Isaia
64 Ah, sikur t’i shqyeje qiejt e të zbrisje,
që malet të dridheshin prej teje,
2 siç djeg zjarri shkarpat
dhe e bën ujin të vlojë!
Atëherë emri yt do të bëhej i njohur për kundërshtarët e tu,
kombet do të dridheshin prej teje.
4 Që nga lashtësia asnjë nuk ka dëgjuar, askujt nuk i ka zënë veshi
e nuk i kanë parë sytë ndonjë Perëndi tjetër veç teje
Ti u indinjove se ne vazhdonim të mëkatonim,+
po, mëkatuam për një kohë të gjatë.
Pra, a e meritojmë të na shpëtosh?!
6 Të gjithë jemi bërë si një i papastër
dhe të gjitha veprat tona të drejtësisë janë si copë e përdorur gjatë menstruacioneve.+
Të gjithë do të fishkemi si gjethe
dhe fajet tona do të na çojnë larg si era.
7 Asnjë nuk e lëvdon emrin tënd
e asnjë nuk nxitet që të kapet pas teje,
sepse i ke larguar sytë nga ne+
dhe na lë të tretemi nga pesha* e fajit.
8 Megjithatë ti, o Jehova, je Ati ynë.+
Të lutemi, na shih, sepse të gjithë ne jemi populli yt.
10 Qytetet e tua të shenjta janë kthyer në shkretëtirë.
Sioni është kthyer në shkretëtirë,
Jerusalemi në gërmadhë të shkretë.+
11 Shtëpia* jonë e shenjtë dhe e lavdishme,*
në të cilën të lëvduan paraardhësit tanë,
është djegur me zjarr.+
Të gjitha gjërat që quanim të çmuara, janë rrënuar.
12 A do të përmbahesh para gjithë kësaj, o Jehova?
Vallë, do të rrish në heshtje e do të na lësh të vuajmë kaq shumë?+