Nehemia

2 Në muajin nisan* të vitit të 20-të+ të mbretërimit të Artakserksit,+ atij i sollën të pinte verë, dhe si përherë e mora dhe ia dhashë.+ Nuk kisha qenë kurrë i dëshpëruar në prani të tij. 2 Prandaj mbreti më pyeti: «Ç’është kjo fytyrë kaq e vrenjtur, ndonëse nuk je i sëmurë? Kjo s’është gjë tjetër veçse një zemër e dëshpëruar.» Atëherë u frikësova shumë.

3 Kështu i thashë: «Rrofsh përjetë o mbret! Si të mos dukem i dëshpëruar kur qyteti, vendi ku janë varrosur paraardhësit e mi, është i shkretuar dhe portat e tij i ka përpirë zjarri?!»+ 4 Mbreti më pyeti: «Çfarë dëshiron prej meje?» Menjëherë iu luta Perëndisë së qiejve.+ 5 Pastaj i thashë mbretit: «Nëse mbreti e sheh të udhës dhe nëse shërbëtori juaj gëzon pëlqimin tuaj, më dërgoni në Judë, në qytetin ku prehen paraardhësit e mi, që ta rindërtoj.»+ 6 Atëherë mbreti me mbretëreshën ulur përkrah tij, më pyeti: «Sa do të zgjatë udhëtimi dhe kur do të kthehesh?» Mbreti e pa të udhës që të shkoja+ dhe i tregova kur do të kthehesha.+

7 Pastaj i thashë: «Nëse mbreti e sheh të udhës, më jepni letra për guvernatorët e rajonit Përtej Lumit,*+ që të më garantojnë kalim të sigurt derisa të arrij në Judë. 8 Më jepni një letër edhe për Asafin, kujdestarin e Parkut Mbretëror,* që të më japë dru për portat e Fortesës+ së Shtëpisë,* për muret e qytetit+ dhe për shtëpinë ku do të shkoj.» Kështu mbreti m’i dha,+ sepse dora e Perëndisë tim ishte me mua.+

9 Me kohë arrita te guvernatorët në rajonin Përtej Lumit dhe u dhashë letrat e mbretit. Mbreti kishte dërguar me mua edhe krerë të ushtrisë dhe kalorës. 10 Kur morën vesh për këtë, Sanballatit,+ horonitit, dhe Tobisë,+ zyrtarit* amonit,+ nuk u pëlqeu aspak që dikush kishte ardhur të bënte diçka të mirë për popullin e Izraelit.

11 Në fund mbërrita në Jerusalem dhe ndenja atje tri ditë. 12 U ngrita natën bashkë me disa burra dhe nuk i thashë gjë njeriu çfarë më kishte nxitur* Perëndia të bëja për Jerusalemin. Nuk kisha asnjë kafshë me vete, përveç asaj në të cilën kisha hipur. 13 Natën dola nga Porta e Luginës,+ kalova përpara Burimit të Gjarprit të Madh, vazhdova drejt Portës së Togjeve të Hirit+ dhe kontrollova muret e Jerusalemit që ishin shembur, si edhe portat që i kishte përpirë zjarri.+ 14 Vazhdova më tej deri te Porta e Burimit+ dhe Rezervuari i Mbretit, por kafsha në të cilën kisha hipur, nuk kishte mjaft vend ku të kalonte. 15 Prapëseprapë u ngjita natën nëpër luginë*+ dhe vazhdova të kontrolloja murin. Pas kësaj u futa përsëri nga Porta e Luginës, dhe kështu u ktheva.

16 Mëkëmbësit*+ nuk e dinin ku kisha shkuar dhe ç’po bëja, sepse ende nuk u kisha thënë asgjë judenjve, priftërinjve, fisnikëve, mëkëmbësve dhe pjesës tjetër të punëtorëve. 17 Në fund u thashë: «Ju e shihni në ç’gjendje të tmerrshme jemi, se si është shkretuar Jerusalemi dhe se si janë djegur nga zjarri portat e tij. Le t’i rindërtojmë muret e Jerusalemit, që të mos jemi më të poshtëruar.» 18 Pastaj u tregova se si dora e Perëndisë tim kishte qenë me mua,+ dhe fjalët që më kishte thënë mbreti.+ Atëherë ata thanë: «Të ngrihemi e të ndërtojmë muret!» Prandaj i dhanë zemër njëri-tjetrit* që t’ia nisnin punës.+

19 Kur e dëgjuan këtë, Sanballati, horoniti, Tobia,+ zyrtari* amonit,+ dhe Geshemi, arabi,+ nisën të na tallnin+ dhe të na përbuznin me këto fjalë: «Ç’po bëni kështu? Po ngrini krye kundër mbretit?»+ 20 Por unë iu përgjigja: «Falë Perëndisë së qiejve do të kemi sukses+ dhe ne, shërbëtorët e tij, do të ngrihemi e do të ndërtojmë muret. Kurse ju nuk keni lidhje fare me Jerusalemin. Nuk keni as të drejta ligjore e as trashëgimi në këtë qytet.»+