Mądrze korzystaj z wolności chrześcijańskiej

„Bądźcie jak ludzie wolni, zachowując swą wolność (...) jako niewolnicy Boga” (1 PIOTRA 2:16).

 1. Jaką wolność utracił Adam i jaką swobodę Jehowa przywróci ludziom?

KIEDY nasi prarodzice zgrzeszyli w ogrodzie Eden, pozbawili swe dzieci chwalebnego dziedzictwa — wolności od grzechu i zepsucia. W rezultacie wszyscy urodziliśmy się w niewoli zepsucia i śmierci. Na szczęście jednak Jehowa zamierza przywrócić wiernym ludziom cudowną wolność. Obecnie osoby szczerze usposobione z utęsknieniem wyczekują „objawienia się synów Bożych”, bo dzięki temu ‛zostaną wyswobodzone z niewoli zepsucia i dostąpią chwalebnej wolności dzieci Bożych’ (Rzymian 8:19-21).

‛Namaszczeni, aby głosić’

 2, 3. (a) Kim są „synowie Boży”? (b) Jaką wspaniałą pozycję zajmują i z jakim odpowiedzialnym zadaniem się ona wiąże?

² Kim są ci „synowie Boży”? Namaszczonymi duchem braćmi Jezusa, którzy będą jego współwładcami w Królestwie niebiańskim. Pierwsi z nich pojawili się w I wieku n.e. Przyjęli niosącą wolność prawdę, głoszoną przez Jezusa, i od Pięćdziesiątnicy 33 roku zaczęli się cieszyć chwalebnymi przywilejami, o których wspomniał im Piotr, pisząc: „Wy jesteście ‚rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność’” (1 Piotra 2:9a; Jana 8:32).

³ Jakiż to cudowny przywilej: Być szczególną własnością Boga! Taką samą błogosławioną pozycję zajmuje wobec Niego nowożytny ostatek tych namaszczonych synów Bożych. Ale z tak wzniosłym zaszczytem wiążą się odpowiedzialne zadania. Na jedno z nich kieruje uwagę Piotr w dalszych słowach: „‚Abyście rozgłaszali niezrównane przymioty’ Tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła” (1 Piotra 2:9b).

 4. Jak namaszczeni chrześcijanie wywiązują się z obowiązku, który wynika z wolności chrześcijańskiej?

⁴ Czy namaszczeni chrześcijanie wywiązali się z obowiązku rozgłaszania niezrównanych przymiotów Boga? Owszem. Mówiąc proroczo o pomazańcach żyjących po roku 1919, Izajasz oznajmił: „Spoczął na mnie duch Pana Wszechwładnego, Jehowy, z tej racji, że Jehowa mnie namaścił, abym opowiedział potulnym dobrą nowinę. Posłał mnie, aby opatrzyć skruszonych w sercu, aby obwieścić uwolnienie jeńcom i szerokie otwarcie oczu nawet więźniom; aby obwieścić rok przychylności ze strony Jehowy i dzień pomsty ze strony naszego Boga” (Izajasza 61:1, 2). Obecnie ostatek pomazańców idzie za przykładem Jezusa, do którego pierwotnie odnosiły się te słowa, i z zapałem obwieszcza drugim dobrą nowinę o wolności (Mateusza 4:23-25; Łukasza 4:14-21).

 5, 6. (a) Jakie rezultaty daje gorliwe głoszenie, które podjęli namaszczeni chrześcijanie? (b) Jakie przywileje oraz obowiązki przypadły w udziale członkom wielkiej rzeszy?

⁵ W dniach ostatnich w wyniku tego gorliwego głoszenia pojawiła się na widowni dziejów wielka rzesza drugich owiec. Ludzie ci wychodzą ze wszystkich narodów, aby razem z pomazańcami służyć Jehowie, i tak samo dostępują oswobodzenia przez prawdę (Zachariasza 8:23; Jana 10:16). Podobnie jak Abraham zostają uznani za sprawiedliwych i na podstawie wiary nawiązują ścisłą więź z Jehową Bogiem. Dzięki uznaniu za sprawiedliwych mogą tak jak Rachab liczyć na ocalenie — w ich wypadku na ocalenie z Armagedonu (Jakuba 2:23-25; Objawienie 16:14, 16). Ale takie wzniosłe zaszczyty nakładają też na nich obowiązek mówienia innym o chwale Boga. Właśnie dlatego Jan widział, jak publicznie wysławiają Jehowę „donośnym głosem, mówiąc: ‚Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi’” (Objawienie 7:9, 10, 14).

⁶ W minionym roku wielka rzesza, składająca się już z ponad czterech milionów osób, oraz nieliczny ostatek namaszczonych chrześcijan poświęcili prawie miliard godzin na rozgłaszanie niezrównanych przymiotów Jehowy. Był to najlepszy sposób spożytkowania duchowej wolności.

„Króla czcijcie”

 7, 8. Jaki obowiązek wobec władz świeckich nakłada wolność chrześcijańska i jakiej niewłaściwej postawy musimy w związku z tym unikać?

⁷ Nasza chrześcijańska wolność wiąże się z jeszcze innymi obowiązkami. Na kilka z nich zwrócił uwagę Piotr, gdy napisał: „Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie” (1 Piotra 2:17, Bw). Co oznacza wyrażenie „króla czcijcie”?

⁸ „Król” przedstawia tu władców świeckich. Obecnie szerzy się wszędzie duch lekceważenia władzy, co łatwo może się udzielić chrześcijanom. Ktoś z nich mógłby się nawet zastanawiać, dlaczego ma szanować „króla”, skoro „świat cały podlega władzy złego” (1 Jana 5:19). Mógłby uważać, iż w świetle tych słów wolno mu omijać niewygodne przepisy i uchylać się od płacenia podatków, byle nie dać się przyłapać. W ten sposób naruszałby jednak wyraźny nakaz Jezusa, aby ‛spłacać Cezarowi, co należy do Cezara’. W gruncie rzeczy ‛używałby swej wolności za osłonę zła’ (Mateusza 22:21; 1 Piotra 2:16, Bw).

 9. Z jakich dwóch istotnych względów powinniśmy być posłuszni władzom świeckim?

⁹ Chrześcijanie są zobowiązani do szanowania władzy i podporządkowywania się jej — nawet jeśli jest to podporządkowanie względne (Dzieje 5:29). Dlaczego? W Liście 1 Piotra 2:14, 15 apostoł wymienia trzy powody, pisząc, iż namiestnicy są ‛wysyłani przez Boga dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią’ (Bw). Wystarczającym powodem do posłuszeństwa wobec władzy jest strach przed karą. Jakąż hańbą byłoby dla Świadka Jehowy ukaranie grzywną bądź więzieniem za napad, kradzież lub inne przestępstwo! Wyobraź sobie, z jaką przyjemnością niektórzy nadaliby temu rozgłos! Natomiast gdy wyrabiamy sobie opinię praworządnych obywateli, zyskujemy pochwałę od bezstronnych władców. Możemy korzystać z większej swobody w głoszeniu dobrej nowiny. Co więcej, ‛dobrze czyniąc zamykamy usta niewiedzy ludzi głupich’ (1 Piotra 2:15b, Bw). Jest to drugi powód do podporządkowywania się władzom (Rzymian 13:3).

10. Jaki jest najważniejszy powód podporządkowywania się władzom świeckim?

¹⁰ Ale jest jeszcze ważniejszy powód. Władze istnieją za przyzwoleniem Jehowy. Jak mówi Piotr, władcy polityczni są ‛wysyłani’ przez Jehowę i jest to „wolą Bożą”, aby chrześcijanie byli im poddani (1 Piotra 2:15a, Bw). Podobnie wyraził się apostoł Paweł: „Istniejące władze zajmują poszczególne pozycje za sprawą Boga”. A zatem do posłuszeństwa wobec władz skłania nas sumienie wyszkolone na podstawie Biblii. Jeżeli się im nie podporządkowujemy, to ‛przeciwstawiamy się postanowieniu Bożemu’ (Rzymian 13:1, 2, 5). A kto z nas chciałby się dobrowolnie przeciwstawić postanowieniu Bożemu? Byłoby to jaskrawe nadużycie wolności chrześcijańskiej!

‛Braci miłujcie’

11, 12. (a) Jaki obowiązek wobec współwyznawców łączy się z naszą chrześcijańską wolnością? (b) Szczególnie kto zasługuje na nasze serdeczne względy i dlaczego?

¹¹ Piotr zaznaczył też, że chrześcijanin powinien ‛miłować braci’ (1 Piotra 2:17, Bw). Jest to kolejny obowiązek towarzyszący wolności chrześcijańskiej. Większość z nas należy do jakiegoś zboru. Ale w gruncie rzeczy wszyscy wchodzimy w skład ogólnoświatowej organizacji — międzynarodowej społeczności braci. Okazując im miłość, mądrze korzystamy z naszej wolności (Jana 15:12, 13).

¹² Apostoł Paweł wyróżnił pewną grupę chrześcijan szczególnie zasługujących na naszą miłość. Oświadczył: „Bądźcie posłuszni tym, którzy pośród was przewodzą, i bądźcie im ulegli, czuwają bowiem nad waszymi duszami jako mający zdać z tego sprawę; niech czynią to z radością, a nie ze wzdychaniem, gdyż na tym sami bylibyście stratni” (Hebrajczyków 13:17). Tymi, którzy przewodzą w zborze, są starsi. To prawda, że nie są doskonali. Niemniej zostają zamianowani pod nadzorem Ciała Kierowniczego. Sprawują przewodnictwo, dając dobry przykład i okazując troskliwość, a poza tym polecono im czuwać nad naszymi duszami. Cóż za odpowiedzialne zadanie! (Hebrajczyków 13:7). Na szczęście w większości zborów panuje wspaniały duch współpracy, toteż usługiwanie w nich sprawia starszym radość. Znacznie trudniej jest wtedy, gdy pewne jednostki nie chcą współdziałać. Starszy dalej wykonuje swe zadanie, ale — jak pisze Paweł — czyni to ze „wzdychaniem”. Z pewnością nie chcielibyśmy dawać nadzorcom powodu do wzdychania. Pragniemy, żeby znajdowali radość w swej pracy i mogli nas budować.

13. Jak między innym można współpracować ze starszymi?

¹³ Jak możemy współpracować ze starszymi? Jednym ze sposobów jest pomaganie w sprzątaniu i konserwacji Sali Królestwa. Innym — współdziałanie w odwiedzaniu chorych i niesieniu pomocy niepełnosprawnym. Ponadto możemy dokładać starań, aby zachować siły duchowe, i nie stać się ciężarem dla starszych. Ważną dziedziną współpracy jest dbanie o moralną i duchową czystość zboru, której możemy strzec zarówno przez swoje postępowanie, jak i przez powiadamianie nadzorców o poważnych grzechach, o których się dowiedzieliśmy.

14. Jak powinniśmy popierać decyzje sądownicze podejmowane przez starszych?

¹⁴ Niekiedy dla zachowania zboru w czystości starsi muszą wykluczyć zatwardziałego grzesznika (1 Koryntian 5:1-5). Chroni to zbór i może wyjść na dobre winowajcy. Takie skarcenie często pomaga mu się opamiętać. Co jednak począć, gdy zostaje wykluczony nasz bliski przyjaciel bądź krewny? Przypuśćmy, że chodzi o ojca lub matkę, syna lub córkę. Czy mimo to respektujemy decyzję powziętą przez starszych? Może to być naprawdę trudne. Ale jakimż nadużyciem naszej wolności byłoby kwestionowanie postanowienia starszych i utrzymywanie kontaktów duchowych z osobą, która dała dowód, iż wywiera deprawujący wpływ na zbór! (2 Jana 10, 11). Lud Jehowy jako całość zasługuje na pochwałę za sposób współdziałania z nadzorcami w takich sprawach. Dzięki temu organizacja Jehowy pozostaje nieskalana pośród tego zbrukanego świata (Jakuba 1:27).

15. Co powinien bezzwłocznie uczynić ktoś, kto się dopuścił poważnego grzechu?

¹⁵ A co wtedy, gdy to my popełnimy poważny grzech? Król Dawid tak opisał osoby cieszące się uznaniem Jehowy: „Kto może wstąpić na górę Jehowy i kto może stanąć na Jego miejscu świętym? Ten, kto ma ręce niewinne i czyste serce, kto nie pociągał duszy mojej do czegoś, co nic nie warte, ani nie składał fałszywej przysięgi” (Psalm 24:3, 4). Jeżeli z jakiejś przyczyny już nie mamy „rąk niewinnych i czystego serca”, musimy niezwłocznie przystąpić do działania. Nasze życie wieczne jest zagrożone.

16, 17. Dlaczego osoba, która popełniła poważne wykroczenie, nie powinna próbować radzić sobie na własną rękę?

¹⁶ Niektórych bierze pokusa, żeby zataić poważne występki. Mogą rozumować następująco: Wyznałem grzech Jehowie i okazałem skruchę, po co więc mieszać w to starszych? Czasami winowajca czuje się skrępowany lub obawia się tego, co mogliby uczynić starsi. Powinien jednak pamiętać, że chociaż tylko Jehowa może nas oczyścić z grzechu, to obowiązek dbania o czystość zboru włożył głównie na starszych (Psalm 51:4, Bw). Ich zadanie polega na uzdrawianiu, na „korygowaniu świętych” (Efezjan 4:12). Pomijanie ich, gdy potrzebujemy pomocy duchowej, przypomina unikanie lekarza podczas choroby.

¹⁷ Ci, którzy próbują sami sobie poradzić, przekonują się, że mimo upływu miesięcy, a nawet lat, dalej dręczy ich sumienie. Co gorsza, niektóre osoby ukrywające poważny grzech dopuszczają się go po raz drugi, a nawet trzeci. Kiedy w końcu dowiadują się o tym starsi, występek został popełniony już wielokrotnie. O ileż lepiej jest usłuchać rady Jakuba: „Choruje kto spośród was? Niech przywoła starszych ze zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go olejkiem w imię Jehowy” (Jakuba 5:14). Udaj się do starszych, dopóki nie jest za późno na uzdrowienie. Gdybyśmy zbyt długo zwlekali, moglibyśmy daleko zabrnąć w grzech (Kaznodziei 3:3; Izajasza 32:1, 2).

Ubiór i odpoczynek

18, 19. Dlaczego pewien ksiądz wyraził się z uznaniem o Świadkach Jehowy?

¹⁸ Pięć lat temu we Włoszech pewien ksiądz katolicki z uznaniem wyraził się w gazecie parafialnej o Świadkach Jehowy.a Napisał: „Osobiście lubię Świadków Jehowy; mówię o tym zupełnie otwarcie. (...) Ci z nich, których znam, zachowują się nienagannie, są uprzejmi (...) [i] mówią niezwykle przekonywająco. Kiedyż zrozumiemy, że prawdę należy przedstawiać w sposób ujmujący i że ci, którzy ją głoszą, nie muszą tego robić bez przekonania, cuchnąc przy tym oraz będąc niechlujnie ubrani i rozczochrani?”

¹⁹ Jak wynika z powyższych słów, na tym księdzu duże wrażenie zrobił między innymi ubiór i wygląd Świadków. Ci, których spotkał, najwidoczniej stosowali się do wskazówek, jakich od lat udziela „niewolnik wierny i rozumny” (Mateusza 24:45). Biblia mówi, że kobiety powinny się ubierać ‛porządnie i skromnie’ (1 Tymoteusza 2:9). W tych dekadenckich czasach rada ta odnosi się również do mężczyzn. Czy nie jest rzeczą logiczną, że przedstawiciele Królestwa Bożego winni wyglądać przyzwoicie w oczach ludzi postronnych?

20. Dlaczego chrześcijanin powinien stale zważać na swój ubiór?

²⁰ Niektórzy zgadzają się, że na zebraniach i w służbie polowej należy zwracać uwagę na swój ubiór, ale mogą uważać, iż w innych sytuacjach zasady biblijne nie mają zastosowania. Czy jednak kiedykolwiek przestajemy reprezentować Królestwo Boże? To prawda, że okoliczności bywają różne. Kiedy pomagamy przy budowie Sali Królestwa, ubieramy się inaczej niż wtedy, gdy przychodzimy do tej samej sali na zebranie. Kiedy odpoczywamy, to prawdopodobnie wybierzemy bardziej swobodny strój. Ale ilekroć widzą nas drudzy, zawsze powinniśmy być ubrani porządnie i skromnie.

21, 22. Jak jesteśmy chronieni przed szkodliwymi formami rozrywki i jak powinniśmy się zapatrywać na udzielane w związku z tym rady?

²¹ Inną dziedziną, której poświęca się wiele uwagi, jest wypoczynek. Ludzie, zwłaszcza młodzi, potrzebują odprężenia. Zaplanowanie rozrywki dla całej rodziny nie jest grzechem ani stratą czasu. Nawet Jezus zachęcił swych uczniów, aby ‛trochę odpoczęli’ (Marka 6:31). Uważaj jednak, żeby nie prowadziło to do skażenia duchowego. Żyjemy w świecie, w którym większość rozrywek propaguje niemoralność, rażącą przemoc, okrucieństwo i spirytyzm (2 Tymoteusza 3:3; Objawienie 22:15). Niewolnik wierny i rozumny czujnie wypatruje takich niebezpieczeństw i ciągle nas przed nimi ostrzega. Czy sądzisz, iż przypomnienia te naruszają twą wolność? Czy raczej jesteś wdzięczny, że organizacja Jehowy należycie troszczy się o ciebie i stale uświadamia ci takie zagrożenia? (Psalm 19:8, Bw; 119:95).

²² Nigdy nie zapominajmy, że chociaż nasza wolność pochodzi od Jehowy, my sami ponosimy odpowiedzialność za to, jak z niej korzystamy. Jeżeli lekceważymy dobre rady i podejmujemy błędne decyzje, nie możemy winić nikogo oprócz siebie. Apostoł Paweł napisał: „Każdy z nas za samego siebie zda sprawę Bogu” (Rzymian 14:12; Hebrajczyków 4:13).

Wyczekuj wolności dzieci Bożych

23. (a) Jakich dobrodziejstw wynikających z wolności zaznajemy obecnie? (b) Jakich błogosławieństw z utęsknieniem wyczekujemy?

²³ Jesteśmy ludem zaznającym naprawdę wielu błogosławieństw. Zostaliśmy uwolnieni od religii fałszywej i przesądów. Dzięki ofierze okupu możemy z czystym sumieniem przystępować do Jehowy, będąc pod względem duchowym oswobodzeni z niewoli grzechu i śmierci. Wkrótce nastąpi „objawienie się synów Bożych”. Podczas Armagedonu bracia Jezusa objawią się ludziom w swej niebiańskiej chwale, gdy unicestwią wrogów Jehowy (Rzymian 8:19; 2 Tesaloniczan 1:6-8; Objawienie 2:26, 27). Następnie ci synowie Boży objawią się w roli pośredników uczestniczących w zlewaniu na ludzkość błogosławieństw, które popłyną od tronu Bożego (Objawienie 22:1-5). Ostatecznym rezultatem owego objawienia się synów Bożych będzie pobłogosławienie wiernych ludzi chwalebną wolnością dzieci Bożych. Czy wyczekujesz tego czasu? Jeśli tak, to mądrze korzystaj ze swej chrześcijańskiej wolności. Służ Bogu jako Jego niewolnik, a będziesz się cieszył tą cudowną wolnością przez całą wieczność!

[Przypis]

Pytania do powtórki

◻ Jak pomazańcy razem z drugimi owcami przysparzają chwały Jehowie?

◻ Dlaczego chrześcijanie powinni szanować władze świeckie?

◻ W jaki sposób chrześcijanin może współpracować ze starszymi?

◻ Dlaczego Świadkowie Jehowy odróżniają się ubiorem od wielu ludzi ze świata?

◻ Czego powinniśmy unikać, jeśli chodzi o wypoczynek?

[Ilustracja na stronie 17]

Starsi szczególnie zasługują na naszą miłość i współpracę

[Ilustracje na stronie 18]

Chrześcijanin powinien się ubierać porządnie, skromnie i stosownie do okoliczności