Sąd Boży nad „człowiekiem bezprawia”

„Każde drzewo nie wydające owocu szlachetnego bywa ścinane i wrzucane do ognia” (MATEUSZA 7:19).

 1, 2. Kto jest „człowiekiem bezprawia” i jak się on pojawił?

APOSTOŁ Paweł zapowiadając w natchnieniu od Boga nadejście „człowieka bezprawia” wspomniał, iż zaczął się on pojawiać już za jego dni. W poprzednim artykule wyjaśniono, że chodziło mu przy tym o pewną klasę ludzi, którzy mieli przewodzić odstępstwu od prawdziwego chrystianizmu. Odchodzenie od prawdy rozpoczęło się pod koniec I wieku n.e., zwłaszcza po śmierci ostatnich apostołów. Owa klasa dopuszczająca się bezprawia wprowadzała nauki i praktyki sprzeczne ze Słowem Bożym (2 Tesaloniczan 2:3, 7; Dzieje Apostolskie 20:29, 30; 2 Tymoteusza 3:16, 17; 4:3, 4).

² Z czasem klasa ta przekształciła się w duchowieństwo chrześcijaństwa. Cesarz rzymski Konstantyn ugruntował w IV wieku jego potęgę, gdy zespolił odstępcze kościoły z pogańskim państwem. Kiedy później chrześcijaństwo rozpadało się na liczne odłamy, kler dalej wynosił się nad laików, a często także nad władców świeckich (2 Tesaloniczan 2:4).

 3. Co się stanie z „człowiekiem bezprawia”?

³ Jaki los miał spotkać „człowieka bezprawia”? Paweł przepowiedział: „Objawiony będzie ten dopuszczający się bezprawia, którego Pan Jezus usunie (...) i unicestwi ujawnieniem swej obecności” (2 Tesaloniczan 2:8). Oznacza to, że zagłada duchowieństwa nastąpi wtedy, gdy Bóg doprowadzi do upadku cały system rzeczy podległy Szatanowi. Posłuży się do tego ustanowionym przez siebie niebiańskim Królem, Chrystusem Jezusem, który poprowadzi anielskie siły egzekucyjne (2 Tesaloniczan 1:6-9; Objawienie 19:11-21). Kler spotka taki los dlatego, że okrył hańbą Boga i Chrystusa oraz odciągnął miliony ludzi od prawdziwego wielbienia.

 4. Jaka zasada posłuży za podstawę osądzenia „człowieka bezprawia”?

⁴ Jezus podał następującą zasadę, na podstawie której „człowiek bezprawia” zostanie osądzony: „Miejcie się na baczności przed fałszywymi prorokami, którzy do was przychodzą przebrani za owce, ale wewnątrz są to żarłoczne wilki. Rozpoznacie ich po owocach. Czyż zbiera się winogrona z cierni albo figi z ostów? Podobnie każde dobre drzewo wydaje owoc szlachetny, lecz drzewo marne wydaje owoc bezwartościowy; drzewo dobre nie potrafi rodzić bezwartościowego owocu ani marne drzewo nie zdoła wydać owocu szlachetnego. Każde drzewo nie wydające owocu szlachetnego bywa ścinane i wrzucane do ognia. (...) Nie każdy, kto mi mówi: ‛Panie, Panie’, wejdzie do Królestwa Niebios, tylko ten, kto spełnia wolę mego Ojca, który jest w niebiosach” (Mateusza 7:15-21; zob. też Tytusa 1:16; 1 Jana 2:17).

Szlachetne owoce chrześcijańskie

 5. Od czego głównie zależy wydawanie szlachetnych owoców chrześcijańskich i jak brzmi jedno z podstawowych przykazań?

⁵ O podstawowym warunku umożliwiającym wydawanie szlachetnych owoców chrześcijańskich jest mowa w Liście 1 Jana 5:3, gdzie czytamy: „Na tym bowiem polega miłość do Boga, że przestrzegamy Jego przykazań”. A jedno z najważniejszych przykazań brzmi: „Będziesz miłować swego bliźniego jak siebie samego” (Mateusza 22:39). Tak więc prawdziwi słudzy Boży muszą darzyć swych bliźnich miłością bez względu na ich rasę lub narodowość (Mateusza 5:43-48; Rzymian 12:17-21).

 6. Szczególnie kogo chrześcijanie muszą darzyć miłością?

⁶ Słudzy Boży powinni ze szczególną miłością odnosić się do swoich duchowych braci. „Jeżeli ktoś oświadcza: ‛Miłuję Boga’, a jednak nienawidzi swego brata, to jest kłamcą. Ten bowiem, kto nie miłuje brata, którego widział, nie może miłować Boga, którego nie widział. I mamy od Niego to przykazanie, że kto miłuje Boga, powinien też miłować swego brata” (1 Jana 4:20, 21). Miłość taka miała być wręcz znakiem rozpoznawczym prawdziwych chrześcijan, o czym świadczą następujące słowa Jezusa: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami: jeśli będzie między wami miłość” (Jana 13:35; zob. też Rzymian 14:19; Galatów 6:10; 1 Jana 3:10-12).

 7. Co spaja prawdziwych chrześcijan na całym świecie?

⁷ Miłość braterska stanowi swego rodzaju spoiwo utrzymujące sług Bożych w jedności: „Przyodziejcie się miłością, bo to jest doskonała więź jedności” (Kolosan 3:14). A prawdziwi chrześcijanie muszą pozostawać w jedności ze swymi braćmi na całym świecie, gdyż Słowo Boże nakazuje im, ‛żeby wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród nich podziałów, ale żeby — stosownie zjednoczeni — byli tego samego zdania i mieli ten sam tok myśli’ (1 Koryntian 1:10). Chcąc zachować tę sięgającą krańców ziemi miłość i jedność, słudzy Boży muszą pozostawać neutralni w sprawach politycznych tego świata. Jezus oświadczył: „Nie należą do świata, jak i ja nie należę do świata” (Jana 17:16).

 8. Jak Jezus pokazał, co jest powinnością chrześcijan?

⁸ Jezus pokazał, co miał przy tym na myśli, gdy Piotr odciął mieczem ucho jednemu z mężczyzn, którzy przyszli aresztować Mistrza. Czy pochwalił takie użycie siły, nawet w obronie Syna Bożego przed przeciwnikami? Nie, powiedział bowiem do Piotra: „Włóż miecz na swoje miejsce” (Mateusza 26:52, Bp). Dlatego też prawdziwi chrześcijanie nie biorą udziału w wojnach między narodami ani w żadnym innym rozlewie krwi ludzkiej, choćby wskutek takiej odmowy mieli za swą neutralną postawę ponieść męczeńską śmierć, co faktycznie spotkało wielu zarówno w ciągu minionych stuleci, jak i w naszych czasach. Wiedzą, że dopiero Królestwo Boże pod rządami Chrystusa na zawsze usunie wojny i przelew krwi (Psalm 46:9 [46:10, Biblia warszawska]; Mateusza 6:9, 10; 2 Piotra 3:11-13).

 9. (a) Co podaje historia na temat pierwszych chrześcijan? (b) Jak to kontrastuje z postępowaniem religii chrześcijaństwa?

⁹ Historia potwierdza, że chrześcijanie żyjący w I wieku nie zabijali ludzi. Profesor Peter De Rosa, były wykładowca teologii w Anglii, pisze: „Rozlew krwi uważano za ciężki grzech. Właśnie dlatego chrześcijanie byli przeciwni walkom gladiatorów. (...) Do obrony Rzymu konieczne były wojny oraz używanie siły, ale chrześcijanie byli zdania, że nie mogą do tego przyłożyć ręki (...) Chrześcijanie, podobnie jak Jezus, uważali siebie za zwiastunów pokoju; bez względu na okoliczności nie chcieli iść w służbę śmierci”. Natomiast skłócone religie chrześcijaństwa pogwałciły przykazanie miłości i przelały rzeki krwi. Zamiast zwiastunami pokoju, nieraz już okazały się sprawcami śmierci.

Babilon Wielki obciążony winą krwi

10. Czym jest Babilon Wielki i dlaczego został tak nazwany?

¹⁰ Szatan jest „władcą tego świata”, „bogiem tego systemu rzeczy” (Jana 12:31; 2 Koryntian 4:4). W skład podległej mu dziedziny wchodzi między innymi tworzony przez niego w ciągu stuleci ogólnoświatowy system religii fałszywej, w tym także chrześcijaństwo wraz z jego klerem. Biblia nazywa ten system „Babilonem Wielkim, matką [duchowych] nierządnic i obrzydliwości ziemi” (Objawienie 17:5). Dzisiejsze religie fałszywe korzeniami swymi tkwią w starożytnym Babilonie, który był przepojony kultem opartym na kłamstwie oraz naukami i praktykami zniesławiającymi Boga. Właśnie dlatego odpowiednik starożytnego Babilonu jest nazwany Babilonem Wielkim, światowym imperium religii fałszywej.

11. Co Biblia mówi o Babilonie Wielkim i dlaczego?

¹¹ Na temat religijnego Babilonu, przyrównanego do owej dawnej metropolii, Słowo Boże podaje: „Znaleziono w niej krew proroków i świętych, i tych wszystkich, którzy zostali pozabijani na ziemi” (Objawienie 18:24). Z jakiego względu religie tego świata ponoszą odpowiedzialność za wszystkich tych pomordowanych? Otóż wszystkie one — rzekomo chrześcijańskie na równi z niechrześcijańskimi — popierały, usprawiedliwiały, a nawet prowadziły wojny między narodami; prześladowały też i zabijały bogobojnych ludzi, którzy się z nimi nie zgadzali.

Dzieje zniesławiające Boga

12. Dlaczego kler chrześcijaństwa zasługuje na naganę bardziej niż inni przywódcy religijni?

¹² Duchowni chrześcijaństwa bardziej niż inni przywódcy religijni zasłużyli na potępienie za rozlew krwi. Dlaczego? Powołując się nie tylko na imię Boże, lecz także na imię Chrystusa, zobowiązywali się do przestrzegania jego nauk (Jana 15:10-14). Tymczasem wcale się nimi nie kierowali i dlatego przynieśli wielką ujmę zarówno Bogu, jak i Chrystusowi. Kler ponosi odpowiedzialność za przelewanie krwi tak bezpośrednio — brał przecież udział w krucjatach i innych wojnach religijnych, w inkwizycjach oraz prześladowaniach — jak też pośrednio: usprawiedliwiał wojny, w których członkowie tych samych kościołów zabijali swoich współwyznawców z innych krajów.

13. Jaką winę duchowieństwo ściągnęło na siebie w okresie od XI do XIII wieku?

¹³ Na przykład w wiekach od XI do XIII duchowni chrześcijaństwa organizowali krucjaty, których rezultatem był straszliwy rozlew krwi oraz grabieże dokonywane w imię Boga i Chrystusa. Wybito setki tysięcy ludzi. Owe wyprawy krzyżowe doprowadziły między innymi do bezsensownej rzezi tysięcy dzieci, które w roku 1212 skłoniono do udziału w tak zwanej krucjacie dziecięcej.

14, 15. Jak pewien pisarz katolicki komentuje to, co kościół wprowadził w XIII wieku?

¹⁴ W XIII wieku kościół rzymskokatolicki oficjalnie usankcjonował inną zniesławiającą Boga potworność — inkwizycję. Powstała ona w Europie i objęła obie Ameryki, a istniała ponad sześć stuleci. Zapoczątkowana i popierana przez papiestwo, prowadziła do okrutnego torturowania i tępienia wszystkich, którzy byli odmiennego zdania niż kościół. Chociaż już wcześniej prześladowano niekatolików, zasięg inkwizycji był o wiele szerszy.

¹⁵ Peter De Rosa, który uważa siebie za „zagorzałego katolika”, w swej najnowszej książce pt. Vicars of Christ—The Dark Side of the Papacy (Wikariusze Chrystusa — ciemna strona papiestwa) napisał: „Kościół ponosi odpowiedzialność za prześladowanie Żydów, za inkwizycję, za rzeź tysięcy heretyków, za ponowne wprowadzenie do Europy tortur jako elementu postępowania sądowego. (...) Papieże koronowali i detronizowali nawet cesarzy, żądając od nich, żeby pod groźbą tortur i śmierci narzucali swoim poddanym chrystianizm. (...) Krzewienie Ewangelii odbywało się straszliwym kosztem”. Jedyną „zbrodnią” niektórych pomordowanych było posiadanie Biblii.

16, 17. Jakie uwagi poczyniono na temat inkwizycji?

¹⁶ Na temat papieża Innocentego III, który sprawował urząd na początku XIII wieku, De Rosa stwierdza: „Szacuje się, że podczas ostatniego i najbardziej okrutnego prześladowania chrześcijan za panowania [rzymskiego] cesarza Dioklecjana [w III wieku n.e.] zginęło ich na całym świecie około dwóch tysięcy. W pierwszej krwawej rozprawie w ramach krucjaty zorganizowanej przez papieża Innocentego [przeciwko „heretykom” we Francji] liczba ofiar śmiertelnych była dziesięciokrotnie wyższa. (...) Szokująca jest myśl, że papież jednym ciosem zabił więcej chrześcijan niż Dioklecjan. (...) [Innocenty] bez skrupułów czynił w imię Chrystusa wszystko to, czemu Chrystus był przeciwny”.

¹⁷ De Rosa nadmienił, że inkwizytorzy występujący „w imieniu papieża byli odpowiedzialni za najbardziej bezlitosne i długotrwałe ataki na godność człowieczą w całej historii ludzkości”. O inkwizytorze Torquemadzie, dominikaninie działającym w Hiszpanii, napisał: „Wyznaczony na to stanowisko w roku 1483, sprawował tyrańską władzę przez piętnaście lat. Liczba jego ofiar przekroczyła 114 000, z czego 10 220 osób spalono”.

18. Jak pewien autor ocenił inkwizycję i jak wyjaśnił jej nieprzerwane trwanie przez ponad sześć stuleci?

¹⁸ Wspomniany autor podsumowuje: „Dzieje inkwizycji mogłyby wprawić w zakłopotanie każdą organizację; Kościół katolicki obciążają one wręcz w katastrofalnym stopniu. (...) Z historii wynika, że w ciągu ponad sześciu stuleci papiestwo nieprzerwanie było zaprzysiężonym wrogiem elementarnej sprawiedliwości. Żaden z osiemdziesięciu kolejnych papieży, licząc od XIII wieku, nie potępił teologii ani aparatu inkwizycji. Wprost przeciwnie, jeden po drugim dokonywali okrutnych usprawnień w funkcjonowaniu tej śmiercionośnej machiny. Pozostaje tajemnicą, jak papieże potrafili z pokolenia na pokolenie trwać w takiej rzec można herezji. Jak mogli pod każdym względem zaprzeczać Ewangelii Jezusa?” Oto jego odpowiedź: „Papieże woleli zaprzeczyć Ewangelii niż któremuś ze swych ‛nieomylnych’ poprzedników, gdyż podkopaliby tym samo papiestwo”.

19. Jaką jeszcze inną bezprawną działalność usprawiedliwiała większa część kleru?

¹⁹ Przejawem bezprawia była też rola kleru w brutalnym narzucaniu niewolnictwa. Narody z nazwy chrześcijańskie porywały tysiące Afrykanów, wywoziły ich daleko od ojczystych stron i przez całe stulecia okrutnie gnębiły fizycznie i psychicznie jako niewolników. Stosunkowo mało przedstawicieli duchowieństwa czynnie się temu sprzeciwiło. Niektórzy twierdzili nawet, że taka jest wola Boża (zob. Mateusza 7:12).

Wina krwi w XX wieku

20. Z jakiego powodu w bieżącym stuleciu wina krwi „człowieka bezprawia” sięgnęła szczytu?

²⁰ Wina krwi „człowieka bezprawia” sięgnęła szczytu w bieżącym stuleciu. Kler aprobował wojny, które pochłonęły dziesiątki milionów ofiar; były to najtragiczniejsze wojny w całej historii. Udzielał poparcia przeciwnym stronom w obu wojnach światowych, w których nawzajem zabijali się „bracia” — wyznawcy tej samej religii. Na przykład podczas drugiej wojny światowej katolicy francuscy i amerykańscy uśmiercali swoich niemieckich i włoskich współwyznawców; protestanci z Wielkiej Brytanii i USA zabijali protestantów z Niemiec. Czasami pozbawiano życia ludzi, którzy nie tylko wyznawali tę samą religię, ale też byli tej samej narodowości. Obie wojny światowe wybuchły w sercu chrześcijaństwa i z pewnością by do nich nie doszło, gdyby duchowni przestrzegali przykazania miłości oraz uczyli tego swoich wiernych.

21. Co podają źródła świeckie na temat angażowania się kleru w wojny?

²¹ Potwierdzono to w gazecie The New York Times: „W przeszłości członkowie miejscowej hierarchii katolickiej prawie zawsze popierali wojny toczone przez ich kraj, udzielając błogosławieństwa wojskom i odprawiając modły za zwycięstwo, podczas gdy inna grupa biskupów po przeciwnej stronie modliła się publicznie o odmienny rezultat. (...) Wydaje się, że w miarę wynajdywania coraz bardziej okrutnego oręża wielu jeszcze wyraźniej dostrzega (...) sprzeczność między duchem chrześcijańskim a prowadzeniem wojen”. A w czasopiśmie U.S.News & World Report jest powiedziane, że „prestiż chrystianizmu w świecie został poważnie nadwątlony przez częstotliwość, z jaką tak zwane państwa chrześcijańskie dopuszczały się przemocy”.

22. Za co jeszcze duchowieństwo ponosi odpowiedzialność w naszych czasach?

²² Co więcej, chociaż w naszych czasach nie ma oficjalnej inkwizycji, kler niejednokrotnie posługuje się ramieniem świeckim, by prześladować „proroków” i „świętych”, których postępowanie jest odmienne. Wywiera nacisk na przywódców politycznych, żeby ‛wyrządzali krzywdę pod pozorem prawa’. W ten sposób w bieżącym stuleciu powodował lub aprobował zakaz działalności, uwięzienie, bicie, torturowanie, a nawet śmierć ludzi bojących się Boga (Objawienie 17:6; Psalm 94:20, Bw).

Pociągnięcie do odpowiedzialności

23. Dlaczego Bóg wezwie „człowieka bezprawia” do zdania sprawy?

²³ W religii fałszywej rzeczywiście można znaleźć krew proroków, świętych oraz wszystkich pozabijanych na ziemi (Objawienie 18:24). Do najstraszliwszego przelewu krwi doszło w chrześcijaństwie, toteż wina kleru jest tu największa. Jakże trafnie w Biblii nazwano go „człowiekiem bezprawia”! Ale Słowo Boże mówi też: „Nie dawajcie się wprowadzić w błąd: Bóg nie jest kimś, kogo można wydrwić. Co człowiek sieje, to będzie też żąć” (Galatów 6:7). Duchowieństwo dopuszczające się bezprawia będzie więc pociągnięte przez Boga do odpowiedzialności.

24. Jakie wydarzenia niebawem wstrząsną światem?

²⁴ Jezus powiedział: „Precz ode mnie wy, którzy popełniacie bezprawie” (Mateusza 7:23). Oświadczył też: „Każde drzewo nie wydające owocu szlachetnego bywa ścinane i wrzucane do ognia” (Mateusza 7:19). Szybko się przybliża czas ognistej zagłady „człowieka bezprawia”, a wraz z nim wszelkiej religii fałszywej, kiedy to czynniki polityczne, wobec których zachowuje się ona jak ladacznica obrócą się przeciwko niej: „Te znienawidzą nierządnicę; ogołocą ją i obnażą, i mięso z niej zjedzą, i doszczętnie ją spalą w ogniu” (Objawienie 17:16). Ponieważ zdarzenia te wstrząsną światem już wkrótce, słudzy Boży muszą je obwieszczać ludziom. W następnym artykule omówiono, jak tego dokonują.

Pytania powtórkowe

◻ Kto jest „człowiekiem bezprawia” i jak się on pojawił?

◻ Jakie szlachetne owoce muszą wydawać prawdziwi chrześcijanie?

◻ Czym jest Babilon Wielki i jaka wina krwi na nim ciąży?

◻ Jakie zniesławiające Boga dzieje ma za sobą „człowiek bezprawia”?

◻ Jak Bóg pociągnie „człowieka bezprawia” do odpowiedzialności?

[Ilustracja na stronie 18]

Krucjaty spowodowały straszliwy rozlew krwi w imię Boga i Chrystusa

[Prawa własności]

Za uprzejmą zgodą Biblioteki Brytyjskiej

[Ilustracja na stronie 19]

„Członkowie miejscowej hierarchii katolickiej prawie zawsze popierali wojny toczone przez ich kraj”

[Prawa własności]

U.S. Army