16 Por, kur ra mbrëmja, njerëzit i çuan shumë veta të pushtuar nga demonët. Ai i dëboi frymërat e liga* veç me një fjalë dhe i shëroi të gjithë ata që vuanin, 17 që të përmbusheshin fjalët e thëna nga profeti Isaia: «Ai mori mbi vete sëmundjet tona dhe mbajti lëngatat tona.»+

32 Kur u ngrys, pas perëndimit të diellit, njerëzit filluan të çonin tek ai gjithë të sëmurët dhe ata që ishin të pushtuar nga demonët.+ 33 Tërë qyteti ishte mbledhur para derës, 34 prandaj ai shëroi shumë njerëz që vuanin nga sëmundje të ndryshme+ dhe dëboi shumë demonë. Por nuk i linte demonët të flitnin, ngaqë e dinin se ai ishte Krishti.*