10 Me shpirt të hidhëruar, Hana zuri t’i lutej Jehovait+ e të qante pa pushim. 11 Pastaj u zotua: «O Jehova i ushtrive, nëse do ta shohësh brengën e shërbëtores sate e do të më kujtosh, nëse nuk do ta harrosh shërbëtoren tënde e do t’i japësh një djalë,+ unë do të ta jap ty, o Jehova, derisa të ketë jetë, dhe në kokën e tij nuk do të kalojë brisku.»+