Psalmi

73 Perëndia është vërtet i mirë me Izraelin,

me ata që kanë zemër të pastër.+

 2 Mirëpo unë gati-gati u largova nga udha e drejtë,

për pak më shkanë këmbët,+

 3 sepse i kisha zili arrogantët,*

i kisha zili të ligjtë tek i shihja që gëzonin paqe.+

 4 Vdekja u vjen krejt pa dhembje;

trupat i kanë të fortë e të shëndetshëm.*+

 5 Nuk kanë telashe si gjithë të tjerët+

e as nuk vuajnë si gjithë njerëzia.+

 6 Prandaj fodullëkun kanë si gjerdan,+

dhunën, si mantel që i mbështjell.

 7 Sytë u kanë kërcyer jashtë nga dhjami;*

kanë shumë më tepër nga sa mund të ëndërronin.

 8 Tallen e thonë gjithë të ligat;+

kërcënojnë gjithë prepotencë.+

 9 Flasin sikur të ishin aq lart sa qiejt,

gjuha e tyre mbahet me të madh nëpër mbarë tokën.

10 Prandaj populli i Perëndisë* shkon pas tyre

e pi nga ujërat e tyre të bollshme.

12 Po, këta janë të ligjtë:

shtojnë e shtojnë pasuri+ dhe gjërat u shkojnë gjithnjë vaj.+

14 Gjithë ditën e ditës, ndjenja të trazuara ma rëndonin shpirtin;+

mëngjes për mëngjes, Perëndia më qortonte.+

15 Por, po të kisha folur për këto gjëra,

do ta kisha prerë në besë popullin tënd.*

16 Edhe pse vrisja mendjen që të kuptoja,

më dukej tepër e vështirë,

17 derisa hyra në shenjtëroren e madhërishme të Perëndisë

dhe kuptova ç’e ardhme i priste.

18 Me siguri ti i vë në vende të rrëshqitshme,+

ja pse do të shkojnë drejt rrënimit.+

20 Si një ëndërr që mbaron kur zgjohesh,

ashtu edhe ti, o Jehova, do t’i hedhësh poshtë* kur të ngrihesh.

21 Por zemra më ishte vrerosur+

e thellë brenda meje* ndieja dhembje therëse.

22 Isha i paarsyeshëm dhe as që kuptoja;

në sytë e tu isha si një kafshë që s’mendon.

23 Por tani jam me ty përherë;

nga dora e djathtë më ke kapur.+

24 Me këshillën tënde më prin+

e drejt lavdisë do të më çosh.+

26 Trupi e zemra mund të më treten,

por Perëndia është shkëmbi i zemrës sime,

trashëgimia* ime përgjithmonë.+

Ty, o Sovran Jehova, të kam bërë strehën time,

që të shpall tërë veprat e tua.+