ជូនចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូម
៩ ខ្ញុំកំពុងនិយាយសេចក្ដីពិតក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត ខ្ញុំមិនកុហកទេ ព្រោះស្របតាមឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្ញុំរួមធ្វើជាសាក្សីជាមួយនឹងខ្ញុំថា ២ ខ្ញុំកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង ហើយឈឺចាប់ក្នុងចិត្តជានិច្ច។ ៣ ព្រោះប្រសិនបើខ្ញុំអាចធ្វើទៅបាន ខ្ញុំសុខចិត្តនៅឆ្ងាយពីគ្រិស្ត ដូចជាអ្នកដែលត្រូវបណ្ដាសាជំនួសបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ ជាសាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំ ៤ ពោលគឺជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជាអ្នកដែលព្រះបានទទួលយកជាកូន+ និងជាអ្នកដែលលោកបានផ្ដល់សិរីរុងរឿង កិច្ចព្រមព្រៀង+ ច្បាប់+ សេចក្ដីសន្យាទាំងប៉ុន្មាន+ ព្រមទាំងផ្ដល់ឯកសិទ្ធិឲ្យបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ+ទៀតផង។ ៥ ពួកគេក៏ជាពូជពង្សរបស់បុព្វបុរស+ ដែលជាបុព្វបុរសរបស់គ្រិស្តដែរ។+ ចូរសរសើរព្រះ ដែលគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ ជារៀងរហូតតទៅ។ អាមេន។
៦ ក៏ប៉ុន្តែ នោះមិនមានន័យថាប្រសាសន៍របស់ព្រះមិនបានសម្រេចទេ។ ព្រោះមិនមែនអស់អ្នកដែលជាកូនរបស់អ៊ីស្រាអែល គឺពិតជា«ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»នោះឡើយ។+ ៧ ក៏មិនមែនអស់អ្នកដែលជាកូនចៅ*អាប្រាហាំ គឺពិតជាកូនរបស់គាត់ដែរ+ តែបទគម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកដែលនឹងត្រូវហៅថាកូនចៅ*របស់អ្នក នឹងកើតពីអ៊ីសាក»។+ ៨ ដូច្នេះ មិនមែនកូនទាំងអស់របស់អាប្រាហាំដែលកើតមកតាមសាច់ឈាម ជាកូនពិតប្រាកដរបស់ព្រះទេ+ តែជាកូនដែលកើតពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ+ ទើបរាប់ជាកូនចៅ*របស់អាប្រាហាំ។ ៩ ព្រោះសេចក្ដីសន្យានោះគឺដូចតទៅនេះ៖ «នៅពេលកំណត់ ខ្ញុំនឹងមក ហើយសារ៉ានឹងមានកូនប្រុសមួយ»។+ ១០ ប៉ុន្តែ ក៏មានករណីមួយទៀតដែរ គឺពេលដែលរេបិកាមានផ្ទៃពោះជាកូនភ្លោះ ជាមួយនឹងអ៊ីសាកដែលជាបុព្វបុរសរបស់យើង។+ ១១ ព្រោះកាលដែលកូនទាំងនោះមិនទាន់កើតនៅឡើយ ក៏មិនទាន់ធ្វើការល្អឬការអាក្រក់សោះ នោះព្រះបានមានប្រសាសន៍ទុកជាមុនហើយ អំពីអ្នកដែលលោកនឹងជ្រើសរើស។ ពីព្រោះព្រះជ្រើសរើសអ្នកដែលលោកចង់ជ្រើសរើស មិនមែនអាស្រ័យទៅលើការដែលអ្នកនោះធ្វើឡើយ។ ១២ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «កូនច្បងនឹងទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់ប្អូនវិញ»។+ ១៣ ដូចបទគម្ពីរចែងថា៖ «ខ្ញុំស្រឡាញ់យ៉ាកុប តែខ្ញុំស្អប់អេសាវវិញ»។+
១៤ ដូច្នេះ តើយើងត្រូវនិយាយយ៉ាងណាវិញ? តើព្រះអយុត្ដិធម៌ឬ? មិនអាចទេ!+ ១៥ ព្រោះលោកមានប្រសាសន៍ទៅម៉ូសេថា៖ «ខ្ញុំនឹងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់អ្នកណាដែលខ្ញុំចង់បង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយខ្ញុំនឹងអាណិតអាសូរអ្នកណាដែលខ្ញុំអាណិតអាសូរ»។+ ១៦ ដូច្នេះ មិនមែនអាស្រ័យទៅលើអ្នកដែលចង់បាន ឬអ្នកដែលកំពុងខំព្យាយាមទេ តែអាស្រ័យទៅលើព្រះ ដែលបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា។+ ១៧ ព្រោះបទគម្ពីរចែងអំពីផារ៉ូថា៖ «ខ្ញុំបានទុកឲ្យអ្នករស់ដើម្បីការនេះឯង គឺដើម្បីឲ្យខ្ញុំបង្ហាញឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំដោយសារអ្នក និងដើម្បីឲ្យឈ្មោះរបស់ខ្ញុំត្រូវប្រកាសពាសពេញផែនដីទាំងមូល»។+ ១៨ ម្ល៉ោះហើយ អ្នកណាដែលលោកសម្រេចចិត្តបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណា លោកបង្ហាញដល់អ្នកនោះ តែអ្នកណាដែលលោកអនុញ្ញាតឲ្យរឹងចចេស លោកទុកឲ្យអ្នកនោះរឹងចចេសទៅ។+
១៩ ដូច្នេះ អ្នកនឹងនិយាយមកខ្ញុំថា៖ «ហេតុអ្វីព្រះនៅតែចាប់កំហុសមនុស្ស? ព្រោះតើអ្នកណាអាចទទឹងនឹងបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបាន?»។ ២០ ឱមនុស្សអើយ តើអ្នកជាអ្វីបានជាហ៊ានតវ៉ានឹងព្រះ?+ តើរបស់ដែលគេសូនអាចនិយាយទៅអ្នកដែលសូនវាថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកសូនខ្ញុំឲ្យមានរូបរាងបែបនេះ?»។+ ២១ ចុះតើជាងស្មូនមិនមានសិទ្ធិអំណាចលើដីឥដ្ឋមួយដុំនោះ+ ដើម្បីយកធ្វើជាភាជនៈពីរ មួយសម្រាប់ប្រើក្នុងការថ្លៃថ្នូរ ហើយមួយសម្រាប់ប្រើក្នុងការមិនថ្លៃថ្នូរទេឬ? ២២ ចុះបើព្រះត្រាប្រណីដោយចិត្តអត់ធ្មត់ក្រៃលែងចំពោះភាជនៈដែលបានត្រូវបម្រុងទុកដើម្បីបំផ្លាញចោល ទោះជាលោកមានបំណងប្រាថ្នាបង្ហាញសេចក្ដីក្រោធរបស់លោក ហើយក៏មានបំណងប្រាថ្នាឲ្យស្គាល់ឫទ្ធានុភាពរបស់លោកក្ដី? ២៣ ហើយចុះបើលោកបានធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យភាជនៈដែលលោកនឹងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាបានស្គាល់សិរីរុងរឿងដ៏អស្ចារ្យរបស់លោក+ ជាភាជនៈដែលលោកបានបម្រុងទុកដើម្បីឲ្យមានសិរីរុងរឿង ២៤ ពោលគឺពួកយើង ដែលលោកបានហៅ មិនត្រឹមតែហៅមកពីចំណោមជនជាតិយូដាប៉ុណ្ណោះទេ តែពីចំណោមជនជាតិដទៃដែរ+ នោះស្រេចលើលោក មែនទេ? ២៥ គឺដូចលោកក៏មានប្រសាសន៍ក្នុងសៀវភៅហូសេដែរថា៖ «អ្នកដែលមិនមែនជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ+ ខ្ញុំនឹងហៅថា‹រាស្ដ្ររបស់ខ្ញុំ› ហើយនាងដែលខ្ញុំមិនបានស្រឡាញ់ ខ្ញុំនឹងហៅថា‹ជាទីស្រឡាញ់›វិញ+ ២៦ ហើយនៅកន្លែងណាដែលខ្ញុំនិយាយទៅពួកគេថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាមិនមែនជារាស្ដ្ររបស់ខ្ញុំទេ› នៅកន្លែងនោះពួកគេនឹងត្រូវហៅថា‹កូនរបស់ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ›»។+
២៧ ម្យ៉ាងទៀត អេសាយបានស្រែកឡើងប្រាប់អំពីអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ទោះជាកូនអ៊ីស្រាអែលមានចំនួនច្រើនដូចខ្សាច់ក្នុងសមុទ្រក៏ដោយ មានតែពួកគេមួយចំនួន*ប៉ុណ្ណោះដែលនឹងត្រូវសង្គ្រោះ។+ ២៨ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ា*នឹងវិនិច្ឆ័យពួកអ្នកដែលរស់នៅផែនដី ហើយលោកនឹងបង្ហើយការនោះយ៉ាងលឿន»។+ ២៩ អេសាយក៏ថ្លែងទុកជាមុនដែរថា៖ «ប្រសិនបើព្រះយេហូវ៉ា*នៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មិនបានទុកកូនចៅ*ឲ្យយើងទេ នោះយើងមុខជាដូចក្រុងសូដុម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ាមិនខាន»។+
៣០ បើដូច្នេះ តើយើងត្រូវនិយាយយ៉ាងណា? ទោះជាជនជាតិដទៃមិនបានស្វះស្វែងរកសេចក្ដីសុចរិតក៏ដោយ ពួកគេបានសេចក្ដីសុចរិត+ ពោលគឺសេចក្ដីសុចរិតដែលមកពីជំនឿ។+ ៣១ ប៉ុន្តែ ទោះជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានខំប្រឹងធ្វើតាមច្បាប់នៃសេចក្ដីសុចរិតក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនបានកាន់ខ្ជាប់តាមច្បាប់នោះដែរ។ ៣២ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេខំឲ្យបានសេចក្ដីសុចរិតតាមរយៈការដែលពួកគេធ្វើ មិនមែនតាមរយៈជំនឿទេ។ ពួកគេបានជំពប់ដួល*នឹង«ថ្មមួយដែលនាំឲ្យជំពប់ដួល»+ ៣៣ ដូចបទគម្ពីរចែងថា៖ «មើល! នៅស៊ីយ៉ូនខ្ញុំនឹងដាក់ថ្មមួយ+ដែលនាំឲ្យជំពប់ដួល និងផ្ទាំងថ្មមួយដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តល្មើស ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលបង្ហាញជំនឿលើលោកនឹងមិនខកចិត្តឡើយ»។+