Doskonalenie świętości w bojaźni Bożej

„Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej” (2 KORYNTIAN 7:1).

 1. Skąd wiemy, że wysocy rangą aniołowie uznają świętość Jehowy?

JEHOWA jest Bogiem świętym. Aniołowie wysokiej rangi zdecydowanie rozgłaszają w niebie Jego świętość: „Święty, święty, święty jest Jehowa Zastępów. Chwałą Jego jest to, co napełnia całą ziemię”. Tak brzmiało porywające wołanie serafów, których w VIII wieku p.n.e. ujrzał w widzeniu prorok Izajasz. Pod koniec I wieku n.e. apostoł Jan oglądał wizję przyszłych wydarzeń mających się rozegrać w „dniu Pańskim”, w którym obecnie żyjemy. Zobaczył wokół tronu Jehowy cztery żywe stworzenia i słyszał, jak nieustannie ogłaszały: „Święty, święty, święty jest Jehowa Bóg, Wszechmocny, który był i który jest, i który przychodzi”. Te potrójne oświadczenia niebiańskich, duchowych stworzeń Jehowy uwypuklają niezrównaną świętość Stwórcy (Izajasza 6:2, 3; Objawienie 1:10; 4:6-8).

Świętość i wyodrębnienie

 2. (a) Jakie dwa aspekty świętości tu przedstawiono i w jakim stopniu Jehowa jest święty z obu tych punktów widzenia? (b) Jak Mojżesz uwypuklił świętość Jehowy?

² Świętość nie tylko oznacza czystość i nieskazitelność w sensie religijnym, ale też kojarzy się z uświęceniem, z oddzieleniem, wyodrębnieniem. Jehowa jest w najwyższym stopniu czysty, nieskazitelny; On nie ma nic wspólnego z żadnymi plugawymi bóstwami narodów. Właśnie ten aspekt Jego świętości, Jego odrębną pozycję, podkreślił Mojżesz w swej pieśni: „Któż spośród bogów jest podobny Tobie, Jehowo? Kto jak Ty okazuje się potężnym w świętości?” (Wyjścia 15:11).

 3. W jakich zakresach od wszystkich Izraelitów wymagano świętości i jakiej pomocy udzielił im w tym Jehowa?

³ Święty Bóg Jehowa wymagał od starożytnych Izraelitów, będących na ziemi Jego wybranym ludem, żeby także byli święci. Żądał tego nie tylko od kapłanów i Lewitów, ale wręcz od całego narodu. Mojżeszowi polecił: „Przemów do całego zgromadzenia synów Izraela i powiedz im: ‛Macie okazać się świętymi, ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty’” (Kapłańska 19:2). Mając ten cel na uwadze, Jehowa nadał swemu ludowi prawa pomyślane jako pomoc w zachowywaniu czystości pod względem duchowym, moralnym, umysłowym, fizycznym i ceremonialnym; ta ostatnia wiązała się z oddawaniem Mu czci w przybytku, a później w świątyni.

Lud oddzielony

 4, 5. (a) W jakim sensie cielesny Izrael był narodem uświęconym? (b) Czego się wymaga od Izraelitów duchowych i jak potwierdza to apostoł Piotr?

⁴ Im ściślej Izraelici trzymali się praw Bożych, tym bardziej różnili się od okolicznych zdeprawowanych narodów. Wyodrębniało ich to, że stanowili lud oddzielony, poświęcony służbie na rzecz świętego Boga, Jehowy. Mojżesz powiedział do nich: „Jesteś przecież ludem świętym dla Jehowy, twego Boga. To ciebie wybrał Jehowa, twój Bóg, abyś się stał Jego ludem, szczególną własnością spośród wszystkich ludów, jakie są na powierzchni ziemi” (Powtórzonego Prawa 7:6).

⁵ Podobna czystość i odrębność są też wymagane od Izraelitów duchowych. W liście skierowanym do grupy osób wybranych na takich duchowych Izraelitów apostoł Piotr napisał: „Jako dzieci posłuszne już nie kształtujcie siebie według pragnień dawniej żywionych w niewiedzy, lecz w zgodzie ze Świętym, który was powołał, sami też stańcie się świętymi w całym swoim sprawowaniu, gdyż napisano: ‛Bądźcie święci, ponieważ ja jestem święty’” (1 Piotra 1:1, 14-16).

 6, 7. (a) Jak w 7 rozdziale Objawienia opisano członków „wielkiej rzeszy” i czego słusznie się od nich wymaga? (b) Jakie zagadnienia będą rozpatrzone w następnych paragrafach?

⁶ W rozdziale 7 Księgi Objawienia napisano o „wielkiej rzeszy” ludzi, którzy ‛stali przed tronem [Jehowy] i przed Barankiem, odziani w białe szaty’, że „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka” (Objawienie 7:9, 14). Białe szaty oznaczają czystą, sprawiedliwą pozycję przed Jehową, przyznaną im ze względu na okazywanie wiary w zbawczą krew Chrystusa. Wynika stąd wyraźnie, iż nie tylko chrześcijanie namaszczeni duchem, lecz także „drugie owce” muszą zachowywać czystość duchową i moralną, aby ich wielbienie spotykało się z uznaniem Boga (Jana 10:16).

⁷ Rozpatrzmy teraz, pod jakimi względami lud Jehowy w przeszłości miał się okazywać czystym i świętym oraz dlaczego te same zasady odnoszą się do ludu Bożego w dobie dzisiejszej.

Czystość duchowa

 8. Z jakich powodów Izraelici musieli trzymać się z dala od religii kananejskich?

⁸ Naród izraelski musiał skrupulatnie trzymać się z dala od nieczystych praktyk religijnych innych ludów. Jehowa przez usta Mojżesza nakazał Izraelowi: „Pilnuj się, abyś nie zawarł przymierza z mieszkańcami krainy, do której się udajesz, żeby czasem nie okazało się to sidłem pośród ciebie. Ale ołtarze ich macie porozbierać i święte ich filary roztrzaskać, a ich święte słupy [związane z odrażającym kultem płci] macie pościnać. Nie będziesz bić pokłonów przed innym bogiem, ponieważ Jehowa, któremu Zazdrosny na imię, jest Bogiem zazdrosnym [lub: „Bogiem wymagającym wyłącznego oddania”, New World Translation Reference Bible, przypis]; żebyś czasem nie zawarł przymierza z mieszkańcami tej krainy, oni bowiem na pewno będą utrzymywali niemoralne stosunki ze swoimi bogami i będą swym bogom składali ofiary” (Wyjścia 34:12-15).

 9. Jakich szczegółowych wskazówek udzielono wiernemu ostatkowi, który opuścił Babilon w roku 537 p.n.e.?

⁹ Setki lat później Jehowa natchnął Izajasza, żeby do wiernego ostatka, który miał powrócić z Babilonu do Judy, skierował następujące prorocze słowa: „Odwróćcie się, odwróćcie się, wydostańcie się stamtąd, nie dotykajcie niczego nieczystego; wydostańcie się spośród niego, zachowajcie siebie w czystości — wy, którzy niesiecie sprzęty Jehowy [mające służyć przywróceniu czystego wielbienia w świątyni jeruzalemskiej]” (Izajasza 52:11).

10, 11. (a) Jakie pouczenia o podobnej treści otrzymali Izraelici duchowi w I wieku n.e.? (b) Jak stosowano się do tych wskazówek zwłaszcza od roku 1919 i 1935? W jaki jeszcze sposób namaszczony ostatek i jego towarzysze zachowują czystość duchową?

¹⁰ Podobnie Izraelici duchowi i ich współtowarzysze muszą się wystrzegać skalania bałwochwalczymi religiami tego świata. Zwracając się do namaszczonych duchem chrześcijan w zborze korynckim, apostoł Paweł napisał: „Jakie istnieje porozumienie świątyni Bożej z bożkami? Jesteśmy bowiem świątynią Boga żywego; przecież Bóg powiedział: ‛Będę przebywał między nimi i przechadzał się pośród nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem’. ‛„Dlatego wydostańcie się spośród nich i odłączcie się”, mówi Jehowa, „i przestańcie dotykać nieczystego”’; ‛„a ja was przyjmę”’” (2 Koryntian 6:16, 17).

¹¹ W roku 1919 oczyszczeni i uszlachetnieni członkowie namaszczonego ostatka zostali wyzwoleni z nieczystych, bałwochwalczych religii Babilonu Wielkiego (Micheasza 3:1-3). Dali posłuch niebiańskiemu wezwaniu: „Wydostańcie się z niej [z religii fałszywej], mój ludu, jeśli nie chcecie z nią uczestniczyć w jej grzechach i jeśli nie chcecie mieć udziału w jej plagach” (Objawienie 18:4). Od roku 1935 również coraz liczniejsza rzesza „drugich owiec” reaguje pozytywnie na to wezwanie i opuszcza nieczystą religię babilońską. Ponadto namaszczony ostatek i jego współpracownicy zachowują czystość duchową przez unikanie jakiejkolwiek styczności ze zgubnymi poglądami odstępców (Jana 10:16; 2 Jana 9-11).

Czystość moralna

12. (a) Dzięki jakim prawom Jehowa podniósł poziom moralny Izraelitów wysoko ponad poziom okolicznych narodów? (b) Jakie szczególnie ścisłe przepisy obowiązywały kapłanów?

¹² Za pośrednictwem przymierza Prawa Jehowa podniósł poziom moralny Izraelitów wysoko ponad stan zdeprawowanych okolicznych narodów. Małżeństwo i życie rodzinne podlegały w Izraelu szczególnej ochronie. Siódme z Dziesięciorga Przykazań zabraniało cudzołóstwa. Surowo karane były zarówno cudzołóstwo, jak i wszelka inna rozpusta (Powtórzonego Prawa 22:22-24). Prawo zapewniało ochronę pannom (Powtórzonego Prawa 22:28, 29). Specjalnie rygorystyczne przepisy dotyczyły małżeństw zawieranych przez kapłanów. A od arcykapłana wymagano, by za żonę wziął sobie tylko niewinną dziewicę (Kapłańska 21:6, 7, 10, 13).

13. Do kogo przyrównano członków „oblubienicy” Chrystusa i dlaczego?

¹³ Podobnie większy Arcykapłan, Jezus Chrystus, ma „oblubienicę” złożoną ze 144 000 chrześcijańskich pomazańców przyrównanych do „dziewic” (Objawienie 14:1-5; 21:9). Wystrzegają się oni skalania przez świat podległy Szatanowi oraz zachowują czystość nauk i czystość moralną. Apostoł Paweł skierował do namaszczonych chrześcijan w Koryncie następujące słowa: „Jestem zazdrosny o was zbożną zazdrością, gdyż osobiście przyrzekłem wam w małżeństwo jednemu mężowi, abym mógł was przedstawić Chrystusowi jako moralnie czystą dziewicę” (2 Koryntian 11:2). Paweł napisał też: „Chrystus umiłował zbór i za niego dał samego siebie, aby go uświęcić, oczyszczając go kąpielą wodną za pośrednictwem słowa, aby mógł przedstawić sobie zbór w jego wspaniałości, bez plamy lub zmarszczki czy czegoś podobnego, ale żeby był święty i bez skazy” (Efezjan 5:25-27).

14, 15. (a) Co musi iść w parze z duchową czystością klasy „oblubienicy” i jaki werset biblijny to potwierdza? (b) Z czego wyraźnie wynika, że podobne wymagania co do czystości moralnej dotyczą też drugich owiec?

¹⁴ W parze z czystością duchową „oblubienicy” Chrystusa musi iść czystość moralna jej członków. Apostoł Paweł oświadczył: „Nie dajcie się wprowadzić w błąd: Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy (...) nie odziedziczą Królestwa Bożego. A właśnie takimi byli niektórzy z was. Ale zostaliście obmyci, ale zostaliście uświęceni” (1 Koryntian 6:9-11).

¹⁵ Powyższe wymagania co do czystości moralnej odnoszą się również do drugich owiec, o czym bez trudu można się przekonać, gdy się weźmie pod uwagę, komu Jehowa nie da działu w obiecanych nowych niebiosach i nowej ziemi: „Ale jeśli chodzi o (...) obrzydliwych w swoim plugastwie, i morderców, i rozpustników (...) — ich udziałem będzie jezioro pałające ogniem i siarką. Oznacza to drugą śmierć” (Objawienie 21:1, 8).

Poszanowanie dla małżeństwa

16, 17. (a) Jakie wersety biblijne wyjaśniają, że stan wolny nie jest konieczny dla zachowania czystości moralnej? (b) Jak chrześcijanin może okazać stosowną bojaźń przed Bogiem, gdy dokonuje wyboru partnera małżeńskiego? Dlaczego niemądre byłoby pominięcie ograniczenia podanego przez apostoła?

¹⁶ Aby zachować czystość moralną, namaszczeni duchem członkowie klasy oblubienicy, jak również drugie owce, bynajmniej nie muszą pozostawać w stanie samotnym. Przymusowy celibat jest niebiblijny (1 Tymoteusza 4:1-3). Stosunki cielesne w obrębie związku małżeńskiego nie są czymś nieczystym. Słowo Boże nalega: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie nieskalane, bo rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg” (Hebrajczyków 13:4).

¹⁷ Chrześcijanin, który pragnie ‛doskonalić świętość w bojaźni Bożej’, nie powinien jednak uważać, że wolno mu swobodnie zawrzeć związek małżeński, z kim mu się podoba. Tuż przed udzieleniem współchrześcijanom rady, aby ‛oczyścili siebie z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej’, apostoł Paweł napisał: „Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z bezprawiem? (...) Albo jaki dział ma wierny z niewierzącym?” (2 Koryntian 6:14, 15; 7:1). Będąc członkiem wyodrębnionego i czystego ludu Jehowy, chrześcijanin lub chrześcijanka — zamierzając wstąpić w związek małżeński — zastosuje się do apostolskiego ograniczenia, aby pobierać się „tylko w Panu”, to znaczy poślubić kogoś, kto jest oddanym, ochrzczonym i wiernym sługą Jehowy (1 Koryntian 7:39). Podobnie jak to było w przeszłości, również teraz z pewnością byłoby rzeczą niemądrą, gdyby oddani członkowie ludu Bożego pominęli tę biblijną radę (por. Powtórzonego Prawa 7:3, 4; Nehemiasza 13:23-27). Nie świadczyłoby to o okazywaniu zdrowej bojaźni przed naszym Wielkim Panem, Jehową (Malachiasza 1:6).

18. W jaki jeszcze sposób chrześcijanie mogą utrzymywać małżeństwo w poszanowaniu?

¹⁸ Ponadto w Izraelu pewne przepisy ograniczały współżycie nawet w obrębie małżeństwa. Mąż na przykład miał się powstrzymywać od stosunków z żoną w okresie jej menstruacji (Kapłańska 15:24; 18:19; 20:18). Wymagało to od izraelskich mężczyzn opanowania i okazywania żonom czułej wyrozumiałości. Czy chrześcijanie mieliby być mniej wyrozumiali wobec swych żon? Apostoł Piotr napisał, że chrześcijańscy mężowie powinni mieszkać z żonami „stosownie do wiedzy”, to znaczy znajomości ich struktury jako „naczynia słabszego, żeńskiego” (1 Piotra 3:7).

Kroczenie „Drogą Świętości”

19, 20. (a) Opisz szeroką drogę, którą podąża większość ludzi. (b) Dlaczego lud Jehowy musi się różnić od świata podlegającego Szatanowi? (c) Jakim gościńcem kroczy lud Boży i kiedy się otworzyła taka sposobność? Jedynie kto może nim iść?

¹⁹ Powyższe rozważania dobitnie świadczą o istnieniu stale się pogłębiającej przepaści między ludem Jehowy a światem Szatana. Obecny system rzeczy jest coraz bardziej nacechowany pobłażliwością i pogonią za uciechami. Jezus oświadczył: „Wchodźcie przez wąską bramę, ponieważ szeroka i przestronna jest droga prowadząca do zagłady, a wielu jest tych, którzy nią tam idą” (Mateusza 7:13). Tą szeroką drogą kroczy większość ludzi. Mówiąc słowami apostoła Piotra, jest to droga ‛wyuzdanych postępków, pożądliwości, nadużywania wina, hulanek, orgii pijackich i występnego bałwochwalstwa’, droga, która prowadzi do „nurzania się w rozpasaniu” (1 Piotra 4:3, 4). Końcem jej jest zagłada.

²⁰ Natomiast słudzy Boży kroczą inną, wąską drogą, którą podąża czysty lud. Udostępnienie tej drogi w czasie końca przepowiedział prorok Izajasz, który napisał: „I na pewno powstanie tam gościniec, po prostu droga; i będzie zwany Drogą Świętości. Nie pójdzie po nim nieczysty” (Izajasza 35:8). W komentarzu do tego proroctwa, zawartym w książce pt. Worldwide Security Under the „Prince of Peace” (Powszechne bezpieczeństwo pod rządami „Księcia Pokoju”), stwierdza się: „W roku 1919 przed rozradowanymi sługami Jehowy otworzył się symboliczny gościniec. Kto pragnął okazać się świętym w oczach Jehowy, wszedł na ów ‛gościniec’, na ‛Drogę Świętości’. (...) Dzisiaj, w tak późnym okresie ‛zakończenia systemu rzeczy’, ten udostępniony przez Boga ‛gościniec’ pozostaje wciąż jeszcze otwarty. Tłumy ludzi przejętych docenianiem (...) wstępują na ścieżkę raju duchowego — na ‛Drogę Świętości’”.a

21. W czym i po co słudzy Jehowy muszą się odróżniać od tłumów posłusznych Diabłu? Jaka kwestia zostanie omówiona w następnym artykule?

²¹ Namaszczony ostatek Izraelitów duchowych oraz towarzyszące mu drugie owce istotnie wyróżniają się dzisiaj jako lud oddzielony od świata rządzonego przez Szatana, w którym pojęcie świętości straciło wszelki sens. Dla podległych Diabłu wielkich tłumów ludzi idących „szeroką i przestronną (...) drogą prowadzącą do zagłady” nie ma nic świętego. Są oni nieczyści pod względem duchowym i moralnym, ale niejednokrotnie także w sensie fizycznym, a ich wygląd jest — delikatnie mówiąc — niechlujny. Tymczasem apostoł Paweł zaleca: „Oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej” (2 Koryntian 7:1). W następnym artykule rozpatrzymy, jakimi sposobami lud Boży powinien dbać o czystość w sensie umysłowym i fizycznym.

[Przypis]

Pytania powtórkowe

◻ Jakie dwa aspekty świętości są nam znane? Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa jest święty w najwyższym stopniu?

◻ Pod jakimi dwoma względami Izraelici mieli się okazać świętym narodem?

◻ Czego się wymaga od Izraelitów duchowych oraz od towarzyszących im drugich owiec?

◻ Jak bojaźń przed Bogiem powinna oddziaływać na nas przy wyborze partnera małżeńskiego?

◻ Jakimi dwiema drogami można dzisiaj kroczyć? Dlaczego trzeba dokonać jednoznacznego wyboru?

[Ilustracja na stronie 13]

Słowo Boże powiada: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu”