Jeremia
4 «O Izrael, nëse do të kthehesh,—thotë Jehovai,—nëse do të kthehesh tek unë
e nëse do të heqësh idhujt e tu të pështirë nga prania ime,
atëherë nuk do të jesh më në arrati.+
2 Por, nëse betohesh:
‘Siç është e vërtetë që Jehovai rron!’
duke thënë të vërtetën me ndershmëri e me drejtësi,
atëherë kombet do të bekohen nga ai*
dhe me të do të krenohen.»+
3 Se kështu u thotë Jehovai burrave të Judës e të Jerusalemit:
«Punoni arën tuaj dhe mos mbillni më mes gjembave.+
Me qëllim që tërbimi im të mos ndizet si zjarr
e të djegë aq shumë sa askush të mos e shuajë dot,
për shkak të veprimeve tuaja të liga.»+
Bërtitni fort: «Mblidhuni dhe le të ikim në qytetet e fortifikuara!+
6 Ngrini një sinjal* në drejtim të Sionit!
Kërkoni strehë e mos rrini duarkryq!»
Perëndia thotë: «Do të sjell një të keqe nga veriu,+ një shkatërrim të madh.
7 Ai ka dalë si një luan nga shkurrnaja,+
shkatërruesi i kombeve është nisur,+
ka dalë nga vendi i vet, që t’jua kthejë vendin në objekt llahtarie.
Qytetet do të katandisen në rrënoja pa asnjë banor.»+
8 Prandaj vishuni me copë thesi,*+ vajtoni* e ulërini,
sepse zemërimi i zjarrtë i Jehovait nuk është larguar nga ne.
9 «Atë ditë,—thotë Jehovai,—mbreti do të humbasë guximin,*+
po ashtu edhe princat,
priftërinjtë do të tmerrohen e profetët do të shtangen.»+
10 Atëherë unë thashë: «Oh, Zotëri Sovran Jehova! Ti e ke mashtruar krejtësisht këtë popull+ dhe Jerusalemin me fjalët: ‘Do të keni paqe’,+ ndërkohë që e kemi shpatën në grykë.»
11 Në atë kohë do t’i thuhet këtij populli dhe Jerusalemit:
«Era zhuritëse nga kodrat e zhveshura të shkretëtirës
do ta përfshijë bijën* e popullit tim;
ajo nuk po vjen që të hedhë drithin në erë dhe as ta pastrojë.
12 Era e furishme po vjen nga këto vende sipas urdhrit tim.
Tani, unë do të shpall gjykimet kundër teje.
Kuajt e tij janë më të shpejtë se shqiponjat.+
‘Mjerë ne, sepse jemi shkatërruar!’
14 Pastroje zemrën nga e liga që të shpëtosh,+ o Jerusalem!
Deri kur do të ushqesh mendime të liga?
16 Lajmëroni kombet për këtë!
Shpalleni kundër Jerusalemit!
Nga një vend i largët do të vijnë roja,*
dhe do ta ngrenë zërin kundër qyteteve të Judës.
17 Ngrihen kundër Jerusalemit nga tërë anët si rojat e fushës,+
sepse ai është rebeluar kundër meje,+—thotë Jehovai.
18 Për sjelljen dhe veprimet e tua do të paguash.+
Vërtet e hidhur është e keqja që të ka rënë, sepse të ka arritur deri në zemër.»
19 Oh, sa shumë ankth që kam!* Sa shumë ankth!
Ndiej dhembje të forta në zemër.* Zemra po më del vendit.
20 Kam dëgjuar shkatërrim pas shkatërrimi,
sepse i tërë vendi është rrënuar.
Tendat e mia u shkatërruan papritur,
pëlhurat e tendës sime në një çast.+
21 Deri kur do të shoh sinjalin?
Deri kur do të dëgjoj tingullin e bririt?+
Janë bij pa arsye e pa mend.*
Janë të zgjuar* kur bëhet fjalë për të keqen,
por nuk dinë të bëjnë të mirën.»
23 Pashë vendin, dhe ja, ishte bosh e i shkretë.+
Pashë qiejt, por nuk kishin më dritë.+
Këtë e shkaktoi Jehovai
në zemërimin e tij të zjarrtë.
27 Se kështu thotë Jehovai: «I gjithë vendi do të bëhet i shkretë,+
por nuk do t’i shfaros plotësisht.
Ata futen nëpër shkurrnaja
e ngjiten në shkëmbinj.+
Tërë qytetet janë braktisur,
asnjeri nuk banon në to.»
30 Ç’do të bësh tani që je shkretuar?
Ti që visheshe me të kuqe të ndezur,
që stoliseshe me zbukurime ari
dhe i zmadhoje sytë duke i lyer me të zezë.*
Por më kot zbukuroheshe,+
sepse ata që të vinin pas me epsh, të hodhën poshtë,
e tani kërkojnë të të marrin jetën.+
31 Unë dëgjova britma si të një gruaje që e kanë zënë dhimbjet,*
rënkime si të një gruaje që po lind fëmijën e parë,
dëgjova zërin e bijës së Sionit që gulçon.
Ajo i shtrin duart për ndihmë e thotë:+
«Mjerë unë, sepse jam rraskapitur nga vrasësit!»