Zanafilla

28 Atëherë Isaku thirri Jakobin, e bekoi dhe e urdhëroi: «Mos u marto me ndonjë nga bijat e Kananit.+ 2 Shko në Padan-Aram, në shtëpinë e Betuelit, babait të nënës sate, dhe atje martohu me një nga bijat e Labanit,+ vëllait të nënës sate. 3 Perëndia i Plotfuqishëm do të të bekojë, do të të bëjë të frytshëm e do të të shumojë, dhe nga ti do të vijnë shumë fise.+ 4 Ai do të të japë bekimin e Abrahamit,+ ty dhe pasardhësit* tënd, që të shtiesh në dorë vendin ku banon si i huaj, që Perëndia ia ka dhënë Abrahamit.»+

5 Kështu Isaku e nisi Jakobin, dhe ky mori rrugën për në Padan-Aram, te Labani, djali i Betuelit, aramaitit,+ vëllai i Rebekës,+ nënës së Jakobit dhe Esaut.

6 Esau e mori vesh që Isaku e kishte bekuar Jakobin dhe e kishte nisur në Padan-Aram që të merrte grua, pasi e kishte urdhëruar: «Mos u marto me ndonjë nga bijat e Kananit.»+ 7 Mori vesh edhe që Jakobi iu bind babait e nënës dhe u nis për në Padan-Aram.+ 8 Kështu Esau e kuptoi që bijat e Kananit nuk kishin pëlqimin e të atit, Isakut,+ 9 prandaj, përveç grave që kishte tashmë,+ Esau shkoi te familja e Ismaelit dhe mori për grua Mahalatën, vajzën e Ismaelit, djalit të Abrahamit, motrën e Nebajotit.

10 Kurse Jakobi u nis nga Ber-Sheba dhe vazhdoi rrugën për në Haran.+ 11 Pas një copë rruge arriti në një vend dhe u bë gati të kalonte natën atje, sepse dielli kishte perënduar. Prandaj mori një gur, e vuri që të mbështeste kokën dhe u shtri.+ 12 Pastaj pa në ëndërr një shkallë të mbështetur në tokë me majën që arrinte deri në qiej. Dhe ja, engjëjt e Perëndisë ngjiteshin e zbritnin nëpër të.+ 13 Pa edhe Jehovain që rrinte mbi të dhe thoshte:

«Unë jam Jehovai, Perëndia i Abrahamit, paraardhësit tënd, dhe Perëndia i Isakut.+ Vendin ku je shtrirë do të ta jap ty dhe pasardhësit* tënd.+ 14 Pasardhësi* yt do të bëhet si grimcat e pluhurit të tokës+ dhe do të shpërndahet kudo, në perëndim e në lindje, në veri e në jug. Nëpërmjet teje dhe pasardhësit tënd do të bekohen* gjithë familjet e tokës.+ 15 Unë jam me ty dhe do të të mbroj kudo që të shkosh e do të të kthej përsëri në këtë vend.+ Nuk do të të lë dhe do ta plotësoj me siguri premtimin që të kam bërë.»+

16 Atëherë Jakobi u zgjua dhe tha: «Jehovai është vërtet në këtë vend dhe unë nuk e dija.» 17 Pastaj e zuri frika dhe shtoi: «Ky vend të ngjall nderim të thellë! S’mund të jetë gjë tjetër veçse shtëpia e Perëndisë+ dhe porta e qiejve.»+ 18 Kështu Jakobi u çua herët në mëngjes, mori gurin ku kishte mbështetur kokën, e ngriti si një shtyllë dhe derdhi vaj mbi të.+ 19 Prandaj e quajti atë vend Bethel;* më parë qyteti quhej Luz.+

20 Pastaj Jakobi bëri një zotim dhe tha: «Nëse Perëndia do të vazhdojë të jetë me mua dhe do të më mbrojë gjatë rrugës, nëse do të më japë bukë për të ngrënë e rroba për të veshur 21 dhe nëse kthehem shëndoshë e mirë në shtëpinë e tim eti, atëherë Jehovai me siguri do të ketë treguar se është Perëndia im. 22 Ky gur që kam ngritur si shtyllë, do të bëhet shtëpi e Perëndisë,+ dhe ty, o Perëndi, do të të jap gjithmonë të dhjetën e çdo gjëje që do të më japësh.»