstwem — ulubionym zajęciem męża naszej siostry. To wystarczyło, by przełamać lody. W końcu ów człowiek został ochrzczony. Inny niewierzący mąż bardzo lubił kanarki. Starsi tego nie przeoczyli. Jeden z nich dowiedział się czegoś więcej na temat tych ptaków i przy następnym spotkaniu mógł porozmawiać z owym mężczyzną o jego ulubieńcach. Tak więc zachowywanie świętości nie oznacza zacofania ani jednokierunkowych zainteresowań (1 Koryntian 9:20-23).

Jak możemy zachowywać świętość w zborze?

14. (a) Na czym polega jedna z metod Szatana mająca na celu osłabienie zboru? (b) Jak możemy uniknąć wplątania się w sidło Szatana?

¹⁴ Szatan Diabeł jest oszczercą, gdyż greckie słowo diábolos, tłumaczone na „Diabeł”, znaczy „oskarżyciel” lub „oszczerca”. Oszczerstwo to jego specjalność, toteż próbuje się nim posługiwać w zborze. Ulubioną metodą Szatana jest plotkowanie. Czy damy mu się nakłonić do tego rodzaju postępowania świadczącego o braku świętości? Jak moglibyśmy do tego dopuścić? Przez rozsiewanie plotek, powtarzanie ich lub przysłuchiwanie się im. Mądre przysłowie mówi: „Człowiek przewrotny wywołuje zwadę, a oszczerca skłóca ze sobą przyjaciół” (Przypowieści 16:28). Co robić, by przeciwdziałać plotkom i oszczerstwom? Musimy się upewniać, czy nasza mowa jest zawsze budująca i czy wypływa z miłości. Jeżeli dopatrujemy się u braci zalet, a nie domniemanych wad, zawsze będziemy prowadzić przyjemne i duchowe rozmowy. Pamiętajmy, że nietrudno jest kogoś skrytykować. A ten, kto opowiada ci plotki o innych, może też z innymi plotkować o tobie! (1 Tymoteusza 5:13; Tytusa 2:3).

15. Jakie zalety wzorowane na Chrystusie pomogą wszystkim członkom zboru zachować świętość?

¹⁵ Aby utrzymać zbór w czystości, wszyscy musimy mieć umysł Chrystusowy, a wiemy, że głównym przymiotem Chrystusa jest miłość. Dlatego Paweł radził Kolosanom, by idąc za tym wzorem, okazywali współczucie: „Toteż jako wybrani Boży, święci i umiłowani, przyodziejcie się w tkliwe uczucia: współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność i wielkoduszną cierpliwość (...) i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem (...) A prócz tego wszystkiego przyodziejcie się w miłość, gdyż ona jest doskonałą więzią jedności”. Następnie dodał: „Niech też pokój Chrystusowy włada w waszych sercach”. Taka gotowość przebaczania z całą pewnością ułatwia zachowanie w zborze jedności i świętości (Kolosan 3:12-15).

Czy naszą świętość dostrzegają sąsiedzi?

16. Dlaczego święte wielbienie powinno zapewniać nam szczęście?

¹⁶ A co powiedzieć o naszych sąsiadach? Jakie mają o nas zdanie? Czy dzięki prawdzie promieniujemy radością, czy też sprawiamy wrażenie, iż dźwigamy wielki ciężar? Jeżeli tak jak Jehowa odznaczamy się świętością, uwidoczni się to w naszej mowie i postępowaniu. Drudzy powinni dostrzegać, że święte wielbienie przysparza nam szczęścia. Dlaczego? Ponieważ nasz Bóg Jehowa jest szczęśliwym Bogiem i pragnie, by Jego czciciele także byli radośni. W związku z tym psalmista powiedział o starożytnych sługach Jehowy: „Szczęśliwy lud, którego Bogiem jest Jahwe”. Czy dajemy wyraz takiemu szczęściu? Czy nasze dzieci też lubią przebywać z ludem Jehowy w Sali Królestwa i na zgromadzeniach? (Psalm 89:16, 17; 144:15b, BT).

17. Jak możemy w praktyce dowieść, że świętość idzie w parze z równowagą?

¹⁷ O tym, że świętość idzie w parze z równowagą, świadczy też chętne współpracowanie z sąsiadami i okazywanie im życzliwości. Niekiedy trzeba na przykład razem zrobić jakieś porządki w okolicy lub — jak to bywa w niektórych krajach — pomóc przy naprawie dróg i autostrad. Nasza świętość widoczna jest również w tym, jak dbamy o ogródek, podwórko bądź obejście. Czy możemy powiedzieć, że szanujemy sąsiadów, jeśli wokół naszego domu leżą śmieci, jeśli podwórko jest nie posprzątane, zaniedbane albo zagracone starymi, zepsutymi pojazdami? (Objawienie 11:18).

Świętość w pracy i w szkole

18. (a) W jakim trudnym położeniu znajdują się dziś chrześcijanie? (b) Jak możemy różnić się od świata?

¹⁸ Chrześcijanom z Koryntu, którego mieszkańcy wcale nie odznaczali się świętością, apostoł Paweł oznajmił: „Napisałem wam w liście, żebyście przestali się zadawać z rozpustnikami, nie mając na myśli ogólnie rozpustników tego świata albo chciwców i zdzierców lub bałwochwalców. W przeciwnym razie musielibyście po prostu opuścić świat” (1 Koryntian 5:9, 10). Chrześcijanie, narażeni na codzienne kontakty z ludźmi zepsutymi pod względem moralnym, znajdują się w trudnym położeniu. Ich prawość jest wystawiona na wielką próbę, zwłaszcza w tych krajach, w których aprobuje się lub toleruje nagabywanie na tle seksualnym, korupcję i nieuczciwość. Nie możemy sobie pozwolić na obniżanie naszych mierników, by się stać „normalnymi” w pojęciu otaczających nas ludzi. Przeciwnie, osoby rozsądne, które są świadome swej potrzeby duchowej i poszukują w życiu czegoś lepszego, powinny dostrzegać, że jako chrześcijanie jesteśmy ludźmi życzliwymi i że różnimy się od innych (Mateusza 5:3; 1 Piotra 3:16, 17).

19. (a) Dzieci, jakie próby przechodzicie w szkole? (b) Co mogą zrobić rodzice, by wesprzeć dzieci w świętym postępowaniu?

¹⁹ Również nasze dzieci przechodzą wiele prób w szkole. Rodzice, czy odwiedzacie ich szkołę? Czy zorientowaliście się, jaka panuje tam atmosfera? Czy spotykacie się z nauczycielami? Dlaczego te pytania są istotne? Ponieważ w wielu dużych aglomeracjach na całym świecie szkoły stały się rozsadnikami przemocy, narkotyków i seksu. Jak dzieci mogą postępować w sposób prawy i święty, jeśli nie mają pełnego wsparcia od współczujących rodziców? Paweł słusznie radził: „Ojcowie, nie rozjątrzajcie swych dzieci, żeby nie popadły w przygnębienie” (Kolosan 3:21). Dzieci można rozjątrzyć na przykład brakiem zrozumienia dla ich codziennych problemów i prób. Aby mogły sobie poradzić z pokusami czyhającymi w szkole, muszą być na nie przygotowane w duchowej atmosferze chrześcijańskiego domu (5 Mojżeszowa 6:6-9; Przypowieści 22:6).

20. Dlaczego każdy z nas koniecznie musi zabiegać o świętość?

²⁰ Zastanówmy się na koniec: Dlaczego każdy z nas koniecznie musi zabiegać o świętość? Ponieważ chroni ona przed wpływem szatańskiego świata i świeckim sposobem myślenia. Jest dla nas dobrodziejstwem już teraz i będzie nim w przyszłości. Pomaga zaskarbić sobie rzeczywiste życie w sprawiedliwym nowym świecie. Dzięki niej nie jesteśmy nieustępliwymi fanatykami, lecz przystępnymi, otwartymi i zrównoważonymi chrześcijanami. Krótko mówiąc, świętość upodabnia nas do Chrystusa (1 Tymoteusza 6:19).

[Przypis]

Czy pamiętasz?

◻ Dlaczego Piotr uznał, że chrześcijanom trzeba udzielić rady w sprawie świętości?

◻ Dlaczego święte postępowanie nie jest łatwe?

◻ Jak każdy z nas może się przyczyniać do zachowywania świętości w rodzinie?

◻ Jakiego postępowania wyzutego ze świętości musimy unikać, by zbór był święty?

◻ Jak możemy okazywać świętość w pracy i w szkole?

[Ilustracje na stronach 16, 17]

Służba Boża i inne zajęcia powinny sprawiać Świadkom Jehowy radość