Jobi
1 Në vendin e Uzit ishte një burrë që quhej Job,*+ një njeri me integritet* dhe i ndershëm,*+ që nderonte thellësisht Perëndinë* dhe i qëndronte larg së keqes.+ 2 Atij i kishin lindur shtatë djem e tri vajza. 3 Në zotërimet e Jobit përfshiheshin 7.000 kokë dhen, 3.000 deve, 1.000 qe,* 500 gomarica dhe një numër i madh shërbëtorësh. Prandaj ai ishte më i pasuri e më i nderuari ndër të gjithë njerëzit e Lindjes.
4 Djemtë e tij shtronin gosti në shtëpinë e tyre, secili në ditën e caktuar,* dhe ftonin edhe tri motrat e tyre, që të hanin e të pinin së bashku. 5 Kur mbaronin ditët e gostisë, Jobi u çonte fjalë fëmijëve të vinin tek ai që t’i shenjtëronte.* Ai ngrihej herët në mëngjes dhe paraqiste flijime të djegura+ për secilin prej tyre, sepse thoshte: «Kushedi, mbase fëmijët e mi kanë mëkatuar dhe e kanë mallkuar Perëndinë në zemrën e tyre.» Kështu bënte Jobi gjithmonë.+
6 Tani, erdhi dita që bijtë e Perëndisë së vërtetë*+ u paraqitën para Jehovait+ dhe zunë vendin e tyre. Me ta hyri+ edhe Satanai.+
7 Atëherë Jehovai i tha Satanait: «Nga vjen?» Satanai ia ktheu Jehovait: «Jam endur nëpër tokë dhe i kam rënë lart e poshtë.» + 8 Jehovai i tha Satanait: «E ke vënë re Jobin, shërbëtorin tim? Në mbarë tokën nuk ka njeri si ai, me integritet dhe të ndershëm,*+ që nderon thellësisht Perëndinë dhe i qëndron larg së keqes.» 9 Kështu Satanai ia ktheu Jehovait: «Kot ka frikë Jobi nga Perëndia?!+ 10 S’ke ngritur ti një gardh mbrojtës rreth tij,+ rreth shtëpisë dhe rreth gjithçkaje që ka?! Ti e ke bekuar punën e duarve të tij,+ dhe kopetë e tij janë përhapur në mbarë vendin. 11 Provo njëherë të zgjatësh dorën e t’i prekësh* çdo gjë që ka, e ke për të parë po nuk të mallkoi sy më sy.»* 12 Atëherë Jehovai i tha Satanait: «Mirë pra, gjithçka e tija është në dorën tënde.* Por, atë vetë mos e prek!» Kështu Satanai u largua nga prania* e Jehovait.+
13 Më vonë, ditën kur djemtë dhe vajzat e Jobit po hanin e po pinin verë në shtëpinë e vëllait të madh,+ 14 një lajmëtar vajti te Jobi dhe i tha: «Qetë po lëronin tokën dhe gomaricat po kullotnin afër tyre 15 kur sabeatitët i sulmuan dhe i grabitën, kurse shërbëtorët i vranë me shpatë. Vetëm unë shpëtova dhe erdha të ta them.»
16 Ai ishte ende duke folur, kur erdhi një tjetër dhe tha: «Prej qiellit ra zjarr nga Perëndia,* që u vuri flakën deleve e shërbëtorëve dhe i përpiu. Vetëm unë shpëtova dhe erdha të ta them.
17 Ai ishte ende duke folur, kur erdhi një tjetër dhe tha: «Kaldeasit+ bënë tri grupe, iu turrën deveve dhe i morën, kurse shërbëtorët i vranë me shpatë. Vetëm unë shpëtova dhe erdha të ta them.»
18 Ai ishte ende duke folur, kur erdhi edhe një tjetër dhe tha: «Djemtë dhe vajzat e tua po hanin e po pinin verë në shtëpinë e vëllait të madh. 19 Papritur, nga shkretëtira erdhi një erë e fortë, që goditi të katër qoshet e shtëpisë, kështu shtëpia u shemb mbi fëmijët e tu dhe ata vdiqën. Vetëm unë shpëtova dhe erdha të ta them.»
20 Pas këtyre fjalëve, Jobi u ngrit, shqeu veshjen e tij dhe rroi kokën. Pastaj ra përtokë, u përkul 21 dhe tha:
Jehovai m’i dha,+ Jehovai m’i mori.
Qoftë përherë i lëvduar emri i Jehovait!»
22 Pavarësisht nga gjithçka që kaloi, Jobi nuk mëkatoi dhe nuk e akuzoi Perëndinë për asnjë padrejtësi.*