Jobi

 3 Ç’përfitim ke që të më shtypësh,

të përbuzësh veprën e duarve të tua,+

ndërkohë që miraton intrigat e të ligjve?

 4 Vallë, ke sy njeriu?

Vallë, sheh siç sheh vdekatari?

 5 Mos janë ditët e tua sa ditët e vdekatarëve,

ose vitet e tua sa ato të njeriut,+

 6 që orvatesh të gjesh fajin tim

dhe kërkon pa pushim mëkatin tim?+

 7 Ti e di që nuk jam fajtor,+

e prapë nga dora jote s’ka kush më shpëton.+

 8 Duart e tua më kanë bërë e më kanë dhënë formë,+

e tani kërkon të më shkatërrosh krejt?

 9 Mos harro, të lutem, se ti më bëre nga argjila,+

e tani kërkon të më kthesh prapë në pluhur?+

10 A nuk më derdhe si qumështi,

dhe a nuk më ngjize si djathi?

11 Më veshe me mish e lëkurë,

më thure me kocka e tejza.+

12 Më fale jetë e dashuri besnike;

gjithë kujdes ma ruajte jetën.*+

13 Mirëpo në zemër fshihje të tjera gjëra;

e di se këto gjëra më vijnë nga ti.

14 Po të mëkatoja, ti s’do të rrije pa më parë,+

e nga faji im s’do të më shfajësoje.

Por, edhe në qofsha i pafajshëm, s’ngre dot kokë,+

se çnderimi e vuajtjet më kanë mbytur.+

16 E po të ngrija kokë, ti do të më viheshe pas si një luan,+

dhe prapë do të dilje më i fuqishëm se unë.

17 Ti do të sillje të tjerë dëshmitarë kundër meje,

e do të inatoseshe edhe më shumë me mua,

ndërkohë që halle pa fund do të ma zinin frymën.

19 Do të ishte si të mos kisha ekzistuar kurrë;

nga barku i nënës drejt e në varr do të më kishin çuar.’

Më lër të qetë e hiqi sytë nga unë, që të gjej pak lehtësim,*+

21 para se të shkoj—për të mos u kthyer më+—

në vendin e errësirës së thellë,*+

22 në vendin ku mbretëron zymtësia,

në vendin e territ e të rrëmujës,

ku edhe drita është sterrë e zezë.»