Jobi

 3 E në dashtë dikush të debatojë me Të,*+

nuk do t’i përgjigjet dot as një pyetjeje në një mijë.

 5 Ai i zhvendos* malet pa e marrë vesh kush;

me furinë e tij i përmbys.

 6 E shkund tokën e ajo luan vendit;

gjithë shtyllat e saj tronditen.+

 7 E urdhëron diellin të mos shkëlqejë;

ua bllokon* dritën yjeve.+

 8 I vetëm i shpalos qiejt si pëlhurë;+

dallgët krenare të detit i shkel me këmbë.+

 9 Ai ka bërë yjësinë Ash,* yjësinë Kesil,*

yjësinë Kimah*+ dhe yjësitë e qiellit të jugut;*

10 gjëra madhështore e të pahetueshme ka bërë,+

gjëra të mrekullueshme që s’kanë të numëruar.+

11 Ai më kalon pranë, por unë s’arrij ta shoh,

ecën përbri meje, por unë s’e dalloj dot.

13 Perëndia s’ka për ta përmbajtur zemërimin,+

e madje edhe ndihmësit e Rahabës*+ do të përkulen para tij.

14 Aq më tepër duhet të matem unë kur i përgjigjem;

duhet t’i zgjedh më mirë fjalët që të flas me të.

S’ma ha mendja se do të më dëgjonte,

17 ai që me një stuhi më dërrmon

dhe pa shkak plagët m’i shumon.+

18 Ai nuk më lë as të marr frymë

e më sjell veç hidhërim.

20 Edhe po të kisha të drejtë, vetë goja ime do të më dënonte;

edhe po të mbaja integritetin,* ai do të më shpallte fajtor.*

21 Edhe po të mbaja integritetin,* s’do t’i zija besë vetes.

S’e duroj dot* këtë jetë!

22 Fundja, ç’ndryshim ka? Ja pse them:

‘Ai e shkatërron të pafajshmin* njësoj si të ligun.’

23 Nëse papritmas një përmbytje do të sillte vdekjen,

ai do të tallej me dëshpërimin e të pafajshmit.

24 Tokën e ka lënë në dorë të të ligjve;+

gjykatësve të saj ua ka zënë sytë.*

25 Ditët e mia rendin më shpejt se vrapuesi,+

vrapojnë pa parë asnjë të mirë.

26 Rrëshqasin si varkat prej kallami,

si shqiponja që sulet mbi prenë e vet.

27 Edhe po të them: ‘Do ta harroj brengën,

do të ndërroj çehre e do të çelem’,

28 përsëri të gjitha dhembjet e mia më futin frikën,+

dhe unë e di se ai nuk do të më quante të pafajshëm,

29 përkundrazi do të dilja fajtor.

30 Edhe po të lahesha me ujë bore

e t’i pastroja duart me finjë,*+

31 ai do të më zhyste në një gropë me baltë,

aq sa edhe rrobat e mia do të më kishin neveri.

32 Se ai nuk është njeri si unë

që t’i përgjigjem e të ballafaqohem me të në gjyq.+

33 S’ka njeri që të vendosë* mes nesh,

që të shërbejë si gjykatësi ynë.*

34 Po të mos më godiste më*

e të mos më ngjallte më tmerr,+

35 atëherë do t’i flisja pa frikë,

se zakonisht nuk druhem kur flas me të.