Josiu
9 Kur dëgjuan çfarë kishte ndodhur, të gjithë mbretërit që ishin në anën perëndimore të Jordanit,+ pra, në rajonin malor, në Shefelah, përgjatë tërë brigjeve të Detit të Madh*+ dhe përballë Libanit—hititët, amoritët, kananitët, perezitët, hivitët dhe jebusitët+—2 lidhën një aleancë për të luftuar kundër Josiut dhe Izraelit.+
3 Edhe banorët e Gibeonit+ dëgjuan çfarë i kishte bërë Josiu Jerikosë+ dhe Ait.+ 4 Prandaj u treguan mendjemprehtë dhe vunë ushqime në thasë të vjetër, i ngarkuan mbi gomarë bashkë me kacekë vere të vjetër, të çarë e të arnuar, 5 dhe veshën rroba të vjetra e sandale të vjetra e të arnuara; tërë buka që morën ishte e thatë dhe e thërrmuar. 6 Pastaj shkuan te Josiu në kampin në Gilgal,+ ku i thanë atij dhe burrave të Izraelit: «Kemi ardhur nga një vend i largët. Ju lutemi, bëni një besëlidhje me ne.» 7 Por burrat e Izraelit u thanë hivitëve:+ «Ndoshta ju banoni afër nesh. E si mund të bëjmë besëlidhje me ju?»+ 8 Ata ia kthyen Josiut: «Ne jemi shërbëtorët* e tu.»
Atëherë Josiu i pyeti: «Kush jeni e nga vini?» 9 Ata iu përgjigjën: «Shërbëtorët e tu vijnë nga një vend shumë i largët+ për shkak të emrit të Jehovait, Perëndisë tënd, sepse kemi dëgjuar për famën e tij, për gjithë sa bëri në Egjipt+ 10 dhe për gjithçka që u bëri dy mbretërve të amoritëve matanë* Jordanit, Sihonit,+ mbretit të Heshbonit, dhe Ogut,+ mbretit të Bashanit, që ishte në Ashtarot. 11 Kështu, pleqtë dhe tërë banorët e vendit tonë na thanë: ‘Merrni ushqime për rrugën dhe shkoni t’i takoni. U thoni: “Ne do të jemi shërbëtorët tuaj,+ prandaj ju lutemi, bëni një besëlidhje me ne.”’+ 12 Ja, buka që morëm me vete ishte ende e nxehtë ditën kur u nisëm nga shtëpia për të ardhur këtu te ju. Por tani e shihni si është tharë e është thërrmuar.+ 13 Këta kacekë vere ishin të rinj kur i mbushëm, por tani janë çarë.+ Rrobat dhe sandalet tona janë vjetruar nga rruga e gjatë.»
14 Atëherë burrat kontrolluan* ca nga ushqimet e tyre, por nuk u konsultuan me Jehovain.*+ 15 Kështu Josiu bëri paqe me ta+ dhe një besëlidhje se do t’i linte gjallë; edhe prijësit e asamblesë u betuan për këtë.+
16 Mirëpo, tri ditë pasi bënë besëlidhjen me ta, morën vesh që i kishin fqinjë dhe banonin afër. 17 Atëherë izraelitët u nisën dhe ditën e tretë arritën në qytetet e tyre, në Gibeon,+ Kefirah, Berot dhe Kiriat-Jearim.+ 18 Por izraelitët nuk i sulmuan, sepse prijësit e asamblesë u ishin betuar për Jehovain,+ Perëndinë e Izraelit. Atëherë tërë asambleja nisi të murmuriste kundër prijësve. 19 Kur panë këtë, të gjithë prijësit i thanë asamblesë: «Meqë iu betuam atyre për Jehovain, Perëndinë e Izraelit, nuk na lejohet t’u bëjmë keq. 20 Ja çfarë do të bëjmë me ta: do t’i lëmë gjallë, që indinjata e Perëndisë të mos bjerë mbi ne për betimin që iu bëmë.»+ 21 Më pas shtuan: «Le të jetojnë, por le të mbledhin dru e të nxjerrin ujë për tërë asamblenë.» Këtë u premtuan prijësit.
22 Pastaj Josiu i thirri dhe u tha: «Pse na e punuat e na thatë: ‘Jemi nga një vend shumë larg jush’, kur në të vërtetë banokeni mes nesh?+ 23 Që tani e tutje do të jeni të mallkuar+ dhe do të bëheni përgjithmonë skllevër që të mblidhni dru e të nxirrni ujë për shtëpinë e Perëndisë tim.» 24 Ata iu përgjigjën Josiut: «Neve, shërbëtorëve të tu, na e thanë hapur se Jehovai, Perëndia juaj, e urdhëroi Moisiun, shërbëtorin e tij, që t’ju jepte tërë vendin dhe të shfaroste para syve tuaj të gjithë banorët e tij.+ Atëherë patëm shumë frikë për jetën* tonë,+ ja pse e bëmë këtë.+ 25 Tani jemi në duart e tua.* Bëj me ne si të të duket e mirë dhe e drejtë.» 26 Dhe këtë bëri ai me ta; i shpëtoi nga dora e izraelitëve, të cilët nuk i vranë. 27 Por atë ditë Josiu i caktoi të mblidhnin dru e të nxirrnin ujë për asamblenë+ dhe për altarin e Jehovait në vendin që Ai do të zgjidhte,+ e ata vazhdojnë kështu deri sot e kësaj dite.+