Psalmi

 2 Jehovai është shkrepi im, kalaja ime, çlirimtari im;+

Perëndia është shkëmbi im,+ tek ai gjej strehë;

ai është mburoja ime dhe briri im i shpëtimit,* streha* ime e sigurt.+

 3 I lutem Jehovait, se veç ai është i denjë të lëvdohet,

veç ai do të më shpëtojë nga armiqtë e mi.+

 4 Litarët e vdekjes më mbështollën,+

një lumë njerëzish pa pikë vlere më tmerruan.+

 5 Litarët e Varrit* rreth vetes m’u mbështollën,

grackat e vdekjes përpara më dolën.+

 6 Në vuajtjen time Jehovait i lutesha,

Perëndisë tim për ndihmë i thërrisja.

Nga tempulli i tij, zërin ma dëgjoi,+

e në vesh, thirrja ime për ndihmë i shkoi.+

 7 Atëherë toka nisi të dridhej e të tundej;+

themelet e maleve u lëkundën,

e nga zemërimi i tij, u shkundën vendit.+

 8 Nga flegrat e hundës tym i doli

e nga goja zjarr që përpin, i gufoi,+

prush i ndezur prej tij flakëroi.

 9 Ndërsa zbriste, qiejt i përkuli,+

e nën këmbët e tij re të murrme kishte.+

10 Hipur në një kerubin, erdhi duke fluturuar,+

hipur në krahët e një engjëlli* si shigjetë u lëshua.+

11 E më pas me errësirën në çdo anë u mbulua,+

në retë e dendura+ e të errëta të shtrëngatës u strehua.

12 Nga drita shkëlqimplotë e pranisë së tij,

breshër dhe thëngjij të zjarrtë i çanë retë me furi.

13 Pastaj nga qielli Jehovai nisi të gjëmonte,+

e kur zëri i Më të Lartit kumboi,+

breshër dhe thëngjij të zjarrtë vërshuan.

14 I hallakati armiqtë e mi me shigjetat që vrik u hodhi,+

me rrufetë që mbi ta lëshoi, krejt i hutoi.+

15 Nga qortimi yt, o Jehova,

nga shkulmi i frymës së flegrave të tua,

shtretërit e lumenjve* dolën në shesh,+

themelet e tokës u zbuluan.+

16 Nga atje lart, ai dorën shtriu e më mori,

e nga të thellat ujëra më nxori.+

17 Nga armiqtë e mi të fuqishëm më shpëtoi,+

nga më të fortët që më urrenin, më çliroi.+

18 Në ditë të keqe ata m’u vërsulën,+

por Jehovai m’u bë krah.

19 Në një vend të sigurt* më çoi;

i kënaqur ishte me mua, ndaj më shpëtoi.+

20 Jehovai më shpërblen sipas drejtësisë sime,+

po, sipas pafajësisë* së duarve të mia më shpërblen,+

21 sepse në udhët e Jehovait kam qëndruar,

Perëndinë tim nuk e kam braktisur, jo, me ligësi nuk kam vepruar.

22 Të gjitha ligjet e tij përpara syve i kam,

statutet e tij nuk do t’i shpërfill.

23 I pafaj do të mbetem në sytë e tij+

e mëkatit larg do t’i rri.+

24 Jehovai më shpërbleftë sipas drejtësisë sime,+

sipas pafajësisë së duarve të mia në sytë e tij!+

25 Me besnikun, ti vepron me besnikëri,+

të pafajshmin nuk e ngarkon me faj,+

26 me zemërpastrin, tregohesh i pastër,+

por me dredharakun, tregohesh mendjemprehtë.+

27 Vërtet, ti e shpëton të përulurin,*+

por e ul poshtë fodullin.*+

28 Llambën time, veç ti, o Jehova, e ndriçon,

ti, o Perëndia im, hedh dritë mbi errësirën që më rrethon.+

29 Falë ndihmës sate, banda kusarësh mund të sulmoj,+

falë fuqisë së Perëndisë, mure mund të kaloj.+

30 E përsosur është udha e Perëndisë së vërtetë,+

e kulluar është fjala e Jehovait.+

32 Perëndia i vërtetë më vesh me fuqi,+

e nga udha ime ai heq çdo pengesë.+

33 Këmbëlehtë si dreri më bën të vrapoj,

ndaj në shpate të thepisura i palëkundur qëndroj.+

34 Ai m’i stërvit duart për luftë,

ndaj me krahët e mi mund të tendos një hark bakri.

35 Me mburojën tënde të shpëtimit ti më mbron,+

me të djathtën tënde më mbështet;*

përulësia jote më bën të madh.+

36 Shtegun ku eci, ti e bën të gjerë,

ndaj këmbët nuk do të më shkasin asnjëherë.+

37 Do t’i ndjek e do t’i zë armiqtë e mi,

pa i shfarosur, nuk do të kthehem kurrsesi.

38 Copë-copë do t’i bëj sa të mos ngrihen më,+

në këmbët e mia përtokë do të bien.

39 Për betejë, ti do të më japësh fuqi

e armiqtë e mi do t’i shembësh nën këmbët e mia.+

40 Falë teje, kundërshtarët e mi do t’ia mbathin,

e unë do t’i shfaros* ata që më urrejnë.+

41 Për ndihmë ata thërrasin, por s’ka kush i shpëton;

madje i thërrasin edhe Jehovait, por ai nuk i dëgjon.

42 Grimca-grimca do t’i bëj si pluhurin që era e merr tutje,

tej do t’i flak si llucën e rrugëve.

43 Nga akuzat e pareshtura të popullit tim do të më shpëtosh,+

si kreun e kombeve ti do të më caktosh;+

po, një popull që s’e kam njohur, do të më shërbejë.+

44 Me të dëgjuar për mua, do të më nënshtrohen;

të huajt do të struken kokulur para meje.+

45 Të huajve s’do t’u mbetet fije guximi,*

e nga fortesat do të dalin me ethe drithërimi.

47 Perëndia i vërtetë hakun ma merr;+

nën këmbët e mia popujt i shtie.

48 Nga armiqtë e mi të zemëruar, ti më çliron,

më ngre lart mbi këdo që më sulmon,+

nga njerëzit e dhunshëm më shpëton.

49 Ja pse, o Jehova, mes kombeve do të të lëvdoj,+

e për emrin tënd lavde do të këndoj!*+

50 Me dorën tënde shpëtimtare,* mbretin e çliron,+

të mirosurit* tënd dashuri besnike i tregon,+

po, Davidit dhe pasardhësit* të tij, përgjithmonë.+