Romakëve
4 Përderisa është kështu, ç’të themi për Abrahamin, paraardhësin tonë prej gjaku? Ç’fitoi ai? 2 Sikur Abrahami të ishte shpallur i drejtë nga veprat, do të kishte arsye për t’u mburrur, por jo përpara Perëndisë. 3 Mirëpo ç’thotë shkrimi? «Abrahami tregoi besim te Jehovai,* dhe për këtë u konsiderua i drejtë.»*+ 4 Tani, atij që punon, paga nuk i llogaritet si dhuratë,* por si detyrim.* 5 Nga ana tjetër, njeriu që nuk mbështetet te veprat e veta, por që tregon besim tek Ai që i shpall mëkatarët të drejtë, konsiderohet i drejtë falë besimit.*+ 6 Sa i lumtur është njeriu që Perëndia e konsideron të drejtë, pavarësisht nga veprat, ashtu siç thotë edhe Davidi: 7 «Lum ata që u janë falur veprat e liga dhe u janë fshirë* mëkatet! 8 Lum njeriu që Jehovai* nuk do t’ia llogaritë kurrsesi mëkatin!»+
9 A u përket kjo lumturi vetëm të rrethprerëve apo edhe të parrethprerëve?+ Tashmë e kemi thënë: «Abrahami u konsiderua i drejtë falë besimit.»*+ 10 Por, kur u konsiderua i drejtë? Kur ishte i rrethprerë apo i parrethprerë? Jo kur ishte i rrethprerë, por kur ishte ende i parrethprerë. 11 Kështu ai mori shenjën+ e rrethprerjes si një vulë* drejtësie për besimin që kishte kur ishte ende i parrethprerë, që të bëhej ati i të gjithë të parrethprerëve që kanë besim,+ me qëllim që këta të konsiderohen të drejtë, 12 dhe që të bëhej ati i të rrethprerëve, jo vetëm i atyre që kapen fort pas zakonit të rrethprerjes, por edhe i atyre që ecin në gjurmët e besimit që kishte ati ynë, Abrahami,+ kur ishte ende i parrethprerë.
13 Në të vërtetë, premtimi që të ishte trashëgimtar i një bote, Abrahamit dhe pasardhësve* të tij nuk iu bë nëpërmjet Ligjit,+ por nëpërmjet drejtësisë që vjen nga besimi.+ 14 E nëse trashëgimtarë janë vetëm ata që kapen fort pas Ligjit, atëherë besimi është i kotë dhe premtimi s’ka pikë vlere. 15 Faktikisht, Ligji sjell zemërimin e zjarrtë të Perëndisë.+ Por aty ku s’ka ligj, s’ka as shkelje.+
16 Për këtë arsye, premtimi u dha nëpërmjet besimit, që të mbështetej në mirësinë e pamerituar të Perëndisë,+ e kështu të ishte i sigurt për të gjithë pasardhësit* e tij,+ jo vetëm për ata që kapen fort pas Ligjit, por edhe për ata që kapen fort pas besimit të Abrahamit, i cili është ati i të gjithëve ne.+ 17 (Tamam siç është shkruar: «Të kam bërë atin e shumë kombeve.»)+ Kjo ndodhi në sytë e Perëndisë tek i cili Abrahami pati besim, po, në sytë e Atij që sjell të vdekurit në jetë dhe flet për gjërat që s’janë sikur të ishin.* 18 Në fakt, Abrahami s’kishte asnjë arsye për të shpresuar. E megjithatë, falë shpresës, ai pati besim se do të bëhej ati i shumë kombeve, në përputhje me atë që i ishte thënë: «Kështu do të jetë pasardhësi* yt.»+ 19 Edhe pse e dinte se trupi i vet ishte pothuajse i vdekur (meqë ishte rreth 100 vjeç)+ dhe se barku i Sarës ishte po ashtu i vdekur,* atij nuk iu dobësua besimi.+ 20 Prandaj, ngaqë ishte i sigurt për premtimin e Perëndisë, nuk u lëkund nga mungesa e besimit, por falë besimit, mori forcë dhe i dha lavdi Perëndisë, 21 plotësisht i bindur se Ai ishte në gjendje ta bënte realitet atë që i kishte premtuar.+ 22 Ja pse «u konsiderua i drejtë».+
23 Megjithatë, fjalët «u konsiderua i drejtë» nuk u shkruan vetëm për të,+ 24 por edhe për ne që do të konsiderohemi të drejtë ngaqë besojmë tek Ai që ngriti nga të vdekurit Jezuin, Zotërinë tonë,+ 25 i cili iu dorëzua vdekjes për fajet tona+ dhe u ngrit nga të vdekurit për të na shpallur të drejtë.+