Jobi

13 Ja, syri im i ka parë të gjitha këto,

veshi im i ka dëgjuar dhe i ka kuptuar.

 2 Ato që dini ju, i di edhe unë,

e nuk qëndroj më poshtë se ju.

 3 Në të vërtetë, do të doja të flitja me të Plotfuqishmin;

Perëndisë do të më pëlqente t’ia paraqitja çështjen time.+

 4 Por ju më përbaltni me gënjeshtra;

jeni që të gjithë mjekë që nuk shëroni.+

 6 Dëgjoni, ju lutem, argumentet e mia,

vërjani veshin mbrojtjes së buzëve të mia.

10 E nëse fshehurazi mbani me hatër,+

ai pa dyshim ka për t’ju qortuar.

12 Fjalët tuaja të mençura* janë gjepura;*

mbrojtja juaj është aq e dobët sa një fortesë argjile.

15 Edhe sikur të më vriste,

prapë do ta prisja plot shpresë;+

para tij do ta çoja çështjen time.*

16 Atëherë ai do të bëhej shpëtimi im,+

se asnjë i lig* s’mund të paraqitet përpara tij.+

17 Dëgjojini mirë fjalët e mia,

vërjani veshin asaj që do të them,

18 se jam përgatitur për çështjen time,

e di se kam të drejtë.

20 Veç dy gjëra kërkoj prej teje, o Perëndi,*

e unë nuk do të fshihem nga ti:

21 largoje dorën tënde të rëndë nga unë

dhe mos më ngjall më tmerr.+

22 Më thirr, e unë do të të përgjigjem,

ose më lër të flas unë, e ti m’u përgjigj.

24 Pse i largon sytë nga unë+

e më konsideron armikun tënd?+

26 Se ti vazhdon të mbash shënim akuza të rënda kundër meje

dhe më kërkon llogari për fajet e rinisë.

27 M’i ke vënë këmbët në fallaká,*

tërë shtigjet e mia i heton dhe çdo hap timin gjurmon.

28 Kështu njeriu* tretet si një kalbësirë,

si një rrobë që e bren mola.