Jobi

 3 Korrigjimi thjesht me fjalë është i kotë,

vetëm fjalët nuk të vlejnë për gjë.

 4 Prej teje venitet frika* nga Perëndia,

ndaj njerëzve s’u bie ndër mend për Të.

 5 Ti flet kështu ngaqë je fajtor*

dhe i bën dredha fjalës me dashje.

 6 Vetë goja jote të dënon, e jo unë;

buzët e tua dëshmojnë kundër teje.+

10 Mes nesh është edhe flokëzbardhuri, edhe i moshuari,+

burra më të vjetër se yt atë.

11 Nuk të mjafton ngushëllimi i Perëndisë,

a një fjalë e thënë me ëmbëlsi?

13 Se ti kthehesh kundër vetë Perëndisë,

s’i vë fre gojës dhe nxjerr fjalë të tilla.

15 Perëndia nuk ka besim as te engjëjt e vet,*

madje as qiejt nuk janë të pastër në sytë e tij.+

16 E jo më të ketë besim tek njeriu i pështirë e i korruptuar,+

që e pi padrejtësinë si ujë!

Do të të tregoj atë që kam parë,

18 atë që thanë të mençurit siç ua përcollën etërit,+

gjëra që nuk i mbajtën të fshehta.

19 Vetëm atyre iu dha ky vend

e mes tyre nuk vinte këmbë asnjë i huaj.

20 Gjatë gjithë ditëve të tij i ligu mundohet,

njeriu tiran vuan për sa vjet rron.

21 Në veshë i ushtojnë zhurma të tmerrshme;+

kusarët sulen kundër tij në kohë paqeje.

22 E di se nuk do t’i shpëtojë territ,+

e di se e pret shpata.

24 Vuajtjet dhe brengat e tmerrojnë pa pushim,

e vënë poshtë si një mbret që është gati të vërsulet,

25 sepse ai ngre dorë kundër Perëndisë

dhe orvatet të sfidojë* të Plotfuqishmin.

26 Turret kundër Tij me kokëfortësi,

me mburoja të trasha e të forta.*

27 Fytyrën ia ka mbuluar dhjami

dhe mesi i është trashur.

28 Banon në qytete që do të rrënohen,

në shtëpi ku s’do të banojë kush,

që do të katandisen në pirgje gurësh.

29 Ai s’do të pasurohet e s’do të grumbullojë të mira,

as zotërimet nuk do t’i shtojë mbi faqen e dheut.

30 Nuk do të dalë dot nga terri;

një flakë do ta zhuritë filizin e tij*

dhe ai do të zhduket nga një e shfryrë e gojës së Perëndisë.*+

31 Të mos e mashtrojë veten e të besojë në kotësi,

se veç kotësinë do të marrë si shpërblim.

32 Po, kjo do të ndodhë para se t’i vijë dita,

dhe degët e tij nuk do të harlisen kurrë.+

33 Do të jetë si hardhia që nuk e mban rrushin e papjekur,

dhe si ulliri që i flak tutje lulet e veta.

34 Nga të ligjtë* nuk vjen asgjë e frytshme,+

dhe zjarri do t’i përpijë tendat e të korruptuarve.

35 Ata ngjizin telashe dhe pjellin të këqija;

veç mashtrim është fryti i barkut të tyre.»