Zanafilla

34 Tani, Dina, vajza që Lea i kishte lindur Jakobit,+ e kishte zakon të dilte e të kalonte kohë me* vajzat e vendit.+ 2 Ajo i ra në sy Sikemit, djalit të hivitit Hamor,+ një nga prijësve të vendit, prandaj një ditë e kapi dhe e përdhunoi. 3 Atij i hyri në shpirt Dina, vajza e Jakobit, dhe ra në dashuri me të, prandaj i fliste përzemërsisht që t’i fitonte zemrën.* 4 Si përfundim, Sikemi i tha babait të vet, Hamorit:+ «Ma merr këtë vajzë për grua.»

5 Kur Jakobi dëgjoi se Sikemi i kishte çnderuar të bijën, Dinën, djemtë e tij ishin në fushë me kopenë, prandaj Jakobi nuk tha gjë, por priti që të ktheheshin. 6 Më vonë, Hamori, babai i Sikemit, shkoi që të fliste me Jakobin. 7 Por djemtë e Jakobit e morën vesh ç’kishte ndodhur dhe u kthyen menjëherë nga fusha. Ata ndiheshin të fyer dhe ishin shumë të zemëruar, sepse ai turpëroi Izraelin kur përdhunoi vajzën e Jakobit,+ gjë që s’duhej bërë.+

8 Hamori u tha: «Tim biri, Sikemit, i digjet shpirti për vajzën tuaj. Ju lutem, jepjani për grua 9 dhe lidhni martesa* me ne; na jepni vajzat tuaja dhe merrni vajzat tona.+ 10 Banoni këtu te ne dhe vendi do të jetë juaji. Jetoni, merruni me tregti dhe ngrini shtëpi këtu.» 11 Pastaj Sikemi i tha babait dhe vëllezërve të saj: «Më jepni pëlqimin tuaj dhe do t’ju jap çfarëdo që të më kërkoni. 12 Vëreni ju çmimin e nuses dhe më kërkoni dhurata sa të doni.+ Jam gati t’ju jap çfarëdo të më kërkoni, vetëm ma jepni vajzën për nuse.»

13 Por, ngaqë Sikemi u kishte çnderuar të motrën, Dinën, djemtë e Jakobit iu përgjigjën me dredhi Sikemit dhe Hamorit, babait të tij: 14 «Nuk mund ta bëjmë kurrsesi një gjë të tillë, t’ia japim motrën tonë një burri të parrethprerë,+ sepse është turp për ne. 15 Mund të pranojmë vetëm me këtë kusht: të bëheni si ne dhe të rrethpritet çdo mashkull juaji.+ 16 Atëherë do t’ju japim vajzat tona, do të marrim vajzat tuaja dhe do të banojmë me ju e do të bëhemi një popull. 17 Por, nëse nuk doni të na dëgjoni dhe nuk rrethpriteni, do të marrim vajzën e do të ikim.»

18 Fjalët e tyre i pëlqyen Hamorit+ dhe djalit të tij, Sikemit.+ 19 I riu bëri pa vonesë siç i kërkuan ata,+ sepse vajza e Jakobit i pëlqente shumë dhe ai ishte më i nderuari në gjithë shtëpinë e babait të tij.

20 Kështu Hamori dhe djali i tij, Sikemi, shkuan te porta e qytetit dhe u thanë burrave të qytetit:+ 21 «Këta njerëz duan të jenë në paqe me ne. Le të banojnë në vendin tonë e të bëjnë tregti, sepse ka mjaft vend edhe për ta, dhe ne mund të marrim për gra vajzat e tyre e t’u japim vajzat tona.+ 22 Ata do të pranojnë që të banojnë me ne e të bëhemi një popull vetëm me këtë kusht: çdo mashkull yni të rrethpritet, ashtu si janë rrethprerë edhe ata.+ 23 A nuk do të bëhen pastaj tonat zotërimet, pasuria dhe bagëtia e tyre? Le ta pranojmë, pra, këtë kusht që të banojnë me ne.» 24 Të gjithë ata që dilnin nga porta e qytetit, ia vunë veshin Hamorit dhe djalit të tij, Sikemit, dhe të gjithë meshkujt e atij qyteti u rrethprenë.

25 Por ditën e tretë, ndërkohë që ata ende kishin dhembje, dy djemtë e Jakobit, Simeoni dhe Levi, vëllezërit e Dinës,+ morën shpatat, hynë në qytet kur asnjë nuk e priste fare rrezikun dhe vranë çdo mashkull.+ 26 Vranë me shpatë Hamorin dhe Sikemin, të birin, e pastaj morën Dinën nga shtëpia e Sikemit dhe ikën. 27 Edhe djemtë e tjerë të Jakobit shkuan në qytet, ku ishin gjithë burrat e vrarë, dhe e plaçkitën sepse ata u kishin çnderuar të motrën.+ 28 Morën kopetë, tufat dhe gomarët e tyre, bashkë me çdo gjë që ishte në qytet e në fushë. 29 Ua morën gjithë pasurinë, zunë robër gjithë fëmijët e vegjël dhe gratë, dhe plaçkitën gjithë shtëpitë.

30 Atëherë Jakobi u tha Simeonit dhe Levit:+ «Ju më keni sjellë shumë telashe* dhe më keni bërë të urryer* për banorët e vendit, për kananitët dhe perezitët. Meqenëse kam fare pak njerëz, ata do të mblidhen që të më sulmojnë dhe do të më shfarosin, mua dhe shtëpinë time.» 31 Por ata i thanë: «Po motrën tonë? Duhej ta trajtonin si prostitutë?»