Isaia

59 Dora e Jehovait nuk është aq e shkurtër sa të mos shpëtojë dot,+

dhe veshi i tij nuk është aq i pandjeshëm* sa të mos dëgjojë dot.+

 2 Përkundrazi, fajet tuaja ju kanë ndarë nga Perëndia juaj,+

prej mëkateve tuaja, ai i ka larguar sytë nga ju,*

e ai nuk pranon t’ju dëgjojë,+

 3 sepse duart i keni përlyer me gjak+

dhe gishtërinjtë me faj.

 4 Asnjë nuk e ngre zërin për të mbrojtur drejtësinë+

dhe asnjë nuk flet në gjyq me vërtetësi.

 5 Ata çelin vezë gjarpri helmues

dhe endin rrjetë merimange.+

Kush i ha vezët e tyre vdes,

e nga veza e shtypur del një nepërkë.

 6 Rrjeta e merimangës që endin, nuk do t’u vlejë për veshje,

as do të mbulohen me atë që kanë bërë.+

Veprat e tyre janë të këqija

e duart i kanë të shkathëta për akte dhune.+

 7 Këmbët e tyre vrapojnë drejt së keqes;

ata nxitojnë të derdhin gjak të pafajshëm.+

Mendimet i kanë të këqija;

në rrugët e tyre ka rrënim e shkatërrim.+

 8 Udhën e paqes nuk e kanë njohur,

në shtigjet e tyre nuk ka drejtësi.+

Udhët e veta i shtrembërojnë;

kush shkel nëpër to, nuk do të ketë paqe.+

 9 Prandaj drejtësia është larg nesh

dhe e drejta nuk arrin deri te ne.

Presim dritë, por ja, errësirë;

presim shkëlqim, por vazhdojmë të ecim në terr.+

10 Kërkojmë murin me të prekur si të verbrit,

kërkojmë si ata që janë pa sy.+

Pengohemi në mesditë sikur të ishte muzgu i mbrëmjes;

jemi si të vdekur mes të fortëve.

11 Që të gjithë hungërijmë si arinj

dhe gugatim vajtueshëm si pëllumba.

Shpresojmë për drejtësi, por drejtësi s’ka;

shpresojmë për shpëtim, por ai është shumë larg nesh,

12 sepse rebelimet tona janë të shumta para teje;+

çdo mëkat yni dëshmon kundër nesh.+

Mbajmë mbi vete rebelimet tona,

dhe fajet i dimë mirë.+

13 Po, kemi kryer shkelje* dhe kemi mohuar Jehovain;

Perëndisë tonë i kemi kthyer shpinën.

Kemi folur për shtypje e rebelim;+

kemi sajuar* gënjeshtra e kemi pëshpëritur në zemër fjalë të pavërteta.+

14 Drejtësinë e detyrojmë të sprapset,+

e ajo që është e drejtë qëndron larg;+

sepse e vërteta* pengohet në shesh,

e drejta nuk hyn dot.

15 E vërteta* është zhdukur,+

e kushdo që i largohet së keqes, plaçkitet.

Jehovai e pa këtë dhe nuk i pëlqeu,*

sepse nuk kishte drejtësi.+

16 Ai pa se nuk kishte asnjë që të ndihmonte,

u befasua që asnjë nuk ndërhynte.

Prandaj e solli shpëtimin* me krahun e vet,

drejtësia e tij e nxiti të vepronte.*

17 Kështu e veshi drejtësinë si thurak*

e vuri në kokë helmetën e shpëtimit.*+

Veshi rrobat e hakmarrjes,+

zelli e mbështolli si një pelerinë.

19 Nga perëndimi i diellit do ta nderojnë thellësisht emrin e Jehovait*

dhe nga lindja e diellit lavdinë e tij,

sepse Jehovai do të vijë si një lumë i rrëmbyeshëm,

të cilin e shtyn fryma e tij.

20 «Riblerësi+ do të vijë+ në Sion

dhe te pasardhësit e Jakobit që heqin dorë nga shkeljet,+​—thotë Jehovai.