10 Me shpirt të hidhëruar, Hana zuri t’i lutej Jehovait+ e të qante pa pushim. 11 Pastaj u zotua: «O Jehova i ushtrive, nëse do ta shohësh brengën e shërbëtores sate e do të më kujtosh, nëse nuk do ta harrosh shërbëtoren tënde e do t’i japësh një djalë,+ unë do të ta jap ty, o Jehova, derisa të ketë jetë, dhe në kokën e tij nuk do të kalojë brisku.»+

11 Pastaj Davidi i tha Abishait dhe gjithë shërbëtorëve të tij: «Nëse djali im, gjaku im,* po kërkon të ma marrë jetën,+ ç’mund të pres nga një beniaminit!+ Lëreni, le të më mallkojë, sepse kështu i ka thënë Jehovai! 12 Ndoshta Jehovai do ta shohë mundimin tim+ dhe, në vend të mallkimeve të sotme, Jehovai do të më shpërblejë me mirësi.»+

9 Hezekia, mbreti i Judës shkroi këto fjalë* kur u sëmur dhe u shërua:

gjatë gjithë ditëve të jetës sonë në shtëpinë e Jehovait!”»+