Zawsze miłujmy i okazujmy wiarę
„Kto mieszka w miłości, mieszka w Bogu”. „A zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza” (1 Jana 4:16; 5:4, Biblia warszawska)
1, 2. Na jakie zalety chrześcijańskie zwrócono uwagę w Liście 1 Jana 4:7 do 5:21?
JEHOWA jest uosobieniem miłości i każdy, kto chce Mu się podobać, powinien przejawiać tę zbożną zaletę. Apostoł Jan tą właśnie sprawą zajął się w końcowej części pierwszego ze swych natchnionych listów.
2 Prawdziwi chrześcijanie muszą prócz tego okazywać wiarę. Jedynie wtedy będą zwyciężać świat i mając uznanie Jehowy pozostaną bezpieczni. Toteż studiując ostatnie już fragmenty Listu 1 Jana zastanówmy się w nastroju modlitewnym nad znaczeniem wiary i miłości.
„MIŁUJMY SIĘ NAWZAJEM”
3, 4. Co wspólnego ma okazywanie miłości z tym, czy się zna Boga?
3 Najpierw Jan podkreśla wagę darzenia się miłością. (Odczytaj 1 Jana 4:7, 8, Bw). Zachęca „umiłowanych” współchrześcijan, by ‛miłowali się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga’, to znaczy wywodzi się od Jehowy. „Każdy, kto miłuje, z Boga się narodził [jest zrodzony z Jego ducha] i zna Boga”, gdyż zapoznał się z przymiotami i zamierzeniami Jehowy oraz wie, jak wyraża On swą miłość. Obecnie również „wielka rzesza” ludzi będących „drugimi owcami” Chrystusa w ten sam sposób „zna Boga”.
4 Kto zna Boga, ten naprawdę ceni sobie Jego zalety, miłuje Go bez reszty i trwa przy Nim jako wszechwładnym Panu. Natomiast „kto nie miłuje, nie zna Boga”. Osoby, które nie dają dowodów miłości chrześcijańskiej, nie poznały Boga, „gdyż Bóg jest miłością”. Owszem, miłość jest dominującą cechą osobowości Jehowy, co uwidacznia się w Jego duchowych, a także materialnych darach dla rodu ludzkiego.
5. Co najdobitniej świadczy o tym, że „Bóg jest miłością”?
5 Teraz pada decydujący argument za tym, że „Bóg jest miłością”. (Odczytaj 1 Jana 4:9, 10, Bw). Jan pisze: „W tym objawiła się miłość Boga do nas [grzeszników zasługujących na śmierć], iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli”. Jezus jest ‛jednorodzonym Synem’ Jehowy, ponieważ tylko jego Bóg stworzył osobiście (Jana 1:1-3, 14; Kol. 1:13-16). Został ‛posłany na świat’ i rzeczywiście stał się człowiekiem, podjął tutaj publiczną służbę kaznodziejską i zmarł śmiercią ofiarną (Jana 11:27; 12:46). Możemy ‛przezeń żyć’ wiecznie, czy to w niebie, czy na ziemi, ale pod warunkiem, że okażemy wiarę w wartość złożonej przez niego ofiary okupu.
6. Co zrobił Bóg, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami i nie kochaliśmy Go?
6 Byliśmy jeszcze grzesznikami i wcale nie kochaliśmy Boga, gdy „On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze”. Ofiara złożona przez Chrystusa umożliwiła nam ponowne nawiązanie dobrych stosunków z Jehową (Rzym. 3:24, 25; Hebr. 2:17). Czy cenisz sobie ten niezrównany przejaw niezasłużonej miłości ze strony naszego niebiańskiego Ojca?
7. (a) Jak możemy wykazać, że miłujemy Jehowę, skoro nasza miłość nie zrodziła się na Jego widok? (b) Czego dowodzi nasza miłość braterska?
7 Miłość Boga ku nam powinna wpływać na naszą postawę wobec drugich. (Odczytaj 1 Jana 4:11-13, Bw). Skoro umiłował nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami, to „i myśmy powinni nawzajem się miłować”. Nikt z ludzi „Boga (...) nigdy nie widział”; nie możemy więc mówić, że miłujemy Jehowę, bo Go ujrzeliśmy na własne oczy (por. Wyjścia 33:20; Jana 1:18; 4:24). Ponieważ jednak widać wśród nas miłość, nie ulega wątpliwości, iż miłujemy Tego, który jest jej Źródłem. Nasza miłość braterska świadczy o tym, że „Bóg mieszka w nas” i że miłość Jego „doszła w nas do doskonałości”, to znaczy znajduje w nas pełne odbicie. My zaś ‛po tym poznajemy, iż w Nim mieszkamy’, że ‛z ducha swojego nam udzielił’. Dowodem działania w nas ducha Jehowy jest bratnia miłość, będąca przecież jednym z jego owoców (Gal. 5:22, 23). Poświadcza ona, że znamy Boga i podobamy się Jemu.
8. Co jeszcze świadczy o tym, że ‛mieszkamy w Bogu’, czyli pozostajemy z Nim w jedności?
8 Są jeszcze inne okoliczności przemawiające za tym, że ‛mieszkamy w Bogu’. (Odczytaj 1 Jana 4:14-16a, Bw). Jan osobiście ‛widział’, czego dokonywał Jezus będąc na ziemi i jak cierpiał za nasz ród; dlatego mógł świadczyć, „iż Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata”, czyli grzesznej ludzkości (por. Jana 4:42; 12:47). Dzisiaj również ‛Bóg mieszka w nas, a my w Nim’, jeśli z głębi serca wyznajemy, że Jezus Chrystus jest Jego Synem. Trzeba do tego wiary oraz publicznego składania świadectwa o Jezusie jako Synu Bożym (Jana 3:36; Rzym. 10:10). Dalszą oznaką pozostawania w jedności z Jehową — bez względu na to, czy należymy do namaszczonego ostatka, czy do „drugich owiec” — jest ufne przeświadczenie o „miłości, którą Bóg ma do nas”.
9. (a) W jakim sensie miłość do Boga może ‛osiągnąć w nas doskonałość’? Jak wpłynie to na nasz stosunek do drugich? (b) Co idzie w parze z ‛doskonałą’ miłością?
9 W kolejnych wersetach Jan wykazuje, że miłość może dojść do doskonałości. (Odczytaj 1 Jana 4:16b, 17, Biblia Tysiąclecia). Przypomina, iż „Bóg jest miłością”. Kiedy ‛trwamy w miłości’, wydając ów owoc ducha Jehowy, ‛trwamy w Bogu’, czyli pozostajemy w jedności z Nim. Jeżeli miłość do Jehowy ‛osiągnęła w nas kres doskonałości’, to znaczy pełnię wyrazu, będziemy miłować naszych współwyznawców (por. werset 12). ‛Doskonałej’ miłości zarazem towarzyszy „pełna ufność” („swoboda mowy”, New World Translation) w modlitwach kierowanych do Boga, zarówno teraz, jak i w „dniu sądu” związanego z obecnością Chrystusa. Okazujący taką miłość nie będą mieli żadnego powodu do obaw, że wyrok Boży okaże się dla nich niepomyślny. Jeżeli przejawiamy tę cechę, można śmiało mówić, że ‛tak jak On [Chrystus] jest w niebie, i my jesteśmy na tym świecie’. Rzeczywiście na podobieństwo Jezusa cieszymy się uznaniem Bożym jako Jego dzieci, choć żyjemy we wrogim Mu świecie ludzkim.
10. Czego nie odczuwa ten, kto „jest doskonały w miłości”?
10 Kto żywi „doskonałą” miłość, ten nie czuje bojaźni ograniczającej swobodę modlitwy. (Odczytaj 1 Jana 4:18, 19, Bw). „Bojaźń drży przed karą” i uniemożliwia swobodne zwracanie się do Jehowy. Skoro się więc lękamy, ‛nie jesteśmy doskonali w miłości’. Jeżeli natomiast staliśmy się ‛doskonali w miłości’, to przepełnia ona nasze serca i pobudza nas do pełnienia woli Bożej oraz utrzymywania bliskiej więzi z naszym Ojcem niebiańskim przez modlitwę. Z całą pewnością powinniśmy miłować Jehowę i modlić się do Niego, ponieważ Jan pisze: „Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował”.
11. Dlaczego słuszne jest przykazanie, „aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i brata swego”?
11 Oczywiście nie wystarczy po prostu powiedzieć, że miłujemy Boga. (Odczytaj 1 Jana 4:20, 21, Bw). Każdy, kto mówi: „Miłuję Boga”, a nienawidzi swego brata duchowego, „kłamcą jest”. Brata widzimy i możemy obserwować jego zbożne zalety, toteż powinno nam być łatwiej miłować jego niż niewidzialnego Boga. Doprawdy, „kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi”. Słusznie więc przestrzegamy „przykazania”, żeby „ten, kto miłuje Boga, miłował i brata swego”.
KTO ZWYCIĘŻA ŚWIAT?
12. Jakiej jeszcze miłości oczekuje się od nas, skoro kochamy Boga?
12 Następnie Jan wyjaśnia, na czym w rzeczywistości polega miłość do Boga. (Odczytaj 1 Jana 5:1-5, BT). Najpierw zaznacza, iż „każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem [czyli: Pomazańcem Jehowy], z Boga się narodził”, to znaczy jest zrodzony przez Jehowę z Jego ducha. Co więcej, kto miłuje „Tego, który dał życie”, to jest Jehowę, miłuje również każdego, „który życie od Niego otrzymał”. Wszystkie namaszczone duchem dzieci Boże miłują Go i powinny miłować się nawzajem. Taka miłość braterska jest również cechą znamienną „wielkiej rzeszy” ludzi mających nadzieję ziemską, to znaczy „drugich owiec” Jezusa (Jana 10:16; Obj. 7:9).
13. (a) Dlaczego przykazania Boże nie są dla nas ciężkie? (b) Jak ‛zwyciężamy świat’?
13 „Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania”. W gruncie rzeczy „miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań”. A ponieważ kochamy Boga i miłujemy sprawiedliwość, radujemy się przestrzeganiem Jego nakazów. Jan pisze, że one dla nas „nie są ciężkie”, „wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat”. „Wszystko” może się odnosić do otrzymanej od Boga mocy, dzięki której ‛zwyciężamy świat’ (czyli odnosimy tryumf nad niesprawiedliwym społeczeństwem ludzkim), nie ulegając podsuwanym w nim pokusom, by naruszać prawa Jehowy (Jana 16:33). „Zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” w Boga, w Jego Słowo i w Jego Syna. Jeżeli wierzymy, „że Jezus jest Synem Bożym”, to ‛zwyciężamy świat’: odrzucamy jego spaczone poglądy i niemoralne praktyki, a trzymamy się przykazań Bożych.
14. (a) Jak Jezus „przyszedł przez wodę”? (b) Jak okazał się Synem Bożym ‛przez krew’? (c) Jak duch święty ‛złożył świadectwo’ o Jezusie Chrystusie?
14 Ponieważ tak ważnym czynnikiem naszego ‛zwycięstwa nad światem’ jest wiara w Chrystusa, apostoł Jan powołuje się na świadectwo o nim, złożone przez ‛trzech świadków’. (Odczytaj 1 Jana 5:6-8, Bw). Najpierw przypomina, że Jezus „przyszedł przez wodę”. Kiedy został ochrzczony w wodzie, aby usymbolizować stawienie się do dyspozycji Jehowy, rozległo się obwieszczenie: „Ten jest mój Syn umiłowany, którego uznałem” (Mat. 3:17). Na Chrystusa jako Syna Bożego wskazują też słowa „we krwi”, którą przelał, aby oddać swe życie na okup (1 Tym. 2:5, 6). Prócz tego Jan nadmienia, że ‛duch [święty] składa świadectwo, gdyż duch jest prawdą’. Zstąpienie ducha na Jezusa w chwili jego chrztu potwierdziło, że jest on Synem Bożym (Mat. 3:16; Jana 1:29-34). Właśnie duch Jehowy umożliwił mu spełnienie wyznaczonego zadania i dokonania potężnych czynów (Jana 10:37, 38; Dzieje 10:38). Bóg sprawił swym duchem, że po śmierci Jezusa nagle zapadła ciemność, nastąpiło trzęsienie ziemi i rozdarła się zasłona w świątyni, a później tym samym duchem wskrzesił go z martwych (Mat. 27:45-54).
15. Objaśnij rolę ‛trzech świadków’.
15 Tak więc „trzech jest świadków”, którzy potwierdzają Boskie synostwo Jezusa. Są nimi: (1) duch święty; (2) woda, w której został ochrzczony, oraz to, co ów chrzest symbolizował (stawienie się do dyspozycji Jehowy); (3) krew, którą przelał oddając swe życie na okup. „Ci trzej są zgodni” co do tego, że Jezus jest Synem Bożym, w którym musimy szczerze pokładać wiarę, jeśli chcemy otrzymać życie wieczne (por. Powt. Pr. 19:15).
ŚWIADECTWO DANE PRZEZ BOGA
16. Jak Jehowa Bóg złożył świadectwo o Jezusie?
16 Świadectwo o Synu złożył również sam Bóg. (Odczytaj 1 Jana 5:9-12, Bw). „Jeżeli świadectwo ludzkie [składane przez niedoskonałych ludzi na przykład podczas rozmowy lub w sądzie] przyjmujemy [jako prawdziwe], to tym bardziej świadectwo Boże” (por. Jana 8:17, 18). Ponieważ Bóg jest prawdomówny, możemy całkiem spokojnie zaufać ‛świadectwu, które złożył o swoim Synu’; a Jehowa potwierdził, że Jezus Chrystus jest Jego Synem (Tyt. 1:2, Bw; Mat. 3:17; 17:5). Co więcej, to On przemówił przez wspomnianych ‛trzech świadków’, mianowicie przez swego świętego ducha, przez wodę, w której Jezus został ochrzczony, oraz przez jego przelaną krew.
17. W jaki jedyny sposób można osiągnąć zbawienie?
17 „Kto wierzy w Syna Bożego, ma świadectwo w sobie”, gdyż wszystkie dowody przekonują go o tym, że Jezus właśnie jest Synem Bożym. Natomiast „kto nie wierzy w Boga” jako wiarogodnego Świadka w sprawie własnego Syna, ten w gruncie rzeczy zarzuca Jehowie kłamstwo. Wszelkie świadectwa oczywiście potwierdzają, że ‛żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu Jego’. Jedynie przez wiarę w Jezusa jako Syna Bożego można dostąpić wybawienia i uzyskać życie wieczne (Jana 11:25, 26; 14:6; 17:1-3). Toteż ‛kto ma Syna’, czyli w niego wierzy, ten ma niezasłużony dar życia wiecznego (por. Jana 20:31). Życie to wszakże nie będzie udostępnione nikomu, komu brak wiary w Jezusa jako Syna Bożego.
SKUTECZNE MODLITWY
18. Dlaczego Jan nam „o tym” napisał?
18 W tym miejscu Jan wyjawia powód, dla którego w ogóle powstał ten list, oraz porusza sprawę modlitwy. (Odczytaj 1 Jana 5:13-15, BT). Napisał nam „o tym” wszystkim, abyśmy ‛wiedzieli, że mamy życie wieczne’. Jesteśmy co do tego przekonani, gdyż ‛wierzymy w imię Syna Bożego’ (por. 1 Jana 3:23). A odstępcy, którzy nie są z nas, nie zdołają odebrać nam tej wiary (1 Jana 2:18, 19, Bw).
19. (a) Jaką żywimy „ufność” do Boga zgodnie z Listem 1 Jana 5:14, 15? (b) O co między innymi możemy śmiało się modlić?
19 Pokładamy w Bogu „ufność”, żywiąc przeświadczenie, iż „wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą”. Słusznie modlimy się na przykład o uświęcenie imienia Jehowy, obdarzenie nas Jego duchem i mądrością oraz o wyzwolenie od złego (Mat. 6:9, 13; Łuk. 11:13; Jak. 1:5-8). „Pewni jesteśmy również posiadania tego, o cośmy Go prosili”, ponieważ ‛wysłuchuje modlitwy’ (Ps. 65:3, Bw).
20, 21. (a) Jakie grzechy „nie sprowadzają śmierci”? (b) Dlaczego nie należy się modlić w sprawie grzechu, „który sprowadza śmierć”?
20 Dalej pisze Jan o modlitwie w powiązaniu z dwoma rodzajami grzechu. (Odczytaj 1 Jana 5:16, 17, BT). „Grzech, który nie sprowadza śmierci”, bywa nierozmyślny i w tym wypadku wolno się modlić za skruszonym winowajcą, aby wyjednać mu przebaczenie (Dzieje 2:36-38; 3:19; Jak. 5:13-18). Prośba taka byłaby jednak nie na miejscu, gdyby popełniono „grzech, który sprowadza śmierć”, ponieważ jest on świadomym wystąpieniem przeciwko duchowi świętemu, które nie podlega przebaczeniu (Mat. 12:22-32; Hebr. 6:4-6; 10:26-31). Dopuszczający się go trafiają do Gehenny — spotyka ich „druga śmierć”, czyli wiecznotrwałe unicestwienie (Obj. 21:8; Mat. 23:15). Wprawdzie ostateczny wyrok wyda Jehowa, ale nie chcemy się narażać na Jego niezadowolenie i modlić za grzesznika, gdy dowody wskazują, że z rozmysłem skalał się „grzechem, który sprowadza śmierć”.
21 Zatem „jeśli ktoś [zwłaszcza starszy namaszczony duchem świętym] spostrzeże, że brat popełnia grzech, który nie sprowadza śmierci [„drugiej śmierci”], niech się modli, a [Bóg] przywróci mu [grzeszącemu] życie”, ratując go od wieczystej zagłady. Oczywiście „każde bezprawie jest grzechem”, czyli chybieniem celu, w spełnianiu słusznych wymagań Bożych. „Są jednak grzechy, które nie sprowadzają śmierci”, bo wynikają z naszej niedoskonałości; gdy okazujemy skruchę, dostępujemy przebaczenia ich na mocy ofiary Chrystusa.
GŁÓWNE MYŚLI LISTU JANA
22. Kto nie jest w stanie tknąć lojalnego chrześcijanina? O co ten może ufnie się modlić?
22 Na koniec Jan podsumowuje swój list, powtarzając jego zasadnicze myśli. (Odczytaj 1 Jana 5:18-21, BT). „Każdy, kto się narodził z Boga” jako chrześcijanin namaszczony duchem, „nie grzeszy” („nie uprawia grzechu”, NW). Jezus Chrystus, „Narodzony z Boga” przez ducha świętego, „strzeże go, a Zły [Szatan] go nie dotyka”. Lojalny chrześcijanin z grona pomazańców może ufnie się modlić o uwolnienie od napaści owego niegodziwca. Osłania go „wielka tarcza wiary”, toteż „ogniste pociski” Diabła nie wyrządzą mu pod względem duchowym żadnej szkody (Mat. 6:13; Efez. 6:16).
23. Dlaczego ‛cały świat leży w mocy Złego’?
23 Pomazańcy mają dowody na to, iż są duchowymi synami Jehowy, więc też mogą śmiało mówić: „Wiemy, że jesteśmy z Boga”. Okoliczność, że wierzą w Chrystusa i nie trwają w grzesznym postępowaniu, dostatecznie świadczy o tym, iż są dziećmi Bożymi, których Szatan nie zdołał zagarnąć. „Cały zaś świat [niesprawiedliwe społeczeństwo ludzkie] leży w mocy Złego” — właśnie Szatana Diabła (zob. Efez. 2:1, 2; Obj. 12:9). Poddaje się jego złemu wpływowi i niegodziwemu panowaniu, nie podejmując żadnego wysiłku, by się spod nich wydobyć i spełniać wolę Bożą.
24. W jakim celu Jezus ‛obdarzył nas zdolnością pojmowania’?
24 Niektórzy fałszywi nauczyciele utrzymywali, jakoby Chrystus wcale nie przyszedł w ciele (2 Jana 7). Tymczasem na podstawie faktów przedstawionych w tym liście Jan mógł oznajmić: „Wiemy także, że Syn Boży przyszedł” (zob. 1 Jana 1:1-4; 5:5-8). Co więcej, Jezus „obdarzył nas zdolnością rozumu [„pojmowania”, NW], abyśmy poznawali Prawdziwego”, czyli stopniowo pogłębiali swą wiedzę w Bogu (Mat. 11:27). Dzięki temu pozostajemy w jedności z „prawdziwym Bogiem”, Jehową, a to za pośrednictwem „Syna Jego, Jezusa Chrystusa” (por. Jana 17:20, 21).
25. Jak będąc chrześcijanami możemy się stosować do rady z Listu 1 Jana 5:21?
25 Ludzie, którym zależy na ścisłej więzi z Jehową Bogiem — bez względu na to, czy zaliczają się do namaszczonego ostatka, czy do „drugich owiec” — pragną Mu się podobać pod każdym względem. Jednakże w I wieku n.e., podobnie jak dziś, nie brakło pokus do bałwochwalstwa. Toteż Jan słusznie kończy swój list ojcowską radą: „Dzieci, strzeżcie się fałszywych bogów”. Będąc chrześcijanami, oczywiście nie oddajemy pokłonu żadnym wizerunkom (Wyjścia 20:4-6). Wiemy również, jakim błędem byłoby wynoszenie rozrywek, własnej osoby lub czegokolwiek innego na miejsce Boga (2 Tym. 3:1, 2, 4). A ponieważ oddaliśmy się Jemu, jest też wykluczone, żebyśmy wielbili politycznego „dzikiego zwierza” i jego „posąg” (Obj. 13:14-18; 14:9-12). Jeżeli więc chcemy się podobać naszemu Ojcu niebiańskiemu i uzyskać od Niego dar wiecznotrwałego życia, to trwajmy niezłomnie w postanowieniu wystrzegania się wszelkiego bałwochwalstwa i nigdy nie dopuśćmy do tego, by zniszczyło ono nam bezcenną więź z Jehową, jaką nawiązaliśmy przez Jezusa Chrystusa.
STAŁA POMOC DLA NAS
26. Jakie cenne myśli zawiera List 1 Jana?
26 Pierwszy z natchnionych listów Jana był dla chrześcijan pomocą w stronieniu od bałwochwalstwa. Mogli też dzięki niemu skutecznie odpierać kłamstwa odstępców. W dobie obecnej dobrze służy podobnym celom. Na przykład dostarcza dowodów na to, że Jezus Chrystus żył jako człowiek i umarł jako „ubłaganie” za grzechy. Pozwala zidentyfikować „antychrysta” oraz odróżnić dzieci Boże od dzieci diabelskich. Wyjawia, jak badać „inspirowane wypowiedzi”, aby się przekonać, czy pochodzą od Jehowy. A co więcej, słowa Jana upewniają nas, że „Bóg jest miłością”, że prawdziwa wiara przezwycięża świat i że Jehowa wysłuchuje modlitwy swych lojalnych świadków.
27. W czym może nam pomóc pierwszy z natchnionych listów Jana?
27 Z uwagi na świeckie pokusy jakże mądrze jest zawsze pamiętać o danej przez Jana przestrodze przed miłowaniem świata! Jeżeli jakieś nieporozumienia osobiste miałyby naprężyć nasze stosunki z niektórymi współwyznawcami, przypomnijmy sobie słowa apostoła, że swą miłość do Boga udowadniamy okazywaniem miłości braterskiej. Postępując według jego wskazówek, zdołamy z pomocą Bożą ustrzec się uprawiania grzechu i zachowamy wiarę, która zwycięża świat. Bądźmy więc wdzięczni za ten natchniony list — nieustannie chodźmy w światłości Bożej, wciąż żyjmy jak przystało Jego dzieciom, zawsze też okazujmy wiarę i przejawiajmy miłość ku chwale Jehowy, naszego niebiańskiego Ojca.
Jak byś na to odpowiedział:
◼ Jak miłość do Jehowy powinna oddziaływać na nasz sposób odnoszenia się do współwyznawców?
◼ Jak możemy ‛zwyciężać świat’?
◼ Jacy ‛trzej świadkowie’ składają świadectwo o Synu Bożym?
◼ Jaką „ufność” możemy żywić, jeśli chodzi o modlitwę?
◼ Pod jakimi względami może nam być pomocny List 1 Jana?
[Napis na stronie 19]
Skoro Jehowa umiłował nas, gdy byliśmy jeszcze grzesznikami, to i „myśmy powinni nawzajem się miłować”
[Napis na stronie 20]
Wiara w Boga, w Jego Słowo oraz w Jego jednorodzonego Syna pozwala nam ‛zwyciężać świat’
[Ilustracje na stronie 22]
Duch święty, woda, w której Jezus został ochrzczony, jego przelana krew oraz sam Jehowa Bóg dają świadectwo, iż jest on Synem Bożym