Kënga e Solomonit

 2 «Më puth me puthjet e buzëve të tua,

se shprehjet e tua të dashurisë janë më të mira se vera!+

 3 E këndshme është aroma e parfumit tënd,+

si vaj aromatik,* emri yt.+

Eja të gëzojmë dhe të jemi të lumtur bashkë,

e të sjellim ndër mend* shprehjet e tua të dashurisë, sepse ato janë më të ëmbla se vera.

 5 Jam zeshkane, por e bukur, o bija të Jerusalemit,

si tendat e Kedarit,+ si pëlhurat e tendës+ së Solomonit.

 6 Mos më shikoni gjithë habi që jam zeshkane,

sepse më ka zënë dielli.

Vëllezërit* u zemëruan me mua

e më çuan të ruaja vreshtat,

ndaj vreshtin tim s’e ruajta dot.

Pse të endem mes kopeve të shokëve të tu

si një grua e mbuluar me vel?»*

 8 «Nëse nuk e di, o më e bukura e grave,

ndiq gjurmët e kopesë

dhe kulloti kecat pranë tendave të barinjve.»

 9 «Siç është e bukur pela mes karrocave të faraonit,+

ashtu je edhe ti, o e dashura ime.

10 Sa të hijshme janë mollëzat e tua të stolisura*

dhe qafa jote me vargje rruazash.

11 Për ty stoli* ari do të bëjmë,

me argjend zbukuruar.»

12 «Mbreti rri në tryezën e tij të rrumbullakët,

por aroma e parfumit* tim+ është veç për ty, o i dashuri im.

13 Si një qese aromatizuese plot mirrë,+ që prehet natën mes gjinjve të mi,

është i shtrenjti im për mua.

14 Si një tufë lulesh kënaje+ mes vreshtave të En-Gedit,+

është i shtrenjti im për mua.»

Shtrati ynë me gjethe shtruar,

17 shtëpia jonë* me cedra ndërtuar,

tavani ynë me dëllinja mbuluar.