Proverbat

26 Ashtu si bora nuk i shkon beharit e as shiu të korrave,

kështu edhe lavdia nuk i shkon për shtat të pamendit.+

 2 Siç ka arsye një zog i vogël të ikë vrik dhe dallëndyshja të fluturojë tutje,

edhe mallkimi nuk të zë pa një arsye të vërtetë.*

 3 Freri është për kalin, thupra për gomarin,+

dhe shkopi për kurrizin e të pamendit.+

 4 Mos iu përgjigj të marrit sipas marrëzisë së tij,

që të mos ulesh në të njëjtin nivel.*

 5 Por kur t’i përgjigjesh të marrit, merr parasysh marrëzinë e tij,

që të mos i duket vetja i mençur.+

 6 Ai që i lë punët në dorë të të pamendit,

është si një njeri që sakaton këmbët e veta dhe i bën dëm vetes.*

 7 Proverbi në gojën e të pamendit

është si këmbët e ligshta e të çala.+

 8 T’i japësh lavdi të pamendit+

është si të mbërthesh një gur në hobé.

 9 Proverbi në gojën e të pamendit

është si gjembaçi në dorën e pijanecit.

10 Kush punëson të pamendin a këdo që gjen rrugës,

është si një harkëtar që plagos kë t’i dalë përpara.*

11 I pamendi kthehet te marrëzia e vet

si një qen që kthehet tek e vjella e vet.+

13 Përtaci thotë: «Është një luan i ri në rrugë,

një luan në mes të sheshit.»+

14 Si dera që sillet vazhdimisht rreth boshtit të saj,*

kështu sillet edhe përtaci në shtratin e tij.+

15 Përtaci e zhyt dorën në tasin e gostisë,

por është tepër i lodhur ta çojë në gojë.+

16 Përtaci mendon se është më i mençur

se shtatë veta që japin një përgjigje me mend.

17 Një kalimtar që tërbohet për* sherrin e tjetrit,

është si një njeri që e kap qenin për veshësh.+

18 Si një i çmendur që qëllon me heshta të zjarrta dhe shigjeta vdekjeprurëse,

19 është njeriu që ia punon tjetrit* dhe thotë: «Po bëja shaka!»+

20 Ku s’ka dru, zjarri fashitet,

dhe ku s’ka shpifës, sherri shuhet.+

21 Njeriu grindavec ndez sherrin+

siç ndez qymyri prushin dhe druri zjarrin.

22 Fjalët e shpifësit* janë si kafshata të shijshme*

që gëlltiten e shkojnë drejt e në bark.+

23 Si një copë qeramike veshur me argjend,

janë fjalët e përzemërta* nga një zemër e ligë.+

24 Kush ushqen urrejtje për të tjerët, shtiret me buzët e veta,

por zemrën e ka plot hipokrizi.

25 Edhe pse flet gjithë ëmbëlsi, mos i beso,

sepse zemrën e ka kryekëput të ligë.*

26 Ndonëse e mbulon urrejtjen me hipokrizi,

ligësia e tij do të dalë sheshit në kongregacion.

27 Kush hap një gropë, do të bjerë vetë brenda,

dhe kush rrokullis një gur, do t’i bjerë vetë mbi kokë.+

28 Gjuha gënjeshtare i urren ata që ka lënduar,

dhe goja lajkatare sjell rrënim.+